บทที่ 123 ให้หน้าเขา

ยืนอยู่หน้าวิลล่าขนาดใหญ่ของฟิว แป้งร้องว้าวออก มาเสียงหนึ่ง “ ไอดอลของฉันมีเงินจริงๆเลย !

* เขามีเงินจริงๆ ” นานาหัวเราะออกมา

หัวใจของแป้งเต้นเร็วขึ้นมาทันที นานากดกริ่งประตู ประตูรีบเปิดออกทันที

นานาเองก็ไม่ลืมที่จะเอาของขวัญเข้าไปด้วย แป้ง เดินตามเธออยู่ในสวนดอกไม้ด้วยความตื่นเต้น ห้อง รับแขกก็อยู่ตรงหน้านี้เอง นานาเดินเข้าไป เห็นฟิวนั่งอยู่ บนโซฟาด้วยเสื้อผ้าสบายๆทั้งตัว ในมือยังถึงไอแพดไว้ มองแล้วก็รู้เลยว่ากำลังเล่นเกมส์อยู่

แป้งรีบกลั้นความรู้สึกที่อยากจะกรีดร้องเอาไว้ ปิดปากไว้ ดวงตาคู่นั้นยิ้มจนเห็นฟันไม่เห็นลูกตาแล้ว คุณ พระ ! ไอดอล !

ฟิวอยู่ตรงหน้าของเธอนี่เอง หล่อมากทำให้เธอ ตกหลุมรักแล้ว

ฟิววางไอแพดลง ดวงตาน่าหลงไหลเหมือนดวงดาว เงยขึ้นมามอง หลังจากที่มองนานาแล้ว ก็มองไปยังผู้ หญิงที่กำลังมองเขาอยู่ด้วยใบหน้าตื่นเต้นมาก ยกยิ้มมุม ปาก เอ่ยทักทายว่า “ สวัดดีครับ
* สวัดดี สวัดดีค่ะ…ฉันชื่อแป้งนะคะ ดีใจมากที่ได้ เจอคุณ…คุณหล่อกว่าในโทรทัศน์อีกนะคะ ” แป้งรีบทักก ทาย แก้มแดงไปจนถึงหูทันที สติและความสงบหายไป เลย

นานาแอบดึงเธอเป็นนัยๆ อย่าลืมตัวและเสียกิริยา

แป้งสูดหายใจเข้าลึกๆทันที มือกับเท้าไม่รู้ว่าจะวาง

ยังไงแล้ว

นานาถืออาหารที่ห่อไว้แล้วมาตรงหน้าของเขา “ รีบ ทานข้าวเถอะค่ะ ! ” พูดจบ เธอก็ถือผลไม้ไปยังห้องครัว หลังจากล้างสะอาดแล้วก็ยกออกมา

“ แป้ง อย่ายืนไว้สิ ! นั่ง” นานาดึงเพื่อนสนิทนั่งลง บนโซฟา สายตามีชีวิตของฟิวมองพวกเธอ “ ผมทานอา หาก่อน พวกคุณทานผลไม้

พูดจบ เขาเปิดกล่องาหารออกแล้วเริ่มทาน แป้งที่นั่ง อยู่ข้างๆมองเขานิ่ง เธอกลับมีความโชคดีได้มองไอดอล ของตัวเองทานข้าว

นานาดึงองุ่นออกมาลูกหนึ่งยัดเข้าไปในปากของเธอ เพราะแป้งมัวแต่ดีใจอ้าปากค้างอยู่
นานาทานผลไม้ มองฟิวที่กำลังทานข้าวอย่างสง่า พูดอย่างซาบซึ้งว่า “ เมื่อคืน ขอบคุณพลุไฟของคุณนะ คะ สวยมาก ” พูดจบ แล้วมองเขาด้วยใบหน้าแดงอย่าง ลำบากใจ “ คุณรู้ได้ยังไงคะว่าเมื่อวานเป็นวันเกิดของ ฉัน ? ”

“ วันคล้ายวันเกิดของพนักงานในบริษัทเรา ก็จะมอบ ของขวัญชิ้นหนึ่งให้ และของขวัญของคุณเป็นผมที่เลือก เองกับมือ ชอบไหมครับ ? ” ฟิวยิ้มแล้วถาม

นานาพูดถึงของขวัญ เธอรีบเอาของขวัญเมื่อคืนนี้ ออกมาจากกระเป๋ายื่นให้เขา “ ของขวัญชิ้นนี้ของคุณฉัน รับไว้ไม่ได้ค่ะ คุณรับคืนไปเถอะนะคะ !

