บทที่ 150 ถูกกาลปั้นทั้งสอง

ในห้องของชั้นสอง เมื่อฟิวได้คิดเรื่องนี้ออกแล้ว เขา ก็ยื่นมือไปกอดนานาเข้ามาที่อ้อมกอด “นานา ผมส่งคุณ ไปหาหมอครับ”

เมื่อนานาถูกดึงไปที่อ้อมกอดของฟิวนั้น ร่างกาย ของเธอก็รู้สึกลำบากขึ้นมา เหมือนจู่ๆเธอก็รู้สึกมีความสุข อย่างอบอิ่ม เธอมีความตกตะลึง แต่สติของเธอตอนนี้ก็ได้ ร้อนลุกจนไหม้แล้ว…….

จู่ๆเธอก็เป็นฝ่ายเริ่มกอดคอของฟิวไว้ แล้วเอา ร่างกายตัวเองแนบเขาไว้

ฟิวมองใบหน้าที่แดงจนดึงดูดอย่างมีเสน่ห์นั้นแล้ว เขาก็กลืนน้ำลาย จนคอแน่น ที่แท้นี่ก็คือผู้หญิงที่เขา ต้องการมาตลอด ฉะนั้นแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ จะให้ เขาอดก้านไว้ได้ยังไงหล่ะ?

หรือว่า เขาไม่ต้องส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้ว แต่ช่วย เธอแก้ด้วยตรงเลยดีกว่าไหม?

ฟิวเริ่มหายใจแรงขึ้นมา เห็นนานาที่เริ่มหายใจแรง ของปากสีแดงนั้น เขาก็กลืนน้ำลายไปอีก เขาไม่อาจ ควบคุมได้แล้ว มือเขาเลยยื่นไปกอดเอวเธอไว้ มืออีกข้าง ก็จับหลังศีรษะเธอไว้ เขาค่อยๆก้มตัวลง แล้วเตรียมจะจูบ ลงที่ริมฝีปากของเธอ…
และทีนี้ ประตูห้องก็ถูกคนที่ถีบออกอย่างรุนแรงโดย กะทันหัน…

ฟิวรีบหันกลับไปมอง

เพียงเห็นที่หน้าประตูนั้น มีใบหน้าที่แสนเย็นเข้ม เหลาของทิว สายตาที่คมแหลมดูลึกอย่างเรียบเย็น เหมือนสามารถจะแช่แข็งคนได้เลยทีเดียว

เพียงเห็นเขาเม้มปากไว้เป็นเส้นตรง รอบๆเต็มไป ด้วยความเศร้า และแสนจะโกรธลุกขึ้นมา

ฟิวและนานากอดกันไว้ในภาพนั้น มันช่างยากเหลือ เกินที่จะให้เขาคิดว่าพวกเขาเกิดอะไรกันขึ้นแล้วบ้าง พวก เขากำลังจูบกัน กำลังกอดกัน โดยลับหลังเขาไว้ ไม่รู้ว่า จูบไปนานแค่ไหนแล้ว

หรือ พวกเขากำลังจะทำอะไรที่ห้องนี้โดยลับเขาไว้

ทิวในตอนนี้มีความรู้สึกที่โดนคนหักหลังอย่างโกรธ เกี๊ยว นี่ก็ทำให้เขาต้องเดินเข้าไป แล้วดันผู้หญิงที่อยู่ ในอ้อมกอดของฟิวออกไป จากนั้น หมัดของเขาก็ได้ กระแทกลงไปที่หน้าของฟิวอย่างแรงทีหนึ่งแล้ว

ฟิวถูกเขาโชกจนล้มไปอกฝั่ง วินาทีต่อมา ฟิวก็กามหมัดขึ้นแล้วใส่กลับคืนไปให้ทิว และแก้มของเขาก็โดน หมัดของทิวอีกครั้ง

นานารู้สึกลำบากจนขมวดคิ้วไว้แน่น มองผู้ชายสอง คนที่กำลังตีกันอยู่นั้น ก็ทำให้เธอร้องออกมาด้วยเสียงที่ ต่ำ “หยุดนะ…”

ทิวทำดวงตาคู่ที่เย็นลึกเรียบนั้น แล้วกวาดไปมอง ผู้หญิงที่อยู่บนโซฟา เมื่อเห็นเธอในสภาพนี้แล้ว ความ โกรธของเขาก็ถูกความตกตะลึงเข้ามาเทียบทดแทนเลย

หน้าของนานาเสนแดงจัด อีกทั้งสีหน้าของเธอดู ลำบากมากนัก เขาก็รีบเดินเข้าไป “นานา เธอเป็นอะไร ครับ?”

