ตอนที่430 เกิดเหตุการณ์ร้ายตามมา

วรยุทธกินขาดของสวี่ห้าวเมื่ออยู่ ท่ามกลางความวุ่นวายเช่นนี้มีเขาอยู่อี้ เซิงไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อยและมี หลินซีนเยียนเป็นผู้ปกป้องที่เหมาะสม ของเขายิ่งทำให้เขาได้เปรียบมาก ที่สุดฉะนั้นในเวลาแค่ไม่กี่พริบตาเดียว เขาพาอี้เซิงหนีออกมาระยะทางถึง ประตูห่างไปไม่กี่ก้าว

เสี่ยวหลงกำลังปกป้องหลินซีน เยียนซึ่งไม่มีวรยุทธจึงต้องเหนื่อย หน่อยแม้ร่างกายเขาคล่องแคล่วปราด เปรียวแต่สุดท้ายคนๆเดียวไม่อาจสู้กับ หลายมือแค่เวลาไม่นานบนร่างกาย ทั้งร่างหลงเหลือแผลคมมีดมากมาย แต่เขาเป็นบุรุษไม่ว่าบนร่างกายจะมี ร่องรอยมากเท่าไหร่เขาก็กัดฟันไม่ ร้องออกมาและยังใช้ร่างกายที่ได้รับ บาดเจ็บปกป้องหลินซีนเยียนจากการ จู่โจมทุกทิศทาง

หลังจากเสี่ยวหลงใช้หลังอัน แข็งแกร่งรับคมดาบหลินซีนเยียน ใจอ่อนทั้งใจนางเศร้าสุดจะฝืนพูด ว่า“อย่ามัวแต่ปกป้องข้าถ้าดูแลไม่ ไหวก็จงดูแลตัวเองเถิดเจ้าก็เป็นคน ไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตเพื่อรับผิดชอบ คนๆเดียว”

แม้นางไม่เข้าใจว่าเหตุใดผู้ พิทักษ์ลับซื่อสัตย์จงรักภักดีเช่นนี้แต่ สำหรับตัวนางเองกลับไม่ยอมเห็นคน อื่นสละชีพเพื่อตัวเองจริงๆโดยเฉพาะ นางไม่มีคุณค่าพิเศษกับคนๆนี้นางเป็น แค่ภาระของเขาเท่านั้นเอง

“หลินซีนเยียนนอกเสียจากข้า ตายเท่านั้นมิฉะนั้นข้าจะไม่ให้เจ้าเป็น อะไรเด็ดขาดนี่คือคำสั่งของนาย ท่าน”ท่ามกลางเลือดกระเซ็นไม่คิดว่า เสี่ยวหลงจะยิ้มออกเขาต่อสู้กับรอบ ข้างพลางค่อยๆพูด“แต่ว่าแม่นางหลิน ขอบคุณเจ้านะ”

หลินซีนเยียนไม่เข้าใจแต่ไม่ได้ ถาม

เสี่ยวหลงก็ไม่รอให้นางถามและ พูดต่อเอง“เจ้ารู้หรือไม่เจ้าเป็นเพียง คนเดียวในชีวิตนี้ที่ให้ข้าปกป้องชีวิต ตัวเองตั้งแต่เริ่มจำความได้ข้าก็เป็นผู้ พิทักษ์ลับแล้วภารกิจของข้าคือการ ทำภารกิจให้สมบูรณ์ต่อเนื่องไม่ขาด รอบตัวข้าไร้สหายไม่จำเป็นต้องมี สหายด้วยฉะนั้นแต่ไหนแต่ไรมาไม่มี คนบอกข้าตอนทําภารกิจยังบอกให้ ดูแลตัวเอง”

ตอนที่คำพูดไม่มีความรู้สึกที่ เสียใจกับตัวเองกลับพูดด้วยท่าทีเรียบ ง่ายสบายๆเสียด้วยซ้ำเหมือนกับว่า เขาไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคนน่าสงสาร แต่ว่าเมื่อคำพูดนี้มาอยู่ในใจหลินซีน เยียนกลับทำให้หัวใจนางกระตุกขึ้น มาเล็กน้อยเป็นคนๆหนึ่งที่น่าสงสาร อะไรเยี่ยงนี้ตลอดชีวิตไม่เคยได้รับ ความรักเลย? “ระวัง!”ตอนเห็นดาบยาวมาทาง คอเสี่ยวหลงหลินซีนเยียนเปิดกลไก กำไลข้อมือโดยต้องยั้งคิดในกำไลข้อ มือยิงเข็มออกมาแท่งหนึ่งแทงเข้าไป บริเวณหัวคิ้วอย่างแรงคนๆนั้นร้องแล้ว ล้มลงไปคนอื่นๆก็กระโจนโผล่เข้ามา ไม่ขาดสายสายตาเสี่ยวหลงหยุดและ มองลงไปที่กำไลข้อมือของ นาง“อาวุธลับของเจ้าช่างร้ายกาจเสีย จริง!”

