บทที่ 194 เช้าอันสดใส

ทิวไม่ยอม ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับมือเล็กของเธอ มองริมฝีปากสีชมพูสดของเธอ เขาโน้มตัวลงมาจูบเธอ ด้วยความเอาแต่ใจ

สมองนานาแทบจะระเบิด เธอรังเกียจผู้ชายคนนี้มาก ที่บอกว่าจะไม่แตะต้องตัวเธอ พอผ่านไปสักพักก็ไม่รักษา คำสัญญาแล้ว

ทิวไม่ใช่ไม่รักษาคำสัญญา แต่ก็ต้องโทษเธอที่สวย เกินไป สวยจนทําให้เขามีความคิดแบบนี้

หลังจากดันเธอลงแล้วจูบเธอด้วยความรุนแรง ทิว ยังท้าทายขีดจำกัดของนานา เกือบจะถลำลึกไปมากกว่านี้ อีกอย่าง ทีนานาโดนฉวยโอกาสไปไม่ใช่แค่ปาก

สุดท้าย นานาโกรธจนกัดคางของเขาอย่างรุนแรง ทิวเจ็บจนปล่อยเธอ อารมณ์ของนานายังคงมึนงงอยู่ แต่ ไม่ว่ายังไง ผู้ชายคนนี้ห้ามท้าทายขีดจำกัดของเธอ

ทิวจับที่คางของเขา เห็นสายตาของนานามีแต่ความ อดทนและความโกรธ เขาก็เลยปล่อยความคิดทุกอย่าง แต่ว่าคืนนี้ เธอจะยังได้นอนหลับสบายอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้?

ผู้หญิงคนนี้เป็นอาหารอร่อยที่ยังมีชีวิตอยู่ ทำให้เขา ได้แค่จ้องมอง ไม่สามารถลิ้มรสได้
“ห้ามมาแตะต้องตัวฉัน…ห้าม…” ตอนนานาใกล้จะ หลับ ปากพูดแต่ประโยคนี้ด้วยความแน่วแน่

ทิวจ้องมองเธอด้วยความเครียด ถ้าเธอไม่ได้แน่วแน่ ขนาดนี้ เมื่อกี้เขาเกือบจะทำร้ายโลกของเธอแล้ว นานา ยกมือทั้งสองทาบไว้ที่หน้าอก ทำท่าทางป้องกันตัว

ทิวถอนความคิดที่อยากแตะต้องตัวเธอ เขารู้ เพียง แค่ให้เวลาเขา ผู้หญิงคนนี้ก็จะมอบตัวเองให้เขาด้วย ความยินยอม แต่มันต้องใช้เวลา

เขาไม่อยากมีอารมณ์ชั่ววูบ อาจจะทำให้เสียมิตรภาพ และความไว้วางใจที่เขาสร้างขึ้นกับเธอ ถึงตอนนั้น คิด อยากจะเข้าใกล้เธอ เธอคงทำกับเขาเหมือนแมวที่จะกัด คนอย่างเดียวแน่เลย

ทิวจ้องมองเธอแบบนี้ไปทั้งคืน

ตอนเช้า

นานาปวดหัวจนจะตายละ เธอลุกขึ้นนั่งแล้วจับที่หน้า ผาก พอเธอรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในห้องของทิว เธอรีบก้มหัว ลงตรวจดูร่างกายของตัวเอง ทั้งหมดเป็นไปตามปกติไม่ ได้เสียหาย และร่างกายไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด
เธอหายใจเข้า ยังดี เมื่อคืนไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

ข้างๆเธอไม่มีเงาของทิว เขาไปไหนแล้ว?

