บทที่ 108 ของขวัญจากชายหนุ่มทั้งสอง

อีกด้านหนึ่งของห้องทำงาน ฟิวกำลังเซ็นสัญญา โฆษณาอยู่ เช่นเดียวกับชื่อเสียงของเขาโฆษณาอัน เดียว มีมูลค่าหลายสิบล้าน ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมผู้คนถึงอยากดังกันนัก ยิ่งดังยิ่งได้เยอะ

นานารอจนถึงสิบเอ็ดโมงครึ่ง ในที่สุด ประตูของ ทำงานใหญ่ห้องนั้นก็ถูกเปิดออก, ผู้ช่วยสไตล์ลิต แฟชั่นความงามหลายคนเปิดประตูออก รีบออกมาต้อ นรับฟิว และยังมีผู้รับผิดชอบโฆษณาที่กำลังเดินออก มาพร้อมกัน .

หลังจากที่ฟิวและพวกเขาจับมือทักทายกัน เรียบร้อยแล้ว เขาก็เดินมาทางนานา

นานายืนขึ้นเป็นมารยาท “เป็นไงบ้าง”

“เซ็นเสร็จแล้ว พวกเราไปฉลองกันเถอะ

“ ฉลองยังไง ?”

“เชิญเธอกินมื้อใหญ่ไงล่ะ! ” ฟิวยิ้ม

“ฉันกล้าไปกับนายซะที่ไหน ? อยู่กับเขา ต้อง ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง เดินไปไหนก็มีแต่คนสังเกต เธอยังไม่คุ้นเคยจริงๆ

“ทำไม ? อยู่กับฉันไม่มีความสุขเหรอ?” ฟิว มองดวงตาใสบริสุทธิ์คู่นั้นด้วยความตั้งใจ.

นานาอึ้งไปสักพัก แล้วส่ายหัว “ไม่ใช่ ความ หมายของฉันคือ นายสะดุดตาเกินไป ฉันรู้สึกกดดัน

“มั่นใจได้ ที่ที่ฉันพาไป รับรองว่าไม่มีปาปารัสซี่ คนไหนตามไปได้แน่ รับรองไม่มีใครหน้าไหนถ่ายเรา ได้” ฟิวพูดปลอบใจ

นานาเห็นว่าตอนนี้ก็เป็นเวลาทานข้าวพอดี เธอ จึงพยักหน้าตอบตกลง “ได้ ”

มาถึงที่จอดรถด้านล่างชั้นใต้ดิน นานานั่งขึ้นรถ เก๋งของฟิว รถพุ่งไปหน้าประตูทางออก

แม้ว่านานาอาศัยอยู่ในเมืองนี้มาก่อน แต่เธอใน ตอนนั้น เป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่ไม่เด่นในสายตา ใคร ดังนั้น เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคนชั้นสูงที่อยู่ใน เมืองนี้ เธอไม่รู้อะไรเลย ฟิวพาเธอเข้าไปยังร้านอาหารที่เต็มไปด้วยความ หรูหรา ที่นี่คนที่จะเข้าได้คือสมาชิกเท่านั้น หรือไม่ก็ ต้องเป็นคนมีเงินและคนชั้นสูง พวกเขาอยู่ท่ามกลาง บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความสงบ ราคาอาหารของที่ นี่เท่ากับเงินเดือนของคนธรรมดา1ปี.

นานามองซ้ายแลขวาครู่หนึ่ง เธอเห็นแล้ว คนมี เงินจริงๆถึงจะหาที่แบบนี้ได้! ถ้าหากเป็นเธอ เธอไม่มี ทางรู้ที่แบบนี้แน่นอน ยังมีอาหารขาย พร้อมทั้งมี ความอลังการและสง่างามมาก

ฟิวเลือกที่นั่งใกล้หน้าต่าง พนักงานมารับออเด อร์ ฟิวให้นานาสั่งก่อน นานาสั่งไปสองอย่าง แล้วฟิวก็ รับเมนูไป สั่งอีกสามจานและยังมีของทานเล่นอีกสี่ห้า อย่างและของหวานอีก

นานาได้แต่มอง “พอได้แล้ว พวกเราสองกิน หมดซะที่ไหนกัน?”

“กินไม่หมดห่อกลับบ้าน! “ฟิวยิ้ม

นานาไม่เชื่อว่าคนอย่างเขาจะยอมห่อกลับ! แต่สั่งไปแล้วเธอก็พูดอะไรก็ไม่ได้ อีกอย่างเขา ก็เป็นคนเชิญด้วย.

ณ ห้องทำงานในบริษัทพาทิศ

ทิวที่พึ่งกลับมาจากเมืองนอกเดินไปยังห้องโถง และเดินไปตรงหน้าของเลขา เขาพูดขึ้นว่า “จูน เดี๋ยว ไปหาฉันที่ห้องทำงานหน่อยน่ะ

จูนลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจทันที เธอพยายาม ครุ่นคิดว่าทำงานไม่ดีตรงไหนหรือเปล่า หัวหน้ามา เรียกเธอไปตำหนิหรือเปล่า?

