ตอนที่432ร่วมมือกับโม่จื่อเฟิง

“กอง…..กองสนับสนุน”เสี่ยวหลง กมุมปากราวกับไม่เข้าใจว่านาง กำลังพูดอะไร

อี้เชิงและสวี่ห้าวมองไปทางเสี่ยว หลงพร้อมกันดวงตาทั้งสองคนเปล่ง ประกาย

“ข้าไม่รู้จริงๆพวกเจ้ากำลังพูด อะไร…..”

เสี่ยวหลงพูดไม่ทันจบหลินซีน เยียนพูดออกมาเบาๆสามคํา โ จ่อเฟิง”

สีหน้าเสี่ยวหลงชะงักแต่ลนลาน แค่แวบเดียวแต่เขาจะแก้ตัวขึ้นมา ทันทีริมฝีปากเขาขยับแต่ไม่พูดอะไร

คงจะดีกว่า

เขาไม่พูดหลินซีนเยียนพูด ต่อ “เจ้าเป็นคนของโม่จื่อเฟิง”

ที่นางพูดคือประโยคยืนยันไม่ใช่ ประโยคคำถามฉะนั้นสุดลึกในหัวใจ นางรู้ตัวตนของเสี่ยวหลงอยู่แล้วแต่ ตอนที่พูดประโยคนี้ออกมาหน้านาง ไม่ได้แสดงความตื่นเต้นหรือดีใจแต่ กลับมีความเหยียดหยามรางๆ

“เจ้าไม่ต้องปฏิเสธข้ากล้าพูด ขนาดนี้ย่อมแน่ใจอยู่แล้วแต่ข้าคิดไม่ ถึงจริงๆหลังจากโม่จื่อเฟิงทำเรื่องนั้น ออกมายังส่งคนมาคุ้มครองข้าทำไม เพราะข้าเป็นแม่ของลูกเขา เขาไม่ อยากให้ลูกเขาไม่มีแม่เลยรังเกียจฝืน ใจส่งคนมาปกป้องข้างั้นยังสร้าง ความลำบากให้เขาจริงๆ”หลินซีน เยียนพูดต่อ

“เจ้า……เหตุใดเจ้าถึงเดาออก ได้ในที่สุดเสี่ยวหลงไม่ปฏิเสธเขาคือ ผู้พิทักษ์ลับ เขาไม่สามารถบอกตัวตน ของเจ้านายได้ แต่เมื่อฝ่ายตรงข้าม เดาตัวเองออกแล้วก็คงโทษเขาไม่ได้ แล้วล่ะ

หลินซีนเยียนทำเสียงฮึดฮัดไม่ พอใจพูดเสียงเย็นชามีประโยคหนึ่ง เรียกว่าขจัดทุกอย่างที่เป็นไปไม่ได้ แล้วส่วนที่เหลือนั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้อีก นั่นแหละคือความจริง” นางคิดไม่ออกจริงๆว่าใครส่งคน มาคุมครองนางแต่คนที่สามารถเลี้ยง ผู้พิทักษ์ลับหัวรุนแรงอย่างเสี่ยวหลง ได้มีไม่มากนักที่โชคดีคือนางรู้จักคน แบบนี้น้อยมากอินฉีก็เป็นไปไม่ได้ข้าง กายอินฉีเหมือนมีคนและอำนาจมาก การตัดสินใจมากมายของเขาทั้งหมด ใช่ว่าเขาจะควบคุมคนเดียวได้ไหวผู้ พิทักษ์ลับแบบนี้เขาคิดจะส่งออกมา อาจจะทำไม่สำเร็จได้งั้นที่เหลือก็มีแค่ โม่จื่อเฟิงแล้ว

มีแค่โม่จื่อเฟิงถึงจะสมเหตุสมผล แล้วก็มีอำนาจสามารถส่งผู้พิทักษ์ลับ อย่างเสี่ยวหลงมาได้เช่นนี้ อันที่จริง ตอนแรกนางเดาออกแล้วแต่สุดท้าย การเดาออกและการเผชิญหน้าเหมือน กันนางไม่อาจยอมรับเผชิญหน้ากับ ความจริงจึงเลือกที่จะเลี่ยงแต่ตอนนี้ นางจะไม่เผชิญหน้าก็คงไม่ได้แล้ว

