บทที่ 336 ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์

หมาย

หลังจากอารียาได้ยินสิ่งที่รพีพงษ์พูด เธอหน้าแดงขึ้น มาทันที คิดในใจว่าไอ้หมอนี่เริ่มเปิดหูเปิดตาแล้วสินะ คิด ไม่ถึงว่าจะวิ่งมาอาบน้ำกับเธอ

ถึงแม้ในใจจะไม่ขัดขืน แต่ผู้หญิงก็ต้องรักนวลสงวน ตัว อีกทั้งเธอยังต้องคอยดูว่ารพีพงษ์ได้เปิดหูเปิดตาจริง หรือเปล่า

“ใครจะอาบน้ำกับนาย รอให้ฉันอาบเสร็จก่อน แล้ว นายค่อยอาบ” อารียาก้มหน้าพูด

ครั้งนี้รพีพงษ์ไม่ฟังคำพูดของอารียา แถมยังเปิด ประตูเข้าไปข้างใน เขาให้ความรู้สึกเหมือนท่านประธานที่ เอาแต่ใจจริงๆ

“ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง คืนนี้คุณต้องตกเป็นของผม” รพีพงษ์พูดด้วยสีหน้าเอาแต่ใจ

อารียาอายมาก เธอเดินถอยหลังแล้วพูดว่า “ไอ้เลว ใครจะตกเป็นของนายกัน ฉันเหนื่อยมาทั้งวัน กลับมายัง ต้องเจอนายแกล้งอีก นายนี่ไม่รู้จักเอาใจใส่คนรักเลย”

รพีพงษ์ได้ยินดังนั้น จู่ๆ เขาก็ชะงักไป เขามองอารียา ด้วยความรักใคร่ “งั้นผมไม่แกล้งคุณแล้ว ให้คุณพักผ่อน แล้วค่อยว่ากัน”

อารียาแทบจะบ้า ที่เธอพูดไปเมื่อกี้ก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น คิดไม่ถึงว่ารฟ์พงษ์จะคิดว่าเธอเหนื่อยจริงๆ ถึงเธอจะ เหนื่อยยังไง แต่ก็ยังมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนั้นอยู่ดี

เธอจับคอเสื้อของรพีพงษ์แล้วพูดว่า “ไม่ได้ ถึงฉันจะ พูดแบบนี้ นายก็ต้องแกล้งฉันต่อสิ ฉันคิดว่าคนซื่อบื้ออ ย่างนายจะเปิดหูเปิดตาแล้วซะอีก ที่ไหนได้ยังซื่อบื้อ เหมือนเดิมเลย”

พูดจบ อารียาจึงปิดประตูห้องน้ำลง เธอมองรพีพงษ์ ทั้งอายทั้งหงุดหงิด

เหมือนทั้งสองคนแลกบทบาทกัน ผู้ชายคนอื่นควรจะ เป็นฝ่ายเริ่มสิ กลับกันคู่ของเธอ อารียาต้องเป็นฝ่ายเริ่ม

รพีพงษ์หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เขาไม่เข้าใจ ความคิดของผู้หญิงเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาโง่เสีย หน่อย ในเมื่ออารียาแสดงออกเช่นนี้ เขารู้ดีว่าต่อไปควร จะทำอย่างไร

รพีพงษ์ยื่นมือไปโอบเอวของอารียาแล้วพูดว่า “ผมโง่ ไปหน่อย แต่คืนนี้ผมจะไม่พลาดแล้ว ผมรับรองเลย”

“ตาบื้อ เอ้ย ถอดเสื้ออาบน้ำก่อนสิ อย่าบอกนะว่าจะทำ เรื่องนั้นแบบไม่อาบน้ำเหรอ” อารียากลอกตาใส่รพีพงษ์ จู่ๆ รพีพงษ์รู้สึกประหม่าขึ้นมา เขาตื่นเต้นจนลืมไปว่า จะเข้ามาอาบน้ำ

แต่ไม่นาน เขาก็สูดหายใจเฮือก แล้วใช้มือทั้งสองข้าง จับเสื้อของอารียา “โอเค งั้นผมช่วยถอดเสื้อให้คุณก่อน”

ครั้งนี้อารียาไม่ได้ขัดขืน แถมยังมองรพีพงษ์แบบไม่รู้ จะโกรธดีหรือเปล่า เธอคิดในใจว่าไอ้หมอนี่ฉลาดแล้ว สินะ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่รพีพงษ์ถอดเสื้อให้เธอ รู้สึก แปลกๆ นิดหน่อยแฮะ

