บทที่ 121 ไม่อยากจะรับกลับมา

แป้งนึกเธอก็พูดถูก เธอเองก็แค่พูดเล่นเฉยๆ นานา เป็นคนยังไง เธอรู้มากกว่าคนอื่น

เมื่อก่อนที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ เพราะเธอช่วย เธอกางร่มครั้งหนึ่ง หลังจากนั้น เธอก็ขอบใจเธอมาหลาย ครั้ง แม้ว่าตอนนั้นทั้งสองคนจะยากจนหน่อย แต่ทั้งสอง คนก็เอาใจใส่กันและกัน จนกลายมาเป็นเพื่อนรักกันที่ดีที สุด

เธอว่าเวลานี้ทิวจะอยู่ที่ไหน ?

“ เขาก็ต้องอยู่ที่บริษัทของเขาน่ะสิ! เธอโทรไปถาม เขาดูไหม ? ”

นานึกสักพัก ก็ดีเหมือนกัน ดีกว่าไปแล้วไม่เจอเขา เธอหยิบมือถือออกมาโทรไปหาทิว

เมื่อเอามาแนบหู เธอก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที จูบเมื่อคืนนี้ทำให้เธอไม่เหมือนเดิมแล้ว

“ ฮัลโหล ! ” เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายดังขึ้นมา

“ ทิวฉันเอง นานา ฉันอยากจะถามว่าตอนนี้นายอยู่ ที่ไหน ? ” นานาถามอย่างกังวลเล็กน้อย
ฉันอยู่ที่บริษัท ”

“ ฉัน…ฉันมีธุระจะไปหานาย ฉันไปหานายได้ไหม ? ” นานากัดริมฝีปากล่างไว้ ไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องขอร้อง เขา

“ ได้ เธอมาสิ ! ” ชายหนุ่มกลับใจดีมาก และเขายัง ไม่ถามในสายว่าเรื่องอะไร

“ อืม ฉันมาแล้ว ” เมื่อนานาพูดจบก็รีบวางสายไป 22 ทันที

แป้งที่ฟังอยู่ข้างๆถามออกมาพร้อมเสียงหัวเราะว่า ” เธอกังวลอะไรกัน พวกเธออยู่ด้วยกันมานานหลายวัน อย่างนี้แล้ว เธอยังกลัวเขาอยู่หรอ ?”

“ ฉันไม่กลัวเขาอยู่แล้ว ! ฉันก็แค่…แค่ไม่ค่อยชินที่ โทรไปหาเขาก่อนเท่านั้นเอง ” นานาเถียงออกมา

รถของแป้งเคลื่อนตัวมาถึงตึกใหญ่โตที่เป็นจุด สำคัญของเมือง

นั่นเป็นที่สำนักงานใหญ่ทั่วโลกของตระกูลพาทิศ เหมือนกับประสาท
นานาเงยหน้าขึ้นมอง กลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว นี่เป็นสถานที่ทิวมาทำงานทุกวัน เมื่อก่อนเธอไม่เคยจะ มองดีๆสักครั้ง ตอนนี้มองแล้ว เธอก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มี ความสามารถมาก ไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไป

แต่ว่าตอนอยู่ที่บ้าน เขาเป็นคนที่ชอบเถียงและไม่ ยอมเธอน นานาแยกไม่ค่อยออกแล้ว

แป้งจอดรถอยู่ตรงหน้าบันไดที่สร้างจากก้อนหิน พูด กับเธอว่า “ เธอขึ้นไปเถอะ ฉันไม่ขึ้นไปแล้ว !

