ตอนที่ 89 เขาอยากให้เธอมีความสุข

จิ้งเจ๋อ พาหลินเชื่อออกมาจากที่แห่งนั้น เธอเหลียวมามอง ด้านหลังและได้เห็นว่าทุกคนออกไปจากร้านกันหมดแล้ว ดู เหมือนว่าเป็นเหม่ยลี่จะถูกพาตัวไปสถานีตำรวจจริงๆ หญิง สาวจึงระบายลมหายใจอย่างโล่งอกและเอียงคอมองชายหนุ่ม ข้างตัวด้วยความประหลาดใจ

ในสายตาของหลินเชื่อแล้ว ตระกูลฉินก็เป็นตระกูลที่ มั่งคั่งไม่น้อย ไม่เช่นนั้นแล้วคนอย่างหลินลี่คงไม่ยอมเข้าไป ใกล้ชิดจนกระทั่งได้แต่งงานกับฉันชิงในท้ายที่สุดอย่างแน่นอน

หลินเซ่อพูดขึ้นว่า “ว้าว แล้วรถเสียหายได้ยังไงล่ะคะ พวกเขาทำจริงๆ หรือเปล่า คุณจัดการเรื่องนี้ยังไงน่ะ” จิ้งเจ๋อ ก้มหน้าลงมาแล้วพูดว่า “จะเป็นยังไงก็ไม่สำคัญหรอก มันเป็น แค่เกมเล็กๆ เท่านั้นแหละ ถ้าเธออยากเล่นงานใครสักคน มัน ก็มีหนทางอยู่เสมอนั่นแหละ

“จริงเหรอคะ”

“ที่สำคัญกว่านั้น ฉันยังมีความสามารถที่จะป้ายความผิด ให้เขาและทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ด้วยเพราะฉันคือ จิ้งเจ๋อยังไงล่ะ”
หลินเซ่อมองคนตรงหน้าอย่างนึกสงสัย “มันก็ดีที่เป็น คนรวยหรอกนะคะ แต่ว่าท่าแบบนี้มันจะดีจริงๆ เหรอ

เธอนึกกังวลว่าการไปล่วงเกินตระกูลฉินอาจจะสร้าง ปัญหาตามมาได้

จิ้งเจ๋อมองหน้าหลินเชื่อ “ความพยายามทุ่มเทอย่างหนัก ที่จะหาเงินของฉันก็ทำเพื่อสิ่งนี้นี่แหละ เพื่อที่ฉันจะได้ไม่โดน ใครรังแกยังไงล่ะ

หลินเซ่อมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย เธอไม่เคยคิด เลยว่าอิทธิพลของเขาจะมากมายมหาศาลแบบนี้ หัวใจเธอ พองโตด้วยอย่างยกย่องชื่นชม

หลินเชื่อยิ่งนึกชื่นชมเขามากขึ้นไปอีกขณะที่มองดูชาย หนุ่ม ดวงตาของเธอเป็นประกายวาววับ

กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังประสบความสำเร็จ เมื่อ ได้เห็นหญิงสาวที่ทำท่าทางราวกับลูกแมวน้อยที่กำลังได้รับ ความรัก

ยิ่งได้รับการชื่นชมจากเธอแบบนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่า ไม่ว่าจะ ต้องเหนื่อยกับการดูแลธุรกิจครอบครัวมากแค่ไหน ยังไงมันก็ คุ้มค่าอย่างที่สุด

เขารู้สึกพอใจเหมือนสามีที่ได้รับคำชมจากภรรยาหลัง จากทำงานอย่างหนักมาทั้งวัน

หลินเชื่อเป็นคนแปลก แม้ว่าเธอจะทำท่าชื่นชมสิ่งเล็กๆน้อยๆ แค่ไหน แต่เธอก็ดูจริงใจอย่างที่สุด

หลินเซ่อถามต่อไปว่า “แต่คุณจะทิ้งรถนั่นจริงๆ เหรอคะ มันราคาตั้งหลายล้านนะ ถ้าคุณไม่ต้องการมันแล้ว ทำไมไม่ เก็บไว้ให้ฉันล่ะ

