บทที่ 162 คนบางคนโมโหมาก

สิ่งที่เขาอยากได้ ก็แค่การดูแลจากเธอแค่คนเดียว

เท่านั้นเอง

“ แล้วพี่เหมยยังพูดอะไรอีกไหม ?

” เดี๋ยวจะมีผู้ช่วยส่งผักมา ฉันทําแกงที่มีประโยชน์ ให้คุณดื่มบำรุงร่างกาย ” นานาพูดจบ ก็มองขาของเขา แล้วถามว่า “ ร้ายแรงมากหรือไม่ร้ายแรงมากคะ ? ”

* ร้ายแรงสิ ผมลางานครึ่งเดือน

“ทําไมคุณถึงไม่ระวังอย่างนี้กันนะ ? ” นานาชน

“ คุณนึกว่าเป็นดาราง่ายหรอ ? ภาพที่พวกคุณเห็น ในพวกนั้นที่ต่อยตีฆ่ากันตายอย่างนั้น นั่นไม่ได้แค่เล่นๆนะ แต่เล่นจริงเจ็บจริง ” ฟิวเอ่ยเหมือนกับบ่น

นานาฟังแล้ว ในใจก็รู้ การแสดงละครของดาราก็ไม่ ง่ายเหมือนกัน เธอจึงได้แต่พูดว่า “ งั้นคุณพักผ่อนช่วง หนึ่งก็แล้วกันนะ ! ก่อนที่ขายังไม่หายดี คุณอย่าไปไหน เด็ดขาด ”

ฟิวถูกเธอสั่งอย่างเอาแต่ใจแบบนี้ เขาตอบอย่าง อารมณ์ดีว่า “ ครับ ฟังคุณหมดเลย

บาบางพเจ้าก็เพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง “ ฉันก็คิดเพื่อคณ
” ผมรู้ คุณเป็นห่วงผม” ฟิวยิ้มออกมาอย่างมีเสน่ห์

นานาไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเขาดี จริงๆนี่เป็นเรื่องที่ไม่ ค่อยจะพูดเหมือนคนรักกัน แต่ก็ถูกเขาทำให้เหมือนกับคำ พูดของคนรักกัน

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ผู้ช่วยก็ส่งผักมามากมาย นานาเอาเข้าไปในห้องครัวหมด จากนั้นก็เลือกผักบาง อย่างมาเริ่มทำอาหาร

ฟิวนั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆเขามีไม้เท้าสองอันวางอยู่ ใช้พยุงเขาเมื่ออยากจะไปทำอะไร ยังจะสามารถเดินไป ไหนมาไหนได้บ้าง

บริษัทของตระกูลพาทิศ ทิวมองการไปร่วมทาน ข้าวกับคนอื่นบนตารางที่มีเป็นแถวยาว พูดกับผู้ช่วยว่า “ เลื่อนแทนฉัน ”

“ งั้นประธานทิวจะไปทานอาหารกลางวันที่ไหน ครับ ? ”

“ ฉันจะจัดการเอง

ทิวเอ่ยจบ ตอนบ่ายเขาก็ไม่มีเรื่องที่สำคัญอะไร ตอน นี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เขามีความคิดที่ว่าอยากจะอยู่ติดกับนานา เหมือนกับว่าเรื่องอะไรก็ตามก็จะมีความคิดที่ อยากจะทำด้วยกันกับเธอ

เขานึก เวลานี้ เธอคงกำลังคิดหนักอยู่ที่บ้านว่า อาหารกลางวันจะทานอะไรอยู่มั้ง! เวลานี้เขาสามารถ กลับไปพาเธอออกมาจากนั้นก็ไปทานอาหารที่ร้านอาหาร

หากทานข้าวมีคนทานเป็นเพื่อนด้วยจะยิ่งมีความสุข

ทิวเองก็ไม่ได้โทรไปบอกเธอ หยิบกุญแจรถมาแล้ว ก็ลงไปชั้นล่าง เขาขับรถคันสีดำของเขาคันหนึ่งออกมา เคลื่อนตัวไปยังทางที่จะพาไปสู่บ้าน