“ทำไมนายดูไม่ออกว่าเขาถูกวางยาหรือไง?”ฟิวที่ อยู่ข้างๆก็ตะคอกออกมาอย่างโมโหนัก

ทิวรีบยื่นมือไปจับหน้าผากเธอ ใบหน้า และมือ ก็ช่าง จะให้คนใจหายมากนัก

“เขาเป็นแบบนี้นานแค่ไหนแล้วทิวถามฟิวขึ้นมา

“ได้สักพักแล้ว”บนใบหน้าของฟิวยังมีรอยของหมัด

อยู่เลย
ส่วนใบหน้าของทิวก็เริ่มแดงและดูบวมๆ เขายื่นมือ ไปอุ้มนานาแล้วเดินออกจากห้อง

ฟิวก็พูดพุ่งใส่หลังเขาทันที “ดีที่สุดนายส่งเขาไป โรงพยาบาล”

คํานี้กำลังตักเตือนเขาอย่าฉวยโอกาสทําอะไรที่ไม่ ดีไม่ร้าย ตอนนี้นานาเพียงถูกวางยา ยังอยู่ในอาการที่ มึนเมาไม่มีสติที่จะควบคุมตัวเองได้ ฉะนั้นแล้ว ดีที่สุดทิว อย่างใช้วิธีแบบนี้รักษานานาละกัน

ทิวทําเหมือนไม่ได้ยิน ยังคงอุ้มนานาออกไปจากห้อง อย่างรวดเร็ว

นาราหลบอยู่หลังเสา เห็นทิวอุ้มนานาออกมาอย่าง เร่งรีบนั้น เธอก็ตกใจใหญ่ ทำไมทิวไม่ได้เข้าใจผิดต่อ นานา?อีกทั้งยังอุ้มนานาลงมาด้วย

นานาอยู่กับอาการที่มึนๆ รู้สึกคนที่อุ้มตัวเองคือทิว อีกทั้งเธอรู้สึกทั้งตัวสบายมีความสุขกับการที่เขาอุ้มเธอไว้ เธอไม่เคยรู้สึกอยากเข้าใกล้เข้ามากขนาดนี้มาก่อน อยาก ที่จะเข้าไปสัมผัสอุณหภูมิขิงร่างกายเขานัก

นี่เธอเป็นอะไรกันแน่?
ใบหน้าอันเล็กเรียวของเธอแดงจัดนัก

อีกทั้ง…ร้อนมาก…แสนจะร้อนนัก….

ทั้งตัวเหมือนถูกโยนไปที่น้ำร้อนๆ

นานาถูกทิวอุ้มไปขึ้นรถอย่างรวดเร็ว เขาให้บอดี้ การ์ดขับรถ ส่วนเขาก็กอดนานานั่งไว้ด้านหลัง เมื่อบ่อนั่ง ได้เก็บแล้วกดปุ่มเปิดบ่อที่นั่งด้านหลังก็กว้างเป็นที่ส่วนตัว ที่สะดวกมาก

นานาพิงอยู่ที่อ้อมกอดของทิว เธอกามมือไว้แน่นๆ อยากจะให้ตัวเองตื่นขึ้นมา แต่ระหง่างหายใจของเธอ ก็เต็มไปด้วยฮอร์โมนของผู้ชายที่พุ่งเข้ามา เธอจึงไม่ สามารถควบคุมตัวเองที่จะยื่นมือไปกอดเขาไว้

สายตาที่ลอยของเธอ กำลังมองใบหน้าที่มีเสน่ห์ หล่อเหลาไปมา มือข้างหนึ่งของเธอจับใบหน้าเธอไว้ “ช่วยฉันที…ฉัน…ลําบากมาก…ทิว…ช่วยฉัน…”