ไม่ว่าจะพูดอย่างไรผลการตาย ของเซียวผ่านโม่จื่อเฟิงจุดเชื้อเพลิง เผาไปแล้วนางจึงเกลียดชังเขานักแต่ ว่าภายใต้สภาพเช่นนี้นางจะโง่ใช้ อารมณ์ตัดสินไม่ได้สำหรับเพื่อกำลัง ที่เข้ามาช่วยเหลือทลายประตูใหญ่ หยิ่งศักดิ์ศรีชีวิตเบื้องหน้าไปจะมี ความหมายอะไร?หานซิ่งไม่เคยคลาน ผ่านหว่างขาเอาตัวรอดจนอับอาย หรือ?

“นายท่านส่งข้ามาปกป้องเจ้า แต่ ก็มีแค่ข้าคนเดียวเท่านั้นไม่มีกอง สนับสนุนถ้าเจ้าต้องการกองสนับสนุน เกรงว่าคงจะเกินความจริงไป”เสี่ยว หลงคิดแล้วกล่าวด้วยความนอบน้อม จริงใจ

หลินซีนเยียนขุ่นเคืองไม่

สนใจ ข้ารู้แน่นอนว่าเจ้ามาคนเดียวแต่ เจ้าพาข้าหนีออกไปแต่ไม่ได้ หมายความว่าตัวเจ้าเองจะหนีออกไป ไม่ได้นี่นะข้าต้องการให้เจ้าออกไป หลังจากนั้นหลังจากนั้นจงบอกข่าวกับ เจ้านายของเจ้าบอกเขาพวกเราอยาก ร่วมมือกับเขา เขาช่วยพวกข้าออกไป จากขุมนรกแคว้นหมันครั้งนี้และพวก ข้าจะช่วยให้เขาได้แคว้นหมันแต่นี่ ไม่ใช่การซื้อขายที่ไม่เสียดุลใช้ชีวิต พวกข้าสองสามคนไปพนันกับอำนาจ ของประเทศหนึ่งเขาตกลงแน่นอน โดยเฉพาะตอนที่เขาต้องการขยาย อำนาจอย่างรวดเร็ว”

ที่หลินซีนเยียนพูดทำให้สองสาม คนนั้นอึ้งไปไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ได้ฟัง แต่พวกเขาไม่เคยคิดไปทางฝั่งนี้เลย จริงๆใต้อาณาประชาราษฎร์ในโลก หล้าชื่อสียงโม่จื่อเฟิงอ๋องอู๋เสวียน แห่งประเทศเยว่หนานทุกคนได้ยินชื่อ ทั้งนั้นจะบอกว่าตอนนี้ใครยังมีความ สามารถพลิกแพลงสถานการณ์ แน่นอนผู้นั้นคืออู่เสวียนอ๋องโมซู

แต่ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่ได้ นึกถึงเขาในที่สุดสองประเทศนี้โดย เฉพาะอย่างยิ่งเมื่อวิเคราะห์แล้วไม่มี อะไรเกี่ยวข้องกับศึกสงครามในแคว้น หมันครั้งนี้แต่ทว่าตอนหลินซีนเยียน เสนอสิ่งนี้ราวกับคิดได้ทันทีว่าสมเหตุ สมผลยิ่งนักใครจะไม่คิดขยายอำนาจ ของตัวเองใครจะไม่คิดใช้ทรัพยากร น้อยที่สุดให้ได้มาซึ่งรางวัลที่ยิ่งใหญ่ ล่ะ?เนื้อวางอยู่ตรงหน้าขอเพียงมี ความทะเยอทะยานก็คงไม่ปฏิเสธ

เสี่ยวหลงทำสีหน้าอมไข่ไก่ลืม ดอยนางจนกระทั่งหลินซีนเยียน เร่งเร้าอีกครั้ง “เสี่ยวหลงพวกเขาจะ ออกผลแพ้ชนะแล้วเจ้ารีบใช้โอกาส ฝ่าไปเถิด”

เสี่ยวหลงพึ่งมีสติกลับมาแต่ยัง ย่นหัวคิ้วเช่นเดิมแม้เขาคิดว่าข้อเสนอ หลินซีนเยียนดีมากแต่เขายังไม่ลืม ภารกิจตัวเองเช่นเคย ไม่ได้ภารกิจ หลักของข้าคือปกป้องเจ้า ถ้าเจ้า พลาดพลั้งอะไรไปข้ากลับไปบอกข่าว นี้กับนายท่านเขาคงไม่พอใจ”

