ตอนที่ 84 ฉันหวังว่านี่จะเป็นความทรง จําที่ดีนะ

หลินเชื่ออยากจะเตะเขาออกไป “จิ้งเจ๋อ อย่าให้ฉันต้องใช้ กำลังบังคับนะ ออกไปเดี๋ยวนี้

“ทำไมล่ะ หลินเชื่อ เธอโกรธเหรอ” เขาจับมือเธอไว้ขณะ ที่มองหน้าเธอ เธอโกรธนี่นา”

หลินเชื่อหันหนี “ฉันไม่ได้โกรธ”

“ถ้าอย่างนั้นทำไมไม่ยอมมองหน้าฉัน

“แล้วทำไมฉันจะต้องมองหน้าคุณด้วยล่ะ

จิ้งเจ๋อหัวเราะ “งั้นก็แสดงว่าเธอจึงล่ะสิ

หลินเชื่อหูร้อนทันที เธอปัดมือเขาออก “ฉันต้องบ้าแน่ถ้า จะดึงคุณน่ะ! คุณนี่เป็นโรคจิตหรือไงนะ การแต่งงานของเรา เป็นแค่เรื่องจอมปลอมนะคะ ไม่ใช่ว่าเราเป็นสามีภรรยากัน จริงๆ เสียหน่อย!”

กู้จิ้งเจ๋อทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนจะหันมามองหลินเชื่อและ ถามว่า “นี่เธอไม่ถึงจริงๆ เหรอ

หลินเชื่อพ่นลมพรืด “ก็ไม่น่ะสิคะ!”
เธอลุกขึ้นแล้วมองอีกฝ่าย “ฉันก็แค่ทำเป็นว่าถึงเท่านั้น แหละ ฉันรู้ค่ะว่าฉันแสดงเก่ง แต่อย่าคิดไปว่ามันเป็นเรื่องจริง สิคะ! ฉันเป็นนักแสดงมืออาชีพนะ แน่นอนว่าฉันจะต้องรับบท เป็นภรรยาแสนดีให้ออกมาดีที่สุดสิคะ

กู้จิ้งเจ๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะ อะไร แต่เขาอดที่จะรู้สึกผิดหวังขึ้นมานิดๆ ไม่ได้

“เข้าใจล่ะ” เขาผุดลุกขึ้นมาและพูดว่า “ฉันคิดว่าเธอจึง และตั้งใจที่จะหลบหน้าฉันเสียอีก

“ฮ่า คุณจะหลงตัวเองมากไปแล้วนะคะ

จิ้งเจ๋อถาม “แล้วการเป็นคนหลงตัวเองมันไม่ดีหรอกเหรอ”

“ก็ต้องไม่ดีสิคะ” หลินเชื่อลุกขึ้นมานั่งบ้าง ทั้งสองคนนั่ง เคียงกันอยู่บนเตียงนอน

เตียงนั้นกว้างใหญ่เสียจนยังมีที่ว่างอีกมากมายแม้พวก เขาจะนั่งอยู่ด้วยกัน

จิ้งเจ๋อมองดูเธอ “การเป็นคนหลงตัวเองแปลว่าเรารักตัว เอง ถ้าเธอไม่รักแม้แต่ตัวเอง แล้วเธอจะคาดหวังให้คนอื่นมา รักเธอได้ยังไงกันล่ะ

“เหอะ เหลวไหลน่า” หลินเซ่อร้อง “นายใหญ่ตระกูลน่ะมี คนมาคอยรักตั้งมากมายก่ายกองไป เขาไม่จำเป็นต้องมารัก ตัวเองหรอกค่ะ”
“ฉันมีคนมาคอยรักมากมายก่ายกองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

จิ้งเจ๋อถาม

หลินเชื่อตอบ “ก็คุณหนูโม่หรืออะไรนั่นไงล่ะ ฉันเชื่อว่า ต้องมีมากกว่าเธอแน่

การพูดถึงโม่ฮุ่ยหลิงทำให้จิ้งเพื่อนึกถึงเหตุการณ์อันซับ ซ้อนวุ่นวายที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาเริ่มรู้สึกยุ่งยากใจขึ้นมาอีกครั้ง

แผนการเดิมนั้นเรียบง่ายมาก เขาและหลินเชื่อตกลงที่จะ แต่งงานกันโดยไม่เข้าไปข้องแวะกับชีวิตของอีกฝ่าย และ รักษาความสัมพันธ์อันดีไว้จนกระทั่งหย่าขาดจากกัน

