บทที่ 136 หลงกลอีกแล้ว

ทิวอึ้งสักพัก ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากได้เงินจริงๆหรอ?

“หรือว่าเงินที่ฉันให้มันน้อยไป?” ทิวไม่เชื่อว่าเธอว่า เป็นคนที่ไม่อยากได้เงิน

นานามองเขาด้วยสายตาที่จริงจังทันที “เปล่า ฉันแค่ รู้สึกว่าแค่กินอยู่กับนายก็พอแล้ว ฉันไม่ต้องการเงินเดือน อีกอย่างการ ดูแลเด็กก็เป็นหน้าที่ของฉัน

ทิวถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขาแค่อยากทำดีกับเธอซัก นิด แต่เธอกลับปฏิเสธ

“โอเค ตั้งแต่นี้ไป บ้านนี้ฉันมอบให้เธอนะ มุมปาก ของทิวยิ้มด้วยความพอใจ ขอแค่ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างๆเขาก็ พอแล้ว

นานารู้สึกโล่งอก ตอนนี้ เธอสามารถดูแลเจ้าเด็ก น้อยของเธอดีดีได้แล้ว อีกอย่าง ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มี ที่พัก

ตอนเช้านาราได้รับสายโทรศัพท์ของน้ำ สั่งให้เธอ ออกมา นารายังไม่รู้ว่าแผนการลักพาตัวนานานั้นล้มเหลว

เธอรีบออกจากบ้านทันที เธอเดินเข้าไปในบ้านหลัง หนึ่งกับน้ำ พอเธอเข้าไป ก็เห็นว่าในห้องรับแขก มีคนสี่ห้าคนนอนและนั่งอยู่ ปรากฏว่าสี่ห้าคนนี้คือคนที่เธอสั่ง ให้ไปลักพาตัวนานา

นาราจ้องตาโต “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“คุณหนู ตกลงที่คุณให้พวกเราไปลักพาตัวผู้หญิง คนนั้นน่ะ เธอเป็นใครกัน? ทำไมข้างกายเธอถึงมีผู้ชาย ที่เก่งอย่างนี้? ตีลูกน้องของฉันพิการหมดแล้ว” มือของ พี่ชัยใส่เฝือกอยู่หนึ่งข้าง พิงอยู่บนเก้าอี้ถามด้วยความ โมโห

“อะไรนะ? พวกนายลักพาตัวแล้ว แต่ไม่สําเร็จหรอ? เธอโดนช่วยแล้วยังไงล่ะ?นาราจ้องตาใหญ่ “ตอนแรก พวกเราลักพาตัวเธอได้สำเร็จและกำลังจะพาเธอไปที่ที่ พวกเราเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ แต่ไม่รู้ทำไม มีผู้ชายคนหนึ่ง ขับรถยนต์หรูหรามาช่วยเธอทันที ฝีมือของผู้ชายคนนั้น เหมือนทหารมาก มันไม่ธรรมดาเลย พวกเราห้าคน ยังสู้ เขาคนเดียวไม่ไหว เธอดูลูกน้องแต่ละคนของพวกเราสิ โดนตีจนร่างกายมีแต่แผล” พี่ชัยแค่คิดถึงทิว ก็กลัวมาก

ในใจของนาราแอบด่าว่า ไม่ได้เรื่อง ร่างกายก็มีแต่ กล้าม อีกอย่างหน้าก็ยังโหดอีก แค่นานาก็ลักพาตัวไม่ สําเร็จ เธอได้แต่ระงับความโกรธแล้วพูดว่า “คนที่ช่วยเธอ คือใคร?”
“เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาหล่อและสูง ฉันรู้สึกว่า หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอเขาที่ไหน….ต้องเป็นคนที่มีฐานะ แน่ๆ”

โทรศัพท์ของนาราได้เซฟรูปของทิวไว้ เธอรีบเปิด ออกมา ถามพวกเขาว่า “ใช่เขาหรือเปล่า?”

“ใช่ใช่ใช่…ใช่เขา…เขาคนเดียวที่ตีพวกเราห้าพี่น้อง เจ็บ..โอ้ย มือของฉัน…

สีหน้าของนาราตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยว่านอกจากจะ ลักพาตัวนานาไม่สำเร็จ ทิวยังจะมาช่วยอีก นี่ทิวแคร์เธอ ขนาดนั้นเลยหรอ?

“ในเมื่อเป็นแบบนี้. เรื่องก็ทำไม่สำเร็จ งั้นฉันก็ไม่เอา เงินมัดจำแล้ว นาราได้แต่ระงับความโกรธและพูดออกไป แบบนั้น

“คุณหนู ค่ารักษาของพวกเรา คุณก็ต้องชดใช้ให้ หน่อยไหม!”

“พวกนายยังจะอยากได้อะไรอีก?”

“คุณต้องให้เงินเราอีกห้าแสน
“พวกนาย…”

“คุณหนู ถ้าคุณไม่ตามที่เราต้องการ หึๆ พวกเรา อาจจะทำสิ่งที่คุณไม่คาดคิดเลยก็ได้

สีหน้าของนาราเปลี่ยนสีทันที เธอมีเงินมากมาย แต่ จะให้ทิวรู้ไม่ได้ว่าเรื่องนี้เธอเป็นคนทำ ไม่งั้น อาจมีผลไม่ ดีต่อบ้านสีธะทั้งหมด เธอรีบพูดว่า “โอเค ฉันให้พวกนาย ได้ แต่พวกนายต้องหุบปาก เข้าใจใช่มั้ย?

“โอเค ตอนเย็นรีบโอนมา แล้วพวกเราจะเก็บเป็น ความลับ”

พอนาราไป ลูกน้องอีกคนหนึ่งหันไปถามหัวหน้าว่า “ลูกพี่ พวกเราหักหลังเธอแล้วไม่ใช่หรอ?”