ฟิวกัดตะเกียบไว้กระพริบตาปริๆมองเธอ “ ทำไมคุณ ถึงรับไว้ไม่ได้ ?

“ แพงเกินไปลัว ฉันรับไว้ไม่ได้ค่ะ ” นานาเอ่ยอย่าง จริงจัง

“ ไม่แพงนี่ แค่ไม่กี่แสนเอง ! ผมยังสามารถมอบให้ ได้อยู่นะ ” ฟิวเอ่ยอย่างไม่สนใจมากนัก

ยังดีที่เมื่อคืนนี้นานาตรวจแบรนด์นี้แล้ว และรู้ว่าราคา ของสรอยเส้นนี้เป็นเท่าไหร่ นึกไม่ถึงว่าผิวจะโกหกเธอ
และแป้งที่อยู่ข้างๆก็รู้ราคาของสร้อยเส้นนี้เหมือนกัน เวลานี้ ฟังฟิวพูดอย่างนี้แล้ว เธอมองฟิว แล้วหันไปมอง เพื่อนรักของตัวเอง ต่อไปนี้มีเรื่องเล่าแล้ว

* ไม่ว่ายังไง ฉันรับไว้ไม่ได้ค่ะ พลุไฟเมื่อคืนของคุณ พวกนั้น ก็คือของขวัญที่ดีที่สุดของฉันแล้ว ดังนั้น คืนให้ คุณค่ะ ” ไม่ว่าจะพูดยังไงนานาก็รับไว้ไม่ได้

เวลานี้ฟิวทานข้าวก็เริ่มอิ่มแล้ว เขาหยิบแอปเปิ้ลขึ้น มา ผลหนึ่งแล้วกัดคำหนึ่ง เคี้ยวพร้อมกับมองเธอ “ ซื้อก็ ซื้อแล้ว ทำไมคุณถึงรับไว้ไม่ได้ พนักงานทุกคนในบริษัท ของผมก็จะมอบของขวัญให้อยู่แล้ว ไม่ใช่แค่มอบให้คุณ คนเดียว ”

“ งั้น…คุณมอบสร้อยคอเพชรพลอยราคาสองล้าน กว่าให้พนักงานในบริษัทของคุณทุกคนหรอคะ ? ” นานา ได้แต่เปิดโปงราคา

การกระทำที่ฟิวกัดแอปเปิ้ลแข็งอยู่กับที่ทันที จ้อง เธออย่างอยากจะหัวเราะ จากนั้นก็ใช้แรงกัดอีกคำหนึ่ง เคี้ยวอย่างอร่อยแล้วยังกระพริบตาปริๆเหมือนทำผิด “ คุณรู้ได้ยังไงว่าสร้อยคอเส้นนี้ราคาสองล้านกว่า ? ”

แป้งมองเขาอยู่ รู้สึกว่าเขาน่ารักมาก เธออยากจะยิ้ม แต่ต้องกลั้นไว้
นานาถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ แบนรด์ชัดเจน มากขนาดนี้ ทันทีที่หาจากเว็บไซต์ก็รู้แล้ว ดังนั้น คุณเอา คืนไปเถอะค่ะ ! ”

นานาวางสร้อยคอลงบนโต๊ะ ลุกขึ้นยืน ไปเก็บกล่อง ข้าวที่เขาวางทิ้งไว้ข้างๆ

ฟิวมองเธอร้อยรนเล็กน้อย “ นานา ของขวัญที่ให้ ออกไปแล้ว ยังเอากลับคืนมาอีกได้ยังไง ? สองล้านก็สอง ล้าน ผมยังให้ไม่ไหวหรอ ?

