ตอนที่ 54 มานี่แล้วนวดให้ฉันหน่อยสิ

หลินเชื่อมองหน้ากู้จิ้งอวี่ “ท่านประธานาธิบดีเป็นคนยังไงคะ ดี หรือร้าย”

ในเมื่อกู้จิ้งหมิงเป็นพี่ชายเขา หลินเชื่อก็คิดว่าเขาน่าจะรู้สึ

กู้จิ้งอวี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มแล้วตอบว่า “อืม เธอ ลองคิดดูสิ ถ้าเขาสามารถพาตัวเองขึ้นมาเป็นถึงประธานาธิบดี ได้ละก็ เขาจะเป็นคนธรรมดาได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย หัวใจของ หมอนี่เย็นชาพอๆ กับหน้าตานั่นแหละ เขาเป็นหมาป่าจอมชั่ว ร้ายที่ทำทุกอย่างได้เพื่ออำนาจ

“หา” หลินเชื่อรู้สึกช็อกสนิท ก็ท่านประธานาธิบดีที่เธอ

เห็นในทีวีดูออกจะใจดี

กู้จิ้งอวี่มองหน้าอีกฝ่ายแล้วหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น บางทีหลินเชื่อก็ซื่อบื่อเอามากๆ

“โอเค ฉันแกล้งหยอกเธอเล่นน่ะ อันที่จริงเขาก็เป็นคน ปกติธรรมดานี่แหละ แต่ออกจะรักสันโดษมากหน่อย อืม แล้ วก็ยังเป็นคนแปลกๆ อยู่สักนิด ออกจะรับมือยากอยู่สักหน่อย เข้ากับคนก็ยาก แถมยัง….

“ฉันเห็นคนตระกูลก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมด…” นี่เขาไม่เหมือนกู้จิ้งเจ๋อหรอกเหรอ
“เฮ้ เธอหมายความว่ายังไงที่บอกว่าพวกเราทุกคนนะ อย่างฉันนี่เข้ากับคนยากตรงไหนกัน

“อ้อ เปล่าค่ะ เปล่า…” หลินเซ่อพูดผิดพูดถูกพลางหัวเราะ

แห้งๆ กลบเกลื่อน หลินเซ่อพยายามโทรหาอหมุนหมิ่นแต่ก็ไม่มีคนรับสาย

เมื่อเธอลองโทรดูอีกครั้ง โทรศัพท์นั้นก็ปิดเครื่องไปเสียแล้ว

หลินเชื่อเริ่มนั่งไม่ติดที่ เธอไม่มีทางเลือกอื่น หญิงสาวลุก ขึ้นและเดินไปดูก่อนจะได้รู้ว่าประตูทางเข้าถูกล็อกเรียบร้อย แล้ว หลินเชื่อครุ่นคิดขณะเดินกลับมานั่งที่เดิมว่า อหมุนหมิ่น เองก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หล่อนคงไม่หลงทางหรอกน่า

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอรีบกวาดสายตามองหากจิ้งเพื่อ ถึง แม้ว่าระยะนี้เธอพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหน้าเขา แต่ครั้งนี้เธอ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม

“จิ้งเจ๋อ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับท่านประธานาธิบดี เป็นยังไงคะ” หลินเชื่อรีบถามทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน

กู้จิ้งเจ๋อหันไปมอง “เราเป็นพี่น้องกัน เธอคิดว่ายังไงล่ะ

หลินเชื่อรีบเล่าด้วยความร้อนใจ “ผู้จัดการของฉันหายตัว ไปตั้งแต่มื้อกลางวัน หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ฉันอยากขอให้คุณ ช่วยตามหา ให้หน่อยได้มั้ยคะ อาจจะลองถามท่าน ประธานาธิบดีดูว่าเธอเข้าไปที่นั่นบ้างหรือเปล่า เพราะการ รักษาความปลอดภัยแน่นหนามากจนฉันหาทางเข้าไปในนั้นไม่ได้เลยค่ะ ฉันเกรงว่าเธออาจจะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนร้ายจน อาจจะถูกเจ้าหน้าที่จับตัวไปน่ะค่ะ”

ปัญหาคือเรื่องนี้นี่เอง

พักนี้เขามัวแต่ยุ่งกับงาน แต่การได้เห็นหน้าหลินเชื่อก็ ทำให้เขานึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ได้เจอหน้าเธอมาสองสามวันแล้ว

ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เขากลับถึงบ้าน เธอก็จะต้องยังไม่กลับหรือ ไม่ก็นอนค้างที่กองถ่าย พอวันต่อมาเธอก็จะรีบออกจากบ้าน แต่เช้าตรู่ พอมาคิดดูดีๆ แล้ว ดูเหมือนเธอจะงานยุ่งกว่าเขา เสียด้วยซ้ำ