ในวิลล่าของฟิว นานาเตรียมวัตถุดิบเสร็จเรียบร้อย แล้วเตรียมจะผัดผัก

ฟิวฟังเสียงจากห้องครัว รออย่างรอคอยว่าอาหาร กลางวันทานอะไร

และความรู้สึกที่เหมือนบ้านแบบนี้ดีสุดๆไปเลย

จู่ๆมือถือของนานาก็ดังขึ้นมา เพราะเสียงไม่ดังนานา อยู่ในห้องครัวเลยไม่ได้ยิน ฟิวเอากระเป๋าของเธอขึ้นมา หามือถือได้แล้วกดเป็นเสียงเงียบแล้วมองชื่อคนที่โทร เข้ามา
มุมปากของเขายกยิ้มแล้วทีเสียงหนึ่ง วางมือถือ เข้าไปในกระเป๋าของเธอและเสียงของมือถือเปลี่ยนมา เป็นแบบเสียงเงียบ

ทิวที่กำลังจะถึงบ้านแล้ว ฟังเสียงโทรออก หญิง สาวไม่รับสาย ใบหน้าหล่อเหลาไม่ค่อยน่ามองมากนัก ผู้ หญิงคนนี้เป็นอะไร ? ตั้งใจไม่รับสายจากเขา

รถของทวขับมายังถนนของวิลล่า ขับมาถึงหน้าประตู ห้องโถง ทิวลงจากรถ เพิ่งเดินเข้ามาในวิลล่า เขามีความ รู้สึกอย่างหนึ่งผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่บ้าน

สีหน้าของทิวเคร่งขรึมลง ผู้หญิงคนนี้ไปที่ไหน

แล้ว ?

ทิวหยิบมือถือออกมาอีกครั้งแล้วโทรไปหานานา โทร ติดแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย

ให้ตายสิ ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขาไม่ชอบใจมาก

ทิวหรี่ตาลงแล้วใช้สมองทันที หรือว่าเธอไปหาเพื่อน ของเธอแล้ว ? จู่ๆทิวก็นึกขึ้นมาได้ว่าหน้าประตูของเขามี กล้องวงจรปิด ดูก็รู้แล้วไม่ใช่หรอ ?

ทิวเข้ามาในห้องอ่านหนังสือของเขา เปิดโน๊ตบุ๊คออกแล้วดู ก็มองเห็นว่าไม่มีใครมารับผู้หญิงคนนี้และเธอ เป็นคนออกไปเอง

ไม่มียานพาหนะอย่างเธอ จะไปที่ไหนได้ ? นอกจาก บ้านของฟิว เหมือนกับว่าแถวๆนี้ก็ไม่มีเพื่อนของเธออยู่

สีหน้าของทิวบูดบึ้งสุดๆ ผู้หญิงคนนี้กลางวันก็แอบ ไปอยู่บ้านของฟิวลับหลังเขา ?

ทิวโมโหจนกำหมัดแน่น มีความรู้สึกที่อยากจะดึงเธอ กลับมาทันทีอย่างนั้น

เขานั่งลงไปในรถ เครื่องยนต์ดังอยู่เขาขับออกไป นอกวิลล่าอย่างรวดเร็ว ที่ซอย ซอยหนึ่งจริงๆแล้วเขานึก ว่าจะไปหาเธอ แต่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา

เขาโมโหแล้ว เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สนใจเขา เลย ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ทำไมเขาจะต้องไปหาเธอ เรื่อยๆอย่างหน้าด้านอย่างนี้อีก ?

เขา ทิวไม่ว่ายังไงก็เป็นคนที่หยิ่งมากคนหนึ่ง ต้องไม่ ไปยุ่งกับเธอบ่อยๆอย่างไร้ยางอายหรอกนะ

แต่ว่า ให้ตายสิ ความรู้สึกแบบนี้ไม่ชอบเลยจริงๆ
ผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธการเข้าใกล้ของเขา แต่กลับ เข้าไปอยู่กับฟิวตลอดอย่างพยายาม ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยาก ได้ แต่ผู้ชายไม่ใช่เขาต่างหาก!

