ตอนที่ 483สระน้ำลึกที่หนาวเย็น

หลินซีนเยียนดังที่ปักผมจากบนหัวของนางออกอย่างระมัดระวัง ให้ทุกคนถอยหลังไปก่อนถึงจะไปตรวจสอบรอยแตกรอบๆกลไก อันนั้นอย่างละเอียดทุกคนเห็นแค่นางทำแบบนั้นไปมาอยู่สัก พักจากนั้นก็ถอนหายใจออกมาส่ายหน้าเบาๆ “ไม่ใช่อันนี้หาต่อ เถอะ”

ทุกคนได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกผิดหวังขึ้นมาในใจแต่ว่าไม่นานก็เริ่ม ตามหาต่อไป

บางทีอาจจะเป็นเพราะจํานวนคนเยอะกำลังคนมากไม่นานนัก ก็หากลไกเจออยู่หลายจุดแต่ที่น่าเสียดายก็คือหลังจากที่ผ่าน การยืนยันจากหลินซีนเยียนแล้วต่างก็ไม่ใช่ตัวเปิดไปยังทางออก

ตกลงว่าที่นี่มันมีทางออกหรือไม่?การคำนวณของเจ้าผิด พลาดหรือเปล่า ไม่แน่ว่าเมื่อตอนที่อยู่ในถ้ำอาจจะมีทางอื่นก็ เป็นได้? “ทรงเย่เหนื่อยจนหอบหายใจแรงเล็กน้อยผู้อาวุโสตระ กูลหรงสองคนช่วยพยุงตัวเขาให้นั่งพักลงบนพื้น

หลินซืนเยียนขมวดคิ้วมุ่ย สภาพของทรงเม่ทำให้นางรู้สึกว่า ผิดคาดไปเล็กน้อยดูเหมือนว่าความรู้สึกขาดอากาศหายใจของ ทรงเยจะอ่อนไหวง่ายยิ่งกว่าคนอื่นๆ

“นายใหญ่ทรงท่านจะต้องเชื่อใจข้าแล้วอีกอย่างตอนนี้พวก เราไม่มีทางถอยแล้ว”หลินซึนเยียนพูดอย่างช้าๆ
สีหน้าของทรงเข่แดงหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาผลักคนที่ช่วยพยุง ตนเองออกไปตะคอกเสียงเบาๆว่า “รีบไปตามหาเร็ว!

ผู้อาวุโสสองคนที่พยุงเขาอยู่พยักหน้ารับแล้วก็รีบไปตามหา กลไกที่เกี่ยวข้องกับทางออกอย่างรวดเร็ว อาการของทรงเย่แย่ลงเรื่อยๆ นัยน์ตาสองข้างค่อยๆแดง

ช้าๆตอนที่มองหลินขึ้นเขียนราวกับอสูรกายก็มิปานแผ่จิตสังหาร

ออกมาเป็นนัยๆ

หลินซีนเยียนยิ้มอย่างเย็นชาในใจคนคนหนึ่งเมื่อใกล้ตายก็ จะคล้ายสัญชาตญาณระวังตัวออกมาสนะทรงเย่เล่นละครมาโดย ตลอดสุภาพกับนางเป็นอย่างมากดูแล้วราวกับเห็นนางเป็น คนในค่ายของเขาคนหนึ่งจริงๆ ที่จริงแล้วนี่สิถึงจะเป็นความจริง ในใจของเขาจริงๆ

หลินซีนเขียนไม่มีความสงสัยใดๆเลยว่าหลังจากที่ทรงเย่ บรรลุเป้าหมายแล้วจะต้องลงมือกับนางอย่างไม่ยอมมือแน่นอน หญิงสาวที่อายุไม่มากคนหนึ่งก็เท่านั้นไม่มีค่าให้ใช้งานแล้วเขา ก็ไม่เก็บเอาไว้หรอกยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เขาพูดประจบนางในใจ คงจะเก็บความดูถูกดูแคลนเอาไว้มากสินะ

มีช่วงเวลาแวบหนึ่งหลินซีนเยียนคิดที่จะไม่สนใจกลไกประตู ทางออกนั่นตายไปพร้อมกับคนพวกนี้ซะเลยบางทีนางอาจจะคิด ที่จะฝังคนตระกูลหนึ่งพวกนั้นให้ตายไปแต่แรกแล้วเพื่อเป็นการ ล้างแค้นให้ไม่จื่อเฟิงก็เป็นได้