จิ้งเจ๋อถาม “ช่วงนี้เธอดูยุ่งจังเลยนะ

หลินเชื่อชะงัก หันไปมองสีหน้าเรียบเฉยและสายตาที่มอง มาเหมือนจะรู้ดีของอีกฝ่าย เหมือนเขาจะจับพิรุธได้อย่างนั้น แหละ เธอไม่กล้าบอกหรอกว่าเธอจงใจหลบหน้าเขาน่ะ

หลินเชื่อทำที่เป็นซอกหู “อ้อ ใช่ค่ะ ช่วงนี้ฉันยุ่งๆ กับ การถ่ายทำแล้วก็เตรียมงานโปรโมตนะ ทำไมเหรอคะ”

กู้จิ้งเจ๋อวางมือลงบนโต๊ะแล้วยันตัวลุกขึ้น จ้องหน้าหญิง สาวตรงๆ “นี่เธอกำลังขอความช่วยเหลือฉันอยู่ใช่มั้ย หลินเชื่อพยักหน้า “ใช่ค่ะ

“ถ้าฉันช่วยเธอ แล้วเธอจะตอบแทนฉันยังไงล่ะ หลินเซ่อพ่นลมพรืดแล้วตอบว่า “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงละคะคุณจะซื้ออะไรก็ได้ทุกอย่างที่คุณต้องการอยู่แล้วนี่ ฉันไม่มี ปัญญาหาอะไรให้คุณได้หรอกค่ะ

กู้จิ้งเจ๋อยิ้มแล้วพยักพเยิดเรียกเธอให้เข้ามาใกล้ๆ

หลินเชื่อก้มหน้ารับแล้วเดินก้าวเข้าไปหา

จิ้งเจ๋อถาม “เธอนวดเป็นมั้ย

“หือ ไม่เป็นค่ะ”

จิ้งเจ๋อขมวดคิ้ว “นี่เธอทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เป็น ภรรยาภาษาอะไรกันเนี่ย

“ใครจะไปรู้ล่ะว่าการเป็นภรรยา ฉันจะต้องทำได้หลาย อย่างขนาดนี้นะ…” หลินเชื่อบ่นอุบอิบ

กู้จิ้งเจ๋อตอบ “แน่ละสิ ไม่งั้นจะมีภรรยาทำไมกันล่ะ

“ก็เอาไว้ช่วยคุณใช้เงินไงล่ะ คุณน่ะหาเงินได้มากเกินไป มั้ย ถ้าคุณไม่ใช้เงินเลยแบบนี้แล้วเมื่อไหร่ถึงจะใช้หมดล่ะ” คน เป็นภรรยาตอบอย่างภาคภูมิ

จิ้งเจ๋อมองหน้าภรรยา “ฉันรู้ว่าเธอจะต้องตอบอะไรได้ สาระแบบนี้แน่ มานี่สิ มานวดไหล่ให้ฉันหน่อย แล้วลองขอร้อง ฉันดีๆ บางทีฉันอาจจะยอมช่วยเธอก็ได้

หลินเชื่อหันไปมองสีหน้ายโสของชายหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำ เสียงชิงชังหนัก “คุณนี่มันนายทุนหน้าเลือดชัดๆ มาขูดรีดกดขี่ เอากับคนจนๆ อย่างฉัน
จิ้งเจ๋อว่า “แน่ละสิ! นี่ถือว่ายุติธรรมแล้วนะ เพราะฉัน ต้องโทรหากู้จิ้งหมิงที่เป็นถึงประธานาธิบดี เธอคิดว่าคนทั่วไป สามารถทำอะไรแบบนี้ได้งั้นเหรอ

เขาทำเสียงราวกับเป็นเรื่องใหญ่โตทีเดียว นี่พวกเขาเป็น พี่น้องกันไม่ใช่หรือไงนะ

หลินเชื่อทำเสียงพ่นลมพรืดใหญ่ แต่เมื่อได้เห็นจิ้งเพื่อ ทำเอียงคอรอท่าที่จะรับบริการจากเธอ หญิงสาวก็ทำได้เพียง แค่บังคับตัวเองให้เดินอ้อมไปด้านหลังของเขา

เธอวางมือลงบนไหล่เขา

ช่วงไหล่ของจิ้งเจ๋อนั้นทั้งกว้างทั้งใหญ่ เมื่อเลื่อนมือไป บนเนื้อผ้า เธอก็สัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อข้างใต้นั้นและใช้ เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีกดเฟ้นลงไป

โดยไม่ทันระวังตัว กู้จิ้งเจ๋อกลับถอดเสื้อเชิ้ตออกเสียอย่าง นั้น เผยให้เห็นร่างกายที่ได้สัดส่วนอันสมบูรณ์ ช่วงลำตัวที่เป็น รูปสามเหลี่ยมกลับหัวนั่นทำเอาคนมองเลือดกำเดาแทบไหลได้ เลยทีเดียว

หัวใจของหลินเชื่อเริ่มเต้นผะผ่าว แม้ตาจะจับจ้องอยู่ที่ ด้านหลังของศีรษะ แต่ว่าความคิดเธอกลับเลื่อนลอยไปไกล

