แฟลช แต่งงาน ภรรยา

ตอนที่ 62 ฉันต้องการตัวคนที่จะมารับผิดชอบเรื่องนี้



ตอนที่ 62 ฉันต้องการตัวคนที่จะมารับผิดชอบเรื่องนี้

หลินเชื่อยิ้มเยือกเย็นเมื่อเธอมองดูหันไฉ่อง “คุณแม่เลี้ยงคะ ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าฉันเป็นคนของตระกูลหลินน่ะ ต่อให้ฉัน ก่อเรื่องขึ้นจริงๆ มันก็เสียแค่ตัวฉันเองเท่านั้น คุณอยากจะคิด อะไรก็สุดแท้แต่คุณ แต่ก็อย่างที่ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่ได้ทำ อะไรทั้งนั้น และถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดแล้วละก็ โปรดหลีกทาง ด้วย ฉันจะกลับบ้าน

ฉันชิงเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เขาหันไปมองสอง แม่ลูกก่อนที่จะช่วยดึงหลินเชื่อให้ลุกขึ้น

ในตอนนั้นเองที่ทำให้เขาได้รับรู้ถึงความผอมบางของอีก ฝ่าย ท่อนแขนนั้นเล็กเสียจนแทบจะหักลงได้ทุกเมื่อ

เขาช่วยเธอพยุงตัวให้กลับขึ้นมายืนอีกครั้ง หลินเชื่อรู้สึก ว่าร่างกายของเธอเริ่มหนาวยะเยือกและขาแข้งก็เริ่มสั่นระริก

หันไอิงเฝ้ามองการกระทำของฉันชิงซึ่งทำให้สีหน้าของ เธอเปลี่ยนไป เธอทั้งหลินไว้ไม่ให้พูดอะไรอีกเพราะไม่อยาก ให้ผู้เป็นเขยไม่พอใจลูกสาวของเธอ แต่ในฐานะแม่ เธอก็คง ต้องทำอะไรสักอย่าง

เธอปัดมือของฉันชิงออกแล้วมองหน้าหลินเชื่อ “หลินเชื่อเธอทำแบบนี้หมายความว่ายังไง เธอคิดว่าเดี๋ยวนี้พอจะเป็น ดารามีชื่อขึ้นมาก็จะหันมาอ่อยฉันชิงงั้น มันจะมากไปหน่อย แล้วนะ คุณชายที่สามของบ้านตระกูลฉินเกินเอื้อมไปสำหรับ คนอย่างเธอนะยะ

แล้วเธอก็หันมาหาฉันชิง “ฉันชิง แม่นี่นะสารพัดมารยา สาไทย หล่อนคิดไม่ดีกับเธอมาตั้งแต่ต้นแล้วนะ เธอมองไม่ ออกเอง หนำซ้ำยังมาคอยช่วยเหลือหล่อนแบบนี้อีก! เธอ ทำให้หลินผิดหวังมากนะรู้มั้ย!

ฉันชิงกัดฟันแน่นแล้วหันไปมองหันไม่อิง เขาดีใจที่หลิน

ไม่เหมือนกับแม่ของเธอ

ฉันชิงพาหลินเชื่อเดินต่อไป เขาไม่อยากจะฟังหันไม่อิง พล่ามอะไรอีกแล้ว ขณะที่ทั้งคู่ลากกันถูลู่ถูกังไปนั้น หลินเชื่อก็ ยังคงรู้สึกพร่ามึน อีกทั้งขาแข้งของเธอก็ไร้เรี่ยวแรง

เมื่อได้เห็นฉินชิงไม่สนใจ หันไม่อิงก็ปราดเข้าไปขวาง หน้าด้วยความโกรธ หล่อนกระชากหลินเชื่อโดยแรงแล้วสะบัด มือตบลงบนหน้าหญิงสาวฉาดใหญ่

ในตอนนั้นเอง…

รถยนต์สองสามคันก็แล่นมาหยุดลงตรงทางเข้า

ที่ด้านในตัวอาคาร ทุกคนต่างกรูกันออกมานอกสถานี โดยไม่รู้ว่าหัวหน้าหน่วยตำรวจรับรู้ถึงการมาของพวกเขาได้ อย่างไร
หลินและหันไนยิ่งยืนนิ่งงัน มองดูรถยนต์สีดำหลายคนที่ จอดเรียงรายอย่างเป็นระเบียบด้วยความประหลาดใจ