แต่ว่านางก็รู้สึกว่าให้พวกเขาหายไปแบบนี้มันง่ายเกินไปหน่อยจะต้องทำให้เขาคิดว่าเขาได้ทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้วค่อย จัดการพวกเขาถึงจะทำให้เขาตายไปอย่างหมดหวัง

พอคิดถึงไม่จื่อเฟิงในใจของนางก็อดที่จะเจ็บปวดขึ้นมาไม่ได้

แววตามืดมนท์ท่าที่ตามหากลไกก็ดูเชื่องช้าลง “แม่นางหลินเจ้ามาดูหน่อยว่าใช่หรือไม่? “เสียงของหล่อ มซานดังเข้ามา

หลินซีนเยียนได้สติกลับมาจริงด้วยหล่อวิ๋นซ่านคนคนนี้เป็น คนที่ไม่มีความแค้นอะไรใดๆกับนาง นางจะทำเพื่อการล้างแค้น แล้วลากคนบริสุทธิ์ไปลงนรกด้วยกันไม่ได้คนที่บริสุทธิ์พวกนี้จะ โยงไปถึงครอบครัวผู้บริสุทธิ์อีกเท่าไหร่กัน?

ความคิดในหัวของนางยุ่งเหยิงไปหมดอดที่จะคิดถึงยุค ปัจจุบันไม่ได้เห็นการสู้รบล้างฆ่าฟันกันที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรเลย ก็ คือพวกชาวบ้านที่ไม่มีความผิดอะไรเลยไม่ใช่รึไง?ทุกๆครอบ ครัวทุกๆคนในครอบครัวต่างก็ได้รับบาดเจ็บต่างก็นำพาให้เกิด ภัยพิบัติทำลายทุกอย่างให้หมดสิ้น

นางถอนหายใจออกมาเดินไปตรงหน้าของหล่อนซ่านถือที่ ปักผมแล้วสํารวจรอยแตกนั้นอย่างระมัดระวังเพียงแค่ได้ยิน เสียงกริกเบาๆดังขึ้นนางก็ตาลุกวาวเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย พยักหน้าเบาๆแล้วพูดขึ้น “อันนี้นี่แหละ

ทุกๆคนได้ฟังดังนั้นก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันทีหลินขึ้นเขียนไม่ ทำให้พวกเขาผิดหวังจริงๆนางดึงที่ปักผมกลับมาใช้ฝ่ามือลูบ สัมผัสกับหินก้อนที่ผิดแปลกก้อนนั้นอยู่สักพักทุกๆคนต่างก็มองไม่ค่อยชัดว่านางทําอะไร

ที่ตื่นเต้นที่สุดคงไม่พ้นทรงเย่เขาคว้าผู้อาวุโสตระกูลทรง ข้างๆไว้แน่นพยุงตัวขึ้นแล้วตะคอกเสียงเบา “เร็ว ไปกัน!

คนของตระกูลทรงเชื่อฟังคำสั่งของทรงเยดังนั้นเลยเดินไปที่ ด้านหน้าในทันที

หลินซียเยียนตามอยู่ข้างหลังติดๆ หล่อขึ้นซ่านตามอยู่ข้างๆ หลินขึ้นเขียนผ่านด่านที่ยากลำบากนี้ไปขบวนก็จะเข้าใกล้แหล่ง สมบัติลิกเข้าไปอีก

อุโมงค์ไม่ได้ยาวมากเพียงแค่ระยะทางร้อยกว่าฟุต

คนตระกูลหรงที่เดินอยู่ข้างหน้าถือคบไฟไว้เมื่อเดินไปจนถึง สุดอุโมงค์ก็หยุดฝีเท้าลงที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาก็คือสระน้ำเย็น แห่งหนึ่งเพราะว่ามีอากาศทรงเย่เลยหายใจสะดวกขึ้นมากเขา ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วกลับมาเป็นเจ้านายใหญ่แห่งตระกูลหรงอีก ครั้ง

แม่นางหลินเจ้ามาดูนี่ตรงนี้มันเป็นกลไกอะไรอีก “ทรงเยี่หันมา ถามหลินซ๊นเขียนสีหน้ายังคงยกย่องและนับถือเหมือนเดิม ความเร็วในการเปลี่ยนสีหน้านี้ไม่ธรรมดา

