ตอนที่ 59 เขาออกจากบ้านไปแล้วจริงๆ

ตกกลางคืน หลินเชื่อกลับมาที่ห้องนอนและปิดประตู เธอกะว่า จะไม่ยอมให้กู้จิ้งเจ๋อเข้ามา

หญิงสาวรออยู่พักใหญ่แต่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงอะไร

เธอค่อยๆ แง้มประตูห้องเงียบๆ และได้ยินเสียงจิ้งเพื่อที่ ดูเหมือนจะกำลังคุยโทรศัพท์

“ฮุ่ยหลิงเหรอ มีอะไรหรือเปล่า”

เมื่อได้ยินชื่อโม่ฮุ่ยหลิง หลินเชื่อก็ชักอยากรู้และแอบฟัง

ต่อไป

กู้จิ้งเจ๋อถือ โทรศัพท์และรับฟังโม่ฮุ่ยหลิงคร่ำครวญจาก

ปลายสาย

จิ้งเจือคะ ฉันทะเลาะกับครอบครัว ฉันไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน ให้ฉันไปพักกับคุณสักสองสามวันได้มั้ยคะ

จิ้งเจ๋อคิดหนัก “ทำไมเธอถึงทะเลาะกับที่บ้านล่ะ

มันเป็นเพราะ…ช่างมันเถอะค่ะ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีที่ไปแล้ว พ่อกับแม่ยึดบัตรเครดิตของฉันไปหมดเลย
“ก็ได้ ฉันจะจัดการหาที่อยู่ให้เธอ แล้วก็จะไปรับเธอเอง

(ได้ค่ะ ฉันจะรอนะคะ

จิ้งเพื่อยืนสั่งการ เขาโบกมือเรียกฉินเฮ่าเข้ามา “เตรียม วิลล่าริมหาดไว้ด้วย ฮุ่ยหลิงต้องการที่อยู่ ฉันจะไปรับเธอเดี่ยว นี้แหละ”

“ครับท่าน” ฉินเฮาเห็นสีหน้าเคร่งเครียดจริงจังของแล้วก็ ไม่กล้าที่จะถามอะไรอีก

ขณะถอยออกมา คนสนิทของเขาก็มองเห็นเงาของหลิน เชื่อวูบหนึ่งและอดไม่ได้ที่จะนึกเห็นใจหล่อน อารมณ์ของจิ้ง เจ๋อไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนจะรับมือได้

หลินเชื่อมองดูจิ้งเพื่อที่เดินออกจากบ้านไป เธออ้อยอิ่ง อยู่ที่ประตูพลางแอบก่นด่าเขาเบาๆ อีตาจิ้งเจือใจดำ นี่เขา กล้าไปพบผู้หญิงอื่นทั้งที่มีภรรยาอยู่แล้วเหรอเนี่ย

แต่เมื่อคิดได้ หัวใจเธอก็ชาหนีบ

โม่ฮุ่ยหลิงต่างหากล่ะที่เป็นรักแท้ของเขา คนที่ไม่ถูกรัก คือคนที่ต้องถูกเรียกว่ามือที่สามไม่ใช่เหรอ

เธอนี่แหละคือมือที่สามสำหรับเขา

จิ้งเจ๋อออกจากบ้านไปและไม่ได้กลับมาในคืนนั้น

หลินเชื่อได้ยินเสียงเขาพูดบางอย่างเกี่ยวกับวิลล่าริมอ่าว จนพลอยทําให้เธอจินตนาการไปถึงภาพเขากำลังตระกองกอดกับโม่ฮุ่ยหลิงอยู่ที่นั่น

ขณะเดียวกัน ที่วิลล่าริมอ่าวนั้น

โม่ฮุ่ยหลิงวางกระเป๋าสัมภาระลงแล้วมองดูจิ้งเจออย่าง มีความสุข “ขอบคุณมากนะคะ จิ้งเจ๋อ ถ้าไม่ได้คุณ ฉันคงไม่รู้ ว่าจะทํายังไงดี

