ตอนที่ 10 ผู้หญิงแบบนี้สินะที่เขาชอบ

แต่หลินเชื่อก็พูดต่อไปว่า “แต่ต่อให้คุณจะมีเงินมากสักแค่ไหน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่ที่นี่เนอะ เพราะยังไงเราก็ต้องหย่า กันอยู่ดี

จิ้งเจ๋อหัวเราะ “รู้ก็ดีแล้วนี่

หลินเชื่อก้าวขึ้นรถ เธอมองดูรูปร่างด้านข้างที่สุดจะไร้ที่ติ ของเขาพลางชื่นชมแนวกรามเหลี่ยมเป็นสันที่ทำให้รูปหน้า ชวนมอง มองจากมุมนี้ เขาดูเหมือนรูปปั้นที่สมบูรณ์แบบไม่มี ผิดเพี้ยน ยิ่งมองนาน เธอก็ยิ่งเริ่มรู้สึกเหมือนต้องมนต์สะกด อันน่างงงุน

กู้จิ้งเจ๋อเองก็แอบลอบมองอีกฝ่ายด้วยเช่นกัน และเขา ก็ได้เห็นท่อนขาที่เผลอนั่งอ้ากว้างของเธอ จนกระทั่งกางเกง แนบเนื้อสีขาวโผล่แพลมออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนแก่สายตา

คิ้วของชายหนุ่มขมวดเข้าหากัน “ช่วยนั่งให้เรียบร้อยสม เป็นผู้หญิงหน่อยได้มั้ย

หลินเชื่อตัวแข็ง เธอก้มลงมองชุดของตัวเองก่อนจะรีบหุบ ขาเข้าด้วยกัน

ให้ตายสิ เธอลืมไปสนิทเลยว่าเธอสวมชุดกระโปรงอยู่นา
เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็ได้พบกับสายตาไม่พอใจของจิ้ง เจ๋อ หญิงสาวจึงรีบตอบกลับไปอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรที่ดีกว่านี้ ว่า “ทำอย่างกับไม่เคยเห็นมาก่อนนั้นแหละ

ใบหน้าของจิ้งเจ๋อเคร่งขรึมลงในฉับพลัน “นี่เธอ ช่วยทำตัวให้เหมือนผู้หญิงหน่อยได้มั้ย

“ทำไมคะ ถ้าฉันทำตัวสมเป็นผู้หญิงแล้วคุณจะไม่หย่ากับ ฉันหรือไง” เธอสวนกลับอย่างไม่ลดละ ทำเอาจิ้งเจ๋อพูดอะไร ไม่ออก

นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงก็ตะคอกเขากลับแบบนี้ ทำเอา เจ้าตัวไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไร

“คุณหลิน ฉันหวังว่าการแต่งงานของเราจะเป็นไปอย่าง ราบรื่นสำหรับเราทั้งคู่ เธอเองก็ควรจะมีส่วนรับผิดชอบในเรื่อง นี้ด้วยไม่ใช่เหรอ เพราะถึงยังไงเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเพราะเธอเองที่ เป็นต้นเหตุ

“เหอะ คุณพูดอย่างกับฉันบังคับให้คุณถอดเสื้อผ้าฉันเมื่อ คืนนั้นงั้นแหละ อย่างเดียวที่ฉันทำก็คือทำให้คุณตื่นตัวต่าง หาก ฉันไม่ได้ขอให้คุณแก้ผ้าฉันสักหน่อย

“” ใบหน้าของจิ้งเพื่อดูจะสงบนิ่งยิ่งกว่าเดิม “แต่ฉันจำ ได้ว่าเธอเองก็สนุกกับมันไม่น้อยนี่นะ เธอยังกอดฉันไม่ยอม ปล่อยจนกระทั่งทุกอย่างจบลง ฉันจำได้ด้วยซ้ำว่าเธอชอบกัด นิ้วตัวเองตอนที่ถูกปลุกอารมณ์ หน้าเธอแดงเสียจนเหมือน

เลือดจะหยดออกจากหน้านั่น
ใบหน้าของหลินเอแดงขึ้นมาทันที ภายใต้สายตาที่ จับจ้องมองมาของจิ้งเจ๋อ ใบหน้าของหลินเซ่อร้อนผ่าวราวกับ ไฟลุก

“ฉะ ฉะ ฉันจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ มันคงเป็น จินตนาการของคุณเองทั้งนั้น ฉันจำได้แต่ว่ามันเจ็บเอามากๆ เพราะมันเป็นครั้งแรกของคุณ คุณไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง แถม ยังไม่นุ่มนวลเลยสักนิดด้วย

“งั้น” จู่ๆ ใบหน้าของเขาก็เคลื่อนเข้ามาใกล้หน้าเธอ เขากวาดตามองใบหน้าแดงก่ำของเธอ รู้สึกถึงความอ่อน หวานนุ่มนวลของเธอ เสน่ห์ของความเป็นหญิงฉาบฉายไปทั่ว ตัว จนประกายตาสีเข้มของเขาแฝงเอาไว้ด้วยความชั่วร้าย ซุกซน

