บทที่ 113 โยนความผิดให้เธอ
สักพักนานาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนเดินมา นานาคิดว่า ทิวคงใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วสินะ!
เธอหันหลังอย่างระมัดระวัง เห็นผู้ชายที่กำลัง ติดกระดุมอย่างช้าๆ และตรงหน้าอกยังมีเนคไท สีน้ำเงินแขวนไว้อยู่ ความรู้สึกเหมือนสุดยอดนักธุรกิจ เลย
ผู้ชายคนนี้นี่เป็นเหมือนที่ในเน็ตเขาพูดกันเลย ว่าใส่เสื้อดูผอม ถอดเสื้อดูมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง นี่ เป็นหุ่นที่เพอร์เฟคสุดๆเลย
นานามองไปที่นาฬิกาข้อมือหรูของทิว แสดงถึง คนที่มีสถานะสูงส่ง
ทิวติดกระดุมเสร็จ เดินตรงไปยังหน้าของเธอ แล้วมองเธอด้วยสายตาสงสัย แล้วก็ใส่เนคไทอย่าง สุภาพ “พูดสิ!เธอจะคุยเรื่องอะไรกับฉัน?”
นานากลืนน้ำลายแล้วพูด “ฉันจะมาคุยเรื่องเมื่อคืน”
“เมื่อคืน?ได้สิ!เธอจะคุยยังไง”
“ฉันขอเตือนนายนะ เรื่องเมื่อคืน วันหลังห้าม เกิดขึ้นอีก?”
“เธอคิดว่าเมื่อวานเป็นความผิดใครหรอ?”
“ยังจะมาถามอีก ก็ความผิดนายไง”
ทิวยิ้มและยักคิ้ว “ความผิดของฉันคนเดียว หรอ?เธอคิดว่าผู้ชายคนไหนยังเป็นสุภาพบุรุษอยู่ได้ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่นุ่งแค่ผ้าขนหนูโฉันทำไม่ได้ หรอก”
นานามองทิว ผู้ชายคนนี้ยังเลวร้ายกว่านี้ได้อีก ไหม?โยนความผิดเมื่อคืนมาให้ฉันหน้าตาเฉย นานา รีบเถียงกลับว่า “ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จแล้วไฟก็ดับเลย โทษฉันไม่ได้หรอกนะ?”
“จริงๆแล้ว ฉันก็ไม่ได้โทษเธอ แต่ตอนนี้เธอ กำลังโทษฉันอยู่”
“นาย…นายมันสารเลว อย่ามาหาข้ออ้างเลย”
“ฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธหนิว่าฉันเป็นคนเลว และคนที่ ตัดสินใจอยู่บ้านเดียวกับคนเลวก็เป็นตัวเธอเองไม่ใช่ หรอ?” ทิวยอมรับว่าตัวเองเป็นคนเลวอย่างไม่ปิดบัง
ตอนนี้นานาโมโหจนพูดไม่ออก ได้แต่จ้องมอง ผู้ชายคนนี้ เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว
นานายอมแล้ว เธอพูดขึ้นว่า “โอเค ฉันสัญญา ว่าวันหลังจะไม่มาโผล่หน้าให้นายเห็นตอนนุ่งผ้า ขนหนู”
“ไม่เป็นไร เธอใส่ได้ ฉันชอบดูทิวพูดแบบก
วนๆ
“นายอย่าหวังเลย นานาเชิดหน้าแล้วเดิน เข้าไปดูว่าลูกๆตื่นรึยัง
ทิวยิ้ม เขารู้สึกชอบเวลาช่วงเช้าแบบนี้
แปลกที่วันนี้ฟิวไม่ได้โทรมาหานานาเลย คงเป็น เพราะช่วงนี้เขายุ่งๆมั้ง เมื่อคืนคงจะนอนดึกอีกเช่น เคย!ดังนั้น ตอนนี้คงฟิวยังไม่ตื่นเลยมั้ง
เด็กๆทั้งสองตื่นมาแต่งตัวพร้อมไปโรงเรียน ส่วน นานาก็จะพักผ่อนอยู่บ้าน รอฟิวโทรมา เธอโบกมือ บ้ายบายให้ลูกๆแล้วให้ทิวไปส่งพวกเขาที่โรงเรียน
ทิวมองภาพที่นานายืนโบกมืออยู่ใต้แสงแดดนั่น งดงามยิ่งกว่าดอกไม้ในสวนซะอีก
นึกถึงเรื่องเมื่อคืน ก็ไม่เลวนะ
นานาเห็นพวกเขาไปไกลแล้ว เลยเดินเข้าไปใน ห้องครัว แล้วเธอก็หยิบเกี๊ยวที่แช่แข็งไปต้มกิน
ประมาณสิบโมงกว่าๆ เสียงโทรศัพท์นานาก็ดัง
ขึ้น เป็นสายของฟิว
“ฮัลโหล! “นานารับสาย
“ตื่นยัง?เดี๋ยวมาหาฉันด้วย”
“นายเพิ่งตื่นหรอ?”
