ตอนที่ 9 คุณผู้หญิงกู้จะออดิชันบทนี้

หลินเซ่อมองดูหลินลี่ด้วยความตกใจอย่างที่สุด “พี่คิดว่าพี่เป็น ใครกัน”

ในชั่วเสี้ยวนาทีที่หลินลี่กำลังจะเอื้อมือขึ้นตบหน้าเพื่อ เตือนใส่สมองให้หลินเชื่อจำเอาไว้ว่าตัวเองเป็นใครนั้น สีหน้า ของเธอก็พลันเปลี่ยนไป ความเอียงอายผุดขึ้นบนใบหน้าสวย พร้อมกับที่เธอเอ่ยกับหลินเชื่อเสียงหวานว่า “เอาล่ะ ยังไงเธอก็ ต้องรีบกลับบ้านโดยเร็วนะ หลินเชื่อ ยังไงฉันก็เป็นพี่สาวของ เธอ ฉันอยากให้เธอได้มีชีวิตที่ดีนะจ๊ะ

หลินเซ่อมองด้วยความงุนงงที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็เปลี่ยนท่าที ในฉับพลัน เธอหันกลับไปดูด้านหลัง

เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าร่างสูงของจิ้งเจ๋อเข้ามายืนขนาบอยู่ ด้านหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่

ส่วนหลินลี่นั้นจ้องเป่งไปยังอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ระยิบ ระยับไปด้วยความหลงใหลใฝ่ฝัน

ยิ่งได้เห็นใบหน้าไร้ที่ติราวกับรูปสลัก เธอก็รีบห่อตัวเพื่อ เบียดหน้าอกทั้งสองข้างเข้าหากันให้ดูอวบอิ่มที่สุดเท่าที่จะ ทำได้ โชคดีนะที่เธอเพิ่งผ่าตัดเสริมหน้าอกมาหมาดๆ และ ตอนนี้ความงามทุกสัดส่วนของเธอก็ดูสวยสมบูรณ์ถึงขีดสุด
เธอเคยคิดว่าฉันซิงนั้นเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบแล้ว เขา ร่ำรวยมหาศาลและหล่อเหลา ทว่าเมื่อเทียบกับบุรุษที่อยู่ตรง หน้าผู้นี้แล้ว ฉันชิงควรที่จะต้องอับอาย ในความด้อยค่าของตัว เอง

เขาดูมีรัศมีพิเศษบางอย่างแผ่กระจายออกมา โดยรอบ เห็นได้ชัดว่าเขาคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญทั่วไป

หลินลี่จะคลั่งตายให้ได้เพียงแค่ได้เห็นใบหน้าได้รูปชนิดที่ ทำให้ผู้หญิงทุกคนต้องเอียงอาย

แต่กระนั้น จิ้งเจ๋อก็เพียงแต่ปรายตามองหลินอย่างไม่ ใส่ใจ เขาหันไปมองดูใบหน้าที่กำลังตระหนกสุดขีดของหลิน

เชอ

หน้าเธอซีดขาวราวกับผี ห่างไกลจากใบหน้าอบอุ่นนุ่ม นวลที่เขาได้เห็นเมื่อเช้านี้ ขนตายาวของเธอสั่นระริกเล็กน้อย เปลือกตาของเธอถูกแต้มด้วยสีน้ำเงินเขียว เธอดูราวกับลูก สุนัขที่กำลังถูกทอดทิ้ง

“เธอไม่สบายหรือเปล่า” จิ้งเจ๋อถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย ปราศจากอารมณ์

หลินเชื่อตัวสั่น เธอเงยหน้าขึ้นอย่างยากเย็น ก่อนจะตอบ ว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันสบายดี

