ตอนที่ 85 ติดเชื้อเธอเข้าแล้ว

ตลอดทั้งคืน จิ้งเพื่อนอนหลับสนิทเป็นอันดี

สิ่งที่เขารับรู้ในเวลาต่อมาก็คือ แสงแดดของยามเช้าที่ ส่องสว่างแล้ว

เมื่อตื่นนอนขึ้น เขาก็ได้เห็นเท้าของหลินเชอวางเด่นอยู่ ตรงหน้า ขาทั้งสองข้างของเธอพาดอยู่บนตัวเขา โรคนอนดิ้น ของหลินเชื่อทำให้เธออยู่ในสภาพนอนขวางเตียงเอาไว้

น่าแปลกที่เขาไม่ยักรู้สึกเลยว่าขาของเธอขยับมาพาดไว้ ตอนไหนเมื่อคืนนี้

หลินเชื่อที่เพลียหนักจากเมื่อวานยังคงอยู่ในสภาพง่วงงุน

“นี่นี่กี่โมงแล้วนะ” หลินเชื่อเกาสะลึมสะลือเกาเท้าแก รกๆ ขาข้างหนึ่งกระแทกเข้าที่หน้าจิ้งเพื่อ

ชายหนุ่มหน้าเปลี่ยนสีแล้วรีบลุกขึ้นนั่งทันที เขาหันไป มองหญิงสาวอย่างพูดอะไรไม่ถูกแล้วร้องขึ้นว่า “หลินเชื่อ นี่ เธอทําอะไรน่ะ!”

หลินเชื่อหันมาเห็นคนตัวโตนั่งอยู่บนเตียง หน้าตาบูดบึง อย่างกับไปกินรังแตนที่ไหนมา

“อา โทษทีนะ..” เธอเกาหัวแล้วหันไปหยิบโทรศัพท์มาดูเมื่อเห็นว่าเพิ่งจะเป็นเวลาหกโมงเช้าเท่านั้น เธอก็กางแขนล้ม ฝั่งลงกับเตียงอีกรอบ “พระเจ้า ยังเช้าอยู่เลย คุณตื่นขึ้นมา ทำไมคะเนี่ย”

“นกที่ตื่นเช้าย่อมจับหนอนได้ก่อน อีกอย่าง การตื่นเช้า ช่วยให้รู้สึกมีพลัง เหมาะกับงานใช้ความคิดยังไงล่ะ” เขาก้าว ลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างกระฉับกระเฉง

หลินเซอหันไปมองแล้วนึกอยากจะคารวะเขาจริงๆ

ไม่ว่าจิ้งเจ๋อจะเข้านอนดึกดื่นแค่ไหน เขาก็จะตื่นขึ้นมา ตอนหกโมงตรงเป๊ะทุกครั้งไม่เคยสายกว่านั้น แล้วก็สามารถ ลุกจากเตียงขึ้นไปทำโน่นทำนี่ได้ทันที ก่อนจะกลับมาตอนค่ำ และทำงานต่อจนถึงกลางดึกจึงจะเข้านอน

หลินเชื่อคิดว่าเขาไม่น่าจะได้นอนถึงเจ็ดชั่วโมง อย่างเก่ง ก็น่าจะหกเท่านั้น

มีเพียงเฉพาะช่วงที่เร่งถ่ายทำเท่านั้น ที่หลินเชื่อจะต้องอด หลับอดนอนเป็นวันๆ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอมีโอกาส เธอก็จะ หลับแบบเป็นตายชนิดปลุกไม่ตื่นเลยทีเดียว

กู้จิ้งเจ๋อคงจะทำงานหนักมากทีเดียว

หลินเชื่อจำไม่ได้แล้วว่าทำไมเมื่อคืนเธอกับเขาถึงลงเอย ด้วยการนอนบนเตียงเดียวกัน แต่ในเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอ จึงเลือกที่จะกลับไปนอนต่อภายในเวลาอันรวดเร็ว

กู้จิ้งเจ๋อกลับออกมาจากห้องน้ำและได้เห็นหลินเชื่อหลับปุ๋ยไปแล้วอีกรอบ แต่คราวนี้เป็นในนอนคว่ำ