ทิวโมโหจนหัวใจปวดแน่นไปหมด

นานาทําอาหารให้ฟิวเต็มโต๊ะ แล้วยังต้มแกงกระดูก ซี่โครงที่บำรุงร่างกายมากด้วย ฟิวหิวแล้ว นั่งลงบนเก้าอี้ ทานอาหารที่เธอทํา พอใจเป็นอย่างมาก

“ ฝีมือการทำอาหารของคุณดีขึ้นอีกแล้ว

* ใช่ ! งานในตอนนี้ของฉันก็คือ ทำอาหารให้ลูกๆที่ บ้านของฉันทานทุกวัน ต่อไป ฝีมือการทำอาหารของฉัน อาจจะเท่ากับกุ๊กทำอาหารระดับห้าดาวเลยก็ได้ หัวเราะหึหึ นานา

ฟิวหัวเราะออกมา “ แล้วคุณกับทิวอยู่ด้วยกันเป็นยัง

ไงบ้าง ? ”

เพื่อลูกๆ ฉันยอมที่จะอยู่กับเขาอย่างสงบ

“ แค่อยู่อย่างสงบ

* ไม่อย่างนั้นล่ะ ?
“ ชายหญิงอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน ไม่ว่ายังไงก็จะ เกิดเรื่องอะไรบ้างอยู่หรอกนะ ! ” ฟิวเอ่ยอยากจะรู้มาก กว่าเดิม

* คิดมากไปแล้ว ฉันก็แค่เพื่อลูกๆเลยอยู่กับเขา คุณ นึกว่าฉันชอบเขาหรอ ?

ฟิวอยากจะหัวเราะ เขานึก เขาเอานานาไม่อยู่ ทิว เองก็อย่าคิดว่าจะได้หัวใจของเธอไป เพราะเหมือนกับว่า เธอไม่สนใจเรื่องความรักสักนิด

ฟิวทานอาหารก็ยิ่งอร่อยเข้าไปใหญ่ ได้ฟังประโยคนี้ ของเธอ เขาก็วางใจแล้ว

“ ต่อไป กลางวัน คุณสามารถมาทำอาหารให้ผม

ทานได้หรือเปล่า ?

“ วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่ได้

“ พาเด็กเล็กๆมาด้วย

“ ทิวไม่อนุญาตให้ฉันพาพวกเขามา” นานาปวดหัว

เล็กน้อย

เด็กก็เป็นของคุณ ไม่ว่ายังไง ผมก็จะดีกับพวกเขาไม่ใช่ว่าจะไม่ดีกับพวกเขาสักหน่อย ” ฟิวว่า

* ค่อยว่ากัน ! แต่ วันจันทร์ถึงวันศุกร์กลางวันฉันมี เวลา ”

ฟิวเองก็ไม่ขอร้องมากนัก เขายิ้ม “ ครับ งั้นเราพูด กันแล้วนะ

หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อย นานา อยากจะเอามือถือ ดูวีดิโอของลูกๆ แต่ทันทีที่หยิบขึ้นมา ก็มองเห็นข้างบนปรากฏว่ามีสายห้าสายที่ไม่ได้รับ เธอ ตกใจทันที แตะเข้าไปดู กลับเป็นของทิว

เขาโทรมาหาเธอทำไม ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่านะ ?

นานาคิดไปคิดมา หยิบมือถือติดตัวมายังสวน โทรไป ยังเบอร์ของทิว

ในห้องประชุมที่เงียบสงบ

ทิวมองมือถือที่ดังขึ้นมา ชื่อบนหน้าจอมือถือทำให้ เขาขมวดคิ้วตุ่น กลับไม่อยากจะรับสาย

และผู้จัดการระดับสูงทั้งหลายในห้องประชุมต่างก็ เงียบลงทันทีมองเจ้านาย เสียงมือถือของทิวดังขึ้นมาเป็นเสียงสุดท้าย แต่ก็ยังคงยื่นมือออกหยิบมือถือขึ้นมารับ อย่างเย็นชา “ ฮัลโหล ! ”