ตอนที่ 5 แต่งงานกันเถอะ

“อะไรกัน นี่ฉันพูดความจริงอยู่นะ แล้วอีกอย่าง คุณเป็นฝ่าย วิจารณ์ฉันก่อนนี่” ดวงตาเรียวงามของหลินเชื่อต้องตอบเขา

“เอาล่ะ ฉันขอโทษ เป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรพูด แบบนั้นเลย” กู้จิ้งเจ๋อบอกพลางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่

หลินเซ่อผงกหัว “ฉันยอมรับคำขอโทษค่ะ ถึงยังไงฉันก็จะ ไม่แตะต้องคุณอีก เพราะฉะนั้นฉันจะไม่วิจารณ์ทักษะบนเตียง ของคุณอีกแล้วละ

ใบหน้าของจิ้งเจ๋อยิ่งขุ่นเคืองหนักขึ้นไปอีก

เขาห้ามโทสะที่แล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ แล้วเอ่ยว่า “ระหว่างที่ อยู่ด้วยกัน เราอาจจะต้องนอนห้องเดียวกันเหมือนคู่แต่งงา นทั่วๆ ไป จะได้ไม่มีคนแอบเอาไปพูด ถ้าครอบครัวของฉันรู้เข้า ละก็เราจะมีปัญหาได้ แต่ฉันให้เกียรติอิสรภาพของเธอนะ เธอ จะมีเพื่อนหรือทำเรื่องส่วนตัวอะไรของเธอก็ตามสบาย ฉันจะไม่ ถามตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้ฉันเสื่อมเสีย

“อย่าวิตกไปเลยค่ะ ฉันก็มีจรรยาบรรณทางอาชีพของฉัน เหมือนกัน ทันทีที่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันจะไม่เอาตัวเองเข้าไปมี ข่าวพัวพันกับผู้ชายคนไหน ถึงยังไงเราก็จะหย่ากันในอีกไม่ช้า นี้แล้ว ฉันพอจะทนอยู่แบบนี้ไปสักสองสามปีได้อยู่หรอกค่ะ”

“โอเค งั้นก็เป็นอันตกลง”
“ตกลงค่ะ”

แน่ล่ะ ถึงแม้ว่าทั้งคู่จะแต่งงานกัน แต่ในความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้ต่างอะไรกับคนแปลกหน้าสองคนที่บังเอิญมี ทะเบียนสมรสเท่านั้น

ราวกับว่าภารกิจที่ต้องทำได้เสร็จสิ้นลงเรียบร้อยแล้ว กู้จิ้ง เจ๋อจึงไม่เหลือบแลเจ้าสาวหมาดๆ ของตัวเองอีกต่อไป เขาหัน ไปส่งสัญญาณบอกบรรดาผู้ติดตามที่รออยู่ด้านนอก

หลินเชื่อตามจิ้งเจ๋อผ่านย่านใจกลางเมืองไปจนถึงบ้าน หลังหนึ่งที่มีรั้วรอบขอบชิดเป็นอันดี

มันคือบ้านพักแบบวิลล่าขนาดสามชั้นซึ่งแวดล้อมด้วย สนามหญ้า คนที่อยู่ในรั้วนั้นส่งยิ้มให้หลินเชื่อเมื่อเธอก้าวลง จากรถ เขาประสานมือและโค้งคำนับเธอพลางพูดด้วยน้ำเสียง นอบน้อมว่า “คุณผู้หญิงครับ คุณเรียกผมว่าพ่อบ้านหูก็ได้ครับ

“โอ้” หลินเชื่อมองเข้าไปด้านในด้วยความงุนงง สนาม หญ้านั้นกว้างใหญ่ไพศาล ขนาบด้วยถนนยาวเหยียดที่ตรงเข้า สู่ตัวบ้านด้านใน สนามหญ้าเขียวขจีทอดยาวไปแทบจะสุดลูกหู ลูกตา สถานที่แห่งนี้ช่างมีพื้นที่ใหญ่โตเสียจนเธอไม่รู้ว่ามันจะ ไปสิ้นสุดลงตรงไหน

กู้จิ้งเจ๋อหันมองหลินเชื่อ “เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉันนับตั้งแต่

“โอ้ คุณก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ”
“แน่ละสิ นี่เธอวางแผนจะแยกกันอยู่ทั้งที่เราเพิ่งจะ แต่งงานกันงั้นเหรอ”

“เปล่าค่ะ ฉันแค่ถามให้แน่ใจเท่านั้นเอง” หลินเชื่อเงย หน้าขึ้นบอก

จิ้งเจ๋อมองดูหญิงสาวแล้วพูดต่อไปว่า “พ่อแม่ฉันไม่ค่อย มาหาบ่อยนักหรอก เธอจะสั่งคนใช้ให้ทำอะไรก็ตามใจเธอ ถ้า เธอไม่ชอบการตกแต่งภายในบ้านนั่นก็บอกพ่อบ้านหูได้ตาม สบายนะ อยากจะเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนไป ตราบใดที่เธอไม่แตะ ห้องนอนกับห้องทำงานของฉันเท่านั้นล่ะ