ชายหนุ่มส่ายหัวอย่างระอา เขาคว้าผ้าห่มห่มให้ก่อนที่ ออกห้อง

ตกบ่าย หลินเชื่อนั่งมองสาวใช้กำลังล้างรถ คิดว่าคงน่า สนุกดีจะร่วมวงด้วย

สายใน

เกรงว่าจะกระเซ็นโดนเข้าจนเปียก

หลินเชื่อพูดหน้าตาเฉยไม่เป็นฉันอยากจะมาช่วย นะ สมัยอยู่บ้าน ฉันเคยช่วยพี่เลี้ยงรถ รับรองเลยว่าได้ เหมือนมืออาชีพแน่

คุณผู้หญิงคะ คุณไม่จำเป็นต้อง…

“ไม่เป็น

”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สาวใช้ทางเลือก

เมื่อจิ้งเจ๋อกลับถึงบ้าน เขาถอด

ถามคุณผู้หญิงล่ะ”

สาวใช้พยักพเยิดไปทางสวนหลังบ้านแล้วบอกว่า “คุณ

หญิงกำลังล้างรถค่ะ

กู้จิ้งเจ๋อเดินเข้าที่สวนหลังและได้หลินเชื่อกำลังลงมือขัดถูด้านหลังของรถอย่างขมีขมัน ท่าทางราวกับ พนักงานมืออาชีพก็ไม่ปาน

เมื่อได้เห็นเธอกำลังทำงานอย่างสนุกสนาน จิ้งเจ๋อก็ส่าย หัว กระโปรงที่เธอสวมนั้นเปียกน้ำไปแล้วครึ่งหนึ่ง ใบหน้าที่ เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อผุดพราว แต่เธอกลับไม่ได้สนใจว่าตัวเอง จะดูไม่ดีหรือกลัวว่าผิวจะเสีย เมื่ออยู่ท่ามกลางแสงแดดแบบนี้ เธอกลับส่องประกายราวกับดวงอาทิตย์ ไม่ว่าใครที่ได้เห็นต่าง ก็พลอยรู้สึกสดชื่นไปด้วยทันตา

ดูเหมือนว่าเขาเองก็น่าจะติดเชื้อเธอเข้าแล้วเพราะเขาเอง ก็พลอยรู้สึกเบิกบานไปด้วยเช่นกัน

สาวใช้เมื่อได้เห็นว่าเจ้านายไม่ได้หัวเสียอะไร หนำซ้ำยัง ยิ้มกริ่มทีเดียว ท่าทางเขาดูอารมณ์ดีเอามากๆ เธอจึงพูดขึ้นว่า “คุณผู้หญิงไม่เคยถือตัวกับพวกเราเลยค่ะ แถมเธอยังช่วยงาน พวกเราด้วยซ้ำ เธอเป็นคนดีมากเลยนะคะ

จิ้งเจ๋อหันมายิ้ม ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปหาหลินเชื่อ

“นี่เธอทำอะไรอยู่นะ” เขาถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

หลินเชื่อแหงนหน้ามอง “ทำงานอยู่น่ะสิคะ เรื่อง ใช้ แรงงานนี่ฉันถนัดนักแหละ

กู้จิ้งเจ๋อยิ้ม “ไม่ยักรู้นะว่าเธอล้างรถเป็นด้วย

หลินเชื่อตอบ “ที่บ้านตระกูลหลินก็มีรถหลายคันอยู่ค่ะ สมัยก่อนฉันเคยต้องเป็นคนล้างรถ ลงแว็กซ์ก็เป็นนะคะ
“เก่งขนาดนั้นเลยรี

“แน่นอนสิคะ ฉันทำได้ทั้งหลายอย่าง หลินเชือยกนิ้ว

โป้งขึ้นเช็ดจมูกด้วยท่าทางภาคภูมิ จนทิ้งฟองสบู่เอาไว้บน

ปลายจมูกเล็กๆ นั่น

จิ้งเจ๋อหัวเราะและเอื้อมมือมาช่วยเช็ดให้

หลินเชื่อ ใช้มือถูปลายจมูกไปมาอย่างน่ารักและมองหน้า ชายหนุ่ม ก่อนจะยิ้มหวานให้เขา

หัวใจของกู้จิ้งเจ๋อเต้นระรัว

โดยไม่ทันได้คิดอะไร เพียงแค่มองหน้าเธอ เขาก็รู้สึกถึง ความอบอุ่นอย่างประหลาดอวลอยู่ในใจ

“อา นี่แหละข้อดีของรถยี่ห้อแพงๆ ล่ะ ทันทีที่ฉันทำความ สะอาดเสร็จ มันก็จะดูใสปิ๊งเหมือนใหม่ทันทีเลย” หลินเชื่อมอง ดูรถปอร์เช่ราคานับล้านหยวน

