ตอนที่ 482 พื้นดินที่พลิกคว่ำ

ภายในอุโมงค์ที่มืดมิดทุกๆคนสามารถรับรู้ได้ถึงการมีตัวตน ของกันและกันแต่มองไม่เห็นเงาของกันและกันแม้แต่เหล่าผู้ อาวุโสที่ผ่านสนามรบมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนก็ยังยากที่จะไม่ตื่น เต้นไม่ได้

จุดคบไฟ เสียงของหลินซินเยียนยามปกติดังขึ้นทำให้ใจที่ตื่น เต้นของทุกคนคลายลงเล็กน้อย

แสงสว่างจากคบไฟที่ถูกจุดขึ้นทีละอันทีละอันทำให้ทุกคนถึง จะมองเห็นสภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจนนี่เป็นอุโมงค์ ยาวแห่งหนึ่งสูงประมาณคนสองคนกว้างประมาณคนสี่คนล้อม รอบไปด้วยกําแพงหินเรียบๆ สถานที่ที่จะใช้ประโยชน์ได้สักนิดก็ ไม่มี

“เมื่อกี้…มันเกิดอะไรขึ้น? “มีผู้อาสุโสคนหนึ่งอดที่จะถาม คำถามที่ทุกคนต่างก็คาใจออกมาไม่ได้พวกเขาจำได้แค่ว่าเมื่อกี้ อยู่ในถ้ำจู่ๆคบไฟก็ดับลงอย่างกะทันหันหลังจากนั้นพวกเขาก็ รู้สึกแค่ว่าร่างกายของตนเองตกลงไปข้างล่างเล็กน้อยตอนที่จุด คบไฟใหม่อีกครั้งก็มาอยู่ที่อุโมงค์นี้แล้ว

ทรงเย่และหล่อวิ๋นซานต่างก็มองไปทางหลินซีนเยียนทรงเย พูดขึ้นว่า “ใช่แม่นางหลินเจ้ารีบบอกพวกข้ามาเถอะเรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้ทำให้พวกข้าต่างก็ตกใจกันไม่ น้อย”
แม้ว่าจะพูดเช่นนี้แต่ว่าดูจากใบหน้าของทรงเย่มองไม่ออกถึง ร่องรอยความตกใจเลยสักน้อยยิ่งกว่านั้นนัยน์แววตาคู่นั้นของ เขาฉายแววตื่นเต้นดีใจอย่างชัดเจน ใช้ตื่นเต้นดีใจเพียงเวลา พริบตาก็กำจัดคนของตระกูลหลิงไปได้หมดเขาคิดถูกแล้วที่ฝาก ความหวังทั้งหมดไว้ที่ตัวของหลินซินเยียน

นี่มันก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง? พวกเราเข้ามาในกลไกของ ถ้ำแห่งนี้แล้ว”หลินซีนเขียนพูด

อืมแน่นอนว่าพวกข้ารู้ว่ามันคือกลไกก็แค่ทั้งหมดนี้ตกลงว่า มันเกิดขึ้นได้อย่างไรกันล่ะเจ้า….ค้นพบกลไกตั้งแต่เมื่อไหร่ กัน?”หล่อลื่นซานก็อดไม่ได้ที่จะถามเหมือนกัน

เผชิญหน้ากับหล่อนซ่านท่าทางของหลินซีนเขียนก็อ่อนโยน ขึ้นกว่าเดิมอย่างชัดเจนครั้งนี้นางถึงจะชี้ไปที่ด้านบนสุด” บนหัว ของเราก็คือที่เราอยู่เมื่อสักครู่ส่วนพวกเราร่วงลงมาที่ในนี้มัน ก็แค่เพราะว่าพื้นดินพลิกคว่ำก็เท่านั้นเอง”

