บทที่ 20 ลูกชายจอมซนกับคุณพ่อประทาน

ลมจูงมือของเธอ แล้วปลอบเธอว่า “ไม่ต้องกลัวนะ”

ทิวโน้มตัวลงแล้วดึงลูกสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด “มา เดี๋ยวแด็ดดี้อุ้มพาไปครับ”

สองมือสั้น ๆ ของฟ้ารีบเอื้อมไปโอบกอดรอบคอของ แด็ดดี้ไว้ในทันใด เธอยอมให้เขาอุ้มพาไปที่รถเก๋งที่จอด อยู่แต่โดยดี

ภายในรถ พงศ์และเกรซมองเห็นลูกชายของตนอุ้ม เด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ และอีกมือหนึ่งจูงเด็กผู้ชายอีกคน กำลังเดินมาผ่านทางกระจกรถ ทำให้พวกเขารู้สึกอึ้งไปใน ทันใด

“อะไรกันเนี่ย? เด็กที่ไหนกัน?”

“นะ.นี่เหมือนว่าจะเป็นเด็กสองคนที่โผล่มาในงาน หมั้นวันนั้นนะคะ” เกรซจำได้ว่าเคยเห็นเด็กสองคนนี้ใน

งาน พงศ์และเกรซรีบเปิดประตูรถออกมา แล้วเดินเข้าไป หาลูกชาย ใบหน้าของพวกเขาล้วนแต่แสดงอาการตกใจ

และไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นสักเท่าไรนัก
นี่ทำให้พวกเขาถึงกับลืมว่ากล่าวตักเตือนลูกชายไป เสียสนิท ได้แต่จ้องมองเด็กผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดและ เด็กผู้ชายที่เขาจูงมือเอาไว้อย่างนั้น

เมื่อมองเห็นใบหน้าของเด็กทั้งสองคนนั้นอย่าง ชัดเจนแล้ว เกรซก็ตกใจจนถึงกับเอามือขึ้นมาปิดปาก “เด็กสองคนนี้” เกรซเดาในใจ

ทิวกระตุกยิ้มขึ้นมา แล้วตอบอย่างภาคภูมิใจว่า พ่อ ครับ แม่ครับ ลูกของผมเองครับ”

*เป็นลูกของลูกจริง ๆ เหรอ?” ขอบตาของเกรซ เปียกชื้นขึ้นมาด้วยน้ำตาอย่างตื้นตันใจ “คุณพระ

พงศ์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย แต่ในตอนนี้ ใจ ของเขากลับตื่นเต้นดีใจมากจนยากที่จะปรับสภาพให้กลับ มาเป็นปกติได้ เขาไม่ได้แสดงอาการน้ำตารื้นออกมาแบบ ภรรยา แต่ความดีใจที่แฝงอยู่ในแววตาของเขาก็ยังคงปิด เอาไว้ไม่อยู่

ฟ้าโอบกอดรอบคอของแด๊ดดี้ ดวงตากลมโตจ้อง แป๋ว ความสามารถของเด็กน้อยในการมองคนก็ถือว่าดี มากพอสมควร สองคนพี่น้องมองดูสีหน้าของผู้ใหญ่ทั้ง สองที่แสดงออกมา ก็รู้สึกได้ว่าพวกเขาชอบตัวเอง
“พวกคุณเป็นคุณบูและคุณยาของพวกเราเหรอ คะ?” ฟ้าเอ่ยถามด้วยเสียงหวาน

เกรซรู้สึกตื้นตันใจ เธอพยักหน้าแล้วยิ้มพลางเช็ด น้ำตาออก ใช่จะ ฉันคือคุณย่าของพวกหนู ส่วนนี่คือคุณ ปู่ของพวกหนูจ๊ะ

ท่ามกลางความตื่นเต้นของเกรซ เหมือนกับว่าเธอนึก อะไรขึ้นมาได้ เธอเงยหน้าขึ้นมองลูกชายแล้วถามว่า แม่ ของเด็ก ๆ คือหญิงสาวคนนั้นที่ปรากฏตัวในงานเลี้ยงเห รอ?

ใช่ครับ เธอชื่อนานา ทิวตอบเธอไป

ทันใดนั้นเอง เกรซและสามีก็หันหน้ามาสบตากัน อย่างไม่ได้นัดหมาย เป็นอย่างที่พวกเขาคิดจริง ๆ ด้วย หญิงสาวที่แอบปีนขึ้นมาบนเตียงของลูกชายเมื่อห้าปีที่ แล้วก็คือนานาคนนี้นี่เอง ไม่อย่างนั้นจะมีลูกที่โตเท่านี้ โผล่มาได้อย่างไร?

พวกเขาดีใจที่ได้มีหลานที่น่ารักแบบนี้เพิ่มขึ้นมา แต่ก็มีความกังวลเกี่ยวกับแม่ของพวกเขาด้วย ภูมิหลัง ของเธอค่อนข้างซับซ้อน แล้วยังเป็นคนที่มีความคิดและ แผนการที่ไม่น่าไว้ใจอีกด้วย ไม่รู้ว่าที่ลูกชายถูกผู้หญิง แบบนี้เข้ามาพัวพัน ควรจะทำอย่างไรดี!
นานาแง้มเปิดผ้าม่านออกเล็กน้อยแล้วแอบมองลงมา จากชั้นสอง สถานที่ ๆ พวกทิวกำลังพูดคุยกันอยู่ในขณะ นั้นเป็นตำแหน่งที่เธอสามารถมองเห็นได้พอดิบพอดี เธอ รู้สึกตื่นเต้นเป็นกังวลมาก ตอนนี้เธอยังไม่ได้เตรียมใจมา เผชิญหน้ากับตระกูลพาทิศเลย

“เด็ก ๆ น่ารักจังเลย ชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะ” ต่อให้ไม่ ชอบและไม่พอใจนานา แต่เมื่อเกรซมองเห็นหลานทั้งคู่ที่ น่ารักขนาดนี้ เธอก็เก็บอารมณ์ทั้งหมดเอาไว้ภายในใจ

“ผมชื่อลมครับ ส่วนน้องสาวผมชื่อฟ้า” ลมตอบ คำถามอย่างฉะฉาน

เมื่อเกรซมองดูลม เธอรู้สึกดื่นเต้นดีใจขึ้นมาอย่างอด ไม่ได้ “เด็กคนนี้เหมือนทิวตอนเล็กไม่มีผิดเลย…”

“ใช่ไหมล่ะ?” พงศ์จำรูปร่างลักษณะของลูกชาย

ตอนเด็ก ๆ ได้อย่างชัดเจน

เรื่องน่ายินดีแบบนี้ ต้องบอกให้คุณย่ารู้ด้วยแล้ว ล่ะ ถ้าหากท่านรู้ว่าท่านมีเหลนที่โตถึงขนาดนี้แล้ว ท่านก็ คงจะดีใจมากเลย!” เกรซคิดว่าแม่สามีของเธอต้องดีใจ

มากแน่ ๆ

พูดจบ เกรซก็ได้เอ่ยถามขึ้นมาอย่างประหลาดใจ
(มามี้ของหนูพักอยู่ที่ชั้นบนค่ะฟ้ารีบตอบออกมา

อย่างรวดเร็ว