ตอนที่429ตีฝ่าวงล้อม

หลังจากประตูเมืองเมืองหลวง แคว้นหมันถูกกองทัพของโจว่เฉิงตี แตกแล้วในเมืองก็เข้าสู่ภาวะสงคราม แม้โจว่เฉิงเคยสั่งว่าไม่ให้ก่อกวน ประชาชนแต่เมื่อป่าใหญ่ขึ้นแล้วนก แบบไหนก็ย่อมมีท่ามกลางความ วุ่นวายยอมสังหารไม่ละเว้นหลีกเลี่ยง ทำร้ายคนไม่ได้ในกลุ่มคนพวกนั้น ต้องมีประชาชนที่บริสุทธิ์แน่นอน

ดังนั้นประชาชนทั้งแคว้นรีบหนี ไปทางกลางบ้านในช่วงนั้นบนถนน ใหญ่มีการรวมกลุ่มกันวุ่นวายพวกที่ ระยะทางไกลจากบ้านนั้นก็รีบเร่งกัน สุดชีวิต “ตอนนี้กลางเมืองเป็นอย่างไร บ้าง?”หลินซีนเยียนกับอี้เซิงรอในจวน อย่างตึงเครียดเห็นสวี่ห้าวที่ออกไป สืบข่าวกลับมาก็เข้ามาถามทันที

สวี่ห้าวหอบแฮ่กๆดื่มน้ำไปอีก หนึ่งหลังจากนั้นนั่งบนม้านั่งหินข้าง จวนพูดว่า“แม้กองทัพโจว่เฉิงเก่ง ฉกาจแต่ฮ่องเต้แคว้นหมันนั้นทรงหา ได้ถึงขั้นสวรรคตไม่ตอนแรกสามารถ ทำลายยึดพระราชอำนาจได้แต่ทรง หาใช่ผู้ไร้สมองไม่ตอนนี้ฮ่องเต้ส่ง กองทัพทหารลับกองหนึ่งมุ่งสังหาร ประชาชนหลังจากนั้นกล่าวหาใส่กอง ทัพโจว่เฉิงตอนนี้ประชาชนในเมืองคิด ว่ากองทัพโจว่เฉิงลอบสังหารปล้นชิง ทรัพย์สร้างความไม่พอใจให้กับเอง ทัพโจว่เฉิงแต่เห็นทหารที่ปั่นป่วนขึ้น ไปรายงานกับขุนนางแล้ว

“ฮ่องเต้แคว้นหมันเป็นคนฉลาด นักรู้ว่ากำลังในเมืองตัวเองไม่พอก็ ปลุกระดมประชาชน”ขณะที่หลินซีน เยียนพูดอย่างนี้ในใจกลับอดจะ ประกาศสงครามกับราชสำนักไม่ได้ เพื่อพระราชบัลลังก์คนพวกนี้คิด จริงใจกับประชาชนที่ไหนกันแต่สับ เปลี่ยนวิธีที่ใช้ประโยชน์จากประชาชน เท่านั้นเอง

ฉะนั้นทุกสนามการต่อสู้การเมือง ทุกสงครามทุกครั้งที่พระราชบัลลังก์ สับเปลี่ยนในความเป็นจริงคนที่ต้อง แบกรับความเจ็บปวดถึงที่สุดก็คือ

ประชาชนเท่านั้นเอง “อีกอย่างคนของฮ่องเต้แคว้น หมันกำลังหาอี้เซิงทีละบ้านตอนข้า กลับมาเห็นกองทัพมาถึงปากทาง ถนนแล้วข้าคิดว่าไม่นานจะมาถึงที่นี่ แล้วตอนนี้ทหารของโจว่เฉิงกับทหาร พระราชสำนักน่าจะกำลังเผชิญหน้า กันที่บนถนนแล้วข้าคาดการณ์ว่าสัก พักถ้ากองทัพฮ่องเต้ถูกสังหารไป แล้วกองทัพของโจว่เฉิงอาจปกป้อง พวกเราเอาไว้”สวี่ห้าววิเคราะห์เช่นนี้

