ตอนที่ 52 ถอดกางเกงเธอออก แล้วให้ฉันดูหน่อย

ปฏิกิริยาของโลกภายนอกที่มีต่อเหตุการณ์นี้แบ่งออกเป็นสอง กลุ่มใหญ่ บางคนก็ยินดีที่ได้เห็นหลินเซ่อต้องหน้าแตกเพราะ จิ้งอวี่ปฏิเสธข่าวรักๆ ใคร่ๆ ระหว่างเธอกับเขา แต่อีกกลุ่มหนึ่ง กลับรู้สึกว่าถึงแม้ปู้จิ้งอวี่จะบอกว่าพวกเขาไม่ได้ออกเดตกัน แต่เขาก็บอกว่าหลินเชื่อเป็นเพื่อนที่ดีและในอดีตที่ผ่านมา ถ้า หากมีใครก็ตามที่ฉวยโอกาสหาประโยชน์จากกู้จิ้งอวี่ด้วยการ สร้างกระแสข่าวลือขึ้นมาแบบนี้ละก็ ดาราคนดังจะจัดการเอา คืนอย่างสาสมชนิดไร้ความปรานีเลยทีเดียว แต่ครั้งนี้จิ้งอว กลับทำเพียงปฏิเสธอย่างนุ่มนวลและไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการ แก้แค้นหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อทำงานเสร็จ หลินเชื่อก็กลับบ้าน เธอเห็นจิ้งเพื่อ กำลังนั่งตัวตรงแนวขณะทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

ดูเหมือนผู้ชายคนนี้จะสามารถรักษาบุคลิกท่วงท่าทุก อย่างของตัวเองให้ตัวตรงเป็นสง่าอยู่ได้ตลอดเวลา

แต่ก็เพราะท่าทางขึงขังแน่วแน่แบบนี้นี่แหละ ที่ทำให้เขา ดูเร้าใจเหลือร้าย

เมื่อหลินเชื่อเดินเข้าไปในห้อง เธอก็ชะงัก สายตาเหลือบมองนิ้วมือของจิ้งเพื่อที่กำลังเคาะแป้นคอมพิวเตอร์ มันเรียว ยาวจนน่าจะไปพลิ้วไหวอยู่บนคีย์เปียโน ดูอ่อนช้อยเหมือนนัก บัลเลต์ผู้ช่ำชอง

หญิงสาวเหมือนถูกสะกดให้มองภาพนั้นจนไม่อาจถอน สายตาได้ มีคนบอกว่าผู้ชายจะดูดีที่สุดเวลาที่พวกเขากำลัง จริงจังกับอะไรสักอย่าง ความหล่อเหลานั้นยิ่งเพิ่มเป็นอีกหลาย เท่าทวีเมื่อผู้ชายคนนั้นหล่อวายร้ายอยู่แล้วอย่างจิ้งเพื่อ

เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นและเห็นหลินเชื่อยืนอยู่ที่ประตู เขาก็ร้องบอกไปว่า “มายืนซื้ออะไรของเธออยู่นะ หลินเซอ

แล้วหญิงสาวที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูพลางคิดอะไรอยู่ใน หัวก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเพิ่งรู้สึกตัว

กู้จิ้งเพื่อนึกในใจ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนที่ทำตัว

ประหลาดแบบนี้เลย

แต่พอเขาเลื่อนไปเจอหน้าเว็บเพจหนึ่งที่ตัวเองเปิดเอาไว้ ในคอมพิวเตอร์ กำลังเสนอข่าวที่ว่ากู้จิ้งอวี่ออกมาปฏิเสธ ความสัมพันธ์รักๆ ใคร่ๆ กับหลินเชื่อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มุม ปากของจิ้งเจ๋อก็อดยกขึ้นนิดๆ เป็นรอยยิ้มไม่ได้ เมื่อเหลียว กลับไปมองหลินเชื่อ เธอก็ยิ่งดูสวยสะดุดตาน่ามองมากขึ้นไป อีก

ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งยิ้มและโบกมือให้เธอ “อย่ามัวแต่ยืน งงอยู่นั่นเลย เข้ามานี่สิ” เขากดปิดหน้าเว็บเพจแล้วร้องบอกเธอ
หลินเชื่อยิ้มอายๆ เธอไม่คิดเลยว่าตัวเองจะเอาแต่ยืนจ้อง ผู้ชายจนไร้สติแบบนี้ได้ หูเธอร้อนแดงด้วยความขัดเขิน และ ตอนนี้เธอก็ไม่กล้าสบตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกอันล้ำลึกของ เขาอีกต่างหาก เธอรีบพูดขึ้นโดยเร็วเพื่อกลบเกลื่อนว่า “ฉัน รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อยนะค่ะ ขอเข้าไปพักก่อนนะคะ