“มากับฉัน” เขาไม่ชายตามองหลินลี่อีกแม้แต่ครั้งเดียว แต่กลับสาวเท้าเดินนำออกไปทันที
หลินเซ่อนิ่งงันไปชั่วครู่ เธอหันไปมองใบหน้าบิดเบี้ยวของ หลินที่ยืนอยู่ข้างๆ ผู้ช่วยของจิ้งเจ๋อมองตรงมาที่เธอแล้วส่ง สัญญาณบอกให้เธอเดินตามไป หลินเชื่อไม่มีทางเลือกมากนัก เธอตัดสินใจรีบเดินตามอีกฝ่ายไปทันที

ทิ้งไว้แต่ใบหน้าซีดขาวของหลินลี่ที่ยังคงยืนและตะโกน ถามเสียงดังว่า “หลินเชื่อ นี่แกรู้จักเขาด้วยเหรอ

“เป็นไปไม่ได้แน่ นั่งหลินเชื่อมันก็แค่คนไม่มีหัวนอนปลาย เท้า เรียกว่าดาราเกรดต่ำก็ยังไม่คู่ควรเลยด้วยซ้ำ

“ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมเขาถึงดูราวกับคน สูงศักดิ์แบบนั้นนะ”

หลินลี่มีสายตาที่แหลมคม เธอรู้ดีว่าชุดสูทอิตาลีสั่งตัดที่ ผู้ชายคนนั้นสวมไม่ใช่ของที่ใครจะซื้อหาได้ทั่วไป และแบรนด์ ยี่ห้อนี้ก็แพงยับชนิดจดไม่ลง ขนาดฉินซิงอยากซื้อสูทยี่ห้อนี้ เพื่อเอาไว้สวมในงานเลี้ยงฉลองหมั้น ก็ยังต้องผิดหวังมาแล้ว

หลินลอดรู้สึกริษยาขึ้นมานิดๆ ไม่ได้ เธอจ้องมองด้าน หลังของหลินเชื่อที่ค่อยๆ เดินห่างออกไปด้วยความชิงชัง

หลินเชื่อเดินตามกู้จิ้งเจ๋อมาถึงประตูทางออก

“ขอบคุณที่ช่วยนะคะ” เธอบอกเขา

กู้จิ้งเพื่อไม่ได้ขยับศีรษะ เพียงแต่เหลือบสายตามามอง

“เธอมาทําอะไรที่นี่”

หลินเชื่อตอบ “อ้อ มันมีบทที่ฉันอยากจะมาออดิชันน่ะค่ะฉันก็เลยมาพบผู้กำกับที่นี่ หวังว่าเขาจะให้โอกาสฉันได้เข้าไป ทดสอบบทน่ะ”

กู้จิ้งเจ๋อตอบรับด้วยเสียง “อา” ก่อนจะมองดูชุดสีเขียวฟ้า กระจ่างตาที่อีกฝ่ายสวม เธอดูสวยจับตามากทีเดียว

“โอเค ถ้าเสร็จแล้วก็มองหาฉันก็แล้วกัน ฉันจะพาเธอ

กลับบัน

หลินเซ่อพยักหน้า “ได้ค่ะ แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่คะ

“โรงแรมนี้เป็นของตระกูล” เขาพูดเสียงเรียบ เพราะอย่างนี้นี่เอง หลินเชื่อนึกประหลาดใจ โรงแรมใหญ่โตขนาดนี้นี่นะ…

หลินเชื่อบอกลาแล้วเดินออกมาจัดการกับปัญหาของตัว

เอง

ขณะมองดูเธอเดินออกไป จิ้งเจ๋อก็หันมาถามฉินเฮ่า ผู้ ช่วยคนสนิทว่า “นี่เธอมาออดิชันงั้นเหรอ

หลังจากมองตามไปยังทิศทางที่หลินเชื่อเดินไป ฉินเฮ่าก็

ตอบด้วยน้ำเสียงนอบน้อมว่า “ครับ คุณผู้หญิงมาออดิชันบท ในหนังแฟนตาซีดราม่าที่ตระกูลเป็นนายทุนออกเงิน ให้สร้าง เพื่อโปรโมตโรงแรมของเราครับ การถ่ายทำจะเริ่มขึ้นเร็วๆ นี้ แล้วคุณชายสามก็เป็นพระเอกของเรื่อง