นานาจับหัวที่ใกล้จะระเบิด ตบเบาๆ และตอนนั้นเอง เสียงถูกผลักประตูห้องน้ำดังขึ้นแลประตูก็เปิดออก

เธอเห็นเส้นผมของทิวที่เปียก เอวของเขารอบล้อม ไปด้วยผ้าขนหนูแล้วเดินออกมา ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่ สามารถหาข้อบกพร่องได้อีกทั้งยังมีหยดน้ำเกาะติดอยู่อีก

พอนานามองข้างล่าง ก็เห็นกล้ามหน้าอกที่แข็งแรง ของผู้ชายคนนี้ และกล้ามหน้าท้องที่เห็นได้ชัดมาก หัว ของนานายิ่งปวดร้ายแรงขึ้น ราวกับจะมีเลือดพุ่งขึ้นสมอง

เธอรีบหายใจเข้า หันหน้าไปเพราะไม่กล้ามอง

ปกติทิวเข้าฟิตเนสเป็นประจำ เพราะฉะนั้น หุ่นของ เขาจึงดีมาก อีกอย่าง ถ้าผู้หญิงคนอื่นเห็น ต้องน้ำลาย ไหลแน่ๆ

“นายอย่าเดินไปไหนมาไหนโดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้าได้

ไหม?” นานาโกรธเล็กน้อย

“จริงๆแล้วในใจของเธอคงหวังว่าฉันจะไม่ใส่อะไรเลย” ทิวพูดด้วยความมั่นใจ

นานาอายมากๆ แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น!”

“เธอคิด!”

“ไม่ได้คิด!”

“คิด!”

“ไม่ได้คิด! นายมีอะไรน่าดู 2″

* ใช่หรอ? หันหน้ามาดูดีดี” ทิวสั่ง นานาหันหน้า กลับไป ก็เห็นมือของทิวกำลังจะแกะผ้าขนหนูของเขา ออก เธอตกใจจนเอามือปิดหน้า “โรคจิต สารเลว

ทิวเห็นว่าเขาแกล้งเธอจนเป็นแบบนี้ เขาจึงหัวเราะ โดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้น ก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัวของ เขา นานาโกรธจนกัดฟันกรอด เกินไปแล้ว เขาแกล้งเธอ แล้วสนุกหรอ?

ถ้าให้ทิวตอบกลับมา แน่นอนเขาคงจะตอบว่าสนุกสิ

ไม่กี่นาที ก็เห็นทิวใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวทั้งชุด และ กางเกงสีดำออกมา ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้ มีฐานะสูงศักดิ์แต่งตัวดูดี แต่ไม่ว่ายังไง สำหรับเขามันก็แค่ทำให้เด่นขึ้น ไม่สามารถลบนิสัยเสียของเขาไปได้

ความสง่างามและดูแพงของเขาเธอถึงกับพูดไม่ออก

ที่คอของทิวยังผูกเนคไทไม่เสร็จ หลังจากข้อมือ ของเขายกขึ้นแล้วใส่เสื้อเสร็จ แล้วค่อยผูกเนคไทจึงเพิ่ม ความสง่างามให้กับเขามากขึ้น

นานาเห็นเขาท่าทางอย่างนั้น ทำให้เธอเกิดความ หลงใหล หลังจากเธอสังเกตเสร็จ ก็รีบลงจากเตียง เดิน

ไปทางประตู

เจ้าเด็กน้อยก็ตื่นแล้ว นานาเดินเข้าไปชี้แนะให้พวก เขาล้างหน้าแปรงฟัน และ ใส่เสื้อผ้าเอง

เมื่อนานาเห็นทิวเดินออกมาอีกครั้ง

นานาอดใจไม่ได้เลยมองเขาสักพัก

“วันนี้เธออยู่บ้านพักผ่อนดีดี ฉันส่งเด็กๆไปโรงเรียน ตอนเที่ยงฉันจะมารับเธอไปทานอาหารกลางวันด้วย กัน”ทิววางแผนไว้

