บทที่ 106 เขาหลอกให้เธอพูดความจริงออกมา

นานามองดูเงียบๆ สมองของเธอว่างเปล่า เหมือนไม่ได้คิดอะไรอยู่ คนรับใช้ทำอาหารค่ำเสร็จ นานาก็พาเจ้าเด็กน้อยทั้งสองคนไปอาบน้ำแล้วค่อย มากินข้าว เพราะตัวของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

หลังจากนานาเพิ่งอาบน้ำให้ลูกสาวเสร็จก็เก็บ ของในห้องน้ำแล้วเดินออกมา ในขณะนั้นเธอก็เห็น ลมกับทิวเดินออกมากจากห้องนอนของเขา

ทิวเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยแล้ว และผมเปียก จึงเห็น ได้ชัดว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จเหมือนกัน

ตอนนี้เอง นานาก็ได้ยินเสียงของลูกชายดังขึ้น “แด๊ดดี้ ทำไมน้องช้างของแด๊ดดี้ใหญ่ขนาดนี้ ของ ผมกลับเล็กมาก ”

นานาเงยหน้ามองลูกชายกับผู้ชายคนนั้นด้วย สีหน้าที่จริงจัง เห็นได้ว่าสีหน้าของเขาก็เริ่มเกร็ง เขา ยิ้ม “ไว้ใจได้เลย โตขึ้นของผมก็จะใหญ่ขึ้นเอง”

“อืม ผมอยากให้ใหญ่เหมือนแด๊ดดี้เลย” ลมพูด

ด้วยสีหน้าจริงจัง นานาไม่สามารถทนฟังพวกเขาพูดเรื่องนี้อีกต่อ ไป แต่ ในขณะที่นานากำลังเงยหน้าขึ้น สายตาคู่นั้น ของฝ่ายชายก็สบตากับเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ นานารีบ หลบทันที

ทำให้ฝ่ายชายยิ้ม เขาเอ่ยด้วยเสียงทุ้ม “ได้ยิน

หรอ?”

นานาออกเสียง อืม “ต่อไปนี้อย่าอาบน้ำต่อหน้า ลูกชายอีก นายทำแบบนี้จะพาลูกชายของฉันทั่วไป กับนายด้วย”

“นี่มันคือความสนุกสนานของระหว่างพ่อลูก เธอไม่เข้าใจหรอก” ทิวตอบด้วยเสียงทุ้ม

ยังดีที่ฟ้าลงไปชั้นล่างก่อน

นานาไม่อยากคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก

ชั้นล่าง อาหารค่ำมีหลากหลาย นานาเริ่มหิว เธออยากกินอาหารมื้อนี้ให้อิ่มไปเลย

เจ้าเด็กน้อยก็เริ่มหิวแล้ว นานาหยิบปูหนึ่งตัวขึ้น มา ถือช้อนตักเนื้อปูให้เด็กๆกิน แต่ขาของปูแข็งเกิน ไป ตอนนั้นเธอไม่รู้จะทำยังไง ถึงจะมีเครื่องมืออยู่ ข้างๆ แต่เธอก็ใช้ไม่เป็น

“มามี้ ให้แด๊ดดีช่วยก็ได้นิค่ะ ! ” ฟ้าเห็นมา นี้ ไม่มีวิธีจัดการกับขาปู เลยคิดถึงแด๊ดดี้ที่ทำทุกอย่าง เป็น

ทิวไม่รังเกียจ เขาหยิบขาปูที่เธอกัดมา พลาง หยิบเครื่องมือและเอาเนื้อตรงขาปูออกมาอย่าง ง่ายดาย แล้วเอาเนื้อปูใส่ชามของเด็กๆ

ดวงตาคู่นี้ของนานาจ้องมองท่าทางของเขา ทำให้เธอสังเกตเห็นว่าผู้ชายคนนี้ทำอะไรก็สง่างาม ไปหมด ! มันไม่ยุติธรรมมาก

เธอกินปูแค่ตัวเดียวยังน่าเกลียดมากเลย !