หลินซีนเยียนพยักหน้า“อย่าพูด ตั้งใจต่อสู้ให้ดี!

เสี่ยวหลงตอบหันกลับไปต่อสู้ต่อ ไม่พูดกับนางอีกเลยแต่เป็นผู้นำ กองทัพทหารพระราชวังที่กำลังยืนอยู่ ตรงประตูตอนกำลังมองกำไลของ

R หลินซีนเยียนดวงตาเผยความใคร่ สนใจออกมา

เห็นคนสองสามคนใกล้มาถึง ประตูผู้นำทัพคนนั้นสีหน้านิ่งมีสมาธิ พร้อมชักดาบยาวข้างเอวออกมาเขา มองไปข้างหน้าด้วยความมั่นใจพลาง พูดด้วยเสียงเย็นชา“กำไลของเจ้าช่าง ไม่เลวนักส่งมาให้ภรรยาข้าใช้พก ติดตัวน่าจะเหมาะกว่านะ!เจ้าส่งกำไล ออกมาข้าจะเว้นชีวิตเจ้า!”

“เจ้าพูดจริงหรือ?”ในดวงตาหลิน ซีนเยียนแสดงความดีใจออกมาทันที ถอดกำไลบนมือออกมาไว้ในมือข้า เอากำไลให้เจ้า เจ้าปล่อยข้า”

เหมือนผู้นำทัพคนนั้นคาดไม่ ถึงว่าหลินซีนเยียนจะตอบตกลงได้ ง่ายดายขนาดนี้อย่างไรเขาก็เป็นผู้นำ ทัพล้วนค้นหาชีวิตบนคมดาบอาวุธชั้น เลิศล้ำค่าชิ้นใดเขาใช้สายตาแยกแยะ เขาก็ยังมีของพวกนั้นกำไลแบบนี้เอา ไปวางที่ใดก็ไม่มีราคาตลาด

แต่ทันทีหลังจากนั้นเขาก็ปล่อย แล้ว”ได้สิพวกเจ้าทั้งหมดจะตายเสีย ด้วยซ้ำส่งกำลังมาด้วยตัวเองสามารถ แลกได้หนึ่งชีวิตคุ้มค่าแน่นอนเช่นนั้น เจ้ายื่นออกมาเถิด”

ผู้นำทัพคนนั้นกล้าให้หลินซีน เยียนยื่นกำไลออกไปเพียงสังเกตผ่าน ไปเมื่อกี้นั้นเขาก็มั่นใจว่าหลินซีนเยียน ไม่มีวรยุทธ นางคุกคามอะไรเขาไม่ได้ เดิมที่พวกหลินซีนเยียนยังกังวล ว่าจะเข้าไปไกลตัวผู้นำทัพให้เร็วที่สุด อย่างไรดีนึกไม่ถึงว่าผู้นำทัพคนนั้นจะ มอบโอกาสใหญ่ให้พวกเขาเช่นนี้

บางทีเมื่อก่อนสวี่ห้าวและเสี่ยว หลงก็เหมือนกับผู้นำทัพคนนั้นดู ตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกหลินซีน เยียนดูไม่ใช่คนมีอันตรายอย่างสิ้นเชิง แต่เมื่ออยู่ด้วยผ่านมาหลายวันขนาดนี้ พวกเขาสองคนที่มีฝีมือชั้นเลิศก็ไม่ กล้าดูถูกดูแคลนหลินซีนเยียนอย่าง น้อยๆตอนดูพฤติกรรมศัตรูพวกเขาไม่ ให้หลินซีนเยียนเข้าใกล้ตัวเองแม้แต่ ครึ่งก้าวอย่างเด็ดขาด