แต่ถึงอย่างนั้นสถานการณ์ก็ดูเหมือนจะเลยเถิดไปกว่า เดิมมาก

จิ้งเจ๋อพูดขึ้นว่า “ความสัมพันธ์ของฉันกับฮุ่ยหลิงไม่ได้

เป็นอย่างที่เธอคิดหรอก

“ฉันคิดว่าอะไรละคะ” หลินเชื่อเอียงคอถาม

ชายหนุ่มพูดต่อไปว่า “ฮุ่ยหลิงกับฉัน เรารู้จักกันตั้งแต่ยัง เด็ก เรารู้จักกันมาเกือบสามสิบปีแล้ว แต่เราก็ไม่เคยเกินเลย เป็นอย่างอื่น ฉันขอสัญญากับเธอว่าตราบใดที่ฉันยังแต่งงาน กับเธออยู่ ฉันจะไม่ล้ำเส้นนั้นกับฮุ่ยหลิง ฉันจะปฏิบัติต่อเขา เหมือนเพื่อนและเหมือนน้องสาวเท่านั้น

หลินเชื่อรีบบอก “ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอกค่ะ คุณ ไม่จำเป็นต้องสัญญาอะไรกับฉันทั้งนั้น จริงๆ นะ ฉันไม่โกรธเลย ถึงยังไงคุณกับเธอก็รักกันมาตั้งแต่ต้น

แต่ถึงอย่างนั้นหลินเชื่อก็อดซาบซึ้งใจไม่ได้ที่เขาอุตส่าห์ อยากจะให้สัญญา

แม้ว่ามันจะเป็นคำสัญญาที่ไม่ได้มีความหมายอะไรก็ตาม แต่นั่นหมายความว่าเขายังคงให้เกียรติเธอและใส่ใจกับความ รู้สึกของเธออยู่

หลินเชื่อหันไปมองเขา “คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นเพื่อ ฉันหรอกค่ะ เราตกลงกันไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ของกันและกันนี่คะ

จิ้งเจ๋อหันไปหาเธอ “เราตกลงกันไว้แบบนั้น ในตอนแรก ก็จริง แต่ถึงยังไงตอนนี้เราก็แต่งงานกันแล้ว ฉันไม่คิดว่ามันจะ ยุติธรรมกับเธอ เธออายุแค่ยี่สิบสามเท่านั้น แล้วนี่ยังเป็นการ แต่งงานครั้งแรกของเธอด้วย เธอไม่ควรต้องมาอยู่กับเรื่อง ปวดหัวแบบนี้ ฉันอาจจะไม่สามารถให้ชีวิตแต่งงานที่สมบูรณ์ กับเธอได้ แต่อย่างน้อยฉันก็จะไม่หักหลังเธอในเรื่องอื่น อย่าง น้อยก็เพื่อให้ความทรงจำเหล่านี้ไม่ได้เลวร้ายมากนัก

หลินเชื่อเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา หญิงสาวหัวเราะอย่างไม่ สบายใจนัก “ไม่หรอกค่ะ เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะฉันเอง แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องขอบคุณคุณมากนะคะ แล้วอย่างนี้คุณหนู โม่จะไม่โกรธแย่เหรอคะ”

“ตั้งแต่ที่ฉันเลือกจะแต่งงานกับเธอ เขาก็โกรธมาก ฉันรู้ ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาเหมือนกันแต่เราก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการแต่งงานเท่านั้นนี่นา”

หลินเชื่อพูดต่อ “ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่บอกเธอไปละคะ ว่าครอบครัวของคุณข่มขู่คุณว่าจะเล่นงานเธอ แล้วคุณก็ถูก บังคับให้แต่งงานกับฉันเพื่อปกป้องเธอน่ะ

“ช่างมันเถอะ ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบอกกับเขาแบบนั้น ฉันบอกเขามาตั้งแต่ต้นแล้วว่าเขาสามารถทิ้งฉันไปและเริ่มต้น ชีวิตใหม่ได้ ฉันยอมรับเรื่องนี้ได้เพราะมันก็เป็นความผิดของ ฉันเองทั้งหมดด้วย ถ้าฉันบอกเขาเรื่องนี้ มันก็จะยิ่งทำให้ปุ๋ย หลังทําใจลำบากที่จะเลิกกับฉันเข้าไปอีก ฉันอยากให้เขาเป็น ฝ่ายไปและได้มีชีวิตเป็นของตัวเองมากกว่า

หลินเชื่อยิ่งนึกตำหนิตัวเองหนักกว่าเดิม “ฉันขอโทษค่ะ เป็นความผิดของฉันเองทั้งหมดเลย

“ในตอนแรกฉันก็อยากจะโทษเธอและเกลียดเธอ แต่เมื่อ ลองมาคิดดูดีๆ แล้ว ฉันก็ได้รู้ว่าเราสองคนต่างก็ตกกระได พลอยโจนกับการแต่งงานครั้งนี้เหมือนๆ กัน เราต่างก็ถูก บังคับด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีอะไรที่จะต้องตำหนิเธอ” กู้จิ้งเจ๋อพูดต่อ ไปว่า “เธออายุยังน้อย เธอควรจะได้มีความรักกับผู้ชายคนอื่น แต่เพราะการแต่งงานของเรา เธอเลยต้องหมดโอกาสกับเรื่อง ทั้งหมดที่ว่านั้น เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องขอโทษฉันหรอก นี่ไม่ ได้เป็นความผิดของเธอ ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะความพลิกผัน ของโชคชะตานั่นแหละ ที่พาเรามาอยู่ตรงนี้ได้