เสื้อผ้าถูกถอดออกทีละชิ้นทีละชิ้น ใบหน้าของอารี ยาแดงระเรื่อ เธออายจนทำไม่ถูก

รพีพงษ์กลืนน้ำลายลงคอ จากนั้นจึงเปิดน้ำในอ่าง ไอ น้ำลอยขึ้นมาทำให้ภายในห้องน้ำเหมือนภาพในความฝัน ร่างกายของทั้งสองค่อยๆ แนบชิดกัน ตั้งแต่เกิดจนถึง

ตอนนี้ นี่เป็นการอาบน้ำที่ไม่เหมือนเคย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก รพีพงษ์ที่ห่อผ้าขนหนูอยู่บนตัว เขาอุ้มอารียาที่ห่อผ้า ขนหนูเหมือนกันออกมาจากห้องน้ำ

ผมของอารียาเปียก หยดน้ำยังเกาะอยู่บนตัวของเธอ บนตัวเธอมีกลิ่นที่มีเสน่ห์และเซ็กซี่

หลังจากได้อาบน้ำกับอารียา ความเป็นชายในตัวของ รพีพงษ์ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง เขาโยนอารียาลงบนเตียง แล้วยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น

“วันนี้ผมจะ วันนี้เราต้องใกล้กันเป็นพิเศษ พรุ่งนี้ไม่ ต้องไปทำงาน ผมกลัวว่าผ่านคืนนี้ไปคุณจะต้องนอนพัก ผ่อนบนเตียงไปสองวัน” รพีพงษ์เอ่ยขึ้น

อารียาพูดแสดงออกว่าตัวเองไม่ได้อ่อนแอ “กลัวว่า นายจะทำได้แค่แป๊บเดียวน่ะสิ”

รพีพงษ์โดนอารียาล้อ เขากระโจนลงไปบนเตียงโดย ไม่พูดพร่ำทำเพลง

“งั้นคุณลองลิ้มรสความแข็งแกร่งของผมหน่อยละ

กัน!”

ค่ำคืนเข้าห้องหอนี้มันช่างสุขสมอารมณ์หมาย

ทั้งสองกอดรัดกันอยู่บนเตียง ร่างกายแนบซิดแทบ เป็นหนึ่งเดียว ผีเสื้อเย้าแหยและดูดน้ำหวานจากเกสร ดอกไม้ ผึ้งป่าที่โหยหาน้ำหวานที่ซ่อนอยู่ เหงื่อกายของ หญิงสาวไหลและแห้งไปไม่รู้กี่ครั้ง เขาขยับกายอย่าบ้า คลั่ง ความสุขครั้งนี้หาที่เปรียบมิได้ มันช่างงดงามเหนือ สิ่งอื่นใด

สิบโมงเช้าวันต่อมา

ศศินัดดากับศักดายินกระวนกระวายอยู่หน้าประตูห้อง ของรพีพงษ์กับอารียา ศศินัดดาเคาะประตูอยู่หลายครั้ง แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน ทำให้ศศินัดดากับศักดา กระวนกระวายใจมาก

“ไหนวันนี้บอกว่าจะย้ายบ้าน ทำไมป่านี้แล้วสองคนนั้น ยังไม่ออกมาอีก คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นข้างในนั้นหรอก นะ” ศศินัดดาเอ่ยขึ้น

“คงจะไม่มีอะไรหรอก จะเกิดอะไรขึ้นในห้องของ โรงแรมนี้ได้ยังไง พวกเขาอาจจะยังไม่ตื่น คุณก็อย่า กระวนกระวายใจไปเลย รอให้พวกเขาตื่นเดี่ยวก็ออกมา เอง” ศักดาเอ่ยขึ้น

“ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรตื่นสายขนาดนี้ หรือว่ารพีพงษ์ รู้ตัวว่าจะไม่รอดจากตระกูลลัดดาวัลย์ เลยทำร้ายอารี แล้วฆ่าตัวตายตาม ฉันเคยเห็นข่าวคนมาฆ่าตัวตายใน โรงแรมเยอะมาก” แววตาของศศินัดดาหม่นลง เหมือนเธอ เดาออกว่าอะไรเป็นอะไร

เธอเดินไปที่หน้าประตูอีกครั้ง จากนั้นจึงใช้มือเคาะ ประตูอย่างแรง แล้วตะโกนออกมาว่า “ลูก เป็นอะไรหรือ เปล่า ทำไมยังไม่ออกมาข้างนอก รพีพงษ์ทำอะไรลูกหรือ เปล่า ลูกตอบอะไรแม่หน่อยสิ”