“แม้ปกป้องไว้ได้สุดท้ายโจว่เฉิง ไม่ไว้ชีวิตพวกเราแต่สงครามยิ่ง วุ่นวายยิ่งเกิดประโยชน์กับพวกเราสัก พักพวกเราจะได้โอกาสมีโอกาสก็หา จังหวะหนีไปจากที่นี่คนทั้งสองฝ่ายไม่ ไว้ชีวิตพวกเราฉะนั้นสงครามพวกเขา ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา! เยียนพูด “หลินซีน

สวี่ห้าวมองนางอย่างประหลาดใจ นางไม่ใช่นักปกครองถึงกับขนาด ไม่ใช่ชายที่เข้าใจเรื่องราวในราช สำนักแต่การวิเคราะห์ของนางกลับถูก ต้องกินขาดผู้หญิงเช่นนี้เกิดผิดร่างมา เป็นหญิงแล้วล่ะถ้าเปลี่ยนกลายมา เป็นชายอาจจะไม่ต้องทำอะไร มากมาย

สวี่ห้าวลูบหัวอี้เซิงทอดถอน หายใจ“เด็กน้อยเช่นเจ้านี้ไม่รู้ว่าเป็น โชคดีหรือไม่มีโชคเกิดมาชีวิตลำบาก กลับมาพบพี่สาวเช่นนี้”

อี้เชิงยิ้มมีความสุขใช่สิที่จริง สวรรค์ดีกับเขาตอนที่เขาไม่มีอะไรไม่ คิดไม่ฝันว่าจะเกิดเรื่องปาฏิหาริย์ขึ้น มาจริงๆทำให้เขาพบนาง

ทั้งสามคนกำลังคุยกันตรงประตู จวนมีเงาหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

คนที่พุ่งเข้ามาคือเสี่ยวหลง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความรีบร้อน สายตาไม่เหลียวมองสวี่ห้าวและอี้เซิง มองมุ่งตรงแต่หลินซีนเยียนที่อยู่ตรง หน้ากล่าวว่า“คนของฮ่องเต้แคว้น หมันมาแล้วต่อสู้อยู่กับคนของโจว่เฉิง ที่หน้าจวนจวนถูกล้อมไว้แล้วโชคดี คนของฮ่องเต้แคว้นหมันออกไปแล้ว ไม่นานต้องมีกองทัพสนับสนุนมาถึง ข้าจะพาท่านออกไปก่อน! เขาเป็นผู้พิทักษ์มืออาชีพความ ถนัดไม่ใช่การต่อสู้ความถนัดของเขา คือปกป้องเป็นผู้พิทักษ์ลับที่เก่งที่สุด อยู่ภายใต้การโอบล้อมเป็นชั้นๆ โอกาสที่เขาจะพาคนๆหนึ่งออกไปสูง มากแต่ต้องไปทั้งสามคนพร้อมกัน เช่นนั้นเกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้

“เจ้าก็รู้ดีว่าข้าไปไม่ได้”หลินซีน เยียนจ้องมองเขา“อี้เซิงเป็นหนึ่งใน คนที่สำคัญที่สุดของข้าถ้าเขาเกิด เรื่องอยู่ที่นี่ข้าออกไปก็ไร้ความหมาย

“แต่เจ้าอยู่ที่นี่จะอันตรายมากเกิน ไปแล้ว”เสี่ยวหลงอดพูดชักจูงไม่ ได้“หรือว่าหลังจากข้าพาเจ้าออกไป แล้วย้อนกลับมาช่วยพวกเขาล่ะ?”แต่ จะช่วยได้หรือไม่ เขาไม่อาจบอกได้ แน่นอน

หลินซีนเยียนมองท่าทีของเขา ออกนางรู้การเป็นผู้พิทักษ์ลับตัวเอง ต้องปกป้องเป้าหมายเป็นคนแรกคน อื่นไม่ใช้ภาระหน้าที่ของเขา

ฉะนั้นนางจึงส่ายหน้า

เสี่ยวหลงถอนหายใจพูดว่าใน เมื่อเจ้ายังยืนกรานเช่นนี้เช่นนั้นคง ทำได้แค่ทำตามเหตุการณ์แล้วหวังว่า พวกเราทั้งหมดจะรอดชีวิตออกไป ได้”

กลิ่นคาวเลือดรุนแรงโชยตามลม หนาวเข้ามาในจวนกลิ่นยิ่งเข้ามายิ่ง แรงขึ้นจนในที่สุดมีทหารหนึ่งยกดาบ นําหน้าบุกเข้ามาที่ประตูใหญ่ของจวน ทหารคนนั้นเห็นคนสองสามคนในจวน โดยเฉพาะอี้เซิงก็ตะโกนขึ้นมา ทันที“เจอคนแล้วอยู่ที่นี่!เกือบเหมือน หน้าคนที่บนภาพ..