สายตาของจิ้งเจ๋อเหลือบมองไปยังทิศที่หลินเชื่อเดินจากไป เขาก้มลงแล้วบอกกับฉันเช่าว่า “ช่วยออกไปจัดการบาง อย่างให้หน่อย…

หลังจากที่หลินเชื่อกลับเข้าไป เธอก็พยายามอย่างมากที่ จะตามหาผู้กำกับและโปรดิวเซอร์ของเรื่อง จนกระทั่งเจอตัว พวกเขาและเดินตรงเข้าไปหาพวกเขาอย่างไม่อาย

“ผู้กำกับเจียงคะ สวัสดีค่ะ

ผู้กำกับขมวดคิ้ว “เธอเป็นใครกัน

“เอ้อ ฉันหลินเซ่อค่ะ ฉันเป็นนักแสดงสังกัดไดนามิก พิค เจอร์ส ฉัน….

แล้วผู้กำกับเข้าใจได้ในทันทีว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร เขารีบ ตอบโดยเร็วว่า “ถ้าเป็นเรื่องออดิชันละก็ ไปหาผู้ช่วยของผมก็ แล้วกัน ผมไม่มีหน้าที่จัดการอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

แน่ล่ะ หลินเชื่อรู้ดีว่านักแสดงทุกคนที่ทำงานกับผู้กำกับ เจียงล้วนแต่มีชื่อเสียงโด่งดัง โดยปกติแล้ว การจะเข้าถึงตัวผู้ กำกับคนนี้เป็นการส่วนตัวนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

แต่สำหรับงานในวงการแบบนี้ บางทีมันก็ต้องหน้าด้าน กันบ้าง

“ฉันทราบดีค่ะ ผู้กำกับเจียง ฉันไม่ได้เข้ามาเพื่อขอบท แสดงค่ะ ฉันเพียงแต่อยากมาพบคุณและบอกคุณว่า ตั้งแต่ฉัน เรียนจบจากโรงเรียนการแสดง ฉันก็ชื่นชมคุณมาตลอด ฉันรู้ดี ว่าละครที่คุณกำกับทุกเรื่องล้วนได้รับคำชื่นชมและเป็นที่นิยมอย่างมาก มันเป็นผลงานที่ไร้ที่ติจริงๆ และทำให้คนดูตื่นตะลึง อยู่เสมอ ไม่ว่าใครก็รู้ว่าถ้าผู้กำกับเจียงเป็นคนคุมโปรเจกต์นั้น แล้วละก็ มันจะต้องกลายเป็นภาพยนตร์ระดับบล็อกบัสเตอร์ที่ กวาดรางวัลนับไม่ถ้วนแน่นอน ฉันก็เลยอยากจะมาพบคุณเพื่อ ที่จะ…

“โอเค” ผู้กำกับขัดขึ้นอย่างไร้อารมณ์ “ไม่ต้องหรอก มา ชื่นชมฉันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา ฉันเคยเจอนักแสดง หญิงแบบเธอมานับไม่ถ้วนแล้ว ถ้าฉันบอกว่าไม่ก็แปลว่าไม่

“ฉันแค่…”

หลินเชื่อยังอยากจะเดินใกล้เข้าไปอีก แต่ผู้กำกับคนดัง หันหนีแล้วเดินกลับเข้าไปด้านในโดยไม่หันมาเหลือบแลเธอ อีกเลย

หลินเชือพยายามที่จะวิ่งตาม ก็แต่ไม่ทันเสียแล้ว กลับ กลายเป็นโปรดิวเซอร์ของเรื่องที่เป็นฝ่ายเดินออกมา เมื่อหัน มาเห็นหลินเชื่อ เขาก็เดินตรงดิ่งเข้ามาหาเธอพร้อมด้วยรอย ยิ้มอันเป็นมิตร

