ตอนที่408ความจริงที่สกปรก

คนบางคนที่ยังหนุ่มยังแน่น สามารถขึ้นไปนั่งบนตำแหน่งสูงๆได้ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

เทียบกับคนแบยอินฉีและโม่ จื่อเฟิงแล้วหลินซีนเยียนรู้สึกว่าตัวเอง เหมือนเห็นผู้มีมันสมองที่เก่งกาจตอน ที่คนอื่นตอบคำถามอย่างยากลำบาก คนสมองโง่ๆแบบตนแม้แต่หัวข้อก็ยัง ไม่เข้าใจนางยังจำตอนที่อยู่หอได้ พวกนางที่เป็นนักผลิตอาวุธที่เก่งกาจ กำลังดูรายการวาไรตี้กันอยู่ให้ความ

รู้สึกแบบงงค้าง

แต่ความรู้สึกนี้คิดไม่ถึงเลยว่า หลังจากที่นางข้ามมิติมาอีกโลกหนึ่ง จะยังรู้สึกถึงมันอีกครั้ง

เป็นอะไรไปคิดอะไรอยู่?”อินฉี เห็นนางเหม่อลอยเลยถามอย่าง สุภาพอ่อนโยน

หลินซีนเยียนเม้มปากส่ายหน้า แล้วตอบว่า”ไม่มีอะไร”นางเป็นอะไร ไปทั้งๆที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคน คนนั้นแล้วทำไมถึงมักจะนึกถึงเขาขึ้น มาอีก?หรือว่าจะลืมความไร้หัวใจของ เขาไปง่ายๆแบบนี้น่ะหรอ?ยังมีเรื่อง การตายของเซียวฝานอีก….

หลุมอันนี้บางทีชีวิตนี้นางอาจจะ ก้าวข้ามผ่านมันไปแล้วก็ได้

อินฉีตบบ่าของนางให้เข้าไปข้าง ในก่อน

เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ทหารพวก นั้นคงจะทำเรื่องปล่อยเช่าบ้านมาแล้ว ไม่น้อยดังนั้นภายในห้องถึงได้ถูกจัด เตรียมไว้อย่างครบถ้วนแม้แต่โต๊ะก็ เช็ดสะอาดเรียบร้อยแล้ว

อินฉีควักตะบันไฟออกมาจุด เทียนในห้องให้สว่างเดินตรวจสอบ ห้องอย่างละเอียดรอบหนึ่งจากนั้นก็ ถอดฉางเพ้าลงบนเตียงแล้วถึงจะพูด ขึ้น:”ผ้าปูที่นอนน่าจะยังไม่ได้ซักแขก คนก่อนหน้าคงจะใช้ไปแล้วเจ้าใช้พัก ผ่อนแก้ขัดไปก่อนนะข้าจะให้คนไป สืบหาว่าเจ้าของบ้านยาวิเศษถูกนำตัว ไปไว้ที่ไหน” สายตาของหลินซีนเยียนตกลง ไปอยู่ที่ฉางเพ้าที่วางอยู่บนเตียงคิ้ว ขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัวนางไม่ได้ พูดอะไรแล้วก็ไม่ได้ไปนั่งบนเตียงแต่ นั่งตัวตรงลงบนเก้าอี้ที่อยู่ข้างโต๊ะแล้ว พยักหน้าให้เขา

มือของอินฉีรู้สึกด้านชาเล็ก น้อยหยิบฉางเพ้ากลับคืนมาแววตา หม่นหมองไปครู่หนึ่งเขาไปสั่งงานคน ขับรถสองสามประโยคคนขับรถคน ก็หมุนตัวเดินออกไป

ทั้งสองคนก็นั่งเงียบอยู่ในห้อง ใครก็ต่างไม่พูดไม่จาเพียงแค่อินฉี เผลอมองไปทางหลินซีนเยียนอย่าง ไม่รู้ตัวเป็นบางครั้งบางคราว หลินซีนเยียนไม่ใช่ไม่รู้สึกถึง สายตาของเขาก็แค่ในใจยังคงมีความ แค้นอยู่อีกอย่างแค่เรื่องเล็กๆน้อยๆ แค่นี้จะทำให้ลบออกไปได้งั้นหรอ?