“อร่อยมาก แด๊ดดี้ แด๊ดดี้แกะเนื้อปูใส่ชามของ มามี้ด้วยสิ !” ฟ้าอดไม่ได้ที่จะห่วงใยมามีของเธอ

“อืม ฉันไม่กินละ” นานาปฏิเสธทันที เธอไม่ อยากให้ผู้ชายคนนี้ช่วย ถึงแม้ว่าเธอจะชอบกินมาก

แต่ในขณะนั้น เขาก็หยิบปูตัวสุดท้ายขึ้น แกะ เนื้อปูที่ขาออก แล้วใส่ในชามของนานา

นานาอึ้งสักพัก แล้วหยิบกินขึ้นมาโดยไม่

เกรงใจ

อาหารค่ำจบลงด้วยเสียงหัวเราะของเจ้าเด็กน้อย

ทั้งสอง

“มามี้ วันมะรืนนี้ก็เป็นวันเกิดของมามี้แล้ว นะ ! “จู่ๆลมก็พูดออกมา

นานาไตร่ตรองอย่างละเอียด ใช่วันเกิดของเธอ จริงๆด้วย เธอกลับจำไม่ได้ แต่เจ้าเด็กน้อยคนนี้จำได้ อย่างแม่นยำ

นานารู้สึกได้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแอบมองเธอ ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ว่า วันเกิดปีนี้จะจัดงานแบบ ไหน

“มามี้ หนูอยากกินเค้กชิ้นใหญ่คะ” ฟ้าอยากกิน เค้กแล้ว

นานาคิดไปคิดมาแล้วพูดว่า โอเค เดี๋ยววันมะรืน มามี้สั่งเค้กชิ้นใหญ่มากินกันดีไหมคะ !

“อืม ! โอเคครับ! พวกเราทุกคนจะฉลองวันเกิด มามี้” จู่ๆลมก็พูดออกมา

เหมือนกลัวใครจะแย่งงานจัดงานวันเกิดให้มา

นานาคิดไปคิดมา ถ้าเชิญแป้งมาก็เหมือนจะไม่ดี เพราะว่าที่นี่เป็นบ้านของทิว ถ้าแป้งมาต้องเกรงใจแน่ เลย ซื้อเค้กหนึ่งชิ้นให้เด็กกินยังดีกว่า

“โอเค งั้นครอบครัวของเราก็กินเค้กกัน นะ ! “นานาตัดสินใจแล้วพูดออกมา

กินข้าวเสร็จ หลังจากเช็ดหน้าให้เจ้าเด็กน้อย สองเสร็จ นานารีบไล่พวกเขาเข้าไปนอน แล้วสั่งพวก เขาว่าให้ขึ้นเตียงนอน พรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้าไปเรียน หนังสือ !

เจ้าเด็กน้อยนอนอยู่บนเตียง ฟ้ากอดพี่ชายนอน เดี๋ยวๆก็เลือกตุ๊กตาหมีน้อยของเธอที่อยู่ข้างๆ มาถาม ลมว่า “ พี่ชาย จะกอดตุ๊กตาหมาน้อยนอนมั้ยคะ ?

“ไม่เอา ! ” เรื่องแบบนี้ลมไม่สนใจ

“อ่อ ! ” ฟ้าทำปากจู๋อย่างหงอยๆ

นานาหยิบหนังสือนิทานหนึ่งเล่มขึ้นมานั่งข้างๆ เตียงของพวกเขา “มามี้เล่านิทานหนึ่งเรื่องให้พวก เธอฟัง พวกเธอนอนหลับดีๆ โอเครนะ !