“เธอคงจะเป็นหลินเชื่อสินะ

หลินเชื่อประหลาดใจ แต่ก็รีบฉีกยิ้มหวานอันเป็น เอกลักษณ์ทันควัน “โปรดิวเซอร์เฉิน คุณรู้จักฉันด้วยหรือคะ”

“รู้จักสิ ผมเคยดูละครที่คุณเล่น ถึงแม้คุณจะได้ออกแค่ไม่ ฉากก็เถอะ การแสดงของคุณโดดเด่นมากทีเดียว มีอะไรหรือเปล่า คุณต้องการบทนี้เหรอ”

หลินเจอหน้าแดงก่อนจะตอบอย่างเอียงอายว่า ฉันแค่ หวังว่าจะมีโอกาสออดิชันเท่านั้นเอง

โปรดิวเซอร์ของเขาจะอ่อนโยนลง พูดว่า “ตกลง ลองพูดกับกำกับให้ อีกสามวัน เธอค่อยมาออดิชันก็แล้วกันนะ

หลินเชื่อมองดูเขาด้วยความประหลาดใจและยินดี

ที่สุดเขายิ้มและมองดูเธออย่างมีความหมาย “ตั้งใจทำงานล่ะ”

หลังแรมเพื่อมองหาเจ๋อ

แล้วเธอเขากำลังนั่งอ่านเอกสารในมือ เมื่อชาย หนุ่มเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้เห็นรอยยิ้มกว้างบนหน้าของเธอ เวลาเธอจน

“ทำไมถึงอารมณ์นักล่ะ”

หลินเชื่อ ออกเร็ว “โอ๊ย ก็ผู้กำกับดังยอม เข้าทดสอบบทโปรเจกต์หนังเรื่องหนึ่งของเขาน่ะคะ ตราบที่สำเร็จ นี้ชื่อเสียงฉันเป็นรู้จักกันวงการแล้วด้วย แม้แต่ โปรดิวเซอร์ยังรู้จักฉันทองของกำลังจะมาถึงแล้วนะคะ จะไม่ให้มีความสุขได้ยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ

เธอยิ้มแล้วสอดแขนเข้ามาคล้องแขนเขาเอาไว้แล้วแกว่ง ไปมาอย่างรื่นรมย์

กู้จิ้งเจ๋อก้มหน้าลงมองมือไม้ที่เกาะแกะไปทั่วอย่างอยู่ไม่ สุขของอีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไร

นิ้วขาวๆ ยาวเรียวของเธอยุ่มย่ามไปทั่วท่อนแขนเขา ราวกับจะเชิญชวน

หลินเชื่อยังโยกตัวไปมาอย่างอารมณ์ดีก่อนที่เธอจะปะทะ เข้ากับสายตาของเขา ฉับพลันหญิงสาวก็รู้สึกตัวว่ามีบางอย่าง ผิดปกติเกิดขึ้นและรีบปล่อยแขนเขาทันควัน

“ขอโทษค่ะ ขอโทษ ฉันมัวแต่ดีใจกับความสำเร็จมากไป หน่อยจนลืมตัวไปเลย ฉันจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ”

จิ้งเจ๋อต้องเธอเขม็ง แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกถึงอาการป่วย ที่ควรจะกำเริบขึ้น “กลับบ้านกันเถอะ

หลินเชื่อจึงวิ่งตามเขาไป

บอดี้การ์ดร่างสูงบึกบึนจัดแจงเคลียร์ทางเดินให้อย่าง เรียบร้อย พวกเขาเปิดประตูรถ ให้ด้วยท่วงท่าราวกับกำลัง รับรองการเสด็จมาเยือนขององค์จักรพรรดิ สง่าราศีที่แผ่ออก มาจากตัวจิ้งเจ๋อนั้นไม่ธรรมดา

เมื่อมองดูเขา หลินเชื่อก็รู้สึกได้ว่าเขาแตกต่างจากคนอื่น โดยสิ้นเชิง “กู้จิ้งเจ๋อคะ คุณเป็นเจ้าพ่อเหรอคะ”