นานาพยักหน้า “โอเคร ! ”
“มามี้บ๊ายบาย เจ้าเด็กน้อยทั้งสองดีใจมาก เพราะ ว่าพวกเขาดูออก ความสัมพันธ์ของแด๊ดดี้กับมามี้มีความ คืบหน้าอย่างรวดเร็ว ! อีกไม่นาน พวกเขาก็สามารถเข้า ร่วมงานแต่งของพวกเขาได้

หลังจากนานามองพวกเขาจากไป เธอถอนหายใจ รู้สึกหงุดหงิดโมโหเรื่องที่ตัวเองดื่มจนเมา ถึงแม้ว่าจะไม่มี อะไรเกิดขึ้น แต่ก็อึดอัดใจ ต่อไปนี้เรื่องแบบนี้จะไม่เกิด ขึ้นแน่นอน

นานาคิดอยู่ว่าเมื่อวานวัฒช่วยออกมาแล้วแน่ๆ ต่อไป นี้ เธอไม่อยากมีการไปมาหาสู่กับครอบครัวนี้จริงๆ

และตอนนี้ นานาได้ยินเสียงโทรศัพท์ข้างๆดังขึ้น เธอขมวดคิ้ว หรือว่าเป็นนาราโทรมา ?

เธอคิดว่าน่าจะใช่ เธอลุกขึ้นแล้วเดินไป ยื่นมือไป เพื่อรับสาย “ฮัลโหล ! ”

“นานา เธอจะมาดูพ่อของฉันเมื่อไหร่ ? เธอนี่เป็น ลูกสาว ไม่มีความรับผิดชอบเลย! พ่อฉันไม่น่าทำให้เธอ เกิดออกมาเลย”

นานาฟังเสร็จ แค่อยากหัวเราะ ยังดีที่วัฒไม่คลอด เธอ เธอไม่มีสายเลือดกับบ้านสีธะ เธอพูดเบาๆว่า ตอนบ่ายฉันจะไป”

ตอนช่วงบ่ายเธอ จะไปพูดคุยกับพวกเขาทั้ง ครอบครัวให้ชัดเจน ต่อไป พวกบ้านสีธะจะได้ไม่ต้องมาร บกวนเธออีก

“หึ ! เมื่อคืน เธอให้ฟิวถ่ายเลือดแทนเธอ ดูแล้วเธอ มีแล้วแต่ก็ยังจะจับปลาสองมืออีก ! เธอนิเก่งจริงๆเลย ! ทิวรู้ไหมเนี่ย ? “นาราหัวเราะเยาะเย้ย

“เรื่องของฉันเธอไม่ต้องเป็นห่วง เธอแค่จําไว้ อย่า มาหาเรื่องฉันก็พอ ไม่งั้น ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ นานาเดือน

คราวนี้ นาราเงียบไป เพียงแต่ได้ยินเสียงในสาย ประมาณว่า หึ“อย่าได้ใจไป ? ทิวก็แค่ช่วยเธอไม่ใช่ หรอ ? ”

“ใช่ เขาก็ช่วยฉันตลอด อะไร ? “นานาอยากทำให้ เธอโกรธ

คราวนี้ นาราโกรธจริงๆ เธอวางสายโทรศัพท์ ไม่ อยากฟังเสียงนานาที่กำลังได้ใจ ตอนแรกนานาไม่ได้คิด อยากจะพูดแบบนี้ แต่ว่า นาราเป็นคนเริ่มขึ้นมาก่อน เธอก็ เลยพูดแบบนี้
พอวางสายโทรศัพท์ นานาหัวเราะกับตัวเอง ทิวช่วย เธอจริงๆ ก็เลยมีความมั่นใจแบบนี้ ! ประโยคนี้เหมือนจะ พูดไม่ผิดนะ นานานั่งลงโซฟา จู่ๆในสมองนึกถึงคราวที่ แล้วผู้หญิงคนนั้นที่คล้ายกับเธอ ถ้าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องกับ บ้านสีธะ หรือว่าเธอกับผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ทาง สายเลือดเดียวกัน