หลินซีนเยียนแกล้งทำเป็นไม่เห็นการเปลี่ยนไปของเขาเดิน มายังสระน้ำเย็นแห่งนั้นพร้อมกับหลื่อนท่านทั้งส งสองคนมองตา กันแวบหนึ่งต่างก็เห็นความตื่นตกใจออกมาจากแววตาของอีก

ฝ่าย
“คิดไม่ถึงเลยว่าแหล่งซ่อนสมบัติเก๋งจีนจริงๆ จะเป็นเหมือนกับ ภายในถ้ำที่หลอกพวกเราให้สับสนสุดท้ายสุดทางก็ถูกสระน้ำ เย็นนี้มาขวาง หล่อนท่านพูดขึ้น

นายใหญ่หลี่เจ้าเคยเห็นสระน้ำเย็นนี้มาก่อนงั้นหรือ?” ทรงเข้ ตาเป็นประกาย

“หล่อนซ่านกำลังเตรียมจะอ้าปากอธิบายหลินขึ้นเขียนกลับ แทรกขึ้นมาก่อน”อืมสระน้ำเย็นแบบนี้ข้าก็เคยเห็นมาก่อนคิดว่า นายใหญ่หลีก็คงเคยเห็นสระน้ำเย็นอื่นๆที่ใช้หลอกลวงผู้คนมา ก่อนเหมือนกันล่ะมั้ง ถ้าหากไม่มีอะไรผิดคาดผ่านสระน้ำหนาว เย็นนี้ไปก็จะสามารถเห็นของที่พวกเราตามหาในครั้งนี้แล้วล่ะ

ถ้าหากเป็นอย่างที่พูดเช่นนั้นสระน้ำเย็นที่จะต้องไม่ใช่ง่ายๆ แน่สระน้ำเย็นนี้…จะผ่านไปได้อย่างไรล่ะ?”ทรงเยถามขึ้นอีก

หล่อวิ๋นซ่านเห็นหลินซีนเขียนตอบคำถามก่อนหน้าก็รู้ว่านาง จะต้องมีแผนอะไรแน่ๆเพราะงั้นตอนที่ทรงเยถามคำถามออกมา เขาเลยนิ่งเงียบไว้ไม่พูดอะไร

ได้แต่ฟังที่หลินซีนเยียนพูดว่า “สระน้ำเย็นนี้แน่นอนว่า อันตรายอย่างยิ่งแต่ว่านั่นมันสำหรับคนธรรมดาคนที่อยู่ที่นี่ต่าง ก็เป็นยอดฝีมือชั้นเยี่ยมดังนั้นน่าจะไม่มีปัญหาอะไรก็แค่เวลา ผ่านสระน้ำเย็นจะต้องใช้ทักษะบางอย่างก็เท่านั้น”

“ทักษะ?”ทรงเยสีหน้าอ่อนโยนเล็กน้อย”โปรดอธิบายหน่อย เถอะ”

หลินซีนเขียนเดินมาแถวๆนของสระน้ำนั้นคุกเข่าลงแบมือจุ่มลงไปในสระน้ำเย็นนั้นจากแสงไฟอ่อนๆ สามารถมองเห็นภายใน สระน้ำเย็นนั่นมีเงาสีดำบางอย่างว่ายผ่านไป พวกนั้นก็คือ อันตรายที่อยู่ในสระน้ำเย็นปลากินเนื้อ…ชนิดหนึ่ง”

“ทุกๆคนต่างตกใจปลากินเนื้อหลายคนที่อยู่ที่นี่ก็ไม่เคยได้ยิน มาก่อนมีคนหนึ่งพูดขึ้นมาทันทีว่า “ที่แท้ก็เป็นแค่ปลาเท่านั้นเห็น ข้าเป็นอะไรต่อให้เก่งกาจจะเก่งกาจสักแค่ไหนเชียว จากวรยุทธ ของพวกเราจะฆ่าปลาสักกี่ตัวยากอะไรกัน?

ใช่ๆก็แค่ไม่รู้ว่าทุกคนต่างก็ตน้ำเป็นกันรึเปล่า? “มีคนถาม ขึ้นมาอีก

ทรงเย่รีบให้คนนับจํานวนคนที่ดำน้ำได้ทันที การนับคำนวณ ครั้งนี้ก็พบว่าที่อยู่ที่นี่มีคนจำนวน1ใน3ที่ดำน้ำไม่ได้ ดังนั้นคนที่ มีโอกาสสามารถผ่านสระน้ำเย็นได้ก็เหลือแค่2ใน3เท่านั้น