หลินเชื่อรีบเอนหนีเมื่อได้เห็นสายตาลึกสุดหยั่งถึงคู่นั้น ระยะห่างเพียงน้อยนิดทำให้อากาศภายในรถทั้งคันดูเหมือนจะ อบอ้าวผ่าวร้อนขึ้นมาทันตา เหมือนมีบางอย่างลึกลับกำลังวิ่ง วนอยู่ ไอร้อนจากร่างกายของชายหนุ่มแผ่กระจายออกมาจน ข้างในร่างเธอรู้สึกปั่นป่วนไม่ปกติด้วยรูปลักษณ์แบบผู้ชายเต็ม ตัวของเขา…

“นี่แหละ แบบนี้เลย” เขายิ้มเมื่อเห็นใบหน้าที่เปลี่ยนสีไป ของเธอ “อยากให้ฉันถ่ายรูปแล้วเอาให้เธอดูมั้ยล่ะ

หลินเชอรีบปัดมือเขาทิ้งแล้วเอนหลังลงพิงเบาะรถ คนต่างมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ถึงกระนั้น ความร้อนผะผ่าวภายในรถก็ยังคงรู้สึกได้ อย่างชัดเจนและดูจะเพิ่มความเข้มข้นขึ้นอย่างช้าๆ

ใบหน้าของหลินเชื่อนั้นร้อนแตงเสียจนเธอไม่กล้าหันกลับ ไปมองผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างตัว

เธอจะลืมลงได้ยังไงเล่า เพราะนั่นก็เป็นครั้งแรกของเธอ เหมือนกัน แต่เธอกลับกล้าโยนมันทิ้งอย่างไม่แยแส แถมยัง ต้องมาโดนทรมานอย่างเลวร้ายภายหลังจากนั้นอีก

หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าและคิดอย่างหมดหวัง นี่หน้า เธอแดงจริงๆ หรือ

จู่ๆ คนขับรถก็เป็นผู้ทำลายความกระอักกระอ่วนระหว่าง ทั้งคู่ลงเสียด้วยการเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านครับ คุณผู้หญิง เรามาถึงแล้ว หลินเชอรีบลนลานเปิดประตูรถ แต่แขนของเธอกลับถูกคว้าไว้โดยผู้ชายข้างตัว เธอหันกลับไปมองแล้วถามว่า “คุณจะทำอะไรน่ะ กู้จิ้งเจ๋อพูดกลั้วหัวเราะอย่างขบขันว่า “จะรีบหนีไปไหนล่ะ อายเหรอ”

“อย่ามายุ่งกับฉันนะ!” หลินเชื่อผลักมือเขาออกแล้วรีบ

ตรงดิ่งเข้าสู่ตัวบ้าน

“” เขามองดูร่างที่เดินห่างออกไป ก่อนจะส่ายหน้า
เขาก้าวลงจากรถอย่างช้าๆ ไม่รีบร้อน เขากำลังอารมณ์ดี เป็นที่สุดเมื่อได้เห็นหลินเซอวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตแบบนั้น

หลินเชื่อเดินต่อมาได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้น ก่อนที่เธอจะได้เห็น หญิงสาวไม่คุ้นหน้าคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ที่ประตู ความสวย หมดจดของเธอทำให้คำพูดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจคนที่ได้เห็นใน ทันที หญิงสาวผู้ดีมีตระกูล

หลินเชอชะงักงัน

ด้านหลังเธอ จิ้งเจ๋อหยุดเดินและมองดูผู้หญิงคนนั้น เขา เอ่ยชื่อเธอออกไปด้วยน้ำเสียงที่ออกจะแหบห้าว “ฮุ่ยหลิง…

โม่ฮุ่ยหลิงคือคนรักของเขานี่นา

ทันทีที่ได้เห็นหญิงสาวผู้นี้ หลินเชื่อก็เข้าใจได้ทันทีว่าจิ้ง เจ๋อชอบผู้หญิงแบบไหน

เรือนผมยาวปลิวไสวอยู่กลางสายลม ใบหน้างดงาม กระจ่างใสที่ทำให้เธอดูราวกับหญิงสาวผู้ดีมีตระกูลจากแดน ไกล เธอสวมสูทแจ็กเก็ตสีขาวทับชุดเดรสสีเทา ทำให้เธอดู งามสง่า ฉลาดเฉลียวและจิตใจงดงาม เพียงมองดูครั้งเดียวก็ ลงความเห็นได้ว่า เธอผู้นี้ดู ทั้งสวยและรวย” ไปหมดทั้งเนื้อทั้ง ตัวเลยทีเดียว

หลินเซอรีรออยู่ครู่หนึ่ง ไม่แน่ใจว่าควรจะทำอย่างไรดี เธอจึงได้แต่มองดูคนทั้งสองด้วยความพิศวง รู้ดีว่าเวลานี้ ท่าทางของเธอคงจะดูโง่เง่าเอามากๆ
ถ้าจิ้งเจ๋อไปอยู่ข้างผู้หญิงคนนั้น พวกเขาก็คงเป็นคู่ที่ เหมาะสมกันอย่างมาก