แล้วจิ้งเจ๋อก็พลันนึกขึ้นได้ในตอนนั้นเองว่าหลินเชื่อไม่มี

รถ เขาจึงถามออกไป “เธอขับรถเป็นหรือเปล่า”

“ฉันเหรอคะ ไม่เป็นหรอก…

เขาบอกเธอว่า “จริงสินะ เธอชื่อซื้อออกอย่างนี้ ไม่น่าต้องถามเลย

“เฮ้ ฉันมัวแต่ทำมาหากินเอาชีวิตรอดอยู่นี่นา ก็เลยไม่มี เวลาจะไปหัด โอเคมั้ยคะ”
จิ้งเจ๋อยิ้มและคิดว่าอย่างเธอคงดูไม่ดีนักกับการขับรถ ปอร์เช่คันโตแบบนี้ เธอน่าจะเหมาะกับรถเล็กๆ หน่อย

มาก

“เธอควรจะมีรถและเริ่มหัดขับได้แล้ว มันสะดวกกว่า

หลินเชื่อตอบ “ใช่ค่ะ! ฉันก็ว่าจะซื้อสักคันตอนที่เก็บเงินได้ มากพอ!

อันที่จริงตอนนี้เธอก็หาเงินได้มากขึ้นแล้ว แต่ถึงจะ พยายามเก็บออมยังไง ก็ยังพอจะซื้อได้แค่รถยี่ห้อธรรมดา ทั่วไปเท่านั้น

กู้จิ้งเจ๋อกระทบกระเทียบ “ก็ได้ งั้นเราคงต้องรอกันตลอด ไปเลยกว่าเธอจะเก็บเงินได้มากพอ ไปซื้อรถกันเถอะ”

“หา ตอนนี้เลยเหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะ ตอนนี้แหละเหมาะเลย เพราะฉันว่างอยู่ เร็วเข้าสิ”

“โอ๊ย ไม่ละค่ะ มันมากเกินไป ฉันยังต้องใช้เงินคุณอยู่เลย”

“งั้นแปลว่าเธอจะไม่ซื้อนั้นเหรอ

ดวงตาของหลินเชอวาววาบ ซื้อ เธอต้องคว้าโอกาสนี้ เอาไว้แน่ๆ ก่อนจะรีบหัวเราะออกมา “ซื้อสิคะ ซื้อๆๆ ซื้อ แน่นอน ฉันจะซื้อค่ะ
กู้จิ้งเจ๋อพูดเบาๆ “นี่เธอควบคุมตัวเองหน่อยไม่ได้หรือไง”

“ไม่เอาน่า ฉันต้องคิดถึงอนาคตของตัวเองหลังหย่าด้วยสิ ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะใช้เงินคุณ แต่ฉันก็ต้องคิดถึงอนาคตของ ตัวเองด้วยนี่คะ”

จิ้งเจ๋อนิ่วหน้า เขาไม่ชอบเลยที่เธอพูดเรื่อง “หย่า” เหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดาแบบนี้

“คนหน้าเงิน

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันคิดเรื่องเงินสักหน่อย คุณควรจะหัด ทำตัวให้ชินไว้นะคะ

กู้จิ้งเจ๋อพาหลินเซ่อมายังร้าน 45

ทันทีที่เจ้าของร้านเห็นชายหนุ่มมาถึง เขาก็รีบตรงเข้ามา ทักทายด้วยตัวเองในทันที เขามองดูคนทั้งสองด้วยท่าที่เคารพ นบนอบยิ่ง “คุณครับ มาซื้อรถให้คุณผู้หญิงเหรอครับ

“ใช่ นี่ภรรยาฉันเอง” กู้จิ้งเพื่อแนะนำ

เจ้าของร้านตกตะลึงทีเดียวก่อนจะรีบพูดว่า “ไม่แปลกใจ

เลยที่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณผู้หญิงมากทีเดียวครับ แน่ล่ะว่าต้องคุ้นหน้า เพราะเธอเริ่มที่จะมีชื่อเสียงขึ้นมา

แล้วในช่วงนี้น่ะสิ

เจ้าของร้านถามต่อไป “คุณนายต้องการรถประเภทไหนครับ”
หลินเชื่อไม่มีตัวเลือกใดในใจ เธอจึงหันไปมองจิ้งเพื่ออย่างจะรอคําตอบ