ถ้าทําก็คงเป็นเรื่องหยาบคายชะมัด หลินเชื่อ โพล่งออกมา ทันควัน “ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่ได้ไม่พอใจอะไร ไอ้ที่จะรีโนเวทบ้าน นั่นคงจะเป็นเรื่องยุ่งยากเกินไปหน่อย

กู้จิ้งเจ๋อหยุดเดินแล้วหันมาพิจารณาดูเธออย่างครุ่นคิด ท่วงท่ายามที่เขายืนพิงโต๊ะตามสบายอย่างนี้ก็ยังดูสง่างามเป็น บ้า

บางทีคนหน้าตาดีๆ จะทำอะไรก็คงดูดีไปหมดจริงๆ นั่น

แหละ

จิ้งเจ๋อเท้ามือลงบนโต๊ะ นิ้วยาวๆ ของเขาล้วงเอากระเป๋า สตางค์ออกมา เค้าโครงของกระดูกนิ้วนั้นเรียวสวยสะดุดตา เป็นมือที่เหมาะจะไม่อยู่บนคีย์เปียโนโดยแท้

“พ่อบ้านหูจะพาเธอชมรอบๆ บ้าน” เขาบอก “หวังว่าเธอจะคุ้นกับที่นี่โดยเร็วนะ”
พ่อบ้านหูพาเธอเดินทัวร์รอบบ้านคร่าวๆ

ที่นี่มีจํานวนห้องมากมายจนน่าตกใจ ที่พักของคนรับใช้ นั้นแยกออกไปอยู่ส่วนนอก ห้องครัวอยู่ทางด้านหลัง ห้องนั่ง เล่นอยู่ด้านหน้า ส่วนห้องนอนอยู่ชั้นบน ถ้าปล่อยให้เดินไป ไหนมาไหนตามลำพังในบ้านหลังนี้ เธอคงไม่แคล้วหลงทาง เป็นแน่

แม้ว่าตระกูลหลินจะไม่ใช่ตระกูลเล็กนัก แต่บ้านตระกูล หลินก็ยังแตกต่างจากที่นี่อย่างชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ

เธอหันมาหาพ่อบ้านหู “นี่เป็นบ้านของคุณจิ้งเจ๋อเหรอ

“ใช่ครับคุณผู้หญิง แล้วก็เป็นบ้านของคุณด้วย

พ่อบ้านหูยิ้มแล้วพูดต่อไปว่า “ถึงแม้นายท่านจะดูเป็นคน เข้าหายาก แต่ท่านก็เป็นคนดีมากนะครับ เดี๋ยวคุณก็จะชินไป เองนั่นละอย่ากังวลไปเลยครับ”

หลินเชื่อผลักบานประตูคู่สีวอลนัตที่เปิดเข้าสู่ห้องนอน

ใหญ่

ทันใดนั้นเธอก็ได้ประจันหน้ากับร่างกึ่งเปลือยของจิ้งเพื่อ ที่ยืนอยู่ข้างประตูห้องน้ำ

ร่างผอมสูงผิวสีน้ำผึ้งนั้นยิ่งดูเย้ายวนมากขึ้นไปอีกยาม เพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆ แบบนี้ มัดกล้ามทุกสัดส่วนนั้นได้ สมมาตรสมดุลกันทั่วทั้งตัว ทั้งแผงอกและท่อนแขน ทำให้บุรุษผู้ที่มีรูปร่างเซฟที่สุดจะสมบูรณ์แบบ เค้าโครงของสัดส่วนที่อยู่ จากสะโพกลงไปปรากฏให้เห็นเส้นสายชัดเจน

หลินเชื่อนิ่งงันไปพักใหญ่กว่าจะรู้สึกตัว นั่นเขาไม่ได้ใส่ เสื้อผ้าน!

ผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันเอาไว้รอบเอวนั่นหมิ่นเหม่จะหล่น เต็มที่ หลินเซ่อร้องตะโกนก่อนจะเผ่นออกจากห้อง ปิดประตู

ตามหลังเสียงดังโครม

ภายในห้อง จิ้งเจ๋อนิ่วหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ชั่ววูบหนึ่ง ที่เขานึกเสียใจที่ยอมทำตามค่าสั่งของครอบครัวง่ายดายเกิน ไปแบบนี้ เขาชอบผู้หญิงที่สวยสง่า เยือกเย็น มาดดี เพียบ พร้อมไปด้วยกิริยามารยาทอันเหมาะเจาะงดงาม อย่างไม่ย หลิง แต่ตอนนี้เขากลับมาแต่งงานกับใครบางคนที่ไม่มีอะไร เข้ากันได้เลยสักนิด ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเหตุผลบ้าๆ พวกนั้น