ขณะนั้นเองก็มีเสียงดังออกมาจากข้างใน เป็นเสียงที่ ไร้เรี่ยวแรงของอารียา “โอ๊ย แม่ หนูไม่ได้เป็นอะไร แม่ไม่ ต้องเร่งแล้ว อีกเดี่ยวหนูจะออกไป” เมื่อได้ยินเสียงของอารียา ศศินัดดาก็โล่งอก แต่ความ

สงสัยอยู่ในใจของเธอ เธอพูดพึมพำออกมาว่า “ถ้าพูดกัน

ตามหลักอารีควรจะตื่นขึ้นมาตั้งนานแล้วนะ ทำไมวันนี้ถึง

ตื่นสายแบบนี้ หรือว่าเมื่อคืนนอนดึก?”

“น่าจะเป็นอย่างนั้น ไปกันเถอะ เรากลับไปเก็บของที่ ห้องกันก่อน ย้ายของสายสักหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอก ผมว่าอยู่ที่นี่มันสบายสุดๆ ไปเลยล่ะ ถ้าสามารถอยู่ที่นี่ได้ ตลอดชีวิต ผมว่ามันเป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลยนะ” ศักดา เอ่ยขึ้น

ศศินัดดาเดินกลับห้องกับศักดา จู่ๆ ความคิดก็แวบเข้า มาในหัวของเธอ จากนั้นเธอก็เบิกตาโต

“คุณว่าเมื่อคืนสองคนนั้นคงจะไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้น

หรอกใช่ไหม” ศศินัดดาหยุดพูดกับศักดา

“เรื่องแบบนั้น?” ศักดายังไม่เข้าใจความหมายของศศิ นัดดา

ศศินัดดาตีไปที่ตัวของศักดา แล้วพูดด้วยความ หงุดหงิดว่า “นอกจากเรื่องแบบนั้น จะมีเรื่องไหนอีกล่ะ!”

ศักดางงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานเขาจึงเข้าใจความหมายที่ ศศินัดดาต้องการจะสื่อ “มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ พวกเขายังเด็ก อยู่ห้องเดียวกัน ไม่ทำเรื่องแบบนั้นสิถึงจะ แปลก”

ศศินัดดายื่นมือออกไปทุบศักดาแล้วพูดว่า “คุณจะรู้ อะไร สองสามปีมานี่รพีพงษ์ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวอารีเลย ครั้งนี้รพีพงษ์จะต้องไปตายที่เกียวโต ก่อนจะไปเขาเลย เอาเปรียบลูกสาวเรา ไม่ได้การละ ฉันต้องไปถามเขาเสีย หน่อย!”

ศักดารั้งเธอเอาไว้ “คุณจะไปถามเขาทำไม เขาสอง คนเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมาย การทำเรื่องแบบนี้มัน เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล คุณอย่าไปหาเรื่องวุ่นวายพวก เขาเลย คุณอยากให้ลูกอยู่ตัวคนเดียวตลอดชีวิตเหรอ”

พูดจบ ศักดาจึงพาศศินัดดากลับห้อง

ในห้องของรพีพงษ์กับอารียา

รพีพงษ์ใส่เสื้อเสร็จเรียบร้อย แต่อารียายังนอนอยู่บน เตียง มีผ้าห่มอยู่บนตัวของเธอ ผมเผ้ารุงรัง เธอมีสีหน้า เขินอายและพึงพอใจ ทำให้เธอมีเสน่ห์ของหญิงสาวมาก ขึ้น

“วันนี้คุณนอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวเรื่องย้ายบ้าน ผมกับ พ่อแม่จะจัดการเอง เดี่ยวย้ายเสร็จคุณค่อยเข้าไปละกัน ตอนเที่ยงผมจะให้เขาเอาข้าวมาให้” รพีพงษ์หัวเราะแล้ว พูดกับอารียา

อารียากัดปากอันเซ็กซี่ของตัวเอง เธอมองรพีพงษ์ ด้วยความหงุดหงิด “คนเลว” “ถ้าเมื่อคืนคุณไม่ยั่วโมโหผม ผมไม่รู้จะทำยังไง เลย