แต่ทว่าทหารคนนั้นพูดไม่ทันจบ ดาบยาวก็แทงทะลุบนอกเขาทันที ทหารคนนั้นถลึงตามองไม่ตอบโต้ ออกมาปากจมูกมีเลือกไหลนองตอน เขาถึงแก่ความตายก็ไม่มีปฏิกิริยา อะไรออกมาดาบยาวนั่นทะลุออกจาก ด้านหลังได้อย่างไรกัน

หลังจากทหารคนนั้นล้มลงคน ของโจว่เฉิงที่ปกป้องจวนก็โผล่เข้ามา ในจวนแต่พวกเขาเหลือไม่มากแล้ว แค่ยี่สิบสามสิบคนเท่านั้นพวกเขาถอย เข้ามาป้องกันในจวนหน้าประตูก็ ปรากฏกองทัพกลุ่มใหญ่ทหารกลุ่ม นั้นใส่ชุดเกราะทหารราชสำนักแคว้น หมันน่าจะเป็นทหารที่มาจาก พระราชวัง

“นอกจากเว้นชีวิตพยานที่เหมือน บนภาพวาดคนอื่นฆ่าไม่เว้น โทษ!”ทหารนำของพระราชวังสั่งการ คนทั้งหมดเริ่มพุ่งเข้ามาในจวนในช่วง ที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้พวกเขาไม่สนใจจะ เจรจาไร้สาระกับคนพวกนั้นสำหรับ พวกเขาสังหารศัตรูคนเดียวก็ลด อันตรายไปหนึ่งส่วน

ราวกับกำลังของศัตรูกำลังอยู่ใน ขั้นจะต่อสู้กันเมตตาปราณีต่อศัตรูก็คือ การทำร้ายต่อตัวเองในเมื่อถูกลิขิตไว้ แล้วเช่นนั้นก็ต้องสังหารศัตรูให้หมด สิ้น!

คนทั้งสองฝ่ายดูเหมือนต่างเข้า ความจริงเรื่องนี้ดังนั้นไม่ต้องพูด เจรจากันคนทั้งสองฝ่ายก็เข้าสังหาร อีกฝ่าย

สวี่ห้าวปกป้องอี้เซิงเสี่ยวหลง ปกป้องหลินซีนเยียนท่ามกลางทหาร ทั้งสองฝ่ายสังหารกันคงมีชีวิตรอดได้ ยากลำบากแต่สถานการณ์ศึกนี้เห็นได้ ชัดว่ากองทัพพระราชวังได้เปรียบและ ทหารกองสนับสนุนมาอย่างต่อเนื่อง ทหารที่เหลือของโจว่เฉิงก็อ่อนแรง ลงมากอย่างเห็นได้ชัด

“ดูท่าคนของโจว่เฉิงควบคุมไม่ อยู่แล้วข้าว่าเป็นไปได้มากที่สุดเวลา เพียงจอกชาเล็กพวกเราคงตายกัน หมด!”สวี่ห้าวตะโกน

หลินซีนเยียนพยักหน้าถ้าพวก เขาตกอยู่ในมือของฮ่องเต้แคว้นหมัน เกรงว่าคงจะตายอย่างอนาถนัก“หา ช่องโหว่พุ่งออกไป!

สวี่ห้าวพยักหน้าหลังจากมองไป รอบๆหัวคิ้วขมวดแน่นขึ้นมาทางออก จวนมีแค่ทางเดียวแต่คนทางฝั่งนั้น เยอะมากที่สุดและหัวหน้ายังอยู่ที่หน้า ประตูอีกด้วย”

“ฆ่าทิ้งไปซะ! “หลินซีนเยียนพูด ไม่ลังเลแต่น้อยถ้ามีทางเดียวยังมีทาง เลือกอะไรอีก?

“ได้!”สวี่ห้าวและเสี่ยวหลงตอบ พร้อมกันหลังจากนั้นทั้งสี่คนเคลื่อน ตัวออกไปทางประตู