“ไม่สบายเหรอ” จิ้งเจ๋อนิ่วหน้าทันที รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบน หน้า ในตอนแรกหายวับไปทันตา

เมื่อเห็นหลินเชื่อทําท่าจะเดินเข้าห้องไป เขาก็รีบเดินตาม ไปติดๆ เกิดอะไรขึ้น หลินเชื่อ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า

เมื่อเห็นจิ้งเจ๋อตรงรี่เข้ามา หลินเชื่อก็ยิ่งตระหนกหนักขึ้น ไปอีก เธอละล่ำละลักบอกว่า “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่…ฉันน่าจะ เหนื่อยมากเท่านั้นเองค่ะ

กู้จิ้งเจ๋อเดินตามเธอเข้ามาจนถึงในห้องนอน เขามองหน้า เธอแล้วซักไซ้ต่อไปอีก “เป็นเพราะแผลที่ขาเธอยังไม่หายสนิท ดีหรือเปล่า”

แม้ว่าจะผ่านเวลามาพักใหญ่แล้ว แต่ช่วงนี้หลินเชื่อก็ ทำงานค่อนข้างหนัก เธอออกไปถ่ายซีรีส์ทุกวันจนมืดค่ำ กลับ ถึงบ้านก็ดึกดื่น ถึงแม้ว่าแผลจะไม่ใหญ่นัก แต่มันก็เกิดขึ้นตรง จุดสำคัญของร่างกาย

“ถอดกางเกงออก ให้ฉันดูหน่อย ว่าแผลเธอมีอะไรผิด ปกติหรือเปล่า” โดยไม่รอให้เธอได้มีโอกาสตอบ เขาย่อตัวลง ทันทีและเริ่มที่จะลงมือจัดการกับกางเกงเธอ
นอกเหนือจากเวลาที่เธอต้องไปร่วมงานหรือต้องสวมใส่ ชุดที่ใช้ในการแสดงแล้ว หลินเชื่อชอบที่จะใส่แค่กางเกงยีน ธรรมดาและรองเท้าผ้าใบเวลาออกไปไหนต่อไหน และตอนนี้ กางเกงยีนที่เธอสวมบนตัวนั้น ทำให้เป็นการยากที่จะบอกว่า แผลที่ขาของเธอมีความผิดปกติอะไรหรือไม่

จิ้งเจ๋อเองก็ไม่ได้คิดถึงอะไรอื่น เขาเพียงแค่ขอให้เธอ ถอดกางเกงออกเพราะกังวลเรื่องแผลเท่านั้น

แต่หลินเชื่อเองกลับหน้าแดงก่ำ และแดงลามลงไปตลอด

ทั้งลำคอ

ถอดกางเกงเหรอ….ต่อหน้าผู้ชายตัวโตอย่างเขาเนี่ยนะ

ฝ่ายกู้จิ้งเจ๋อเมื่อเห็นหลินเชื่อยืนนิ่งไม่ขยับอยู่เป็นนาน เขาก็เริ่มที่จะลงมือช่วยปลดกางเกงของเธอออกด้วยตัวเอง

“เร็วเข้าสิ ถอดออกหน่อย ฉันจะได้ดูแผล” ขณะที่พูด มือ ใหญ่ก็เริ่มคลเปะปะไปทั่ว เขาคว้าขอบกางเกงของเธอและ เริ่มที่จะดึงมันลงมา

หลินเชอเริ่มสติแตก

เธอรีบคว้ามือเขาไว้ทันที ใบหน้าแดงก่ำ และร้องตะโกน ว่า “จิ้งเจ๋อ นี่คุณจะบ้าหรือคะ ฉัน…ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ คุณ จะให้ฉันถอดกางเกงทำไมกัน

จิ้งเจ๋อเถียง “จะไม่ให้ฉันได้ยังไง ถ้าเธอไม่สบายก็บอก ฉันสิ แผลที่เส้นเลือดใหญ่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ
แต่เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้เห็นใบหน้าเล็กๆ ที่ แดงจัดตลอดทั้งหน้าของหลินเชื่อเข้า

