ตอนที่ 23 แค่ลงมือก็ทำให้นางเจ็บ

ในอี้กวนแห่งนี้ไม่ได้ใหญ่มาก ตอนเช้าก็มีคนเดินขวัก ไขว่ไปมาไม่น้อย รวมถึงเหล่าชายชาติทหาร เมื่อเสื้อ ของหลินซีนเยียนขาดทำให้เผยผิวเนียนขาวราวกับ หิมะตรงช่วงหัวไหล่ แม้ว่านางจะเป็นคนยุคใหม่ กา รอวดเรือนร่างในที่สาธารณะถือว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่สำหรับเซียวฉางเยว่คิดว่า การทำให้หลินซีน เยียนอับอายขายหน้าถือว่าเป็นวิธีที่ดีอย่างมาก

“อุ้ย พี่ใหญ่ นางทาสชั้นต่ำคนนี้ไม่รู้จักอายเลย จริงๆ! “เชียวอวิ๋นฉินพูดประชด”นางทาสชั้นต่ำคนนี้ ยังต้องถูกสั่งสอน พี่ใหญ่ ท่านคิดว่า…”

“ในเมื่อคนชั้นต่ำไม่รู้กฎเกณฑ์ ควรที่จะได้รับการชื้ แนะ ท่านพ่อของพวกเราเป็นแบบอย่างของมารยาท และกฎเกณฑ์ต่างๆ ในใต้หล้านี้ จึงไม่ควรปล่อยให้ คนนำไปพูดเสียๆ หายๆ ได้ วันนี้ต้องได้สั่งสอนคนชั้น ต่ำ ไม่ว่าจะถูกนำไปพูดที่ไหน พวกเราย่อมมีเหตุผลอ ยู่แล้ว “เซียวฉางเยว่ยังคงวางมาดเป็นคุณหนูที่อ่อน โยน ตอนที่นางพูด น้ำเสียงดูราบเรียบไม่รีบร้อน น่าเสียดายที่คำพูดเหล่านั้นกลับขาดความใส่ใจอยู่ หลายส่วน

หลินซีนเยียนรู้ดีว่าสองคนนี้ต้องการมาหาเรื่อง อยากจะเลี่ยงก็กลัวเลี่ยงไม่ได้

“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่? “หลินซีนเยี่ยนยัง คงปกป้องหลินอี้เชิงที่อยู่ข้างหลังของนาง

เชียวฉางเยว่กับเซียวอวิ๋นฉินมองตากัน จากนั้น เซียวอวินฉินก็หยิบยาลูกกลอน 1 เม็ดออกมาจากใน อกเสื้อ “ที่จริง สำหรับเจ้าแล้วถือว่าเป็นเรื่องเล็ก กินนี่ ซะ ต่อไปเจ้าข้ามสะพานไม้เดี่ยวของเจ้า ข้าเดินทาง หยางกวนของข้า ”

เจ้าข้ามสะพานไม้เดี่ยวของเจ้า ข้าเดินทางหยาง กวนของข้า หมายถึง ทางใครทางมัน ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน

อีก

ยาลูกกลอนสีดำส่งกลิ่นกินที่เข้มข้นออกมา แต่ใคร ก็รู้ว่ายาไม่ควรกินมั่วซั่ว

“นี่มันยาอะไร? “หลินซีนเยียนเหยียดรู้สึกเสี่ยวสัน

หลัง

” เจ้าวางใจได้ มันไม่ใช่ยาพิษ เป็นแค่ยาตันหง”เชียวอวิ๋นฉันเดินเข้ามาใกล้หลินซีนเยียน

ยาตันหง..

หลินซีนเยียนเหมือนเคยได้ยินมาก่อน พอลองนึก อย่างละเอียดดูแล้วก็หรี่ตาลงทันที นางกัดริมฝีปาก แน่น สายตาจ้องเขม็งไปที่หน้าของเสี่ยวอวิ๋นฉิน

แค่ยาตันหง นางพูดได้อย่างง่ายดาย!