รถเบนลีย์สีดำทะมึนแล่นเข้ามาจอดตรงกลาง

ประตูรถเปิดออก แล้วรองเท้าหนังแฮนด์เมตราคาแพงลิบ ก็ก้าวออกมาแตะพื้น

ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะขยับตามออกมา จึงเจออยู่ในชุด เสื้อสีเทาและกางเกงสีน้ำเงินเข้ม ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนทาง เดินปูด้วยหิน ดวงตาสีดำสนิทลึกลับอยู่กลางดวงหน้าคมสันได้ สัดส่วนสมบูรณ์ ราวกับเขานำพาเสน่ห์ของบุรุษเพศให้แผ่ กระจายไปทั่วในยามที่ก้าวออกมาจากรถ สายตาของเขาจับ จ้องอยู่ที่ฉันชิงที่กำลังโอบกระชับร่างของหลินเชื่อเอาไว้ ความ ไม่พอใจระบายไปทั่วใบหน้าเคร่งขรึมโดยทันที สีหน้าของเขา แปรเปลี่ยนไปเป็นแววมาดร้ายที่พร้อมจะทำลายทุกอย่างที่ ขวางหน้า แม้อารมณ์นั้นจะสัมผัสได้เพียงบางเบา แต่มันก็มาก พอที่จะทำให้ทุกคนเย็นวาบไปทั่วสันหลัง

กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ตามมาด้านหลังยืนเรียงเป็นแถว เจ้า หน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างใหญ่สองคนซึ่งมีหูฟังเสียบติด อยู่ที่ก้าวเข้ามายืนขนาบสองข้าง ฉินเฮาเดินตามมาอย่าง นอบน้อม ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาทั้งหลินลี่และหันไอิงถึง กับตะลึงงัน

เจ้าหน้าที่ตำรวจกุลีกุจอเข้าไปกล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้ม แต่ก็ไม่กล้าที่จะเฉียดกรายเข้าไปจนใกล้นัก เขาเอ่ยเพียงเบาๆว่า “คุณขอรับ เราไม่คิดเลยว่าท่านจะมาถึงที่นี่ ก็เลยไม่ได้ เตรียมการตอนรับที่เหมาะสมเอาไว้

กู้จิ้งเจ๋อสนใจมองแต่เพียงหลินเชื่อที่ใบหน้าซีดเซียวจน

แทบจะไร้สีเลือด เขาก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปหาเธอ เมื่อได้เห็นร่างสูงของกู้จิ้งเพื่อเดินเข้ามาใกล้ ฉันซึ่งก็ยิ่ง ยึดมือเข้ากับร่างของหลินเชื่อแน่นขึ้นไปอีก

แม้ว่าจะกังวลใจอยู่ไม่น้อย แต่ฉันชิงก็ปฏิเสธที่จะยอม ปล่อยมือจากหญิงสาวและปักหลักยืนนิ่งโดยไม่ยอมถอย

สายตาของจิ้งเจ๋อนั้นเย็นชาและเต็มไปด้วยความรู้สึก ขู่เข็ญคุกคาม

หลินเชื่อเงยหน้าขึ้น ไม่ยอมให้ตัวเธอดูอ่อนแอต่อหน้าเขา แต่หารู้ไม่ว่าการทำเช่นนั้นยิ่งทำให้สภาพของเธอกลับดูน่า สงสารยิ่งขึ้นไปอีก

จิ้งเพื่อคว้าแขนเธอไว้ สายตาของเขาจับจ้องไปที่มือของ

ฉินชิง

ฉันชิงกัดฟันแน่น เขาไม่อยากจะปล่อยมือ แต่แรงกดดันที่ ได้รับก็ทำให้ชายหนุ่มค่อยๆ คลายการเกาะกุมออกอย่างช้าๆ

กู้จิ้งเจ๋อซ้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนโดย

แทบจะไม่ต้องออกแรง

หลินเชื่อไม่ขัดขืน เธอสูดเอากลิ่นกายของเขาเข้าไป รู้สึก ได้ถึงความมั่นคงปลอดภัยเมื่อเขาโอบประคองร่างของเธอไว้ในวงแขน

สายตาราวกับนักล่าเตรียมตะครุบเหยื่อของจิ้งเพื่อกวาด มองไปยังฉินชิงที่ถูกร่างสูงใหญ่กว่าของเขายืนอยู่ใต้ร่าง “จิ้งเจ๋อ ฉัน” แขนผอมบางของเธอโอบคล้องอยู่รอบ

คอเขาขณะที่พยายามจะพูด แต่จิ้งเจ๋อห้ามเสียด้วยน้ำเสียง

เย็นยะเยือกว่า “ไม่ต้องพูด

หลินเชื่อซะงัก เธอกัดริมฝีปากขณะมองหน้าเขาแล้วก กลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดีขณะที่ตวัดสายตามอง

เธอด้วยความชิงชัง

ถ้าหล่อนไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้วก็ควรจะอยู่นิ่งๆ และไม่ ต้องพูดพล่ามอะไรอีก