เธอเป็นหญิงสาวที่แต่งตัวดีมีรสนิยม ไม่ดูกะเรือกะรัง อย่างหลินเชอ

ถ้ากู้จิ้งเจ๋อยืนข้างเธอคนนั้น พวกเขาจะต้องดูสมกัน ราวกับกิ่งทองใบหยกและเป็นที่น่าริษยา ในสายตาของทุกๆ คนเป็นแน่

เมื่อหญิงสาวผู้นั้นหันมาและมองเห็นหลินเชื่อ คางเรียว แหลมของเธอก็เชิดขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะจับจ้องไปที่หลินเช่ อด้วยที่ท่าถือตัว หลังจากจ้องมองหลินเชื่อได้ชั่วครู่ เธอก็เป็น สายตาไปยังกู้จิ้งเจ๋อ

ด้วยสถานการณ์อันน่าอึดอัตตรงหน้า หลินเชื่อจึงทำได้ เพียงหันไปมองจิ้งเจ๋อและรีบพูดขึ้นว่า “โอ้ เสื้อผ้าของฉันยัง ไม่ได้ซักเลย ฉันขอตัวไปซักผ้าก่อนนะคะ

ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในตัวบ้านอย่างรวดเร็ว

กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วเมื่อเห็นเธอรีบวิ่งหนีไปด้วยความ กระอักกระอ่วน เขาหันมาหาไม่ยุ่ยหลิง

โม่ฮุ่ยหลิงพ่นลมพรืดอย่างเยาะหยัน เธอชี้นิ้วไปที่หลิน เชื่อแล้วเอ่ยว่า “นี่คุณเอาผู้หญิงแบบไหนเข้าบ้านมากันคะ

จิ้งเจ๋อตอบ “คุณไม่ได้อ่านอีเมลที่ผมส่งให้เหรอ ผมทำ อะไรไม่ได้ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว ผมรู้ว่าคุณโกรธแล้วก็เสียใจ แต่ทั้งหมดนี่มันก็เกิดขึ้นแล้ว ผมไม่มีทาง เลือก ผมจําเป็นต้องแต่งงาน

“เพราะครอบครัวของผมคิดว่าเธอสามารถช่วยให้อาการ

ป่วยของผมดีขึ้นได้ พวกท่านก็เลยอยากให้ผมแต่งงานกับเธอ ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมตกลง ผมรู้ว่าคุณคงทำใจ ยอมรับเรื่องนี้ลำบากตอนที่ได้ยินข่าว แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ถ้าคุณจะทิ้งผมเพราะเรื่องนี้ ผมก็จะยอมรับ คุณจะเกลียดผม ด่าว่าผม หรือเรียกร้องอะไรจากผม… ผมก็ยอมทั้งนั้น ผม ทรยศต่อคำสัญญาของเรา เพราะฉะนั้นผมจะยอมทำทุกอย่างที่ คุณต้องการ”

ไหล่ของ โม่ฮุ่ยหลิงไหวระริก “ฉันไม่ได้อยากจะทุบตีคุณ ฉันจะทำได้ยังไงกันล่ะคะ ฉันแค่อยากจะถามคุณเท่านั้น ว่า แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงต่อไป ฉัน

“ความจริงแล้วเราเป็นแค่คนแปลกหน้าต่อกัน เรารู้จักกัน ก่อนที่จะแต่งงานเพียงไม่กี่วันเท่านั้น ผมไม่รู้กระทั่งชื่อเธอด้วย ซ้ำ ครอบครัวผมบังคับให้แต่งกับเธอ ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ ในอนาคตหากมีโอกาส ผมจะหย่ากับเธอ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไม่ยุ่ยหลิงก็เงยหน้าขึ้นแล้วจ้องไปที่ชาย หนุ่ม น้ำตานองเต็มสองตา “จริงเหรอคะ”

จิ้งเจ๋อพยักหน้า “เราสองคนตกลงกันแบบนั้นตั้งแต่ต้นแล้ว”

กู้จิ้งเจ๋อและโม่ฮุ่ยหลิงรักใคร่กันมาตั้งแต่เด็ก เป็นเพราะอาการป่วยที่อยู่ๆ ก็เกิดขึ้นของฝ่ายชายซึ่งทำให้ไม่สามารถ แตะต้องผู้หญิงได้ ทำให้เขาและเธอไม่อาจลงเอยกัน ตระกูล ต้องการให้เขาหาเจ้าสาวที่สามารถมีทายาทสืบสกุลได้ แต่เมื่อ ใดก็ตามที่เขาอยู่ใกล้โม่ฮุ่ยหลิง จิ้งเจ๋อจะเกิดผื่นแดงและล้ม ป่วยอย่างหนัก ไม่ยุ่ยหลิงพยายามสารพัดวิธีที่จะหาทางแก้ไข ไม่ว่าจะเป็นการเลิกใช้เครื่องสำอางหรือกินยา แต่ผื่นคันก็ยัง ขึ้นลามไปทั่วตัวของคนรักอยู่นั่นเอง