คนขับรถกลับมาไวมากเขาเข้ามา ในบ้านมองไปทางอินฉีก่อนรออินฉี พยักหน้าแล้วเขาถึงจะยืนพูดต่อหน้า หลินซีนเยียนว่า”บ้านหลังนี้มีทหาร รักษาการณ์อยู่สี่คนกับแม่หญิงอีกสิบ กว่าคนเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษถูกขัง อยู่ในห้องห้องหนึ่งของหอตะวันออก มีทหารสามคนเฝ้าอยู่ที่นั่นคุณหนูบ้าน ยาวิเศษที่เข้ามาก่อนพวกเราหา ตำแหน่งหอตะวันออกเจอแล้วแต่ว่า ทหารสามนายเฝ้าไว้อย่างแน่นหนา พวกนางยังหาโอกาสลงมือไม่ได้” คนขับรถคนนั้นมองหลินซีนเยียน แวบหนึ่งราวกับยังมีเรื่องบางอย่างจะ พูดต่อแต่ก็เกรงว่ามีหลินซีนเยียนอยู่ ด้วยก็เลยลังเล

“ไม่เป็นไรพูดมาเถอะ”อินฉีพูด ออกมาอย่างแน่ใจคนขับรถคนนั้นถึง กัดฟันแล้วพูดออกมา

“สถานการณ์ของแม่หญิงสิบกว่า คนไม่ค่อยดีเท่าไหร่…”ตอนที่คนขับ รถพูดออกมาแก้มก็ค่อยๆแดงออกมา เล็กน้อยกระแอมออกมาก่อนจะก้ม หน้าพูด:”ทหารรักษาการณ์ไม่กี่คน พวกนั้นไม่ใช่แค่ให้เช่าห้องธรรมดาๆ แล้วยัง…ยังเอาแม่หญิงพวกนั้นมา ทำการค้าด้วย” มองออกเลยว่าคนขับรถคนนั้น เป็นคนใสซื่อพูดถึงปัญหาแบบนี้ทั้ง หน้าก็มีสีหน้าสาบากใจ

หลินซีนเยียนพอจะรู้แล้วว่าที่เขา พูดหมายถึงอะไรตาเบิกโพลงอย่าง ไม่อยากจะเชื่อ”เจ้าหมายถึงการค้า ประเวณี?”

คนขับรถคนนั้นคิดไม่ถึงเลยว่า หลินซีนเยียนผู้หญิงที่ดูอ่อนแอแล้วก็ สุภาพอย่างนี้จะพูดออกมาจากปากดัง นั้นก็เลยพยักหน้าตอบ

“น่ารังเกียจซะจริง!ไอ้พวก สารเลว!”หลินซีนเยียนโกรธจนหายใจ แรงถ้าหากแค่ปล่อยห้องเช่าเพื่อหา รายได้เพิ่มเติมนางหลินซีนเยียนพอ จะเข้าใจได้แต่ว่าพวกเขายังเอาผู้ หญิงพวกนั้นมาเป็นเครื่องมือหาเงิน นางไม่อยากจะคิดเลยว่าผู้หญิงพวก นั้นจะรู้สึกสิ้นหวังในใจแค่ไหน

พอเข้าวังก็ถูกคุมเข้มไม่มีอิสระผู้ หญิงพวกนั้นคงจะเคยเป็นที่

โปรดปรานของเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ ผู้หญิงหลายคนดูแลผู้ชายแค่คนเดียว ก็เป็นเรื่องที่น่าอดสูอย่างมากแล้ว บางทีจนถึงวันตายพวกนางก็คงไม่มี ทางได้ไปเจอกับญาติของตนสักครั้ง และที่น่าอดสูที่สุดก็คือการสูญเสีย อำนาจของตนไปหมดสิ้นทหารไม่กี่ คนเพื่อให้ได้เงินจำนวนเล็กน้อยถึงกับ เอาพวกนางมาเป็นผู้หญิงโคมเขียว เพื่อทำการค้าขาย นี่ก็คือสถานะของผู้หญิงในยุคนี้ ตลอดชีวิตนี้จะมีสักกี่อย่างที่เป็นโชค ชะตาที่ตัวเองได้ตัดสินใจเลือกด้วยตัว เอง?

