ตอนที่ 94 ซุ่มซ่ามจนมีดบาด
กู้จิ้งเจ๋อก้มลงและถอดรองเท้าของเธอออกเพื่อตรวจดูอาการ บาดเจ็บ
หลินเซ่อนึกอายที่เขาประคองฝ่าเท้าของเธอเอาไว้ในมือ แบบนั้น “มันเหม็นออกค่ะ ฉันใส่รองเท้ามาทั้งวัน แล้วก็ไม่ได้ ล้างเท้าเลยด้วย!
จิ้งเจ๋อเหลือบสายตาขึ้นมอง “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ถือ ยังไงมันก็เคยวางอยู่บนหน้าฉันมาแล้วด้วยซ้ำ ฉันยังไม่บ่น อะไรเลย ถ้าไม่ชอบใจ ป่านนี้ฉันจับเธอโยนลงจากเตียงไปตั้ง นานแล้ว”
หลินเชื่อยิ้ม แล้วทำไมถึงไม่ถือละคะ
เขาตอบขณะลูบคลำตรวจตราเท้าเธอ “มีประโยชน์อะไรที่ จะต้องถือเรื่องนี้ ในเมื่อฉันต้องอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงไร้การ อบรมอย่างเธอ ควรทำตัวให้ชินซะน่าจะง่ายกว่า
เขาพูดพลางช่วยเธอสวมรองเท้ากลับเข้าที่เดิม
หลินเชื่อจึงนั่งเอ้เต้อยู่ในรถเข็นชอปปิ้งนั่นแหละ เธอหัน หลังไปยิ้มให้เขาแล้วออกคำสั่งแล้วๆ ว่า “เข็นรถสิคะ ฉันไม่ลง ไปเดินแล้วล่ะ”
กู้จิ้งเจ๋อเหน็บแนม “ขี้เกียจตัวเป็นขน
ถึงแม้จะฟังเสียงดูไม่ค่อยเต็มใจ แต่เขาก็เริ่มเข็นรถไป
รอบๆ
หญิงสาวจึงทำเพียงนั่งและคอยออกคำสั่งให้เขาจัดการ
อข้าวของต่างๆ
“ฉันอยากได้มะเขืออันโน้นด้วยค่ะ
“อา อยากได้มันฝรั่งแผ่นจัง
“จิ้งเจ๋อ เป็นเร็วๆ สิคะ ตรงนั้นมีของลดราคาด้วย
หลินเชื่อร่าเริงสุดขีดในขณะที่คนผลักชักจะหน้าบูดขึ้นทุก ขณะ หนุ่มสาวทั้งสองไปตรงโน้นมาตรงนี้ทั่วทั้งซูเปอร์มาร์เก็ต อย่างเพลิดเพลิน เป็นภาพที่ทำให้หลายคนต้องถอนใจด้วย ความอิจฉา
ใครบางคนบ่นขึ้นว่า “ดูสิว่าคนอื่นเขาดูแลแฟนตัวเองยังไง”
“ไปอิจฉาเขาน่ะ ก็หัดดูซะก่อนว่าพวกเขาหน้าตาเป็นยังไง เห็นรึเปล่าว่าผู้หญิงน่ะสวยขนาดไหน ถ้าแฟนฉันสวยแบบนั้น ฉันก็ทำแบบนั้นเหมือนกันนั่นแหละ
“ไปตายซะไป นี่ไม่เห็นหรือไงว่าผู้ชายหน้าตาเป็นยังไงนะ เขาก็หล่อลากดินจะแย่เหมือนกันนั่นแหละค่ะ
“อั้ม พูดถึงผู้ชาย ฉันว่าเขาหน้าตาคุ้นๆ อยู่นะ
“ฉันว่าผู้หญิงก็หน้าคุ้นเหมือนกัน
“ช่างเถอะ ยังไงเขาสองคนก็หน้าตาตีกันมากๆ สมกัน อย่างกับกิ่งทองใบหยกทีเดียว
หลินเซ่อซื้อของไม่ยั้ง และในไม่ช้าทั้งสองก็ออกจากร้าน
ไปพร้อมถุงใบโตที่มีของเต็มเอียดถึงสามใบทีเดียว จิ้งเจือถือออกมาด้านนอกร้านอย่างค่อนข้างทุลักทุเล เขาจอดรถเข็นไว้ด้านนอก ก่อนจะก้มลงหยิบถุงทั้งสามใบขึ้น
มาและเดินตรงไปที่รถ
หลินเชอเสนอที่จะช่วยให้ฉันถือใบนึงนะคะ
แต่เขาปฏิเสธ “แขนกับขาเล็กๆ แบบนี้น่ะนะ ลืมไปได้
เลย”
เธอยปากพลางมองดูร่างใหญ่ๆ และแข็งแรงของเขา คว้าถุงสามใบตรงไปที่รถอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มโยนของ ใส่ ท้ายรถ หลินเชื่ออดรู้สึกไม่ได้ว่าเขาดูดีและสมเป็นชายชาตรี เสียเหลือเกิน