* ทำไมล่ะ ?” นานาถามอย่างสงสัย

* เพราทิวผู้ชายคนนี้ สูงส่งมากเกินไป ยืนอยู่ตรง หน้าเขา ฉันก็หายใจไม่ออกแล้ว

นานาปสยอเสียงหัวเราะออกมาทันที “ ไม่ใช่มั้ง

เธอมีลูกของเขา เธอต้องไม่รู้สึกอยู่แล้ว รีบเข้าไป เถอะ ! ฉันรอเธออยู่ที่นี่ »

นานาเปิดประตูรถลงมา เธอก้าวใหญ่ขึ้นไปยังบันได หิน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ยืนอยู่ใต้ตึกของบริษัทนี้เธอก็ รู้สึกถึงความกดดันที่ไม่น้อยเลย
เธอเดินเข้ามาถึงห้องโถงหรูหราสวยงาม รู้สึกว่าตัว เองตัวเล็กนิดเดียวเหมือนกับมด นานากำลังไม่รู้ว่าจะต้อง ทำยังไงถึงจะได้พบทิว จู่ๆก็มีผู้ช่วยหญิงคนสวยเดินเข้า มาหาเธอ “ ขอโทษนะคะ คุณคือคุณนานาใช่ไหมคะ ?

“ ใช่ค่ะ ฉันเอง ” นานาพยักหน้า

จูนแอบว้าวในใจ คุณผู้หญิงคนนี้ก็คือคนที่ได้รับของ ขวัญที่เธอเลือก มองแล้วอายุยังน้อยอยู่เลย !

ฉันเป็นผู้จัดการส่วนตัวของประธานทิวค่ะ เชิญตาม ฉันมาทางนี้ค่ะ ” จนต้อนรับเธอ พาเธอมายังลิฟท์ส่วนตัว นี่เป็นลิฟท์ส่วนตัวที่ทิวใช้ทุกวัน

นานานึกไม่ถึงว่าทิวจะเตรียมการไว้อยู่แล้ว ไม่อย่าง นั้นเธอต้องหาไม่เจอแน่

คุณนานาคะ คุณเป็นแฟนของประธานทิวใช่หรือ เปล่าคะ !” จูนถามพร้อมรอยยิ้ม

ทันทีที่นานาได้ยิน รีบายศรีษะปฏิเสธทันที “ เอ่อ ? ไม่ใช่ฉันค่ะ ”

คุณไม่ใช่หรอคะ ! ” จูนตกใจ แล้วเธอกับประธาน ทิวมีความสัมพันธ์กันแบบไหนนะ ?
นานาก๋าถุงที่ถืออยู่ในมือแน่น ในใจคิด เดี๋ยวคืนเสร็จ แล้ว เธอจะออกมาทันทีเลย !

ลิฟท์ใช้เวลาสิบวินาทีก็มาถึงชั้นสูง หัวใจของนานา กระตุกวูบทันที เดินออกมาจากลิฟท์ มองทิวทัศจากระเบี ยงางเดิน รีบสูดหายใจเข้าลึกๆทันที คุณพระ! ยืนอยู่ที่ ตรงนี้ กลับมีความรู้สึกที่ว่า เหมือนครอบครองทั่วทั้งฟ้าไว้ เลย

เวลาเดียวกันนั้น ก็มีความรู้สึกที่ว่าอยู่ในที่สูงไม่กลัว เย็นแบบนั้น

คุณนานาคะ เชิญทางนี้ค่ะ ประธานของเรารอคุณ อยู่ค่ะ”จูนเชิญเธออย่างมีมารยาทมากๆ

นานารีบยิ้มขึ้นมาทันที “ คุณเลขาคะ คุณอย่าเรียก ฉันอย่างเคารพเลยค่ะ ฉันก็เป็นแค่เพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง ของเขาเท่านั้นเองค่ะ

แต่จูนไม่รู้สึกอย่างนี้นี่ ! หากเป็นเพื่อธรรมดา สีหน้า เมื่อวานของประธานทิว จะพูดยังไง ? นั่นเป็นผู้หญิงที่เขา ชอบนี่ !

หรือว่าประธานทิวยังจีบเธอไม่ติด ? จะเป็นไปได้ยัง ไงกัน ? เสน่ห์ของปราะธานทิวมากมายขนาดนั้น จะจีบผู้หญิงไม่ติดได้ยังไงกัน ?