ความโมโหโกรธาของหลินซีน เยียนตกไปอยู่ในสายตาของคนขับรถ คนนั้นทำให้นัยน์ตาของเขาฉายแวว ประหลาดใจออกมา

ทหารพวกนั้นก็เป็นคนของ ทางการหรือว่าเบื้องบนจะไม่มีใคร สนใจเลย?”หลินซีนเยียนกัดฟันกรอด พูดเสียงต่ำ

อินฉีหัวเราะเหอะราวกับหัวเราะ เยาะความไร้เดียงสาของนาง”ใครจะ มาสนใจ?แม้แต่คนที่นั่งอยู่ตำแหน่ง สูงสุดของแคว้นหมันยังไม่สนใจ กระทั่งปล่อยเลยตามเลยคนเบื้องล่าง ใครเล่าจะโง่เข้าไปยุ่ง?อีกอย่าง ฮ่องเต้แคว้นหมันมีชื่อเสียงที่ไม่ดีด้าน การลงมือกับผู้หญิงไม่มีทางสู้แต่ก็รับ ประกันไม่ได้ว่าจะไม่มีคนเพื่อที่จะ เอาใจฮ่องเต้เลยทำเรื่องสกปรกบาง อย่างยกตัวอย่างเช่นทำให้แม่นาง พวกนี้ตายทั้งเป็น….

“นี่มัน…ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว!”หลิน ซีนเยียนไม่รู้ว่าจะแสดงความโกรธใน ใจออกมาอย่างไรดีความจริงของ สังคมนี้มักจะทำให้สัมผัสถึงอะไร ใหม่ๆหลายครั้ง

“ซีนเยียน…”อินฉีเรียกสตินาง เบาๆ”เจ้ากำลังโกรธจัดถ้าหากว่าเจ้า ทนดูต่อไปไม่ไหวรอพวกข้าไปเอายา จากเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมาแล้ว พวกข้าจะเผาที่นี่ทิ้งให้ก็ได้”

เผาทิ้ง?”หลินซีนเยียนมองเขา อย่างลังเลคนแบบเขาจะเผาที่นี่เพื่อ คนที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องตัวเองจริงหรอ ทำให้ผู้ที่อยู่ในวังแคว้นหมันผู้นั้นไม่ พอใจ?หาเรื่องเดือนร้อนใส่ตัวเอง?ถ้า หากว่ามันง่ายแบบนั้นจริงที่นี่ก็คงไม่ อยู่มาได้หลายปีแบบนี้หรอก

“เพื่อเจ้าไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้”

อินฉีพึ่งจะพูดประโยคนี้ออกไป หลินซีนเยียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ คิกๆออกมาใบหน้าของนางปรากฏ อย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อ หลินซีนเยียนส่ายหน้ายิ้มแหยๆ ออกมารอบหนึ่ง”ช่างเหอะในเมื่อหาที่ อยู่ของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษได้ แล้วพวกเราก็รีบไปตามหาเขากัน เถอะ”

“เห็นได้ชัดว่านางไม่อยากพูด เรื่องนี้อีกอินฉีก็ได้แต่ถอนหายใจ เฮือกหนึ่งแล้วตามไปเขาเร่งฝีเท้าเพื่อ ตามหลินซีนเยียนให้ทันคว้าแขนของ นางไว้”รอเดี๋ยว”

“ทำอะไร?”เพราะว่าผู้หญิงพวก นั้นได้รับความทารุณเหมือนมิใช่คนใน ใจของหลินซีนเยียนก็เลยเกรี้ยวกราด เผลอระบายความโกรธใส่อินฉีโดย ไม่รู้ตัวหน้าตาก็เลยบึ้งตึงไม่น่าดู อินฉีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแค่ค่อยๆ พูดว่า:”วันนี้ทหารรักษาการณ์พวกนั้น อยู่ที่หอตะวันออกพวกเราไปที่บ้าน หลักกันก่อนเถอะ”

“เจ้าหมายความว่าพวกเราจะแอบ ไปปล่อยแม่นางพวกนั้นตอนนี้หรอ?นี่ มันไม่เหมือนเรื่องง่ายๆที่มหาเสนาบดี อินอย่างเจ้าจะทำได้เลยนะ”แม้แต่นาง ก็ไม่โง่ถึงขนาดคิดว่าแค่ปล่อยแม่นาง พวกนั้นไปก็จบเรื่องแล้วหรอกนะผู้ที่ อยู่เบื้องบนแคว้นหมันคนนั้นอาจ ปล่อยคนพวกนี้ให้อยู่อย่างตายทั้งเป็น ก็ได้แต่ว่ายังไงก็คงไม่อนุญาตให้หนี ออกจากที่นี่ไปแน่ไม่แน่ว่ามันอาจจะ เป็นเหตุผลให้คนคนนั้นมีข้ออ้างมาฆ่า แม่นางพวกนี้ก็เป็นได้