“หุบปาก ลูกคุณหนูแบบนี้ หลอกเอาเงินได้ก็ หลอกเอาหน่อยเถอะ” หัวหน้าออกเสียง

ทันทีที่นาราเดินออกมา เธอโกรธจนกำหมัดแน่น ทิว ช่วยนานาไว้ งั้นแสดงว่า ความรักระหว่างพวกเขาไม่ได้ แตกแยก แต่กลับอบอุ่นขึ้น

“นารา…”
“เธอไปหาคนที่ไร้ประโยชน์ที่ไหนกันเนี่ย แค่ลักพา ตัวก็ทำไม่สำเร็จ แถมฉันยังต้องเสียไปล้านนึงอีก นาราหันหัวไปด่าเพื่อนสนิท

น้ำถึงกับพูดอะไรไม่ออก จริงๆคนพวกนี้ก็ถือว่า ดีแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเจอผู้ชายแบบทิว

* เห็นว่าทิวต่อสู้เก่งมากน่ะ”น้ำก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ

นาราโกรธจนกระทืบเท้า ความอดทนของทิวมีจำกัด เธอเข้าใจเป็นอย่างดีว่า เขาเป็นคนฉลาดในด้านธุรกิจ และความอดทน เรียนเก่งต่อสู้ก็เก่ง ทุกอย่างต่างก็เก่ง มาก

“ครั้งนี้ไม่พลาดแน่ ต่อไปนี้ถ้าฉันอยากไปจัดการ นานา เธอต้องป้องกันไว้ก่อนเลย” นารากัดริมฝีปาก พูด ด้วยความไม่พอใจ

“พ่อของเธอจะไม่ยอมรับนานาจริงหรอ?”

“พ่อของฉันเกลียดเธอยัยนั่นเข้ากระดูกดำ

ในใจของนาราแอบยิ้มอย่างเย็นชา คุณหนูของบ้าน สีธะมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น นานาไม่เหมาะเลยสักนิด
เย็นวันนี้ นานาอยู่ในบ้านดูแลเด็กทั้งสอง อดทนช่วย พวกเขาทำงานด้านฝีมือ วาดรูป ระบายสี วันอาทิตย์ของ เจ้าเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข

วันจันทร์ นานากับทิวไปส่งเจ้าเด็กน้อยทั้งสองไป โรงเรียนพร้อมกัน เด็กน้อยกินอาหารเช้าในโรงเรียน นานากลับไปที่รถ ไม่รู้ว่าจะกินอะไรเป็นอาหารเช้าดี

“กินอาหารเช้ากับฉัน พอกินอาหารเช้าเสร็จ ไป โรงพยาบาลกับฉันหน่อย” จู่ๆผู้ชายข้างๆก็ออกเสียง

นานาดูแขนของเขาทันที “แผลของนายเป็นยังไง บ้าง ? »

“แผลลึกเกิน น่าจะต้องเย็บหลายเข็มอยู่

นานาเป็นห่วงขึ้นมาทันที รีบพยักหน้า “โอเค ฉัน ไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนนาย

ทิวเห็นใบหน้าของเธอที่แสดงความเป็นห่วงออกมา ด้านล่างของดวงตามีรอยยิ้ม ถ้างั้น ต่อไปไม่มีอะไรทำ ทำให้รับบาดเจ็บเยอะหน่อยดีกว่า ทำอย่างนี้เธอก็จะเป็น ห่วงมากขึ้น

ไปหาร้านอาหารเช้าใกล้ๆ กินอาหารเช้า แล้วค่อยไปโรงพยาบาล บ้านพาทิศมีโรงพยาบาลเอกชนหลาย แห่งที่มีการลงทุนเป็นพิเศษ ขนาดใหญ่ และมีอุปกรณ์ ขั้นสูงและนำเข้าจากต่างประเทศ นานากับทิวไปโรง พยาบาลที่ใกล้ที่สุด

นั่งอยู่ในห้องทำแผล มีแพทย์หญิงคนหนึ่งตรวจ สอบเขาเอง นานายืนข้างๆ มองหมอที่จับก้อนสำลีที่เปื้อน เลือด เธอก็รู้สึกว่าเหงื่อชุ่มเย็นไปทั้งตัว และไม่สามารถ ทนดูบาดแผลของเขาได้

แต่ว่า เธออยากรู้อยากเห็นและยังจ้องมองอยู่ต่อไป ทิวหรี่ตา แขนไม่เคยหลบหรือสั่น และดวงตาของเขาก็ จ้องมองใบหน้าของนานาด้วยความน่าสนใจ

เห็นเธอเดี๋ยวก็กัดฟัน เดี๋ยวก็ปิดตา เดี๋ยวก็เข้ามาดู ใกล้ๆ เหมือนเด็กที่ไร้เดียงสา จู่ๆทิวก็ถามเธอว่า “มานี่

ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย

นานารีบก้มตัวลงตรงหน้าของเขา ทันที ใบหน้า ของเธอถูกฝ่ายชายจูบไปหนึ่งครั้ง

นานารีบยืนตรง ใบหน้าแดงแล้วจ้องมองเขา ผู้ชาย คนนี้น่าเกลียด นี่ยังเย็บเข็มอยู่ ยังกล้าทำอะไรมั่วๆอีก ทิวยิ้ม ยิ้มด้วยความมีเสน่ห์ นานาที่ยืนดู เห็นเขาเย็บเข็มอยู่ เธอก็เลยไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเขา ต่อไปนี้ถ้าเขา เล่นกลแบบนี้อีก เธอจะไม่ถูกหลอกแน่