จิ้งเจ๋อพูดไม่ออก “นี่เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง ตอนที่ฉันบอกว่าฉันไม่ต้องการมันแล้ว ฉันหมายความว่าฉันไม่ ต้องการมันแล้วจริงๆ มันก็ราคาแค่ไม่กี่ล้าน เดี๋ยวฉันซื้อคัน ใหม่ให้เธอเองน่า

หลินเชื่อแลบลิ้นแผล่บ เธอรู้สึกเสียดายของขึ้นมาจับใจ

เธอมองหน้ากู้จิ้งเจ๋อแล้วบอกกับเขาว่า “ฉันแค่รู้สึกว่าเพราะ เรื่องตบตาเล็กๆ น้อยๆ แค่นี้ เราต้องมาเสียรถดีๆ ไปทั้งคัน เลยนะคะ รถที่น่าสงสารไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อยนะ ฮือ จิ้งเจ๋อมองตาอีกฝ่ายเงียบๆ เธอกำลังหาข้ออ้างเวลาที่

เธอทำใจปล่อยวางกับอะไรไม่ได้อยู่นั่นเอง

กู้จิ้งเจ๋อจึงบอกว่า “ก็ได้ เราไม่ทิ้งรถนั่นก็ได้ เธออยากได้ ก็เอาไป จะขาย จะใช้ก็แล้วแต่ มันเป็นของเธอ

สีหน้าของหลินเชื่อแช่มชื่นขึ้นทันตา “ว้าว จริงเหรอคะ จิ้งเจ๋อ คุณใจดีที่สุดเลย หลินเชื่อดึงแขนเขาแล้วเขย่าโดย แรง เธอดีใจมากถึงขนาดที่ว่าถ้าเธอมีหางละก็คงจะกระดิก ซ้ายกระดิกขวาไม่หยุดแน่

จิ้งเจ๋อมองดูรอยยิ้มของเธอแล้วยกมือขึ้นลูบหัวอย่างเอ็นดู เขารู้สึกว่าความโกรธที่เกิดขึ้นในตัวแรกค่อยๆ มลาย หายไปเมื่อได้เห็นเธอมีความสุข

“น่าเสียดายนะคะ บรรยากาศดีๆ เลยเสียหมดเลย” หลิน เชอบ่นอุบ

จิ้งเจ๋อบอก “เอารถกลับบ้านกันก่อนดีกว่า

รถนั้นสวยมากทีเดียว หลินเชื่อเฝ้าลูบคลำไม่หยุดและ ถามว่า “มันเหมือนกับคันเมื่อกี้เงียบเลยเหรอคะ”

“ใช่ เหมือนกันเลย

“งั้นเราจะมีรถสองคันไปทำไมกันละคะ ฉันอาจจะขายสัก คันก็ได้ แต่ฉันจะไปขายที่ไหนดีล่ะ ถ้าฉันประกาศขายออนไลน์ คนจะคิดว่าเป็นรถขโมยมาหรือเปล่าคะ

จิ้งเจ๋อตอบ “เดี๋ยวฉันจะขอให้คนช่วยเธอจัดการเรื่อง

ขายรถเอง

“จริงเหรอคะ จิ้งเจ๋อ คุณนี่เยี่ยมที่สุดเลย!” หลินเชื่อยิ้ม จนตาหยีเป็นเส้น เธอดูน่ารักเอามากๆ

จิ้งเจ๋อส่ายหน้า เขาคงเป็นผู้ชายคนเดียวที่เคยให้ของ ขวัญแล้วก็ช่วยทำลายของขวัญนั้นเพื่อใครคนหนึ่งไปพร้อมกัน

ถ้าจะว่าเขาเป็นคนโง่ ก็คงจะเป็นผู้ชายที่โง่งมอย่างที่สุด เลยล่ะ เพราะแม้จะรู้ดีว่าหลินเชื่อนั้นสนใจแต่เรื่องเงิน แต่เขาก็ อดใจที่จะให้ของขวัญเธอไม่ได้จริงๆ
จิ้งเจ๋อถามต่อ “จะเอาแต่พูดแค่นี้เองน่ะเหรอ