ในชั่วขณะนั้น ใบหน้าเล็กๆ ของหลินเชื่อก็เหมือนผล มะเขือเทศที่สุกงอมจวนเจียนจะแตกเต็มที่ราวกับมีใครไปบีบ เข้า

ตอนนั้นเองที่จิ้งเจ๋อเพิ่งรู้สึกตัวว่า มือของเขาที่เธอจับอยู่ กําลังจะดึงกางเกงของเธอลงมา

จิ้งเจ๋อหน้าถอดสีและเปลี่ยนเป็นความขัดเขินในทันที

“ถอดมันออกละกัน ฉันแค่อยากจะดูแผลหน่อยเท่านั้น ไม่

ได้คิดจะทำอย่างอื่น เธอจะกังวลอะไรล่ะ เขาพูดพลาง พยายามกลบเกลื่อนสีหน้าเขินอายของตัวเอง ลมหายใจของหลินเชื่อติดอยู่ในลำคอ เธอมองหน้าเขา

แล้วพูดว่า “ต่อให้เป็นแบบนั้น ฉันก็ถอดกางเกงไม่ได้อยู่ดี

ค่ะ…ฉันไม่ได้ใส่อะไรไว้ข้างในนั้น

“เฮ้ นี่ฉันเป็นสามีเธอนะ ให้ฉันดูจะเป็นไรไปล่ะ ก่อนหน้า นี้เธอก็พูดเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่มีอะไรที่ฉันไม่เคยเห็นนะ

“คุณ…

“เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ เธอไม่ได้ใส่อะไรไว้ข้างในนั้นงั้นเห รอ” คำพูดนี้ทำให้จิ้งเจ๋อเริ่มได้สติ เขาขมวดคิ้วเร็วพลัน นี่คง ไม่ได้หมายความว่า ข้างใต้นั่น…นั่น…

หน้าของหลินเชอร้อนแดงอีกครั้ง “เปล่าค่ะ ฉันกำลังจะบอกว่า…ฉันใส่แค่กางเกงในเท่านั้น!

จิ้งเจ๋อมองกางเกงยีนของอีกฝ่ายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ เริ่มหมดความอดทน “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็แปลว่าตรงส่วนที่ควร จะมีอะไรปกปิดก็มีอะไรปกปิดไว้แล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ฉันไม่ควร เห็น นี่เธอคิดว่าฉันอยากจะดูขาเธอนักหรือไง”

หลินเชื่อชักโมโห “ถ้าคุณไม่ได้อยากดูก็ลืมมันไปซะเถอะ ค่ะ ฉันก็ไม่ได้ขอให้คุณดูสักหน่อย อีกอย่าง มันไม่ใช่เพราะ แผลที่ขาของฉัน ฉันแค่เหนื่อยเท่านั้นเอง คุณช่วยออกไปแล้วก็ ปล่อยให้ฉันนอนพักสักหน่อยได้มั้ยคะ คืนนี้ฉันไม่อยากให้คุณ นอนด้วย คุณรบกวนจนฉันนอนหลับไม่ค่อยสนิทเลย

จิ้งเจ๋อมองหน้าเธอด้วยความงุนงง “ฉันไม่ได้กรนสัก หน่อย แถมยังนอนเรียบร้อยกว่าเธอตั้งเยอะ ฉันจะไปรบกวน เธอได้ยังไงกัน

การมีคุณนอนอยู่ด้วยนั่นแหละที่มันรบกวน

“สรุปสั้นๆ ก็คือ…คืนนี้ฉันขอนอนคนเดียวได้มั้ยคะ ถ้าเรา แยกห้องกันนอนบ้างเป็นครั้งคราว ฉันว่าครอบครัวของคุณก็ คงไม่ว่าอะไรหรอก ไม่ใช่ว่าคู่แต่งงานทุกคู่จะต้องนอนห้อง เดียวกันทุกวันสักหน่อย

ถึงแม้กู้จิ้งเจ๋อจะรู้สึกว่ามันฟังดูแปลกอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อ เห็นท่าที่เป็นกังวลของหลินเชื่อแล้ว เขาก็คิดว่าบางทีอาจเป็น เพราะเธอยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับการอยู่ร่วมกับเขา ช่วงสองสาม วันที่ผ่านมาคงมีสาเหตุบางอย่างให้เธอรู้สึกอึดอัดจนต้องระเบิดออกมาในวันนี้เพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงาน

ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบกลับ “ก็ได้ ถ้าเธอ

ต้องการอย่างนั้น ฉันจะออกไปนอนข้างนอกคืนนี้ เธอจะได้พัก

ให้สบาย หญิงสาวถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินกู้จิ้งเพื่อ

ตอบเช่นนั้น เขาเดินเข้ามาหยิบผ้าห่มแล้วออกจากห้องไป

ให้ตายเถอะ

หลินเชื่อทิ้งตัวลงบนเตียง พลางนึกในใจว่า จิ้งเพื่อน ร้ายกาจ ร้ายกาจที่สุด!