เอาเถอะ ถึงอย่างไรผู้หญิงคนนี้ก็เป็นภรรยาที่ถูกต้องตาม กฎหมายของเขาแล้ว

หลินเชื่อยืนอยู่หน้าประตูยกมือกุมหน้าอก เธอรู้สึกได้ถึง หัวใจที่ยังคงเต้นโครมๆ ไม่หยุด

ภาพเหตุการณ์ก่อนหน้าผุดขึ้นมาในห้วงความคิดอีกครั้ง

ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์เกินไปจริงๆ รูปร่างของเขาไร้ที่ติเสียจน เลือดกําเดาเธอแทบพุ่ง

แต่ถึงอย่างนั้น หลินเชื่อก็เข้าใจดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นสามีของเธอ แต่ก็ เป็นแค่สามีในทะเบียนเท่านั้น

ประตูห้องเปิดออก กู้จิ้งเจ๋อสวมชุดอยู่บ้านที่ช่วยแอบซ่อน ความเร้าใจที่แผ่กระจายเต็มห้องไปเมื่อครู่เอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังดูเย็นเยียบมากพอที่จะทำให้ใครสักคน กลายเป็นน้ำแข็งได้อยู่ดีนั่นเอง

เขามองดูหลินเชื่อแล้วพูดว่า “เธอยังอยากจะเข้ามาหรือ

เปล่า”

หลินเชื่อนิ่งงันอยู่อีกพักก่อนจะละล่ำละลักตอบว่า “โทษ ที่ๆ ฉันจะเข้าไปค่ะ”

ทั้งที่เขาก็บอกแล้วแท้ๆ ว่าเขาและเธอจะต้องใช้ชีวิตอยู่ ร่วมกันหลังแต่งงาน แต่เธอเองนั่นแหละที่ยังทำใจให้ชินไม่ได้ สักที

ภายใต้สายตาที่ยังคงเฉยชาไม่เปลี่ยนของจิ้งเจือ หลิน เซอวิ่งเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตู

เธอรู้ดีว่าปฏิกิริยาก่อนหน้านี้ของเธอดูจะเป็นเรื่องเป็นราว

ไปหน่อย แต่ด้วยไม่รู้จะทำอย่างไรดี หญิงสาวจึงเอ่ยออกไปว่า

“ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณกลัว เพียงแต่

ว่าฉันยังไม่ค่อยชินนักกับความจริงที่ว่าฉันแต่งงานแล้วก็อยู่

ร่วมบ้านกับคุณแล้วในตอนนี้ ก็เลยแสดงท่าทีออกไปแบบนั้น

สายตาของจิ้งเจ๋อจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าขาวนวลและ เปล่งปลั่งของอีกฝ่าย เมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว ผิวของเธอขาวจัดเสียจนแทบจะมองทะลุได้ มันดูเรียบเนียนและอ่อนนุ่ม ราวกับผิวเด็ก เขาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะรีบเบนสายตาหนี

เขามองไปทางอื่นเมื่อพูดขึ้นว่า “ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอ จะเคยมีนิสัยยังไงมาก่อน แต่ฉันหวังว่าสิ่งแรกที่เธอจะได้เรียนรู้ จากที่นี่ก็คือการหัดเคาะประตูห้องก่อนจะเปิดเข้ามา

หลินเชื่อรีบตอบเสียงขุ่นว่า “นี่คุณจะว่าฉันที่เข้ามาโดยไม่ เคาะประตูงั้นเหรอ ฉันจะไปตรัสรู้ได้ยังไงล่ะว่าคุณโป๊อยู่ ฉันว่า คุณนั่นแหละที่ควรจะเปลี่ยนนิสัย ตอนนี้มีคนมาอยู่ร่วมบ้านกับ คุณแล้ว คุณก็ไม่ควรจะเดินแก้ผ้าโทงๆ ไปมาแบบนี้นะคะ

“นี่เธอ…” จิ้งเจ๋อถลึงตาใส่ยัยผู้หญิงไร้เหตุผลตรงหน้า

หลินเชื่อห้ามใจตัวเองไม่อยู่จริงๆ ทีแรกเธอก็อยากจะ พยายามทำตัวเข้ากับเขาให้ได้อยู่หรอกนะ แต่ผู้ชายคนนี้มี ความสามารถอันน่าประหลาด ในการจุดชนวนเรื่องชวน ทะเลาะเบาะแว้งด้วยคำพูดห่ามๆ ของเขาได้อยู่ตลอดเวลา

เธอยังไม่ค่อยชินกับการรับมือกับเขานะ

กู้จิ้งเจ๋อตัดสินใจที่จะเลิกโต้เถียง เขาคว้าผ้าห่มแล้วเดิน ตรงไปยังโซฟา

เมื่อเห็นดังนั้น หลินเชื่อจึงรีบร้องบอกว่า “ฉันจะไปนอนโซฟาเอง”