คิดดูดีๆแล้ว ก็รู้สึกเหมือนช่วงนี้ทำงานได้ไม่เลว หนิ แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องเดินไปห้อง ทำงานของทิว มองดูร่างที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้อง ทำงานของผู้ชายคนนั้น ถึงแม้ว่าการทำงานของเขา จะทำให้จูนไม่กล้าคิดอะไรกับหัวหน้าคนนี้เลยแต่หลัง จากที่ได้ร่วมงานก็จะพบว่า เขาเป็นคนที่จริงจังกับ หน้าที่การงาน บ้างาน ตรวจสอบเก่งและ จริงจัง

อารมณ์ขึ้นๆลงๆ รักสะอาด เย็นชา ต้องการความ สมบูรณ์แบบ วิธีการทำงานที่โหดร้ายภายใต้การแข่ง ขันกับคู่ต่อสู้ ไม่แคร์ความรู้สึกใครๆ เพราะต้องการ ความสมบูรณ์แบบเท่านั้น มองจากภายนอกแล้ว คง ไม่มีใครกล้าหยอก

“หัวหน้า เรียกฉัน?” จนยิ้มถาม

ทิวจ้องเธอ พลางใช้มือของเขาวางลงบนโต๊ะ และกระดิกนิ้วไปมา จนดูไม่ออก เธอเดาไม่ออกเลย ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร

“หัวหน้า ฉันทำงานผิดตรงไหนหรือเปล่าคะ?” จูนคิด บางครั้งเธอรู้สึกว่าทำได้ดี แต่ถ้าหัวหน้าไม่ พอใจไง!

“ไม่ ไม่เกี่ยวกับงานของเธอ ฉันมีเรื่องอยาก ถามเธอ…” จูนถอนหายใจเล็กน้อย “ ผู้หญิงส่วน ใหญ่ชอบของขวัญอะไรกัน?

จูนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตกใจหมด ที่แท้ หัวหน้าเรียกเธอเข้ามา เพื่อถามคำถามนี้

พระเจ้า!หัวหน้าจะซื้อของให้ผู้หญิง และเขาก็ ยกเลิกงานหมั้นกับนารา ตอนนี้เขามีเป้าหมายใหม่อีก แล้ว? ผู้หญิงคนนั้นคือใครกัน? เธอคนนั้นมหัศจรรย์ เหลือเกิน!

“คือ! ไม่รู้ว่าหัวหน้าจะส่งของขวัญให้ผู้หญิง อายุเท่าไหร่กันคะ?

“240”

“ยังเด็กอยู่เลย งั้นก็คงต้องชอบพวกไข่มุก เพชร พลอย อะไรประมาณนี้แหล่ะค่ะ

“จริงเหรอ?”ทิวขมวดคิ้วสงสัย.

“จริงค่ะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบเพชรพลอย หรอกค่ะ เพราะว่าเพชรพลอยมีความหมายที่ลึกซึ้ง อีกอย่างผู้หญิงชอบที่จะไม่เหมือนใคร นี่เป็นของที่น่า จะเหมาะกับเธอค่ะ”จูนพูดในสิ่งตนคิดออกมา

“หัวหน้า คุณไม่มีประสบการณ์เรื่องการให้ของ ขวัญผู้หญิงเหรอคะ?” จูนถามคำถามหนึ่งด้วยความ กล้า.

เขาไม่ใช่คบกับคุณนารามา5ปีเหรอ?หรือว่าไม่ เคยส่งของอะไรให้คุณนาราคนนั้นเลย?

ทิวยอมรับ เขาพูดว่า “ไม่เคย!”

“งั้นส่งแค่เพชรพลอยก็สื่อความหมายที่ดีได้

แล้วค่ะ”

“ดี ตอนเย็นคุณไปห้างกับผม ผมจะให้คุณช่วย เลือกของขวัญ”

“คุณคิดว่าจะซื้อสร้อย แหวน กำไลข้อมือ หรือ

ต่างหูค่ะ?

ทิวครุ่นคิด “เอาทั้งชุด

“งั้นราคารวมทั้งหมดเท่าไหร่?”

“หนึ่งแสนถึงหนึ่งล้านค่ะ” ทิวพยักหน้าตอบ กลับ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนเรื่องราคาเลยสักนิด

จูนอิจฉาผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นเหลือเกิน ทำให้ หัวหน้าชอบได้เป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ! “ได้ค่ะ ตอนเย็นฉันจะไปเลือกให้คุณ” จูนชอบ เวลาทำงานแบบนี้มาก อย่างน้อย เธอยังคงได้เลือก

มัน

ทิวมองดูผู้ช่วยที่ค่อยๆเดินจากไป เขาแอบถอน หายใจ พลางครุ่นคิด ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะรับไว้หรือ เปล่า

ออกมาจากร้านอาหาร ฟิวส่งนานากลับไปยัง

บริษัท

ทุกๆวันในบริษัทก็จะมีเรื่องต่างๆที่ต้องบอกเขา

พี่เหมยเคาะประตูห้องฟิวและเปิดออก เธอเห็นว่าเขา กำลังนอนดูสคริปต์อยู่บนโซฟา

“การเซ็นสัญญาโฆษณาในครั้งนี้ผ่านไปได้ด้วย

ดีหนิ?”

“ก็ดี ” ฟิวไม่ได้หันกลับมา

“อ้อ จริงสิ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของพนักงานคน หนึ่ง ของขวัญคุณเลือกเองหรือให้พวกเราเลือกกัน?” “ทุกครั้งก็พวกคุณเลือกไม่ใช่เหรอ?” ฟิวถาม

กลับ

“ใช่พวกเราเป็นฝ่ายเลือก แต่ว่าคนๆนี้ไม่ใช่คน ทั่วไปนะ! พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของนานา” พี่เหมยยิ้ม

ฟิวที่กำลังนอนอ่านสคริปต์อยู่บนโซฟารีบลุกขึ้น มานั่งทันที อะไรนะ? พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ? ทำไม เธอไม่บอกฉัน “คนในบริษัทเราก็จะส่งข้อมูลกันอย่า งงี้แหละ ฉันก็พึ่งรู้จากมีนที่เพิ่งบอกฉันเมื่อกี้ ใน สวัสดิการของพนักงาน ก็ต้องมีของขวัญไม่ใช่เห รอ!”