ตอนนี้แค่เขาโบกมือ ก็มีผู้หญิงมากมายพุ่งเข้ามาสู่ อ้อมกอดของเขากันหมดแล้ว !

จูนเคาะประตูห้องทำงานของทิวสักพัก จากนั้น เธอก็ บิดประตูเปิดออก พูดกับนานาว่า “ คุณนานาคะ เชิญค่ะ !

นานาพยักหน้า ถือถุงของเธอเข้ามา

ทันทีที่เธอเข้ามา ก็เห็นห้องทำงานกว้างขวาง ก็เบิก ตากว้างขึ้นมาทันที นี่เป็นห้องทำงานขนาดใหญ่พื้นที่ ประมาณห้าร้อยตารางเมตร แค่ตกแต่งอย่างง่ายดาย ด้วยโซฟาราคาแพง แล้วยังมีตู้หนังสือแถวหนึ่ง จากนั้นก็ คือโต๊ะและเก้าอี้ทำงานอย่างดี ยังมีกระถางต้นไม้ที่วางอยู่ ตรงมุมห้อง

กระจกหน้าต่างขนาดใหญ่มองแล้วน่าเกรงขามมาก

นัก

นี่เป็นห้องทำงานของทิวที่เขามาทำงานทุกวัน

และเวลานี้ นานาเห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มที่ยืนมือ ล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกงหน้ากระจกหน้าต่างขนาดใหญ่ ร่างกายสงตรงใหญ่ ในความสง่ามีความเป็นราชาในธุรกิจเผยออกมาจากเขา

นานาหยุดหายใจ วันนี้ เธอรู้จักผู้ชายคนนี้ใหม่จริงๆ

ด้วย

“ คือ…ฉันมาเพื่อที่จะมาถามว่าเมื่อคืน นายได้มอบ ของขวัญอะไรให้ฉันหรือเปล่า” นานากังวลจนลิ้นพันกัน

หมด

เธอรีบแอบปลอบตัวเองในใจทันที ต้องนิ่ง ต้องสงบ

ชายหนุ่มหันมา ใบหน้าหล่อเหลา สมบูรณ์แบบจน

ทำให้คนมองอย่างเธอลืมหายใจไปเลย สายตาดำสนิท

ของเขาจ้องเธอนิ่ง

“ ใช่ ” เขาเอ่ยออกมาเสียงทุ้มต่ำ

“ นายมอบให้ตอนไหน ? ” ใบหน้าของนานาแดง ขึ้นมาทันทีอย่างควบคุมไม่อยู่

“ ตอนเช้าประมาณตีหนึ่งกว่ามั้ง ! ” เมื่อทิวพูดจบ กลับยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายแบบที่เธอไม่เข้าใจ

นานามองรอยยิ้มของเขา แก้มยิ่งแดงขึ้นมาอีก เธอ รีบเอาของขวัญในถุงออกมา วางลงบนโต๊ะหน้าโซฟา “ของขวัญที่นายมอบให้ ฉันรับไว้ไม่ได้ ฉันมาเพื่อมาคืน ของขวัญให้นาย

« ทำไมถึงรับไม่ได้ ? ” ขาเรียวยาวของชายหนุ่ม เดินเข้ามาหาเธอทีละก้าวๆ

“ แพงเกินไปแล้ว ” นานาพูดจบ ก็เตรียมจะออกไป แล้ว “ ไม่ว่ายังไง ฉันจะไม่รับไว้ ดังนั้น นายเอากลับไป เถอะ !”

ของขวัญที่ฉัน ทิว มอบออกไปแล้ว ไม่เคยจะรับ กลับคืนมา ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วอย่างไม่พอใจ ”

“ นี่เป็นเรื่องของนาย ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะไม่เอา พูดจบ นานาก็รีบพูดว่า “ ฉันยังมีธุระ ฉันไปก่อนนะ”

“ เดี๋ยว เอาของขวัญไปด้วย ” ทิวสั่งเสียงต่ำ