หากว่าฉันลั่วเหยียนจำไม่ผิด เมื่อก่อนแม่ทัพหลิน ท่านพ่อในนามของนางคนนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่งเคยดื่ม สุราจนเมาแล้วไปมั่วกับสาวใช้ในจวน ต่อมาฮูหยิน ก็มอบยาตันหงให้สาวใช้คนนั้น หลังจาก 7 วัน สาวใช้คนนั้นก็ตกเลือดเป็นจำนวนมาก แต่พอหาย จากความทรมานแล้ว แม้ว่าจะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ ท่านหมอบอกว่านางจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเลย ตลอดชีวิต

ยาตันหงเพียงเม็ดเดียวถึงกับทำให้ระดูของผู้หญิง ไหลผิดปกติ แม้ว่าจะโชคดีที่รักษาชีวิตไว้ได้แต่ก็ไม่ สามารถให้กำเนิดบุตรได้อีก โชคร้ายที่พวกเธอต้อง ยอมแลกเปลี่ยนเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อ

เมื่อวานตอนที่อยู่ในรถม้าเห็นการโต้ตอบของเซียวฉางเยว่แล้ว หลินชีนเยียนเดาได้ทันทีเลยว่าผู้หญิง คนนี้เกรงกลัวโม่จื่อฟงที่ตนคลั่งไคล้นักหนา แม้ว่า นางจะไม่เข้าใจว่าคนอย่างโม่จื่อฟงนอกจากมีรูปร่า งหน้าตาหล่อเหลา อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรดีเลย ทำไมถึง มีผู้หญิงมาชื่นชอบได้?

แต่นางรู้ว่า ตอนที่ผู้หญิงเกิดความอิจฉาริษยาขึ้น มา ไม่ว่าอะไรก็สามารถทำได้หมด นางประเมินความ ร้ายกาจของเซียวฉางเยว่ต่ำไป

กลอุบายนี้คือต้องการครึ่งชีวิตของนางไป

“ข้าไม่กิน! “หลินซีนเยียนกัดฟัน และรีบจับมือ หลินอี้เชิงหันหลังเดินหนีไป

เชียวอวิ้นฉินชะงักไปครู่หนึ่ง พอได้สติก็ใช้วิชาตัว เบากระโดดขึ้นไปดักหน้าหลินซีนเยี่ยน เดิมทีแล้ว ท่านแม่ของเซียวอวิ้นฉินเป็นบุตรสาวจวนแม่ทัพ จึงส่ง นางไปเรียนวิชาการต่อสู้กับท่านตาตั้งแต่เด็ก ได้ฝึก วรยุทธกับลูกพี่ลูกน้องมาเป็นเวลานาน หลายปีมานี้ แม้นางจะไม่ได้มีฝีมือเก่งกาจ แต่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ไม่คณามือนางเท่าไรนักหรอก

“นางชั่ว สุราคำนับมิยอมดื่ม อยากดื่มสุราลงทัณฑ์! “เชียวอวิ้นฉินใช้มือกดที่ไหล่ของหลินซีน เยียน และมืออีกข้างหนึ่งง้างปากของนาง เมื่อเห็นว่า หลินซีนเยียนสู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้จนเกือบจะถูกจับ ป้อนยา จู่ๆ ก็เงาร่างเล็กกระโจนตัวเข้าไป

สุราคำนับมิยอมดื่ม อยากดื่มสุราลงทัณฑ์ หมาย ถึง เปรียบเทียบว่าเรื่องที่จำเป็นต้องทำแต่ไม่ยอมทำ ต้องถูกบีบบังคับจึงจะยอมทำ

หลินอี้เพิ่งส่งสายตาดุ และพุ่งเข้าไปกัดข้อมือของ เซียวอวิ๋นฉิน พอกัดได้แล้วก็ไม่ยอมปล่อย แม้ว่าเซียว อขึ้นฉันจะชกจมูกเขาจนเลือดไหล เขาก็ยังไม่ยอมป ล่อยอยู่ดี

เมื่อหลินซีนเยียนหลุดจากการจับกุมของเซียวอ วิ้นฉินได้ก็รีบเข้าไปปกป้องหลินอี้เชิง ดึงเขาเข้ามาก อดในอกของตนเอง และรับหมัดหนักๆ ของเซียวอ วิ้นฉินจากด้านหลังอยู่หลายหมัด

ทุกหมัดของเชียวอวิ้นฉินล้วนใช้แรง 10 ส่วน หมัด ของนางเคยฆ่าสาวใช้ที่ไม่ยอมเชื่อฟังมาไม่น้อย ดัง นั้น เพียงไม่กี่หมัด หลินซีนเยียนก็กระอักเลือดออก มาที่มุมปากแล้ว หากลงมือเช่นนี้ต่อไป หลินซีนเยียน คงไม่รอดแน่
ในลานบ้านส่งเสียงเอะอะโวยวายจนทำให้คน สนใจ ไม่นาน คนจำนวนมากก็เข้ามายืนมุงดู