หลินซีนเยียนคงดูถูกผู้พิทักษ์ลับ ที่อุทิศตัวแก่ภารกิจเรื่องนี้ไปจริงๆนาง ถอนหายใจเอาปืนในมือเล็งไปที่แขน ตัวเอง“เจ้าไม่ไปข้าก็จะตัดสินใจของ ข้าเอง ไม่มีข้าอยู่แล้ว อี้เซิงและเจ้า นายเจ้าก็ยังร่วมมือกนได้ แต่หน้าที่ เจ้าจะล้มเหลวเจ้าไปตอนนี้อี้เซิงรอด โจว่เฉิงยังต้องการเขาคงไม่ฉีกหน้า เขาทันทีแน่ๆเป็นถึงพี่สาวของพี่เซิงอี้ เชิงยังปกป้องข้าในเวลาชั่วคราวได้”

ฟังนางพูดโน้มน้าวครั้งนี้เสี่ยว หลงกัดฟันพยักหน้ากำดาบในมือแน่น แล้วกำชับสั่งอสองสามประโยคหลัง จากนั้นถึงฝ่าเข้าไปในกลุ่มทหารที่ กำลังโกลาหลวุ่นวาย

เสี่ยวหลงไม่ละอายที่เป็นผู้ พิทักษ์ลับมืออาชีพเขาฝ่าเข้าไป ท่ามกลางทหารที่กำลังวุ่นวายแค่เวลา พริบตาเดียวก็ไม่เห็นคนเงาเขาแล้ว แม้แต่พวกทหารรอบศึกต่างไม่ทัน สนใจว่ามีเขาอยู่

“พี่สาวที่จริงข้าคิดว่าอู๋เสวียนอ๋อง เขา…. ”อี้เซิงทนพูดคำว่าโม่จื้อเฟิงไม่ ได้แม้เขาไม่เข้าใจความรู้สึกระหว่าง ชายหญิงแต่ทว่าอย่างน้อยทั้งสอง ฝ่ายอยู่ในสถานะที่แยกกันแล้วความ ห่วงใยความเป็นความตายของอีกฝ่าย ยังคงเหมือนเดิมอาจจะไม่ใช่ความ รู้สึกฝังลึกในใจแค่เป็นเหตุผลนี้ผู้อยู่

ในเหตุการณ์มองกลแผนออกเท่านั้น เอง

หลินซีนเยียนตัดบทคำพูดของ เขา“หยุดพูดได้แล้ว”

เห็นท่าทางนางเด็ดขาดอี้เซิงก็ ทำได้แค่ถอนหายใจไม่พูดอะไรอีก

ได้ยินเพียงเสียงควบม้าดังมาแต่ ไกลอีกครั้ง ทันใดนั้นโจว่เฉิงก็พากอง ทัพทหารเข้ามาสังหารถึงที่นี่ด้วยตัว เอ งแม้กองทัพพระราชวังห้าวหาญ เต็มไปด้วยพลังแต่ในที่สุดไม่อาจ ปราบกลุ่มคนมากมายของโจว่เฉิงได้ ดังนั้นหลังจากกองสนับสนุนของโจว่ เฉิงมาถึงเพียงเวลาเท่าครึ่งจอกชาก็ แพ้ย่อยยับ

หลังจากทหารพระราชวังคน สุดท้ายล้มลงโจว่เฉิงขี่ม้ามาที่หน้าอี้ เซิงเขาไม่ลงจากม้าพูดจากด้านบน มายังด้านล่าง“ยังดีที่ข้ามาทันเวลามิ ฉะนั้นก็ช่วยพวกเจ้าไม่ได้แล้ว”

อาจเป็นไปได้คือสงครามเต็มไป ด้วยชัยชนะโจว่เฉิงพูดขึ้นมาก็ยิ่ง มั่นใจมากขึ้นนัก มาดท่าทางสูงทะนง ยิ่งกว่าเมื่อก่อน รู้สึกเหยียดหยาม ประชาชนมากนัก

พวกหลินซีนเยียนไม่มีท่าทีจะพูด กับเขาทั้งหมดจึงเงียบ