“อื้ม โอเคค่ะ/ครับ ! “เจ้าเด็กน้อยทั้งสองคนพูด พร้อมกัน นานาเปิดนิทานที่พวกเขาชอบฟัง แล้วเริ่ม อ่านตามหนังสือ น้ำเสียงก็ไปตามอารมณ์ของ หนังสือ

นานาไม่ทันสังเกตว่าห้องนอนไม่ได้ปิดประตูไว้ เพราะว่าคฤหาสน์มีแต่ความสงบ คนใช้ก็กลับไปแล้ว ดังนั้น ก็ไม่มีเสียงรบกวน

เสียงของนานาอ่อนหวานน่าฟังมาก หลังจากที่ เล่านิทานเสร็จ ฟ้าก็งอแงจะให้เธอร้องเพลงกล่อม นอน นานายอมทําตามคำขอของเธอ แล้วร้องเพลง สมัยก่อนกล่อมพวกเขานอน “นอนซะ ! นอนซะ ! เบบี้สุดที่รักของฉัน มือทั้งสองของแม่แกว่งเธอไปมา เบาๆ…

เพลงของนานาทำให้ง่วงนอนที่สุด สักพักเจ้า เด็กน้อยก็ทําตาพริ้มๆ ท่าทางเหมือนอยากเข้านอน แล้ว เพลงของนานายังร้องไม่จบ ตาของเจ้าเด็กน้อย ปิดลงแล้ว

หลังจากนานาห่มผ้าห่มให้พวกเขาเสร็จ เธอก็ หันหลังกลับ ทันใดนั้น

ตรงประตูทางเข้าห้องก็มีเงาสูงใหญ่ยืนอยู่

นานาเขินอาย เธอนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ที่ตัวเองเล่า นิทานและร้องเพลง ผู้ชายคนนี้ต้องได้ยินหมดแน่ เลย!

นานาหน้าแดงขึ้นแล้วเดินผ่านข้างๆเขา ในเวลา เดียวกัน เธอก็ปิดประตูเบาๆ

หลังจากที่ปิดประตู เธอก็กะจะกลับห้องนอนของ ตัวเอง

แต่ตอนนี้ ฝ่ายชายถามด้วยเสียงต่ำว่า “วันเกิด ของเธอ อยากจะจัดยังไง?”

นานาอึ้งไปสักพัก คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะถาม เรื่องนี้ เธอตอบกลับเบาๆว่า “ก็ซื้อเค้กให้เด็กๆกินนะ สิ !จะจัดยังไงได้

พูดจบ เธอก็กลับห้อง เพื่อความปลอดภัย เธอ ยังล็อคประตูข้างในอีก นานายืนหยุดอยู่หน้าประตู ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบ ทิวได้ยินเสียงเธอ ล็อคประตูจากข้างใน ทำให้สีหน้าของเขาแย่ลงเล็ก น้อย ผู้หญิงคนนี้ไม่เชื่อใจเขาขนาดนี้เลยหรอ? ทำ อะไรก็ระวังเขาไปหมด

ในขณะที่นานานอนอยู่บนเตียง จู่ๆเธอก็คิดถึง เรื่องตอนเย็นนี้ คำพูดของทิวที่พูดในรถ ยิ่งคิดยิ่ง โกรธ เขามีสิทธิ์อะไรจะลงมือกับฟิว เพียงเพราะเธอ

ในขณะที่อยู่ในความเครียด เธอก็หลับไปโดย

ไม่รู้ตัว แต่ทิวกลับไม่ได้เข้านอนเร็วขนาดนั้น ๆ สมอง ของเขาคิดถึงเรื่องต่างๆมากมาย คิดเรื่องของผู้หญิง คนนี้กับฟิวที่เป็นข่าวลือกัน ยังดีที่เขาหลอกให้เธอพูด ความจริงบนรถ น้ำเสียงและสีหน้าของเธอในตอนนั้น เขาเชื่อใจเธอ ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กับฟิว มีความ สัมพันธ์แค่การทำงาน? ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่า นั้น?