หลินเชื่อสงสัย “แล้วคุณจะคาดหวังอะไรละคะ คุณมีเงิน ตั้งเยอะตั้งแยะจนถึงแม้ฉันจะให้เงินคุณ คุณก็คงไม่รู้สึกอะไร

กู้จิ้งเจ๋อขยับหน้าเข้ามาจนใกล้ “งั้นก็จูบแสดงความ จริงใจหน่อยเป็นไงล่ะ

** หลินเชื่อหน้าแดง รีบถอยหนี “ไปให้พ้นเลยนะ อย่า มาล้อเล่นแบบนี้”

จิ้งเจ๋อถาม “ถ้าเธอไม่เต็มใจ งั้นฉันจะจูบเธอเป็นค่า ตอบแทนที่ซื้อรถให้ดีมั้ยล่ะ

“ไม่เอานะ!”

จิ้งเจ๋อมองอีกฝ่ายแล้วหัวเราะร่วน เขายังคงหยอกเย้า ต่อไป “งั้นเธอต้องหาทางขอบคุณฉัน

“แต่คุณมีทุกอย่างที่คุณต้องการแล้วนี่คะ” หลินเชื่อว่า

กู้จิ้งเจ๋อเสนอขึ้นว่า “ทำไมเธอไม่ทำอาหารให้ฉันกินล่ะ หลินเชื่อคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองเขาอย่างชั่งใจ “คุณกล้า กินอาหารที่ฉันทำด้วยเหรอคะ”

“กล้าสิ”

“ฉันขอเตือนคุณเอาไว้ก่อนเลยนะว่ามันจะออกมาช่วยแตกมาก”
“ไม่เป็นไร ฉันรับได้” จิ้งเพื่อไม่เคยเห็นเลยว่าเธอเป็นยัง ไงเวลาที่ลงมือทำอะไรสักอย่าง เขาจึงตั้งตารอที่จะได้เห็นอย่าง ยิ่ง

หลินเซอห่อปากแล้วรับคำเสียงอ่อยๆ “ตกลงค่ะ ฉันจะทำ อาหารให้คุณทาน

จิ้งเจ๋อพยักหน้าอย่างพอใจ

หลินเชื่อยังพยายามห้ามไม่ขาดปาก “แต่ฉันบอกแล้วนะ คุณจะต้องเสียใจกับมันแน่ๆ

อาหาร

ถ้าจะเลือกอาหารที่ปรุงง่าย ให้เธอทำ

กู้จิ้งเจ๋อไม่เชื่อว่าเธอจะทำออกมาได้แย่ถ้าทำตามตำรา แต่เพื่อความปลอดภัย เขาตัดสินใจว่าคงเป็นการดีกว่า

ไม่อย่างนั้นแล้ว ด้วยสติปัญญาอันน้อยนิดของหลินเชื่อ เขาอาจจะต้องลงเอยด้วยการได้กินแค่น้ำร้อน ซึ่งนั่นคงไม่สนุก

เลย

เมื่อตกกลางคืนหลังพวกเขาขับรถกลับบ้าน หลินเชื่อก็ เริ่มลงมือถ่ายรูปรถแบบชนิดที่เรียกได้ว่าทุกซอกทุกมุม

กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วขณะมองเธอวิ่งวนไปรอบๆ อย่างมีชีวิต ชีวาแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “นั่นเธอจะถ่ายรูปไปทำไมกัน

หลินเซ่อตอบ “นี่เป็นรถหรูคันแรกในชีวิตฉันเลยนะคะ แถมยังราคาทั้งหลายล้าน ฉันก็ต้องถ่ายรูปอวดคนอื่นเขา
จิ้งเจอยังสงสัยต่อ “ถ้าเธออยากอวดทำไมไม่ถ่าย

รูปใบเสร็จล่ะ”