หลินเชื่อก้มหน้า หาวหวอด เธอนั่งกอดเข่าและเริ่มรู้สึกง่วงงุน

จิ้งเจ๋อพูด “เพราะฉะนั้นถ้ามีอะไรที่เธอต้องการ ขอให้ บอกฉัน ฉันยินดีที่จะเติมเต็มทุกอย่างที่เธอร้องขอมา

“โอย จริงๆ นะคะ คุณไม่จำเป็นต้องมาชดเชยอะไรให้ฉัน หรอกค่ะ ตอนนี้ฉันก็ได้มามากแล้ว ฉันคงไม่อาจขอชีวิต สมบูรณ์แบบที่ฉันมีทุกอย่างที่ต้องการหรอกค่ะ ฉันมีที่ให้นอน มีคนมากมายคอยดูแล มีเวลาที่จะมุ่งมั่นกับงานของตัวเอง แค่ นี้ฉันก็พอใจมากแล้ว” หญิงสาวทอดตัวลงบนเตียงและยก ผ้าห่มคลุมกายพลางพูดเสียงแผ่วเบาว่า “คุณต้องอธิบายกับ โม่ฮุ่ยหลิงให้เข้าใจนะคะ ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ผู้หญิงเราก็ แค่อยากมีคนพะเน้าพะนอเอาใจ ทั้งหมดที่คุณพูดกับฉันน่ะขอ ให้ทิ้งเอาไว้อย่างนั้น ถ้าขืนคุณพูดกับเธอ โดยมีคำว่า แต่งงาน หลุดออกมาจากปากบ่อยๆ แบบนี้ละก็ คุณต้องตาย แน่”

จิ้งเจ๋อว่า “เวลาที่คนสองคนคบกัน พวกเขาก็ควรจะพูด กันอย่างตรงไปตรงมาไม่ใช่เหรอ”

“อ้อ ไม่ต้องแปลกใจเลยค่ะ ถึงคุณจะทั้งหล่อทั้งรวย แต่ คุณก็มีเพียงแค่คุณหนูโม่คนเดียวเท่านั้นที่ไม่ทิ้งคุณไปไหน คน อย่างคุณไม่มีปัญญาหาภรรยาได้แน่ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะ เอาใจผู้หญิงยังไง เวลาที่ผู้หญิงบอกว่าไม่ คุณอย่าได้เชื่อเป็น อันขาด เวลาที่ผู้หญิงบอกว่าเธอไม่ได้โกรธคุณ เธอกำลัง โกหกค่ะ เวลาที่ผู้หญิงบอกว่าอย่าซื้อเลยเพราะมันราคาแพง เกินไป ก็แปลว่าเธอจะต้องฆ่าคุณแน่ถ้าคุณไม่ยอมซื้อให้นะ!
จิ้งเจือพิมพา “ในชั้นเรียนจิตวิทยาของฉันก็เคยพูดถึง เรื่องนี้บ้างเหมือนกัน

“ฮ่าๆๆ จะใช้จิตวิทยากับผู้หญิงน่ะเหรอคะ ถ้าการวิจัย เชิงจิตวิทยาสามารถเข้าใจผู้หญิงได้โดยสมบูรณ์ละก็ แสดงว่า มันไม่ใช่งานวิจัยเกี่ยวกับผู้หญิงแล้วละค่ะ ถ้าคุณใช้ทฤษฎี จิตวิทยาเพื่อเอาใจผู้หญิงแล้วละก็ คุณต้องอยู่คนเดียวห่อเหี่ยว ตลอดไปแน่นอน

จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วเมื่อถามว่า “มันซับซ้อนขนาดนั้นเลย ว่าแต่แล้วทำไมผู้หญิงถึงชอบให้เอาใจนักล่ะ

เมื่อเขาหันไปหาหลินเชื่อ เธอก็นอนหลับตาไปเสียแล้ว ลมหายใจของเธอเข้าออกอย่างช้าๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอ ช่างไร้หัวใจซะจริงเชียว

เมื่อได้เฝ้ามองใบหน้ายามหลับ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อม มือไปปัดเส้นผมบนหน้าผากของเธอให้อย่างอ่อนโยน เขายก ผ้าห่มขึ้น พลิกตัวด้านข้าง แล้วนอนลงข้างเธอ นอนตะแคงดู ใบหน้าใสกระจ่างที่หลับอยู่ใกล้ๆ เขารู้สึกได้ถึงความสงบสงัด โดยรอบ หัวใจเขาของเขาเป็นสุขเมื่อได้นอนอยู่ตรงนี้ ชาย หนุ่มหลับตา ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนไหลเข้าสู่ห้วงนิทรา