ตอนที่ 55 เขากัดริมฝีปากของเธอ

หลินเชื่อรีบแย้งทันควัน “ฉันกล้าไปทำอะไรคุณตอนไหนกันคะ

“เธอวางยาฉัน…เธอไม่คิดว่าตัวเองโชคดีบ้างเหรอที่ยังได้ ยืนอยู่ต่อหน้าฉันแบบนี้น่ะ” จิ้งเจ๋อเลิกคิ้วถาม

กู้จิ้งเจ๋อนึกตกใจที่ตัวเองยังคงพูดเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่

เลิก

หลินเชื่อรู้ดีว่าเขาหมายความว่าอะไร ใบหน้าเธอแดงซ่าน “ฉัน….. เราก็ไม่รู้กันหรอกค่ะว่าใครกันแน่ที่เป็นคนโชคร้ายน่ะ ฉันก็อยู่ของฉันดีๆ ก่อนที่จะต้องมาสูญเสียอิสรภาพแล้วก็ กลายเป็นภรรยาในทะเบียนสมรสของใครก็ไม่รู้แบบนี้ แถม ฉันยังต้องเผชิญหน้ากับคุณแล้วก็ทนอารมณ์ที่เอาแน่เอานอน ไม่ได้ของคุณอยู่ทุกวันอีกต่างหากนะ!”

กู้จิ้งเจ๋อหน้าถอดสี เธอยังคงรู้สึกผิด

จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นแล้วสาวเท้าเข้ามา ชายหนุ่มก้มลงมองใบ หน้าเล็กๆ ของเธอ เอื้อมมือออกมาเชยคางเรียวเอาไว้แล้วเอ่ย ขึ้นว่า “ไหนลองพูดอีกทีซิ

ลมหายใจของเขามีกลิ่นโคโลญจน์กรุ่นปะปนยามที่ก้มลง มาใกล้ หลินเชื่อนึกกลัว รู้สึกได้ถึงมืออุ่นของเขา เธอหน้าขึ้นมองใบหน้าที่ปราศจากความรู้สึกไม่อาจอ่านออกได้ว่าคิดอะไร อยู่ หลินเชื่อตัวแข็ง ริมฝีปากของเขาอยู่ตรงหน้าเธอนี่เอง ถ้า เธอขยับตัวอีกเพียงนิดเดียวก็จะสัมผัสโดนมันอย่างไม่ต้อง สงสัย

หลินเชื่อรีบหันหน้าหนี “ถอยออกไปสิ คุณเข้ามาใกล้ไป แล้ว นี่ มันร้อนนะ

หน้าเธอร้อนผ่าวไปหมดและไม่อาจทนยืนอยู่แบบนี้ได้อีก ต่อไป หญิงสาวยกเท้าขึ้นแล้วกระแทกลงบนฝ่าเท้าอีกฝ่าย จากนั้นก็หลบออกมาด้านข้างและออกวิ่งลิ่ว โดยไม่หันกลับมา มอง

“โอ๊ย…” จิ้งเจ๋อสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด ยัยหลินเชื่อนี่… กระทืบลงมาเสียเต็มแรงเลยเชียว

จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วมองตามหลัง “ทำดีนี่ หลินเชื่อ พอใช้ ประโยชน์ฉันเสร็จแล้วก็เขี่ยทิ้งเลยนะ

หลินเชื่อทำเป็นหูทวนลม เธอวิ่งเข้าห้องแล้วปิดประตูดัง

โครม

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและยกมือขึ้นลูบอก

อีตาหัวหน้าแก๊งผีทะเลนั้นมากระตุ้นอารมณ์เธออีกแล้ว

ใจคอเธอยังไม่ทันสงบดีก็ได้ยินเสียงจิ้งเจ๋อตะโกนแว่วๆจากข้างนอก
งานเขายังไม่เสร็จก็จริง แต่ลองได้หาเรื่องกับหลินเซ่อ แล้ว เขาก็สงบอารมณ์ลงไม่ได้เช่นกัน ชายหนุ่มเดินตุ่มๆ ตาม มาถึงหน้าห้องนอน

แต่คนอยู่ในห้องไม่ยอมให้เข้าง่ายๆ เธอเอนตัวพึงประตู ไว้แล้วรีบกดล็อกก่อนจะร้องบอกว่า “คุณไปนอนห้องอื่นก็ได้

พอได้ยินอีกฝ่ายบอกอย่างนั้น จึงเจ๋อก็ตอบเสียงอ่อยว่า “ทำไมฉันจะต้องไปนอนห้องอื่นด้วยล่ะ

