บทที่ 87 บังคับให้เธอเต้นรำ

“ทำไมถึงไม่ชอบล่ะ?”

นานารู้สึกจนปัญญา เธอคิดคำตอบไม่ออกแล้ว ก็เลย ได้แต่ถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า “อาจจะเป็นเพราะว่า เขาเป็นคนเจ้าบงการล่ะมั้ง!

แต่ฟิวรู้คำตอบของคำถามนี้ ทิวน่าจะเกิดความรู้สึก อะไรบางอย่างกับนานาแล้วล่ะสิ! ถึงได้ให้ข้อจำกัดกับเธอ แบบนี้

“เดี๋ยวสักพักจะมีงานเต้นรำ เธอไปเต้นรำกับฉันก่อน แล้วค่อยกลับ” พิวบอกเธอ

“ฉันเต้นไม่เป็นหรอก” นานาสายหน้า เธอแค่อยาก จะหาที่เงียบ ๆ รอ

“ฉันสอน” พูดจบฟิวก็จูงมือเธอแล้วเดินไปทางห้อง โถงใหญ่ นานารู้สึกเกร็งจนใจสั่น แต่เมื่อมาคิดดูอีกที ทำไมเธอจะต้องเกร็งด้วยล่ะ เธอจะต้องกลัวอะไรอีก? ทิว ไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวของเธออยู่แล้ว

เธอก็เลยมั่นใจมากขึ้นและไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดทั้ง นั้น เมื่อฟิวปรากฏตัวขึ้น นานายังได้เห็นว่ามีคนในแวดวง การเมืองที่อายุมากกว่าเขาไม่น้อยเลย แต่กลับทักทายเขา ด้วยความเคารพ แล้วยังเรียกเขาว่าคุณชายฟิวอีก
นานารู้สึกอึดอัดใจมาก ทำไมคนที่เข้ามาที่นี่ต่างก็ดู ยิ่งใหญ่กันทั้งนั้น แม้แต่ฟิวเองที่ดูเหมือนว่านอกจากฐานะ ดาราใหญ่แล้ว เขายังมีอีกฐานะหนึ่งที่ซ่อนอยู่

“ทิว อีกสักครู่ฉันขอเต้นรำกับคุณจะได้ไหมคะ?” คุณมนต์เมื่อสักครู่นี้ก็โผล่มาอีกแล้ว เธอถามอย่างตื่นเต้น และเป็นมิตร

“ผมมีคู่เต้นรำแล้ว” ฟิวยิ้มออกมา

คุณมนต์รีบหันไปถามนานาว่า “ขอโทษนะคะ ดิฉัน ขอยืมเขามาเต้นด้วยสักเพลงได้ไหมคะ?”

นานาถึงกับอึ้งไป ฟิวรีบจ้องเธอ แต่นานายังไม่ทันจะ

พูดอะไร ทันใดนั้นมือที่เธอจับแขนของฟิวอยู่ก็ถูกฝ่ามือ

ใหญ่คว้าเอาไว้ในทันที “เธอเปลี่ยนคู่เต้นรำแล้ว”

นานาหันไปมองด้วยความตกใจ ทิวดึงเธอเข้าไปใน อ้อมแขนของเขาอย่างบ้าอำนาจ เธอยืนอย่างไม่มั่นคงนัก ทำให้ล้มเข้าไปในอ้อมแขนของเขา สีหน้าของฟิวนิ่งไป โดยฉับพลัน เขาจ้องมองทิวแล้วถามว่า “นี่คุณมาแย่งคน แบบโจ่งแจ้งแบบนี้เลยเหรอ?”

“ใช่ คืนนี้นอกจากเต้นรำกับฉันแล้ว เธอจะไม่มีทาง ไปเต้นรํากับผู้ชายคนอื่น” ทิวโอบเอวของนานา แล้วประกาศแสดงความเป็นเจ้าของ

นานาตาโตขึ้นมาในทันใด เธอรู้สึกได้ว่าบรรยากาศ รอบ ๆ มีมีดดาบกำลังฟาดฟันกันอย่างบ้าระห่ำอยู่

“เดี๋ยวนะ ฉันขอเลือกไม่เต้นรำได้ไหม?” นานาโต้ กลับไป

“ไม่ได้!” ชายหนุ่มทั้งสองคนพูดออกมาด้วยเสียง ทุ้มต่ำพร้อม ๆ กัน

ฟิวเลิกคิ้วขึ้นแล้วหันไปพูดกับเธอว่า “นานา เธอมี สิทธิ์ที่จะเลือก ไม่ต้องกลัว ที่นี่ไม่มีใครจะทำอะไรเธอได้ ทั้งนั้น ต่อให้เป็นเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะข้องเกี่ยวกับเรื่องของ เธอ