เธอนั่งยิ้มในรถไปตลอดทาง
แต่เมื่อกลับถึงบ้านและต้องลงมือทำอาหาร ความร่าเริง
พลันหายไป
เธอจัดแจงคาดผ้ากันเปื้อนด้วยท่าทางราวกับเชฟมือ อาชีพ แต่เมื่อถึงคราวต้องหั่นผัก แม่ครัวกลับท่าดีที่เหลวเสีย อย่างนั้น
จิ้งเจ๋อยืนมองอยู่ด้านข้าง นึกอยากจะเข้าไปด้วยเต็มแก่
โดยเฉพาะเวลาที่มีดคมนั้นนั่นฉับลงมาใกล้นิ้ว ทำเอาเขา แทบจะอกสั่นขวัญบินไปหมด
“โอเคๆ ให้ฉันช่วยหั่นผักก็แล้วกันนะ” เขารีบเดินเข้ามา
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันทำได้สบายมาก ดูสิเห็นมั้ย ฉันว่า ทักษะการใช้มีดของฉันเริ่มดีขึ้นแล้วนะ ความสามารถในการ เรียนรู้ของฉันน่ะออกจะสูง…โอ๊ย…
เธอร้องเสียงหลง มีดคมเฉือนเข้าไปที่นิ้วอย่างจัง
หลินเชื่อทิ้งมีดลงพื้นอย่างลืมตัว โชคดีที่มีดเล่มเล็กนั่นไม่ กระดอนขึ้นมา
แต่ถึงอย่างนั้นภาพมีดที่หล่นลงพื้นก็ยังดูน่ากลัวอยู่นั่นเอง จิ้งเจ๋อปรี่เข้ามายืนข้างตัวและยกมือเธอขึ้นดู เลือดสดๆ ไหลออกมาจากบาดแผล
เขาดึงนิ้วเธอ “เธอนี่มัน…ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่านั่นอีก ขณะพูด เขาก็ยกนิ้วเธอเข้าปากตัวเอง
หลินเชื่อเจ็บแผลแปล๊บ
เธอมองดูแนวคิ้วของเขาขณะที่ลิ้งเพื่อดูดนิ้วเธออยู่ มัน ให้ความรู้สึกอบอุ่น เธอสัมผัสได้ถึงปลายลิ้นของเขาที่แตะได้
ไปมาแผ่วเบาอยู่กับนิ้วเธอหญิงสาวยืนนิ่งมองเขาอยู่แบบนั้นก่อนที่หน้าของเธอจะเริ่มร้อนผ่าวดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น
“สกปรก… เธอคิดในใจ นิ้วเธอน่าจะสกปรกจากการ หยิบจับผักทั้งหลายไม่น้อยทีเดียว
จิ้งเจ๋อดูดแผลอีกครั้งก่อนจะปล่อยมือเธอ เขาก้มลงมอง
จนแทบจะชิดบาดแผล
ร่างใหญ่หันไปคว้ากล่องอุปกรณ์ปฐมพยาบาล แล้วเริ่ม ติดปลาสเตอร์ยาให้เธอ
หลินเซ่อมองปลาสเตอร์ที่บรรจงติดเอาไว้อย่างเรียบร้อย ก่อนจะหันไปมองคนเจ้าระเบียบที่ลงมือทำแผลให้
ชายหนุ่มนิ่วหน้าแล้วผลักเธอออกไป “พอที ไปยืนข้างๆ โน่นไป เธอนี่มันซุ่มซ่ามที่สุด อย่าขยับไปไหนล่ะ
หลินเชื่อท้วง “แล้วอาหาร
เขาพ่นลมพรืดอย่างเยาะๆ และหันไปมองสูตรอาหาร “ฉัน จัดการเอง”
“อา…ฉันรู้สึกแย่จังค่ะ” แต่ความจริงแล้วเธอยิ่งกว่าที่ ไม่ต้องทำกับข้าว หลินเชื่อหันไปมองชายหนุ่มอย่างประจบประ
แจง
กู้จิ้งเจ๋อคว้ามีดแล้วลงมือหั่นผักที่เหลือ เขาเหลือบมอง เธอและพูดว่า “ฉันกลัวว่าถ้าขืนปล่อยให้เธอทำต่อ มีหวังเธอ คงได้เผาครัว วอดหมดแน่
“ หลินเชื่อทำปากยื่น “ความผิดคุณนั่นแหละค่ะ อยาก มาชวนฉันคุยทำไมล่ะ