“อย่างกับคุณไม่เคยนอนมาก่อนนั้นแหละ คืนนี้ฉันเหนื่อย มาก ฉันไม่อยากให้คุณมากวนนี่นา

อันที่จริงเธอเริ่มจะชินกับการนอนคนเดียวแล้ว

ชายหนุ่มตอบ “นี่มันห้องนอนฉันนะ ฉันนอนที่นี่ได้ถ้าฉัน อยากจะนอน เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลย

“ไม่ ฉันเพิ่งทำให้คุณโกรธอยู่เมื่อกี้ ใครจะรู้ว่าคุณจะทำ อะไรฉันหรือเปล่า” หลินเชื่อพยายามหาข้ออ้างที่จะไม่ยอมให้ เขาเข้ามา

จิ้งเจ๋อโมโหถึงปัง “ตอนนี้เธอยิ่งทำให้ฉันโกรธหนักกว่า เดิมอีกนะ”

“ก็ในเมื่อคุณโกรธแล้ว จะโกรธเพิ่มอีกสักหน่อยก็ไม่ เป็นไรนี่คะ”

*ก็ได้ หลินเซ่อ เธอไม่กลัวว่าฉันจะแก้แค้นสินะ ฉันจะไม่ยอมให้ซีรีส์ของเธอได้ออกอากาศ แล้วบริษัทของเธอก็จะไล่ เธอออกเงียบๆ …

“อะไรนะ” หลินเชื่อแตกตื่น “จิ้งเจ๋อ คุณนี่มันไร้เหตุผล สิ้นดีเลย เราสัญญากันแล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของอีก ฝ่ายหลังแต่งงานกันนะ

“เรื่องไร้เหตุผลกว่านี้ฉันก็ทำมาแล้ว อย่าลืมว่าฉันมัน นายทุนหน้าเลือด” จิ้งเพื่อทำเสียงเยาะๆ

หลินเชื่อครุ่นคิดแล้วค่อยๆ แง้มประตูให้เปิดออก

เธอไม่ทันคิดเลยว่าจิ้งเจือจะใช้ฝ่ามือใหญ่หนาของเขา ผลักประตูตัวะเข้ามาทันที หลินเชื่อเซถอยหลังไปสองสามก้าว ด้วยความตกใจ จิ้งเจ๋อเอื้อมแขนออกมาคว้าเอวเธอ ช่วยรั้ง เธอไว้ไม่ให้ล้มลงกองกับพื้น

หลินเชอร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะพบว่าใบหน้าของตัว เองเกือบจะชนเข้ากับของชายหนุ่ม เธอรู้สึกเหมือนว่าใบหน้า ตัวเองกำลังถูกเผาด้วยความร้อนเมื่อมองไปยังริมฝีปากสวยได้ รูปของอีกฝ่าย เสียงของเธอแหบพร่าและไม่อาจเอ่ยคำพูดใด ออกมาได้แม้แต่คำเดียว

เธอรีบผลักเขาออกห่างด้วยความตกใจ จิ้งเจ๋อขมวดคิ้ว และคว้าข้อมือเธอไว้

เขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาแม้ว่าเธอจะพยายามอย่าง หนักที่จะไม่มองตอบ เขารั้งร่างเธอให้เงยขึ้นด้วยความโมโหและถามว่า “หลินเชื่อ เธอเป็นอะไรไปนะ ทำไมฉันรู้สึกว่าพักนี้ เธอพยายามจะหลบหน้าฉัน

หญิงสาวนิ่งอึ้งไป

นี่เขารู้ด้วยเหรอ

“ฉัน…ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณสักหน่อย” เธอพยายามดิ้นรน ออกจากการเกาะกุม

มือของจิ้งเจ๋อยิ่งกระชับแน่นเข้า “ไม่ได้หลบเหรอ งั้น ทำไมถึงไม่มองหน้าฉัน แถมยังไล่ฉันไปนอนที่อื่นอีกต่างหาก

หลินเชื่อหันขวับมา “เปล่านะ คุณนั่นแหละคิดมากไปเอง

เขารั้งเธอให้หันมาหา นิ้วยาวของเขาจับแก้มและบังคับ หน้าเธอให้มองตรงมาที่เขา

“งั้นก็มองตาฉัน แล้วพูดใหม่อีกทีว่าเธอไม่ได้หลบหน้าฉัน”