มีคำสั่งของผู้นำทัพคนนั้นตอน หลินซีนเยียนเดินไปด้านหน้าคนเดียว ก็ดูท่าทางสบายๆไม่มีพิรุธอย่าง ชัดเจนจนกระทั่งตอนหลินซีนเยียนยิ่ง เดินยิ่งเข้าใกล้ทุกทีในดวงตาผู้นำทัพ คนนั้นเผยความตกตะลึงที่แฝงลึก

ในกองทัพล้วนมองพวกนายท่าน เป็นสายตาเดียวกันแม้ว่าผู้นำทัพผู้นี้ แต่งงานแล้วแต่สำหรับคนงามคน อย่างพวกเขาย่อมให้ความสนใจ มากกว่าชายอื่นโดยเฉพาะสำหรับ พวกเขาพวกหลินซีนเยียนเท่ากับเป็น เชลยศึกแล้วสำหรับหญิงเชลยศึกของ ทุกอย่างที่ใช้ได้ดีมากจึงเป็นของที่ พวกเขาชอบมากที่สุด

ห้าก้าวสี่ก้าวสามก้าว……

หลินซีนเยียนยิ่งเดินยิ่งใกล้รอย ยิ้มของผู้นำทัพคนนั้นยิ่งยิ้มมากขึ้น ตอนที่หลินซีนเยียนมีระยะห่างกับตัว เองเพียงหนึ่งก้าวเขายื่นมือขวาออก มาคว้าหลินซีนเยียนเข้าไปใน อ้อมอก“คนสวยกำไลนั่นกับเจ้า น่ะ……ข้าต้องการหมดเลย!”

หลินซีนเยียนสะดุดเข้าไปในอ้อม แขนผู้นำทัพสีหน้าไม่ตกใจแม้แต่น้อย ราวกับคาดการณ์ได้ถึงเหตุการณ์ สภาพนี้นางไม่เพียงไม่โกรธเคือง กลับเผยสีหน้าดีอกดีใจออกมาเสีย ด้วยซ้ำ“โอ้?ความหมายของท่าน แม่ทัพคือจะไม่ฆ่าข้าแล้วหรือ?”

“แน่นอนเจ้าเป็นคนงามเช่นนี้จะ ฆ่าลงได้ที่ไหนกัน?”ผู้หญิงประเภทนี้ ควรเย้าหยอกจนตายถึงจะถูก!ในใจ ผู้นำทัพกำลังคิดเช่นนี้มือก็ไม่นิ่ง บีบรัดบนเอวหลินซีนเยียน

ตอนกุมชัยชนะจะประมาท เลินเล่อได้ง่ายที่สุดผู้นำทัพก็เป็นเช่น นี้เขาคิดเองว่าแม้แต่ผู้หญิงคนเดียวยัง กลัวเช่นนั้นก็เป็นคนขี้ขลาดตาขาวใน สนามรบครั้งนี้จริงๆ

“แต่ว่าท่านแม่ทัพไม่ฆ่าข้าแล้วข้า อยากฆ่าเจ้าล่ะ?”ตอนหลินซีนเยียน พูดบนมือขวาถือปืนรุ่นแรกสุดไว้แล้ว ปลายกระบอกปืนเล็งบนหน้าอกผู้นำ ทัพคนนั้น

“จะใช้.……..”

ผู้นำทัพคนนั้นพูดคำ ว่า“เจ้า”ไม่ทันจบแค่ได้ยินเสียงปิ้งดัง มาก หลินซีนเยียนแค่รู้สึกว่าง่ามนิ้วสั่น สะเทือนจนชาหลังจากนั้นเลือดสดก็ สาดกระเด็นบนหน้าตัวเอง

บนหน้าอกผู้นำทัพคนนั้นถูก แหวกเป็นรูเลือด เลือดสดไหลย้อยลง มาแววตาเขายากที่จะเชื่อ

หลินซีนเยียนไม่ใช่มือปืนระดับ เซียนฉะนั้นเพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีทาง พลาดอย่างเด็ดขาดนางจำเป็นต้องยิ่ง ใกล้ตัวสิ่งที่สมกับความโชคดีคือนาง ทำได้แล้ว

ตอนผู้นำทัพลัมลงไปทหาร ทั้งหมดพุ่งเข้ามามองทางหลินซีน เยียนทันทีตอนนี้ข้างกายนางไม่มี เสี่ยวหลงปกป้องจึงดูเหมือนจะเกิด เหตุการณ์ร้ายตามมาทันที