เจ้าหน้าที่ตำรวจรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันเย็นยะเยือกเมื่อ พวกเขามองกู้จิ้งเจ๋ออุ้มร่างของหลินเชื่อเอาไว้ ทุกคนต่าง เหลียวมองกันและกัน พลางพยายามหาตัวว่าใครกันที่บังอาจ จับตัวผู้หญิงคนนี้ไว้ หมอนั่นจะต้องตกที่นั่งลำบากแน่ที่ไปล่วง เกินจิ้งเพื่อเข้าแบบนี้ ทางตระกูลถึงขนาดโทรมาและสั่งให้ ปล่อยตัวผู้ต้องหาคนนี้ในทันที

เจ้าหน้าที่คนที่ลงมือสอบปากคำหลินเชื่อเมื่อครู่ก่อนเนื้อ ตัวสั่นเทา ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปแสดงตัว อาการสบประมาท เย้ยหยันเมื่อครู่ก่อนบัดนี้ถูกแทนที่ด้วยความหวาดหวั่นเสียแล้ว

หลินลี่และหันไล่ยิงยืนมองเหตุการณ์อย่างไม่ยอมวางตา

ฝ่ายหลิน นั้นกำลังคิดอย่างหัวเสียอยู่ในใจว่า นั่งหลิน เซ่อนี่นะ ทำไมมันถึงได้มีผู้ชายระดับนั้นมาคอยปกป้องมันได้

ยิ่งได้เห็นร่างสูงใหญ่ ทรงอำนาจและเปี่ยมเสน่ห์ของจิ้ง เจอที่อุ้มร่างของหลินเชื่อเอาไว้ราวกับอุ้มลูกแกะน้อย เขาก็ยิ่ง ดูหล่อเหลาขึ้นไปอีกหลายเท่า เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่จะ ทำให้ผู้หญิงทุกคนต้องเต้นเราด้วยความริษยาตาร้อน

ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็อยากจะให้ผู้ชายที่ดูดีมีเสน่ห์แบบนี้ โอบอุ้มไว้ในวงแขนกันทั้งนั้น มันเซ็กซี่ออกจะตาย

หลินลี่แช่งชักอยู่ในใจ นั่งหลินเชื่อทำไมมันโชคดีอย่างนี้

บะ

ฉินชิงที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่เช่นกันก็เริ่มรู้สึกถึงความ อึดอัดที่ก่อตัวขึ้นในใจ เขาอยากจะเดินตามไปแต่เจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยในเครื่องแบบสีดำหยุดเขาไว้ด้วยการ ก้าวมาขวางและแยกเขาออกมาให้ห่างจากคนคู่นั้น เขาไม่ สามารถเข้าไปใกล้กว่านี้ได้

ฉันชิงนึกเกลียดตัวเองขึ้นมาจับใจ เขาและกู้จิ้งเพื่อดูต่าง กันราวฟ้ากับดิน แม้แต่จะเข้าไปใกล้ตัวจิ้งเจ๋อเขายังทำไม่ได้

เลย

เมื่อทั้งคู่กําลังจะกลับออกไป เจ้าหน้าที่ทุกยศทุกตําแหน่งต่างก็พากันโค้งคำนับโดยเร็วพลันและเดินตามหลังไป หันไ ยิ่งพูดอย่างฉุนๆ “นี่มันหมายความว่ายังไง มาวางท่าอวดเบ่ง ใส่หน้ากันแบบนี้นะ

หลินลี่เคืองจัดเมื่อพูดขึ้นว่า “นายจิ้งเจ๋อนี่เขาเป็นคน ใหญ่คนโตพอตัวน่ะค่ะ”

ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะภาพของความมี อำนาจและความอ่อนแอก็ปรากฏให้เห็นอยู่ตรงหน้าแล้วอย่าง ชัดเจน

ฉันชิงสูดลมหายใจเข้าลึก “ในประเทศนี้ไม่มีใครต่อกรกับ พวกตระกูลได้หรอกครับ คนหนึ่งมีตำแหน่งสูงสุดทางการ เมือง ส่วนอีกคนก็เป็นเจ้าของธุรกิจยักษ์ใหญ่

เมื่อหลินลี่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำราวกับ มะเขือเทศ นั่งเวรหลินเชื่อ…มันไม่คู่ควรกับความโชคดีขนาดนี้เลย

กู้จิ้งเจ๋ออุ้มหลินเชื่อไปที่รถ เขาก้าวตามหลังเธอขึ้นไป แล้วหญิงสาวก็ทรุดฮวบลงใน

อ้อมแขนเขา

เมื่อได้เห็นว่าสภาพของเธอแย่แค่ไหน สายตาของเขา ก็แข็งกร้าวขึ้น เขามองไปข้างหน้าและสั่งฉินเฮ่าว่า “ฉัน ต้องการตัวคนที่จะมารับผิดชอบเรื่องนี้

ฉินเฮ่าพยักหน้า “ครับท่าน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