* แต่ฉันรับไว้ไม่ไหวนิคะ!” นานาหัวเราะเสียงแห้ง

* ผมไม่สน คุณต้องรับไว้ ” ฟิวเอ่ยด้วยคำพูดบังคับ

นานาประสบกับการที่ถูกบังคับให้รับของขวัญแล้ว เธอเอ่ยอย่างจริงจังว่า “ ฉันพูดแล้วว่าไม่รับก็คือไม่รับ ”

ฟิวเอาเธอไม่อยู่ “ ครับ คุณไม่รับอันนี้ก็ได้ งั้นตอน บ่ายผมเอาสร้อยเส้นหนึ่งให้คุณที่ไม่แพงอย่างนี้ เป็นไง ? ”

“ ไม่ต้องแล้วค่ะ ”
* นานา คุณเป็นอย่างนี้ ต่อไปเรายังจะเป็นเพื่อนกัน ยังไงต่อไป ? และข้างนอกคุณเป็นแฟนของผมนะ หาก คุณยังจะแต่งกายธรรมดาแบบนี้อยู่อีก แม้แต่สร้อยแบรนด์ ดังเส้นหนึ่งคุณก็ไม่มี คุณทำให้ผมเสียหน้านะ แม้ว่าคุณ จะไม่รับ งั้นผมให้คุณยืม ได้หรือยัง ! ”

แป้งที่อยู่ข้างๆยิ่งคาดไม่ถึงเข้าไปใหญ่ เธอเป็นคน มองที่อยู่ข้างๆ เธอมองได้อย่างชัดเจนมากเลยว่า ฟิว เหมือนกับชอบนานาคนนี้แล้ว

“ เอ่อ คุณแป้งครับ คุณว่าผมพูดถูกไหมครับ ?” จู่ๆ ฟิวก็ย้ายสายตามายังแป้ง

หัวใจของแป้งกระตุกวูบทันที เรื่องที่ทำให้ไอดอล ไม่พอใจ เธอทำไม่ได้ เธอรีบพูดกับนานาว่า “ มีเหตุผล นานา ตอนนี้เธออยู่ในฐานะแฟนของคุณฟิวเลยนะ ต่อไป เธอเดินอยู่ตามถนน อาจจะมีคนแอบถ่ายภาพเธอ เธอสวม สร้อยคอแบรนด์ดังก็จำเป็นอยู่นะ ”

นานากระพริบตาถามกลับว่า “ จริงหรอ?

“ ใช่สิ ! เธออยู่กับฉันทุกวัน หรือจะให้นักข่าวเขียน ว่า ผม ฟิวแม้แต่เงินที่จะซื้อสร้อยคอให้แฟนก็ไม่มีหรอ ? ดังนั้น คุณไม่รับงั้นผมให้คุณยืมสวมปีหนึ่ง สวมครบหนึ่งปี นี้ คุณคืนให้ผม นับว่าคุณให้หน้าผมก็แล้วกัน
นานากัดริมฝีปากแน่น ยังลังเลอยู่

แป้งรีบเข้ามากุมมือของเธอไว้ พูดว่า “ นานาอย่า คิดอีกเลย ในเมื่อให้เธอยืม เธอก็สวมไว้ซะ! ไม่ว่ายังไง ตอนนี้บนคอของเธอก็ไม่ได้สวมอะไรไว้

นานาพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “ ก็ได้ ! ฉันสวมปีหนึ่ง หลังจากผ่านไปหนึ่งปี ฉันก็คืนให้คุณ

ฟิวพยักหน้าทันทีอย่างพอใจ “ ได้ สวมปีหนึ่ง

เขานึก รอปีหน้าเวลานี้ เธอจะต้องกลายมาเป็นแฟน ของเขาจริงๆแน่ เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะซื้อยิ่งแพงยิ่งดีกว่า นี้ให้เธอ

“ มา ตอนนี้ฉันสวมให้เธอ ! ” แป้งยิ้มตาหยี่แล้วเอา สร้อยเส้นนั้นขึ้นมาสวมลงบนคอของนานา

นานาลำบากใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธเพื่อน รักที่อยากจะช่วยเหลือได้ เธอได้แต่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ ให้ แป้งช่วยเธอสวมให้

หลังจากสวมเสร็จแล้ว แป้งรีบเอ่ยชมว่า “ สวย สวย มากเลย เหมาะกับผิวสีขาวเหมือนหยกของเธอเลย สวย มาก ” นานาคลำเบาๆ หันไปพูดกับฟิวว่า “ งั้นฉันก็สวมปีหนึ่งนะคะ ”

มท้องฟ้ามพูดเด