การเคลื่อนไหวของชายหนุ่มคล่องแคล่วว่องไว เขาหั่นผัก ไปพลางมองดูสูตรอาหารไปพลาง และเครื่องปรุงทุกอย่างก็ถูก ปั่นออกมาเหมือนกับในตำราอาหารไม่มีผิดเพี้ยน
คนตัวใหญ่ยังเทศนาต่อไปขณะลงมือทำอาหารว่า “เธอ ทำตามสูตรแทบไม่ถูกเลยสักนิด สมองเธอนี่มันทิ่มชื่อจริงๆ
หลินเชื่อคอยดูการประกอบอาหารของอีกฝ่าย เขาดู
ราวกับเชฟมืออาชีพมากเสียจนเธอหมดสิทธิ์ที่จะโต้แย้งใดๆ
หญิงสาวจึงเอนตัวพิงเคาน์เตอร์แล้วเฝ้าชื่นชมการ เคลื่อนไหวอันคล่องแคล่วรวดเร็วไร้ที่ติของอีกฝ่าย เธอพูดขึ้น ว่า “ว่าแต่ คุณผู้จัดการของฉันได้มั้ยคะ อวหมินหมิ่นน่ะค่ะ
“ต้องจำได้สิ”
“หมายความว่ายังไงคะที่ว่าต้องจำได้
“เธอคิดว่าใครต่อใครเขาจะความจำห่วยแตกเหมือนเธอ หรือไงเล่า ความจำฉันน่ะเป็นเยี่ยมนะ
“…” หลินเชื่อรู้สึกว่าเขาเอาแต่เหยียดหยามเธอไม่หยุด แต่เธอก็เล่าต่อไปว่า “ช่วงนี้อหมินหมิ่นมีเรื่องน่ะค่ะ เขาถามขณะลงมือผัดอาหารอย่างขะมักเขม้น “เกิดอะไร
ขึ้นงั้นเหรอ”
หลินเชื่ออธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นเพียงสั้นๆ ก่อนจะเสริม ว่า “ฉันคิดว่าพ่อน่ะเก่งสุดๆ ไปเลยละค่ะ
“หมายความว่ายังไง
“ก็ทั้งๆ ที่ครอบครัวยุ่งเหยิงขนาดนั้น แต่เธอก็ยังทำงาน อย่างเต็มที่ เธอทุ่มเทความพยายามอย่างดีที่สุดจนไม่มีใครรู้ เลยสักนิดว่าเธอมีชีวิตส่วนตัวที่แย่ขนาดนั้นน่ะค่ะ ฉันคิดว่าคน เป็นมืออาชีพคนจะต้องเป็นแบบนี้นะคะ แยกแยะเรื่องงานกับ เรื่องส่วนตัวออกจากกันได้ นี่ถ้าช่วงนี้ฉันไม่ได้ทำงานใกล้ชิด กับเธอละก็ ฉันเองก็คงไม่รู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอ เหมือนกันนั่นแหละค่ะ
กู้จิ้งเจ๋อครุ่นคิด การเคลื่อนไหวของเขาเริ่มช้าลง ก่อนที่จะกลับมาขยับอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
ในไม่ช้า เขาก็จัดอาหารลงจาน
เขาพูดขึ้นว่า “เอ้า ลองชิมส
หลินเชื่อหันมอง มันดูดีมากจริงๆ หญิงสาวจับตะเกียบ
แล้วเริ่มชิมอาหาร
เธอไม่คิดเลยว่ามันจะอร่อยขนาดนี้
หลินเชื่อหันขวับไปด้วยความประหลาดใจ “ทำไมคุณไม่
บอกฉันละคะว่าทำอาหารเป็น
กู้จิ้งเจ๋อบอก “นี่เป็นการทำอาหารครั้งแรกของฉัน
“เป็นไปไม่ได้น่า! “
ชายหนุ่มเช็ดมือด้วยผ้าก่อนจะหันไปเตรียมอาหารจานต่อไป
“ก็แค่ทำตามสูตรเป๊ะๆ เท่านั้นเอง จะมีอะไรผิดพลาดไป ได้ยังไงล่ะ”
“แต่ฉันเคยลองทำมาก่อนแล้ว แต่ไม่ว่าฉันจะทำเมนูไหน มันก็ออกมาแย่ไปหมดทุกอย่างเลยนี่นา”
“ถ้าอย่างนั้นปัญหาไม่ได้อยู่ที่สูตรอาหารแล้วล่ะ ปัญหา อยู่ที่เธอต่างหาก เพราะเธอชื่อซื้อเกินไป มันก็เลยไม่ช่วย อะไร”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