กู้จิ้งเพื่อให้สาวใช้จัดการกับข้าวของของโม่ฮุ่ยหลิงใน ขณะที่ทั้งสองคนนั่งลงบนโซฟา

“ฮุ่ยหลิง เกิดอะไรขึ้นที่บ้านกันแน่นะ

โม่ ฮียหลิงกัดริมฝีปาก “ฉัน…มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร หรอกค่ะ” เธอหลุบตามองพื้น ท่าทางน่าสงสารยิ่ง “พวกเขาไม่ เห็นด้วยที่เราสองคนจะคบกันอีกต่อไปแล้วนะค่ะ ตอนนี้ที่พวก เขารู้ว่าคุณแต่งงานแล้ว พวกเขาก็เลยพยายามจะหาคนรักให้ พอฉันคัดค้าน เราก็ลงเอยด้วยการทะเลาะกันนี่แหละ

กู้จิ้งเจ๋อนั่งลงเคียงข้างเธอแล้วมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งนาน “ฮุ่ยหลิง…”

เธอต้องเป็นทุกข์เพราะเขาแท้ๆ

โม่ฮุ่ยหลิงเงยหน้าขึ้น “ฉันไม่ยอมมีแฟนหรอกนะคะ ฉัน อยากจะรอคุณ การแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักน่ะไม่มีความสุข หรอกค่ะ ฉันจะไม่ยอมทนทรมานไปทั้งชีวิตแน่ๆ

เธอกำลังพูดถึงตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันเธอก็เตือนให้ เขารำลึกด้วยว่าตัวเขาเองก็ไม่ได้แต่งงานกับคนที่เขารัก และต้องเจอหน้ากันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันด้วยเหมือนกัน

จิ้งเจ๋อนิ่วหน้าด้วยความไม่ชอบใจนัก

แต่เมื่อหันไปมองโม่ฮุ่ยหลิง เขาก็ตัดสินใจที่จะระงับ อารมณ์เอาไว้

วันนี้เขาอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ รู้สึกหงุดหงิดหัวใจไปหมด

แม้แต่โม่ฮุ่ยหลิงก็ยังรู้สึกได้ เพราะตั้งแต่เจอหน้ากัน สีหน้าของจิ้งเจ๋อก็เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ดวงตาคมปลาบ ราวกับใบมีด ริมฝีปากก็คว่ำลงอย่างคนไม่มีความสุข

แต่โม่ฮุ่ยหลิงกลับยินดี

บางทีเขาอาจจะไม่พอใจกับสิ่งที่ครอบครัวของเธอปฏิบัติ ต่อเธอก็ได้

เธอรู้ดีว่าจิ้งเพื่อเป็นคนมุ่งมั่นเอาจริงเอาจัง เธอคิดว่าเขา คงจะต้องดึงเธอแน่ๆ เมื่อได้รู้เรื่องนี้

หญิงสาวก็เอนตัวลงพิงซบเขาก่อนเงยหน้าขึ้นมอง “จิ้งเจ๋อ คะ ฉันควรจะทำยังไงดีคะ ครอบครัวก็ยังบังคับฉันไม่เลิก ฉัน ไม่อยากจะกลับบ้านอีกแล้วล่ะ ใครจะรู้ว่าเขาจะหาผู้ชายแบบ ไหนมาแต่งงานกับฉันละคะ

กู้จิ้งเจ๋อหันไปหาเธอแล้วพูดเรียบๆ ว่า “เธอจะอยู่ที่นี่นาน แค่ไหนก็ได้ที่เธอต้องการ

โม่ฮุ่ยหลิงดึงแขนเขาแล้วถามว่า “คุณจะอยู่กับฉันด้วยหรือเปล่าคะ…

จิ้งเจ๋อถอนหายใจและตอบโดยต้องแบบมันไม่ถูก ฉันเป็นผู้ชายแต่งงานแล้ว

โม่ฮุ่ยหลิง

ฉันจัดการสาวใช้มาอยู่นี่ห้าคน แล้วก็พ่อครัว กับพนักงานรักษาความปลอดอีก อย่างปลอดภัยแน่นอน ฉันจะยอมให้อะไรเกิดที่นี่ เธอวางใจ