เมื่อได้ยินเสียงที่อ่อนโยนกำลังร้องของอย่างอ่อยนั้น ในใจของเขาก็มีความร้อนอัฟขึ้นมาทันที

สีหน้าของทิวแน่นขึ้นมา เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้เธอ แล้วถามขึ้น “เธอแน่ใจจะให้ผมช่วยหรือครับ?”
“อื้ม…ฉันลำบากมากสติของนานาไม่สามรถ ควบคุมเองได้แล้ว เธอไม่สามารถจะนึกคิดอย่างสงบลง ได้ เพียงแต่อยู่ที่ใจเธอนั้น เธอกำลังตามหาความช่วย เหลือของทิว หวังให้ทิวจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น

แต่การออกฤทธิ์ของยานั้น ทำให้ดวงตาทั้งสองข้าง ของเธอเริ่มเหม่อลอย เธอคลานร้องออกมาอย่างลำบาก

ใบหน้าที่แสนจะมีเสน่ห์องอาจของทิวนี้ ก็ได้อยู่ตรง หน้าเธอ รู้สึกแปลกๆเธออยากเข้าใกล้เขา อยากจะจูบริม ฝีปากที่ดูเซกซี่น่าดูดของเขา…

นานารีบนั่งไปที่ตักของทิว ยื่นมือไปกอดคอเขาไว้ ใบหน้ามีความเขินอายขึ้นบ้าง เธอก็จูบลงไปที่ริมฝีปาก ของผู้ชายคนนั้นก่อนเลยทีเดียว

ทิวอดทนควบคุมตัวเองสุดขีดแล้ว เขาอยากโชย โอกาสครั้งนี้สัมผัสความหวานของเธอ แต่ก็กลัวว่าเมื่อเธอ ตื่นแล้วจะรังเกียจเขา

เขาไม่ง่ายกว่าสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นมาได้บ้าง ถ้า เขาจะเอาเธอเลย ทุกอย่างก็ยากที่จะกลับมาเป็นเหมือน เดิม ก็ไม่ค่อยจะคุ้มเท่าไหร่นัก ยังไงแล้วเขาสามารถจะรอ ได้ รอให้เธอรักเขาแล้ว เธอก็จะเป็นผู้หญิงของเขาอยู่ดี
ฉะนั้นแล้วเขาก็กำลังลังเลจะทำหรือเปล่า

และทีนี้ ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนไฟ ทิวคิดว่าจำเป็นจะ ต้องบอกผลที่ตามมาให้เธอสักแล้ว

“นานา เธอตั้งสติหน่อยครับ เธอถูกวางยา ตอนนี้ ฉันจะบอกกับเธอว่า เธอแน่ใจจะให้ฉันช่วยเธอหรือเปล่า ครับ?”

“ต้องการ…ต้องการ…”นานาลำบากจนจะร้องไห้ แล้ว แต่เขายังไม่ช่วยเธออีก

“เธอหมายความว่า เธออยากให้ฉันนอนกับเธอคืน นี้หรือครับ?”เสียงที่ทุ้มแหบของทิวเข้าไปที่หูของนานา ถามเธอขึ้น

สติของนานาก็ได้ถูกยานั้นควบคุมจนไม่เป็นตัว ของตัวเองแล้ว เพราะคำนี้ก็ทำให้เธอตื่นขึ้นมาบ้าง เธอ รีบพูดขึ้นมาดังๆ “ไม่เอา…ไม่เอา…ทิว ส่งฉันไปโรง พยาบาล…ขอร้องนายแล้ว…ส่งฉันไปโรงพยาบาลได้ ไหม?”

ทิวคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้ร้อนขนาดนี้แล้ว เมื่อพูดถึง จะเอาเธอนั้น เธอกลับยังคงมีสติที่จะปฏิเสธเขาอยู่
ที่จริงจากสถานการณ์แบบนี้แล้ว ถึงแม้เขาจะเอาเธอ เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน

แต่ก็เป็นเหตุที่ฉุกเฉิน “ครับ ฉันจะส่งเธอไปหา หมอ”ทิวได้ปล่อยโอกาสนี้ไป แล้วเปิดกระจกก้าน พูดกับ บอดี้การ์ดขึ้น “ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด