ตอนที่ 56 ฉันไม่ต้องการให้เธอมีแฟน

หลินเชื่อพยายามจะหลบเลี่ยง แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงมือของเขา ข้างหนึ่งที่ผลักเธอออกไปจนติดกำแพง ร่างเธอแนบติดกับผนัง ห้องเย็นเฉียบ ร่างแข็งแรงของจิ้งเจ๋อเบียดนิ่งอยู่กับร่างเธอ มือข้างหนึ่งของเขากำลังสอดลอดเข้ามาใต้เสื้อผ้า

เมื่อเนื้อต้องเนื้อ หลินเชื่อก็รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวของ

ฝ่ามือใหญ่

ร่างของเธอเริ่มสั่นระริก รู้สึกถึงปลายนิ้วกร้านที่ปาดได้ไป บนผิวของเธอ ทิ้งไว้เพียงความไหวระริ้วระคนหวาดหวั่นจาก สัมผัสนั้น

ชายกระโปรงชุดของเธอถูกเลิกขึ้นมาสูงกว่าครึ่งทางแล้ว มือเขาเลื่อนไหลคล้าคลึงไปตามส่วนเว้าโค้งของเรือนร่าง แต่ แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ชายหนุ่มสบถเบาๆ กับเสียงขัดจังหวะอันน่าโมโห

รสชาติของเธอยังติดอยู่บนริมฝีปากเขา ชายหนุ่มเลียริม ฝีปากด้วยความรู้สึกละห้อยโหยหา ไม่มีความชิงชังรังเกียจใด เลย กลับกลายเป็นความต้องการปรารถนาอันท่วมท้นเสีย อย่างนั้น

สายตาของหลินเชื่อพร่ามัว พวงแก้มสองข้างแดง
เขาปล่อยมือจากเธอ มือเขายังร้อนผ่าวและชุ่มด้วยเหงื่อ หลังจากเหลือบมองหลินเชื่อ เขาก็หันไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา โดยเร็ว

เป็นสายจากเลขาของจิ้งหมิงนั่นเอง

“มีอะไร”

(คุณชายรองครับ เราเพิ่งได้รับแจ้งว่าเมื่อคืนนี้มีผู้หญิง บุกรุกเข้ามาจริงๆ คุณชายรู้จักเธอหรือเปล่าครับ

“รู้จัก หล่อนชื่ออวหมินหมิ่น

(ใช่เธอเลย คุณชายรอง ไม่ต้องกังวลนะครับ เธอถูก ส่งตัวกลับไปแล้วตามคำสั่งของท่านประธานาธิบดี ทุกอย่าง น่าจะเรียบร้อยดีแล้วละครับ

“ดีแล้ว ขอบใจมาก

(ไม่จําเป็นต้องมากพิธีกับผมหรอกครับคุณชายรอง ท่าน ประธานาธิบดีฝากความระลึกมาถึงคุณชายกับคุณผู้หญิงด้วย นะครับ ท่านจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลในอีกสองสามวัน ท่านหวังว่าจะมีโอกาสได้พบกับคุณผู้หญิงด้วย

“อย่างงั้นเหรอ ตกลง เขาจะได้พบเธอแน่ๆ” ชายหนุ่มยิ้ม น้อยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหลินเชื่อที่ยังคงยืนเสื้อผ้าหลุดลุ่ย อยู่ที่เดิม

เขาวางสายโทรศัพท์แล้วหันไปหาหลินเชื่อ [ผู้จัดการของเธอปลอดภัยดี
เธอมองหน้าเขา

บนใบหน้าของชายหนุ่มมิได้เหลือร่องรอยความรู้สึกใดๆ ของเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าไม่มีอะไร เกิดขึ้น เขายังคงพูดกับเธอและมองหน้าเธอด้วยสายตาใส สว่างเป็นปกติ

แต่เธอกลับจดจําอารมณ์รัญจวนที่เขาทิ้งเอาไว้บนผิวกาย เธอก่อนหน้านี้ได้อย่างชัดเจน

โทสะของหญิงสาวปะทุขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอไม่อยากจะ สนใจอะไรอีกแล้วและฆ่าเขาซะให้ตายคามือ

เธอกระทืบเท้าวิ่งปังและตะโกนใส่หน้าเขาว่า “ออกไปให้ พ้นเลยนะ คนขี้โกง!”

ก่อนที่จิ้งเจ๋อจะทันรู้ตัว หลินเชื่อก็พุ่งพรวดเข้ามาถึง ปั้นน้อยๆ ของเธอระดมทุบลงบนร่างเขา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจ็บ อะไรนัก แต่ก็น่าหงุดหงิดทีเดียว

ชายหนุ่มได้แต่ถอยหนีพลางมองดูอีกฝ่ายที่กำลังบ้าระห่ำ ไม่วางตา แม้ว่าเขาจะจัดการหยุดร่างผอมบางตรงหน้าลงได้ ไม่ยากเย็น แต่เขาก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น

แต่กลับยอมถูกผลักจนกลับออกมาอยู่นอกห้องในที่สุด

จิ้งเจ๋อพูดขึ้น “หลินเซ่อ นี่เธอทำอะไรน่ะ” เขาคว้าข้อมือ เธอไว้ แก้มของเธอแดงซ่านร้อนผ่าวไปหมด
เธอจ้องหน้าเขาด้วยดวงตาเขียวปัดขุ่นเคือง “คนขี้โกง ออกไปเลยนะ!”

“ขี้โกงงั้นเหรอ” เขานิ่วหน้า “เธอเป็นภรรยาฉัน เพราะ ฉะนั้นทุกอย่างที่ฉันทำก็เป็นเรื่องถูกกฎหมาย ไม่ใช่หรือไง”

“ หลินเชื่อถึงกับพูดไม่ออก

จิ้งเจ๋อยังพูดต่อไปอีก “แล้วนี่เธอจะหาแฟนใหม่ยังไงล่ะ โกหกเขาไปว่ายังไม่แต่งงานงั้นเหรอ

“ฉัน…” หลินเชื่อก็แค่คิดเท่านั้น เธอยังไม่ได้ทำจริงๆ สัก หน่อย แต่จะให้บอกออกไปตอนนี้ได้ยังไงล่ะ

จิ้งเจ๋อจ้องหน้าเธอด้วยดวงตาดำสนิทล้ำลึก และพูดด้วย เสียงเข้มข้นว่า “ฉันไม่อนุญาตให้เธอมีแฟนตอนนี้

หัวใจหลินเชื่อกระตุก

เขาพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน

จิ้งเจ๋อมองดูเธอ สีหน้าเคร่งขรึมของเขาดูจะยิ่งวิ่งตึงขึ้น ไปอีกเมื่อพูดต่อไปว่า “เพราะฉะนั้นขอให้เธอล้มเลิกความคิดนี้ เสียจะเป็นการดีกว่า

หลินเชื่อทำท่าจะพูด แต่ลิ้งเพื่อเข้ามาประชิดตัวอย่าง

รวดเร็ว “แต่ถ้าเธออยากจะลองดูให้ได้ ฉันก็ขอแนะนำว่าอย่า พยายามยั่วโมโหฉันอีกจะดีกว่า

แนวกรามของใบหน้านั้นเกร็งแน่น เมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกได้ถึงความคุกคามที่เกิดขึ้นในทันที ทำเอาหัวใจ ของหลินเซ่อเต้นระรัวแรงอยู่ในอก

เธอกวาดตามองไปทั่วทุกทิศ ก่อนจะตัดสินใจผลักเขาสุด

แรงเกิด

“อย่าคิดว่าจะเข้ามาทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้แบบนี้ได้อีกนะ

เชอะ”

เมื่อพูดจบ เธอก็ปิดประตูดังโครม

จิ้งเจ๋อถูกขังเอาไว้นอกห้องอีกครั้ง เขามองประตูห้อง นอนที่ปิดสนิทแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก

ถูกภรรยาปิดประตูทิ้งไว้นอกห้องนอนเนี่ยนะ

“หลินเชอ… เธอรอก่อนเถอะ”

กู้จิ้งเจ๋อคำรามดื่มกับประตูห้อง

เมื่อเขาเห็นสาวใช้เดินผ่านมา ชายหนุ่มก็แกล้งทำหน้า ตาย ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนแขก คิดใจในว่าทนนอนที่นี่สัก คืนก็คงได้ละมั้ง

หลินเซ่อนอนอยู่บนเตียง ยังคงรู้สึกถึงความผ่าวร้อนบน ผิวหน้า เธอพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมาไม่อาจข่มตาหลับได้

ลง

ในขณะเดียวกัน ที่ห้องนอนอีกห้อง ถึงแม้จิ้งเจ๋อจะต้อง ทนลำบากนอนโซฟามานาน และตอนนี้เขาก็ได้มีโอกาสนอนบนเตียงนอนใหญ่แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกสบายเนื้อสบาย ตัวอย่างที่คิด

หลินเชื่อที่อยู่ในห้องนอนนั้น จะมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ล่อง ลอยอยู่ในอากาศ มันเหมือนเป็นกลิ่นที่อวลออกมาจากตัวเธอ เหมือนกลิ่นอายตัวของผู้หญิง

แต่ในห้องนี้กลับมีเพียงกลิ่นสะอาดสะอ้านของผ้าห่ม เท่านั้น ถึงแม้ว่ากลิ่นจะไม่ได้แย่ แต่มันก็ยังคงทำให้เขาอึดอัด อยู่ดีนั่นเอง