“ให้คนอยู่มากหลิงมองเขา ฉันไม่อยากคนเดียว มันรู้สึกภัย”

กู้จิ้งเจ๋อพูด

โม่ฮุ่ยหลิงชักจะเสีย หรือเพราะว่าคุณคิดจะกลับไปนั่ง เมียคนของคุณใช่มั้ยละคะ เพราะแบบคุณถึงไม่อยาก น่ะ”

นังเมียคนสวยงั้นเหรอ

คิ้วของเจ๋อขมวดเข้าโม่ฮุ่ยหลิง ช่างเถอะ ฉันจะอยู่

ไม่ใช่ว่าเขาเคยค้างในห้องเดียวกับเธอต่างหาก เพราะอาการเขา เนื้อต้องครั้ง

โม่ฮุ่ยหลิงดีใจยิ่งนัก เธอรีบร้องสั่งให้เตรียมอาหารมื้อค่ำ ใบหน้างามของเธอสดใสแช่มชื่นขึ้นทัน

คา

เมื่อได้เห็นว่า โม่ฮุ่ยหลิงดีใจแค่ไหน จิ้งเจ๋อก็ตัดสินใจได้ แน่ชัดว่าจะค้างคืนที่นี่ เขาเป็นหนี้โม่ฮุ่ยหลิงหลายเรื่องแล้ว ถ้า เรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้จะทำให้โม่ฮุ่ยหลิงมีความสุขได้ มันก็ คงจะช่วยลดความรู้สึกผิดในใจเขาได้เช่นกัน

ทั้งสองนั่งรับประทานอาหารค่ำด้วยกัน ในเวลาต่อมาก่อน จะกลับไปยังห้องนอนส่วนตัว จิ้งเจ๋อไม่สนใจแม้แต่น้อย เขารู้ ดีว่าโม่ฮุ่ยหลิงอยากจะเรียกเขาเข้าไปและหาทางทำให้เขา ยอมอยู่ในห้องนั้นกับเธอ แต่ชายหนุ่มตัดไฟเสียแต่ต้นลมด้วย การเดินเข้าห้องของตัวเองเสียเลย

โม่ฮุ่ยหลิงทำได้แค่กระทืบเท้าด้วยความขัดใจและเดินเข้า ห้องของตัวเองไป

จิ้งเจ๋อไม่กลับมาบ้านตลอดทั้งคืนนั้น

หลินเซอออกมารับประทานอาหารเช้า มีอาหารเพียงจาน เดียววางรอท่าอยู่บนโต๊ะในห้องโถงใหญ่ หญิงสาวชักไม่สบ อารมณ์อย่างบอกไม่ถูก

ถึงแม้จะมีคนรับประทานอาหารเพียงคนเดียว แต่บรรดา คนรับใช้ก็ยังคงเดินกันขวักไขว่เต็มไปหมด ทว่าหลินเชื่อกลับรู้สึกว่าบ้านทั้งหลังว่างเปล่าเหมือนมีบางอย่างขาดหายไป

ไม่ช้า ทางบริษัทก็โทรมาและแจ้งกับเธอด้วยน้ำเสียงตื่น เต้นถึงงานโฆษณาที่เข้ามา หลินเซ่อรีบตรงดิ่งไปบริษัทในทันที เมื่อไปถึง อวหมินหมิ่นก็อธิบายรายละเอียดต่างๆ เกี่ยว

กับโฆษณาให้ฟัง งานนี้จะมีคนได้เห็นเป็นจํานวนมาก และการ

จ้างเธอเป็นพรีเซนเตอร์ก็จะทำให้เธอยิ่งโด่งดังมากขึ้นตามไปด้วย

แต่ที่หลินเชื่อไม่รู้เลยก็คือโอกาสอันดีครั้งนี้จะนำพาเธอ ไปสู่การถูกใส่ร้ายกันน่าเจ็บปวด