บางทีอาจเป็นเพราะเธอมาถึงช่วงอายุที่ไม่อาจควบคุม ฮอร์โมนใดๆ ในตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เพราะแบบนี้เวลาที่ ประจันหน้ากับจิ้งเจ๋อ เธอถึงได้เต็มไปด้วยความกระหาย ต้องการเข้า หน้าของเธอแดง และหัวใจของเธอก็เต้นรัว แรงอย่างปราศจากเหตุผล

โชคดีที่ในอีกสองสามวันต่อมา เธอวุ่นวายอยู่กับตาราง การทำงานจนแทบไม่ได้หยุดพักและใช้เวลาอยู่กับทีมงานที่ กองถ่ายมากกว่าที่บ้าน จึงไม่มีเวลาใส่ใจปัญหาที่เกิดระหว่าง เธอและกู้จิ้งเจ๋อนัก

ในที่สุดการถ่ายทําก็สิ้นสุดลง

กู้จิ้งอวี่ประกาศอย่างใจกว้างว่าเขาจะขอจัดงานเลี้ยงให้ ทุกคนได้ร่วมสนุกพร้อมหน้ากันที่โรงแรม จะไม่มีใครกลับบ้านจนกว่าจะเมา และถ้าใครเมาพับจนกลับไม่ไหว ก็สามารถ พักค้างที่โรงแรมได้เลย พูดสั้นๆ ก็คือ ทุกคนสามารถสนุกกัน ได้อย่างสุดเหวี่ยงนั่นเอง

ด้วยเหตุนี้ หลินเชื่อจึงขอให้อวหมินหมุนไปร่วมงานปาร์ตี้ เป็นเพื่อน เพื่อที่จะได้สนุกด้วยกัน

อวหมินหมิ่นคิดทบทวนอยู่ในใจว่าถ้าเธอไปร่วมงานนี้ ด้วย เธอก็อาจจะมีโอกาสได้เข้าหาผู้กำกับและคนสำคัญอื่นๆ ในวงการได้อีกมากมาย ด้วยเหตุนี้เธอจึงตอบตกลงอย่างยินดี ในทันที

ระหว่างการเดินทางไปร่วมงาน อหมุนหมิ่นเป็นคนขับรถ เธอหันมาพูดกับหลินเชื่อว่า “นี่ถ้าอีกหน่อยเธอดังขึ้นมา เราจะ เปลี่ยนไปใช้รถตู้สำหรับดารากันแล้วนะ”

ตอนนี้หลินเชื่อยังเป็นเพียงนักแสดงเล็กๆ เท่านั้น ไม่ต้อง พูดถึงรถตู้ประจำตำแหน่ง เธอไม่มีแม้กระทั่งรถยนต์ของตัวเอง ด้วยซ้ำ

หลินเชื่อนึกขอบคุณอหมินหมิ่นที่เป็นคนคอยขับรถไปรับ ส่งเธอในทุกที่ ไม่ว่าจะด้วยธุระปะปังเรื่องใดก็ตาม

อวหมินหมิ่นพูดต่อไปว่า “สถานที่ที่กู้จิ้งอวี่ใช้จัดงานดู เหมือนจะเป็นคลับเฮาส์ของตระกูลนะ ฉันละอยากรู้จังว่าเรา จะมีโอกาสได้เจอกู้จิ้งเพื่อหรือคนสำคัญระดับนั้นบ้างหรือ เปล่า”
“จุ๊บ…” หลินเซอแทบสำลัก

อวีหมินหมิ่นถาม “เธอเป็นอะไรไปน่ะ

หลินเชื่อตอบ “พี่จะอยากเจอจิ้งเพื่อไปทำไมหรือคะ”

อวหมินหมิ่นบอก “ก็เพื่อจะได้มีโอกาสประจบเขาบ้างสัก หน่อยไงล่ะ พ่อของเธอน่ะชอบสังสรรค์กับคนมีเงินที่สุดเลย ยิ่งถ้ามีโอกาสดีๆ แบบนี้ ฉันยิ่งไม่ยอมพลาดแน่