เธอนึกสงสัยว่าเขาใช้แชมพูอะไร เส้นผมถึงทั้งดำทั้งหนา สะอาดและกลิ่นหอมขนาดนี้พูดตามตรงเถอะ ผู้ชายคนนี้ดูดีไม่ว่าจะมองจากมุมไหนจริงๆ

แม้แต่หลังศีรษะแบบนี้ยังดูดีเลย

จิ้งเจ๋อพูดขึ้น “เอ้านวดต่อสู้ หยุดทำไมล่ะ

หลินเชื่อหลุดจากภวังค์ นี่แค่เห็นด้านหลังของหัวเขาก็ ทำเอาเธอเป็นไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ

หญิงสาวรีบนวดต่อและพูดว่า “ไหล่คุณถึงจัง ช่วงนี้งาน เยอะเหรอคะ”

จิ้งเจ๋อตอบ “ก็ใช่น่ะสิ ในฐานะสามี ฉันต้องแบกรับ ภาระของทุกคนในครอบครัวเอาไว้นะ จะไม่ให้หลังขดหลังแข็ง ขนาดนี้ได้ยังไงล่ะ”

หลินเชื่อหัวเราะออกมาเสียงดัง

เมื่อกู้จิ้งเจ๋อได้ยินเธอหัวเราะ เขาก็พลอยหัวเราะตามไป

ด้วย

มือเล็กๆ ของเธอแทบไม่มีเรี่ยวแรงใดๆ เมื่อเจ้าตัว พยายามกดลงไป เขาก็รู้สึกได้แหละว่าเธอพยายามอย่างสุด แรงแล้ว ซึ่งมันก็ไม่ได้ช่วยให้เขาได้ผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม มันกลับทำให้เขายิ่งรู้สึกแข็งตึงยิ่งกว่าเดิม

เพราะมือเล็กๆ ไร้เรี่ยวแรงนั่นแหละ ทำให้เขารู้สึกแบบนี้

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่อยากให้เธอหยุด แรงบีบเป็น เบาๆ แบบนี้ทำให้คนถูกนวดยิ้มออกมาและบอกว่า “เอาละในเมื่อเธอมีความจริงใจ ไหนส่งโทรศัพท์ฉันมา

เมื่อเห็นจิ้งเจ๋อยอมแล้ว หลินเชื่อก็รีบส่งโทรศัพท์ให้โดย

เขาต่อสายแต่ไม่ติด

เร็ว

จิ้งเจอบ่นพึมพำ “คงจะยุ่งอยู่

หน้าเล็กๆ ของหลินเซ่อมีแววสลด

เมื่อได้เห็นสีหน้าเป็นกังวลของเธอ เขาก็ไม่อยากทำให้ เธอไม่สบายใจ เดี๋ยวฉันลองโทรหาเลขาเขาก็แล้วกัน

“อา จริงเหรอคะ คุณใจดีจังค่ะ จิ้งเจ๋อ” คนได้ยินหน้า บานขึ้นมาทันควัน

จิ้งเจ๋อยิ้ม เขาหยิบโทรศัพท์แล้วลองต่อสายใหม่อีกครั้ง

คราวนี้ติดแล้ว

“ฉันโทรหาท่านประธานาธิบดีไม่ติดนะ เขายุ่งอยู่เหรอ

ใครบางคนจากปลายสายตอบกลับมาเบาๆ ว่า “คุณชาย รอง ท่านประธานาธิบดีเข้านอนแล้วครับ

“นอนแล้วเหรอ”

“ใช่ครับ”

“อ้อ โอเค งั้นช่วยเช็กให้หน่อยสิว่าวันนี้พวกนายมีใครจับตัวผู้หญิงเมาได้บ้างมั้ย
“ไม่มีนะครับ คุณชายรอง

“งั้นก็ดี ฝากความคิดถึงให้ท่านประธานาธิบดีด้วยนะ

“ครับคุณชายรอง ผมจะรีบแจ้งให้ท่านทราบเป็นเรื่องแรก พรุ่งนี้เลย มีอะไรให้ช่วยอีกมั้ยครับท่าน

“แค่นี้แหละ”

เขาวางโทรศัพท์และหันมาหาหลินเชื่อผู้ซึ่งกำลังจดจ่อรอ ฟัง และบอกว่า “พวกเขาไม่ได้จับตัวใครไว้เลยนะวันนี้ สบายใจเถอะ ผู้จัดการของเธอคงจะกลับบ้านไปแล้วละ

หลินเชื่อถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ฉันละกลัวแทบแย่ แน่ะค่ะ คิดว่าฉันคงจบเห่แน่ถ้าเธอไปทำอะไรที่เป็นการล่วง เกินท่านประธานาธิบดีเข้านะ

จิ้งเจ๋อหัวเราะ “นี่เธอกลายเป็นยัยขี้กลัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อ ไหร่กัน ที่กับฉันเห็นกล้าไปหมด แต่กลับมากลัวประธานาธิบดี เนี่ยนะ”