“อือ!”ฟิวตอบแบบขี้เกียจ
“โอเค เดี๋ยวฉันมาทำอาหารเช้าให้! “นานาวาง สายแล้วออกจากบ้านไป ยังไงตอนเที่ยงคนใช้ก็ไม่มา ทำงาน ดังนั้นเธอเลยจะไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านทิวที เดียวเลย
พอถึงหน้าบ้านของฟิว เธอเพิ่งกดออด ประตูก็ เปิดแล้ว นานากันประตูแล้วเดินเข้าไป เธอเห็นฟิวใส่ ชุดนอนและนอนอยู่บนโซฟาสีน้ำเงิน
นานาเดินไปข้างหน้าของฟิว แล้วมองใบหน้า ของฟิว เธออึ้งไปหลายวิ ทําไมฟิวถึงหน้าตาคล้าย ทิวขนาดนี้!เหมือนกับว่าคนหนึ่งเป็นผู้ชายที่ดูผู้ใหญ่ อีกคนก็เป็นผู้ชายที่ดูเด็กอารมณ์ดี
หรือว่าคนหล่อเขาหน้าตาเหมือนกัน?
“ให้ฉันทําอาหารเช้าให้ตอนนี้เลยไหม?”
“ฮือ!ทําเลย!ทำเสร็จ ช่วยไปเก็บกวาดห้องฉัน ให้ด้วยฟิวลืมตาแล้วมองหน้านานา
นานารับเงินเดือนแล้วก็เลยต้องทำทุกอย่างที่ฟิว สั่ง อีกอย่างเธอก็ไม่มีอะไรที่ไม่พอใจ เธอเดินเข้าไปในห้องครัว ในตู้เย็นห้องครัวมีของ ที่ทำอาหารเช้าอยู่ นานารีบแกะถุงเกี๊ยวออกมาแล้ว ต้มให้ฟิวกิน เพราะว่ากินหมี่ทุกวัน กลัวว่าฟิวจะเบื่อ
ฟิวนอนอีกสักแป๊บแล้วก็ลุกไปล้างหน้าในห้อง ตัวเอง นานาตัมเกี๊ยวเสร็จ ฟิวใส่เสื้อยืดสีเทาและ กางเกงยีนลงมา ผมก็ยังยุ่งๆอยู่เหมือนเดิม
นานาบอกกับฟิวว่า “นายกินเลย!ฉันไปเก็บ กวาดห้องให้นายก่อน”นานาพูดจบ เดินขึ้นบันไดไป ได้ครึ่งทาง เธอก็หันกลับไปถามผู้ชายที่กำลังกิน เกี๊ยวอยู่ว่า “ห้องนายไม่ได้ทิ้งกางเกงในมั่วใช่ไหม!
ฟิวเพิ่งคืนเกี๊ยวไปคำหนึ่ง ได้ยินที่นานาพูดแล้ว เขาก็ถึงกับสําลัก ฟิวเงยหน้าไปมองนานา “ไม่มี ฉัน แค่ให้เธอไปพับผ้าห่มให้ฉันเอง ทําไม เธออยากเห็น กางเกงในฉันรีไง ?”
“ฉันไม่อยากดูหรอก ก็เพราะว่า ไม่อยากดูฉัน เลยถามนายก่อนไง นานาตลกหน้าตอนที่ฟิวสําลัก แล้วเดินขึ้นบันไดไป
ฟิวก็นั่งกินอาหารเช้าที่เธอทำให้อย่าง เอร็ดอร่อย
นานาเดินเข้าไปในห้องของเขา และพับผ้าหม อะไรเรียบร้อย จริงๆฟิวก็เป็นคนที่รักสะอาดเหมือนกัน นะ ไม่ว่าจะเป็นห้องของเขาหรือบ้านของเขาก็สะอาด เอี่ยมอ่องไปหมดเลย
นานาเก็บกวาดเสร็จแล้วลงบันไดไป เห็นแค่ฟิว เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัว นานากำลังจะเดินเข้าไป ล้างจาน แล้วฟิวก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องล้างแล้ว ฉัน ล้างเองแล้ว”
นานามองฟิวอย่างตกใจ ทำไมวันนี้เธอถึงขยัน แบบนี้เนี่ย?
“วันนี้นายมีกิจกรรมอะไรไหม?”
“มี ตอนเย็นต้องไปถ่ายโปสเตอร์หนังใหม่ ฉัน แสดงที่สตูถ่ายรูป เธอจะไปกับฉันไหม?”
“ไม่ใช่ว่าอยากจะไปหรือไม่ไป แต่เป็นนาย ต้องการให้ฉันไปรึป่าวนานาพูด “ฉันเป็นพนักงาน ของนาย และนายก็เป็นหัวหน้าของฉัน” “ในสายตาฉัน ฉันไม่เคยมองเธอเป็นพนักงาน เลยนะ แต่ฉันมองเธอเป็นแฟนของฉันต่างหาก ฟิว ยิ้ม
นานามองฟิว “ฉันอยากให้นายเห็นฉันเป็น พนักงานนายดีกว่านะ!”
ฟิวมองหน้านานาแล้วบ่นว่า “เธอรู้ไหมว่ามีผู้ หญิงกี่คนที่อยากจะเป็นแฟนฉัน”
“โอเค ฉันไปที่สตูถ่ายรูปกับนาย ฉันยังไม่เคย ไปเลย! “นานาพูดด้วยความสงสัย
“โอเค!เดี๋ยวเธอไปกับฉัน ฉันพาเธอไปดู เอง”ฟิวพูดด้วยรอยยิ้ม
ณ ห้องประธานบริษัทพาทิศ ทิวจัดการเอกสาร เสร็จ แล้วทิวก็กดเรียกจูนให้เข้ามา
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