แสดงความเป็นชายเสียหน่อย ไม่งั้นจะโดนคนดูถูก” รพี

พงษ์เอ่ยขึ้น

“เหอะ ใครจะรู้ว่านายจะเก่งขนาดนี้ล่ะ ไม่ยอมหยุด เลยทั้งคืน ถ้ารู้ฉันไม่พูดแบบนั้นหรอก ทำจนฉันลงจาก เตียงไม่ได้เลย” อารียาพูดอย่างน่าสงสาร จนทำให้รพี พงษ์อยากจะโผเข้าหาเธออีกรอบ

แต่เมื่อคิดว่าร่างกายของหญิงสาวคงจะรับไม่ไหวแล้ว รพีพงษ์จึงไม่ทำอะไรเธอ เขาก้มหน้าลงประทับจูบลงบน ริมฝีปากของเธอ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณพักผ่อน เถอะ ครั้งหน้าผมจะระวัง”

อารียาหัวเราะหีทีแล้วพูดว่า “คุณไม่ต้องระวังก็ได้ ฉัน บนไปอย่างนั้นแหละ จริงๆ แล้วก็รู้สึกชอบมากเลยนะ”

รพีพงษ์เดินออกมาจากห้องด้วยหน้าตาและจิตใจอัน เบิกบาน

เขาเดินไปที่หน้าห้องของศักดากับศศินัดดา แล้วยื่น มือไปเคาะประตู ศักดามาเปิดประตูให้ รพีพงษ์ยิ้มแล้วพูด ว่า “พ่อ แม่ พวกเราไปย้ายของกันก่อนเถอะครับ อารีไม่ ค่อยสบายนิดหน่อย จึงไปกับพวกเราไม่ได้”

“รพีพงษ์ เมื่อคืนนายทำอะไรลูกสาวฉันหรือเปล่า ทำไมเธอถึงไม่สบายได้ล่ะ ฉันเตือนนายไว้เลยนะ ถ้านาย แตะต้องตัวลูกสาวฉัน นายกับฉันได้เห็นดีกันแน่!” ศศิ นัดดาพูดด้วยความโมโห

รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่าศศินัดดาจะรู้ว่าเมื่อคืนเขาทำเรื่อง แบบนั้นกับอารียาได้เร็วขนาดนี้ คนแก่นี่ผ่านอะไรมาเยอะ แฮะ

“แค่ก แค่ก พ่อครับ แม่พูดอะไรน่ะ ผมไม่ค่อยเข้าใจ พวกเรารีบไปเก็บของกันเถอะ” รพีพงษ์ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วพูดกับศักดา

ศักดาพยักหน้า เขาก็ไม่อยากฟังศศินัดดาบ่นเหมือน กัน จึงรีบเดินออกไปข้างนอกกับรพีพงษ์

ชนิสราเดินเข้ามาเห็นศศินัดดากำลังยืนบ่นก็สงสัยว่า เกิดอะไรขึ้น

รพีพงษ์ให้คนที่โรงแรมหารถตู้มาให้หนึ่งคัน หลังจาก ที่เอาของใส่ในรถเสร็จเรียบร้อย เขาก็มุ่งหน้าไปยังชุมชน คำแหง

ระหว่างทางศศินัดดาเอาแต่บ่นรพีพงษ์ไม่หยุด รพี พงษ์ทำหูทวนลมไม่ได้ยินสิ่งที่ศศินัดดาพูด

เมื่อย้ายของเข้ามาไว้ในบ้านใหม่ ศศินัดดาเดินเข้ามา ยืนข้างรพีพงษ์ เธอจ้องเขาเขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ยะเยือก “นายอย่ามาแกล้งโง่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายคิด อะไรอยู่ นายต้องทำอะไรลูกสาวฉันแล้วแน่ๆ”

“ฉันไม่ว่านายแล้วก็ได้ ในเมื่อนายแตะต้องตัวลูกสาว ฉันแล้ว งั้นก็รับผิดชอบด้วย ครั้งนี้นายไปเกียวโตมี อันตรายมาก นายต้องโอนโรงแรมให้เป็นชื่อของอารียา ถือว่าเป็นสิ่งที่หลงเหลือไว้ให้เธอก็แล้วกัน”

“แต่ว่าตอนนี้เธอคงไม่เห็นด้วย เพราะฉะนั้นนายโอน มาให้เป็นชื่อฉันก่อน ฉันจะดูแลแทนลูกสาวก่อน รอให้เธอ ต้องการมัน ฉันค่อยให้เธอ เวลาไม่เคยคอยท่า นายเซ็น สัญญาโอนวันนี้เลยแล้วกัน”