ชายหนุ่มผงกหัวขึ้น สัญชาตญาณของเขาอยากจะลุกไป แอบดูยัยคนที่มีท่านอนแย่ที่สุดดูสักหน่อย แต่ก็ได้เห็นแค่เพียง ผนังห้องเท่านั้น เขาไม่คุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแบบนี้เลย เขานอนอยู่แบบนั้นเนิ่นนานแค่ไหนก็ไม่รู้ได้จนกระทั่งผล็อย หลับไปในที่สุด

วันต่อมา

การถ่ายทำซีรีส์สิ้นสุดลงเป็นที่เรียบร้อย หลินเชื่อต้องไป ที่บริษัทเพื่อประชุมนัดหมายแผนงานต่างๆ ที่จะมีขึ้นในอนาคต

เธอมาถึงบริษัทก่อนเวลาด้วยความสุขสดชื่น เมื่อได้เห็น สีหน้าเซื่องซึมของอวหมินหมิ่น หญิงสาวก็รีบเดินเข้าไป ทักทาย “พ่อคะ เมื่อวานพี่เป็นยังไงบ้างนะ อยู่ๆ ก็หายตัวไป กลางคันแบบนั้น

สีหน้าของอวหมินหมิ่นมีแววของความละอายวูบขึ้นมาเธอเงยหน้าแล้วตอบว่า “เมื่อวานฉันดื่มหนักไปหน่อยนะ

หลินเชื่อถามต่อ “ฉันให้คนไปถามหาพี่ พวกเขาบอกว่าพี่ บุกเข้าไปในเขตหวงห้ามของท่านประธานาธิบดี แล้วทุกอย่าง เรียบร้อยดีมั้ยคะ”

อวหมินหมิ่นรวบผมพลางตอบ “ตอนที่ฉันไปถึงที่นั่น ท่าน ประธานาธิบดียังมาไม่ถึงนะ ฉันก็เลยไม่รู้ว่าเขากันพื้นที่นั้นไว้ ไม่ให้เข้าในตอนหลัง โชคดีที่ไม่เกิดเหตุอะไรขึ้น แล้วพวกเขา ก็ส่งฉันกลับบ้าน

“แค่นั้นเหรอคะ ดีแล้วละค่ะ ดูเหมือนท่านประธานาธิบดี จะเป็นคนดีทีเดียวนะคะ” หลินเชื่อว่า

อวหมินหมิ่นยักไหล่โดยไม่แสดงความเห็นแต่อย่างใด ท่าทางเธอยังดูอิดโรยอยู่มาก

หลินเชื่อพูด “หลังจากนี้คงจะเป็นเรื่องงานโปรโมตสินะคะ”

อวหมินหมินตอบ “ใช่ พวกเขาพยายามจะออกฉายให้ได้ ในช่วงวันหยุดกลางฤดูร้อนน่ะ ถึงแม้ว่างานถ่ายทำจะเสร็จ เรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้ที่วุ่นวายจริงๆ คือหลังจากนี้ต่างหาก เธอ ต้องเตรียมตัวไว้ให้ดีนะ บริษัทอาจจะจัดให้เธอไปฝึกฝนทักษะ การพูดแล้วก็เพิ่มพูนประสบการณ์ไว้สักหน่อย เผื่อว่าเธอจะ ต้องให้สัมภาษณ์นักข่าว ถ้าเธอได้ออกข่าวโปรโมตคู่กับกู้จิ้งอ ละก็ ถึงตอนนั้นพวกนักข่าวจะต้องให้ความสนใจแล้วก็ซัก ถามกันมากแน่ๆ เธอจะโพล่งออกไปโดยไม่คิดหรือพูดอะไรผิดๆ ไม่ได้หรอกนะ

หลินเชื่อแปลกใจ “ฉันต้องให้สัมภาษณ์ด้วยเหรอคะ”

หญิงสาวคิด เธอเป็นเพียงนักแสดงเล็กๆ และไม่เคยให้ สัมภาษณ์นักข่าวเป็นเรื่องเป็นราวมาก่อน

อวหมินหมิ่นตอบ “แน่ละสิ เธอเป็นตัวละครหลักของเรื่อง นะ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ดารานำก็เถอะ แต่เธอก็ได้ปรากฏตัวอยู่ หลายฉากทีเดียว อีกอย่าง ข่าวของเธอกับกู้จิ้งอวี่จะต้องกลาย เป็นพาดหัวข่าวแน่นอนอยู่แล้ว”

หลินเชื่อรู้สึกกระอักกระอ่วน เธอได้ตกเป็นข่าวพาดหัวทั้ง ที่ยังไม่มีผลงานออกมาด้วยซ้ำ หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเธอควรจะ ดีใจหรือเสียใจกับเรื่องนี้ดี