“แบบนั้นมันโจ่งแจ้งเกินไปน่ะสิคะ

“งั้นก็ถ่ายรูปหมายเลขรุ่นรถส

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่เข้าใจเรื่องการอวดแบบไม่อวดสินะ คะ มันออกจะน่าเบื่ออยู่สักหน่อย แต่ถ้าคุณจะอวดแบบไม่อวด ละก็คุณต้องหาทางโชว์ของแพงๆ โดยทำให้ผู้คนรู้สึกว่าคุณไม่ ได้ตั้งใจจะให้พวกเขาเห็น แล้วไอ้การถ่ายรูปรุ่นรถนี่มันออกจะ ชัดเกินไปค่ะ”

เธอเข้าใจเรื่องการอวดแบบไม่อวดจริงๆ เสียด้วย

จิ้งเจ๋อมองดูหญิงสาวที่ถ่ายรูปจนได้มุมที่ถูกใจในที่สุด มันดูเหมือนว่าเธอกำลังถ่ายรูปกระถางดอกไม้ตรงหน้า แต่ดัน มีรูปรถทั้งคันอยู่ในภาพด้วย

ทำไมอยู่ๆ ยัยนี่ถึงเกิดฉลาดขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย

หลินเชื่อมองรูปที่ถ่ายมาอย่างพอใจก่อนที่จะส่งไปลงใน แชทพร้อมพิมพ์ว่า “เพิ่งซื้อดอกไม้มาใหม่ ต้องคอยดูแลให้ดี จะได้โตไวๆ นะจ๊ะ!”

กู้จิ้งเจ๋อเดินมาดูบ้าง “ดอกไม้พวกนี้ก็บานแล้ว แถมยังโต แล้วด้วย ยังจะต้องคอยดูแลอีกเหรอ”
“ไปให้พ้นไป

“นี่เธอกำลังโกหกอยู่เหรอ”

“มันเป็นการโกหกที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่คะ คุณไม่ เข้าใจหรอกน่า

ในไม่ช้า หลินเชื่อก็ได้เห็นผู้คนที่เริ่มทยอยกันเข้ามาคอม เมนต์ข้างใต้โพสต์ (ว้าว รถแพงนี่นา ต้องราคาหลายพันแน่ๆ เลย]

หลินเชื่อบ่นอุบ “จะบ้าหรือไง หลายพันเรอะ ยัยคนนี้มอง

เห็นจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย

อีกคนตามมาว่า นั่นเป็นรถที่สวยจริงๆ นะ แต่เธอถ่าย รูปนี้ในสวนนี่นา บ้านหลังนี้อยู่แถวไหนน่ะ

อีกคนตั้งข้อสังเกต (สวนใหญ่มากทีเดียว สงสัยจะถูก

หวยละ บ้านเสียคนไหนน้า แต่ว่าบ้านสวยมากจริงๆ

หลินเชื่อไม่คิดเลยว่าคนพวกนี้จะพิจารณาดูรูปแบบ ละเอียดลออถึงขั้นนี้

เธอยืนมองและพูดขึ้นอย่างชอบใจว่า “ดูสิ คนพวกนี้นี่ชั้น เซียนเลยนะ พวกเขาเก่งขนาดที่มองเห็นด้วยว่ามีอะไรอยู่ใน สวนบ้าง ขนาดรูปไม่ได้ชัดมาก พวกเขายังบอกได้เลยว่าสวน ใหญ่มากนะ ชิๆ”

จิ้งเจ๋อมองสีหน้าสนุกสนานของเธอจนอดยิ้มตามไม่ได้
หลินเซ่อคนนี้ดูจะมีความสุขกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ได้เสีย ทุกอย่าง เพียงแค่ทำให้เธอพอใจเพียงนิดหน่อย เธอก็พร้อมที่ จะสดชื่นเบิกบานราวกับดอกไม้แรกแย้ม

ราวกับว่าการมีความสุขเป็นเรื่องง่ายดายเสียเหลือเกิน

จิ้งเจ๋ออยากจะทำให้เธออีก เขาอยากให้เธอมีความสุข แบบนี้ตลอดไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