“ถ้าเธอไม่เลือกฉัน คืนนี้เธอต้องรับผิดชอบกับเรื่อง เมื่อห้าปีก่อน” ทิวทิ้งคำพูดที่เต็มไปด้วยความข่มขู่เอาไว้

ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากแพ้ต่อหน้าฟิว

นานาหัวใจกระตุกวาบ คนอื่นไม่รู้หรอกว่าเขา หมายความว่าอะไร แต่เธอนั้นรู้ดีแน่นอน

เธอเงยหน้าแล้วหันไปมองทิว “ถ้าฉันยอมเต้นกับนาย แล้วเรื่องนี้ก็จะจบลงเท่านี้ใช่ไหม? นายจะไม่สืบหา อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”

ทิวไม่อยากให้เรื่องนี้จบลงหรอก แต่ว่าในตอนนี้เขา ไม่มีทางยอมให้ฟิวเด็ดขาด เขาทำหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า “ใช่”

“โอเค ฉันยอมเต้นรำกับนาย” หลังจากที่นานาชั่งใจ แล้ว เธอก็เลือกทิว

“นานา เธอ…” ฟิวโกรธมากจนสีหน้าไม่สู้ดีนัก

นานาหันไปมองเขาอย่างรู้สึกผิด “ฟิว ขอโทษนะ คืนนี้ฉันเต้นรำกับนายไม่ได้แล้วล่ะ”

“ฟิว ไม่ต้องกังวลค่ะ เดี๋ยวฉันเต้นกับคุณเอง!” คุณ มนต์รีบดีอกดีใจ เธอนึกไม่ถึงเลยว่าจะมีโอกาสแบบนี้

ฟิวไม่มีอารมณ์ไปเต้นรำแล้ว เขาถอนหายใจออก มา แล้วเดินสวนทางไปกัดฟันพูดข้าง ๆ ใบหูของนานาว่า “ฉันจะหักเงินเดือน ๆ นี้ของเธอออกครึ่งหนึ่ง

นานาหันไปมองแผ่นหลังของเขาที่กำลังเดินจากไป อย่างรู้สึกผิด สีหน้าของเธอซีดจางลงเล็กน้อย

ฟ้ายังไม่ได้ออกไป แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์ไปเต้นรำแล้ว เขาหยิบแก้วเหล้ามาแล้วไปยืนพิงอยู่ที่ต้นเสาด้าน ข้าง ส่วนคุณมนต์ก็กำลังพูดอะไรไม่รู้อยู่ข้าง ๆ เขา เขาก็ ไม่อยากจะไปสนใจ

แล้วเธอถึงรู้สึกตัวได้ว่าที่เอวของเธอมีมือหนึ่งมา โอบไว้อยู่ เธอรีบดิ้นออก แต่ทิวกลับแค่นหัวเราะออกมา อย่างเยือกเย็น “ถ้าเธอกล้าดิ้นออก คืนนี้เธอต้องชดเชย กับการที่เธอเคยมานอนกับฉัน”

นานาเงยหน้าขึ้นแล้วพูดด้วยความโมโหว่า

“นอกจากข่มขู่คนเป็นแล้ว นายยังทำอะไรอย่างอื่นเป็น

ไหม?”

ทิวกระตุกยิ้ม “นอกจากข่มขู่แล้วก็ไม่มีวิธีไหนที่จะ เอามาใช้กับคนอย่างเธอได้

“นายจะต้องมีวันที่ข่มขู่ฉันไม่ได้แน่นอน” นานา

เถียงกลับอย่างหงุดหงิด

แต่ทิวไม่คิดอย่างนั้น “ฉันไม่กลัวหรอกว่าฉันจะ หาเหตุผลมาข่มขู่เธอไม่ได้

นานาส่งเสียงคัดค้านออกมา ทั้ง ๆ ที่ผู้ชายคนนี้ หน้าตาหล่อเหลาดูดีขนาดนี้ แต่ทำไมในสายตาของเธอ เขากลับดูน่ารังเกียจมากถึงมากที่สุดแบบนี้กันนะ
ทิวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหูของเธอแล้วพูดว่า “อยาก ทำให้ตัวเองดูมีหน้ามีตาขึ้นมาบ้างไหม?