ทหารส่วนใหญ่ของอ๋องอู่เสวียนรู้จักน้องสาวของ เชียวฉางเยว่เป็นอย่างดีจึงไม่มีใครกล้าเข้าไปห้าม นาง ในสายตาของพวกเขามองเพียงว่า นางกำลังสั่ง สอนบ่าวอยู่ ซึ่งเป็นเรื่องปกติอย่างมาก พวกเขาไม่ กล้าเข้าไปห้ามและไม่จำเป็นต้องห้ามด้วย

จินมู่เพิ่งจะล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินออกไปดู เขา ขมวดคิ้วและรีบวิ่งขึ้นไปชั้น 2 เขาลังเลอยู่สักพักก็ เคาะประตูห้องของโม่จื่อฟง

ในห้องเงียบไปสักพักก็มีเสียงของโม่จื๋่อฟงตอบ กลับมา”จินมู่ เจ้าต้องมีธุระสำคัญ มิเช่นนั้น หากมา รบกวนการพักผ่อนของเปิ่นหวาง เจ้าย่อมรู้ผลลัพธ์ดี”

“ท่านอ๋อง…คือ คือว่าคุณหนูรองเชียวกำลังสั่งสอน แม่นางหลินอยู่”จินมู่ถอนหายใจ ฝืนบังคับให้ตนเอง พูดออกไป ความคิดของท่านอ๋องยากที่จะคาดเดา แต่เขาไม่กล้าที่จะไม่มารายงาน

ในห้องไม่มีเสียงตอบกลับมาสักพัก จินมู่ยืนรออยู่ นานแล้ว กำลังจะคิดว่าตนเองคาดเดาความคิดของท่านอ๋องผิดไป แม่นางหลินก็เหมือนกับผู้หญิงคน อื่นๆ ของเขา? พอคิดเช่นนี้แล้ว จินมู่จึงก้าวถอยหลัง ไปหนึ่งก้าวคิดจะเดินหนีไป

“คุณหนูรองเชียวคิดว่ารู้กฎเป็นอย่างดี นางเลย ไปสั่งสอนคนอื่นรี?

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก โม่จื่อฟงสวมเสื้อคลุม ขนสัตว์แล้วก้าวเดินออกมาอย่างเกียจคร้าน อ้าปาก หาว”ไป เป็นหวางเบื่ออยู่พอดี อยากไปดูอะไรสนุกๆ

มุมปากจินมู่กระตุก เพียงพยักหน้าตอบกลับแต่ ในใจแอบรู้สึกโล่งอก แค่ท่านอ๋องไป แม่นางหลินไม่ มีทางตายแน่

ในลานบ้าน เชียวอวิ้นฉินเห็นว่าหลินซีนเยียนกำลัง ปกป้องหลินอี้เซิง นางจึงตั้งใจจะทำร้ายเด็กคนนั้น พอหลินอี้เซิงหลบไม่พ้น หลินซีนเยียนจึงเข้าไป ปกป้อง ทุกครั้งที่ปกป้องหลินอี้เซิง นางจะใช้ตัวเข้าบัง

เหล่าทหารที่อยู่รายล้อมทนมองไม่ไหว แอบกำ หมัดแน่น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่านางกำลังสั่งสอนบ่า วอย่างไร้เหตุผล แต่ลงมือหนักหมายจะฆ่าคนเช่นนี้พวกเขาเหล่าชายชาติทหารทนมองไม่ไหวจริงๆ ดีร้า ยอย่างไรก็เป็นคุณหนูรองเชียว ทำเช่นนี้มันมากเกิน ไปแล้ว

เชียวฉางเยว่ ก่อนหน้านี้ได้ห้ามเซียวอวิ้นฉินไป หลายครั้งแล้ว แต่เซียวอวิ๋นฉินไม่ยอมฟังแล้วยังผลัก นางออกไป ทำให้คนที่ยืนมุงดูต่างก็เห็นใจนาง

หลินซีนเยียนแสยะยิ้ม พี่น้องคู่นี้แสดงเก่งจริงๆ คนหนึ่งสวมบทนางเอก ส่วนอีกคนสวมบทนางร้าย หากพวกนางไม่ได้รางวัลตุ๊กตาทองสาขานักแสดง นำหญิงยอดเยี่ยมคงน่าผิดหวังไม่ใช่น้อย