หลินเชื่อเงยหน้าขึ้น มองลึกเข้าไปในดวงตาอันลึกล้ำคู่

นั้น ปากของเธอขยับแต่ไม่มีคำใดหลุดออกมา

เพราะความจริงก็คือเธอพยายามจะหลบหน้าเขามาโดย ตลอด เพราะทุกครั้งที่เธอเห็นเขา เธอรู้สึกเหมือนเนื้อตัวมัน ร้อนผ่าวไปหมดน่ะสิ

หญิงสาวรีบพูด “ฉันไม่ได้หลบหน้าคุณจริงๆ ค่ะ ปล่อยฉัน เถอะ” เธอปลดข้อมือตัวเองออกจากการเกาะกุม
จิ้งเจ๋อยิ่งหัวเสียหนัก เมื่อเขาเห็นหลินเชื่อหมุนตัวหนี ชายหนุ่มก็ยิ่งตามติดและถามว่า “เธอเป็นอะไรไปนะ หลินเชื่อ

“คุณหมายความว่ายังไงคะ ฉันเป็นอะไร ไม่มีอะไรสัก หน่อย แค่ช่วงนี้ฉันงานยุ่งก็เท่านั้น

“งั้นทำไมถึงไม่ยอมคุยกับฉันล่ะ” เขาไม่ยอมเชื่อง่ายๆ

“เพราะว่าฉันรู้สึกอึดอัดที่ต้องนอนร่วมห้องกับคุณน่ะสิ คะ อีกอย่าง การแต่งงานของเราก็เป็นแค่ละครตบตา ถ้าจะมี ใครถาม เราก็แค่บอกว่าช่วงเวลาสวีตหวานมันหมดลงแล้ว และเราสองคนก็งานยุ่งมาก บางครั้งเราก็เลยนอนแยกห้องกัน ก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติสักหน่อยนี่คะ

“หลินเชื่อ กู้จิ้งเจ๋อเริ่มรู้สึกไม่ดีขึ้นมา “นี่เธอหลบหน้า ฉันเพราะเธอไปตกหลุมรักคนอื่นหรือเปล่า

ชายหนุ่มไม่เข้าใจท่าทีของอีกฝ่ายที่เปลี่ยนไปเลย หลินเซ๊อตัวแข็ง

เธอไม่ได้คิดถึงอะไรไกลตัวพรรค์นั้นเลยด้วยซ้ำ

แต่ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาเอง หลินเชื่อก็เลยรับลูก ตามน้ำเสียเลย “มันไม่ใช่ว่าฉันไปชอบคนอื่นหรอกค่ะ แต่ฉัน อีกหน่อยไม่ช้าก็เร็วฉันก็ต้องมีแฟน ฉันอาจจะต้องสงวนเนื้อตัว เอาไว้เสียตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อจะได้ไม่สูญเสียวัยสาวดีๆ ไปน่ะค่ะ”

เธอคิด ก็เวลานี้นี่แหละที่เธอควรจะมีแฟนเสียที ตั้งแต่โต มา เธอไม่เคยชอบหรือใกล้ชิดผู้ชายคนไหนนอกจากฉินชิงเลย
แต่เมื่อมองดูจิ้งเจ๋อ เธอกลับรู้สึกซาบซ่านไปทั้งตัว

ที่เธอกลายเป็นคนคลั่งผู้ชายแบบนี้คงเป็นเพราะฮอร์โมน ทั้งหลายสินะ

กู้จิ้งเจ๋อยิ่งขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีก ดวงตาของเขาเป็น ประกายขึ้นมาวูบหนึ่งเมื่อมองดูริมฝีปากที่กำลังขยับขึ้นลงของ หลินเซ่อ อยู่ๆ เขาก็รู้สึกเร้าอารมณ์ขึ้นมา

ชายหนุ่มสืบเท้าเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว

มือข้างหนึ่งของเขาจับไหล่เธอไว้ ส่วนมืออีกข้างรองไว้ที่ ด้านหลังศีรษะของเธอ แล้วเขาก็ก้มลงไป ขับริมฝีปากแดง

นั่น

ลิ้นเขากวาดไปบนริมฝีปากคู่นั้นและสอดแทรกเข้าไปใน ปากเธอชนิดที่แทบไม่ทันรู้สึกตัว

หลินเชื่อตกตะลึง เธอรู้สึกได้ถึงปลายลิ้นเย็นลื่นที่รุกราน เข้ามา จนเธอตัวแข็งขยับไม่ได้ไปชั่วขณะ

กู้จิ้งเจ๋อดูดดื่มเอาจิตและวิญญาณของเธอไปเมื่อเขาดูด กลืนลิ้นเธอ ดึงมันเข้ามาอยู่ในปากเขา แล้วริมฝีปากทั้งสองก็ ประกบเข้าหากัน