“นายหมายความว่าอะไร?” นานาไม่เข้าใจ

“พ่อของเธอก็อยู่ที่นี่ด้วย เขากำลังมองพวกเราอยู่ ถ้าเธอเต้นรำกับฉันเขาจะต้องมองเธอด้วยความทึ่งอย่าง แน่นอน” ทิวเข้าใจว่าเธอจะสนใจกับเรื่องพวกนี้

เมื่อนานาได้ยินดังนั้น ร่างกายของเธอก็สั่นเล็กน้อย อะไรนะ? พ่อของเธอก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?

“เขาคือเขา ฉันก็คือฉัน ในสายตาของฉันแล้ว เขา เป็นไม่ได้แม้แต่คนแปลกหน้า” นานาเอ่ยปากด้วยสีหน้าที่ ไร้ความรู้สึก

ทิวอึ้งไปเล็กน้อย เขามองเห็นดวงตาที่งดงามของ เธอเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น ที่แท้เขาก็คิดผิดไป นานาไม่ได้อยากจะกลับไปอยู่ที่บ้านสีธะเลย

“ต่อไปอย่าเอาฉันไปรวมกับพวกคนในตระกูลสีธะ อีกนะ ฉันสะอิดสะเอียน” เมื่อนานาพูดจบ ไฟก็ดับลง แล้ว ก็เปลี่ยนเป็นแสงไฟวิววับของเวทีเต้นรำ เพลงจังหวะช้าๆ ที่เปิดอยู่ถูกเปลี่ยนเป็นเพลงที่มีจังหวะสนุกสนานสำหรับ การเต้นรํา
ทิวเห็นว่าเธอไม่ได้ใส่ใจ เขายิ้มออกมาแล้วก็ไม่ได้ พูดอะไรอีก อ้อมแขนแข็งแรงโอบรอบเอวบางของเธอเอา ไว้แล้วเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ

นานาเงยหน้าขึ้นไปมองเขาแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฉันไม่เคยเต้นรำมาก่อนเลย

ทิวปรายตาลงแล้วยิ้มออกมาอย่างไม่ถือสาอะไร

“ฉันสอนเธอได้

นานาอยากให้เขาสอนที่ไหนกันล่ะ? ตอนนี้ฟลอร์ เต้นรําก็เต็มไปด้วยคู่รักสิบกว่าคู่แล้ว พวกเขาล้วนแต่ เต้นรำกันอย่างงดงาม หมุนเอย สะบัดเอวเอย ดูเข้ากันกับ จังหวะเพลงมาก

ส่วนนานาได้พลาดเหยียบรองเท้าหนังเงาวับของ ชายหนุ่มอย่างฉับพลัน แต่ใบหน้าของเธอกลับยิ้มอย่าง ไม่สะทกสะท้าน “แบบนี้หรือเปล่า?” พูดจบ เธอไม่รอให้ ชายหนุ่มเอ่ยปาก ก็ยื่นเท้าอีกข้างไปเหยียบรองเท้าหนัง ของชายหนุ่มอย่างแรง “หรือแบบนี้เอ่ย?

เมื่อเห็นใบหน้าที่สวยงดงามของเธอกำลังยิ้มหวาน ราวกับดอกไม้บาน ทิวก็เข้าใจแล้วว่าเธอตั้งใจ

อ้อมแขนของเขาโอบเธอเอาไว้แน่น นานาอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่ฝ่ามือเดียวเท่านั้น แล้วก็เข้าไปใกล้สนิท แนบชิดกับเขาอย่างรวดเร็ว หัวใจของเธอเต้นแรงอย่าง ฉับพลัน ลมหายใจที่คลุมเครือและเร่าร้อนของชายหนุ่ม รดอยู่ที่ใบหูของเธอ “กล้ามาเหยียบฉันเหรอ เธอไปเอา ความกล้าแบบนี้มาจากไหน?

นานารีบหดเท้ากลับมา แล้วหัวเราะอย่างเก้อเขิน “ก็ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเต้นรำไม่เป็นนี่นา! นายก็จะลากฉันมา เต้นรำให้ได้”

“ถ้าไม่เต้นรำกับฉันจนจบเพลงนี้ เธอก็อย่าหวังว่า จะได้ไปไหนเลย” ทิวพูดจบก็โอบเธอเอาไว้แน่นอย่าง นั้น ไม่สนใจว่าผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่อให้คนอื่นจะมองมาด้วย สายตาอย่างไร เขาก็จะโอบเธอเอาไว้แบบนี้g