พื้นดินพลิกคว่ำ? “มีคนอุทานตกใจออกมาราวกับรู้สึกว่าเหนือ

ความคาดหมาย

แถมความจริงของเรื่องยังทำให้บางคนคาดคิดไม่ถึงอีกด้วย ใครจะไปคิดได้ว่ากลไกของถ้ำแห่งนั้นจะอยู่ใต้เท้าของทุกคน

“ใช่พื้นดินพลิกคว่ำ”หลินซีนเขียนพยักหน้าแล้วก็พูด ต่อว่า “เพียงแต่ถึงแม้ว่าจะเป็นพื้นดินพลิกคว่ำแต่ข้างในก็ยังมี กลไกอีกมากถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าข้าค้นพบวิธีเปิดกลไกล่ะก็ พวกเราทุกคนก็จะกลายเป็นกองเลือดแบบผู้อาวุโสตระกูลหลังในพริบตา

ใบหน้าของทุกคนเผยสีหน้างงงงสงสัยออกมาหลินขึ้นเขียน ไปที่ด้านข้างของอุโมงค์ทั้งสองฝั่งแล้วก็พื้นที่ด้านหน้าที่ยาวติดๆ กันมา”พวกเจ้าดูตรงนั้น…..

“นั่นมัน… “หล่อวิ๋นซานกลืนน้ำลายลงคอไม่อยากจะเชื่อ สายตาของตนเอง ใบมีดคม?”

“ใบมีดหยักคบกโบ ด้านบนยังเต็มไปด้วยน้ำยาละลายอีก ด้วย”หลินซีนเยียนอธิบาย: “ก่อนหน้านั้นผู้อาวุโสตระกูลหลังก็ ถูกมีดคมกริบแทงตายตอนที่แผ่นดินพลิกคว่ำจากนั้นก็ละลาย กลายเป็นเลือด ยาละลายปกติแน่นอนว่าไม่สามารถละลาย ร่างทั้งหมด ให้กลายเป็นเลือดได้ในพริบตาแต่ว่าที่พวกเราเห็นก็ เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของผู้อาวุโสข้างบนที่ถูกละลายก็เท่านั้น พวกเจ้าดูที่ล่างเท้าสิ…”

ตามที่นางบอกทุกคนถึงพบว่าใต้เท้าของตนเองนั้นก็มีเลือด อยู่เหมือนกันมีบางคนในนั้นกลัวจนส่งเสียงร้องออกมาเพราะว่า แถวๆเท้าของเขายังมีซากส่วนที่ยังไม่ละลายหลงเหลืออยู่

เลือดและใบมีคมที่ขอบอุโมงค์ณสถานที่เกิดเหตุนี้ได้พิสูจน์ แล้วว่าคําพูดของหลินซีนเยียนเป็นความจริงขณะนั้นทุกคนต่างก็ อดกลัวไม่ได้ออกมาหากว่าไม่มีหลินซืนเยียนที่หากลไกเจอถ้างั้น พวกเขาก็คงจะโชคร้ายมีจุดจบแบบเดียวกับคนของตระกูลหลิง ไปแล้วล่ะ

สีหน้าของหลินซีนเขียนเองก็รู้สึกโชคดีเหมือนกันแต่ว่าในใจกลับอดที่จะหัวเราะอย่างเย็นชาไม่ได้นางไม่มีทางบอกคนพวกนี้ หรอกตอนที่นางพบว่าคบไฟดับลงทั้งหมด ในเวลาเดียวกันนางก็ คิดว่าลมมาจากทิศทางไหนกันสามารถทำให้คบไฟดับลง ทั้งหมดได้ภายในพริบตาต้องรู้ให้ได้ในตอนที่ทุกคนกระจายกัน ยืนอยู่นาง ใช้เวลาคิดอยู่นานมากแล้วก็คิดออกแค่ทิศทางเดียว นั่นก็คือข้างใต้เท้า

ดังนั้นพอนางแน่ใจในการคาดเดาของตนแล้วนั้นก็เริ่มตามหา กลไกที่อยู่ใต้เท้าบางทีในด้านแบบนี้ความสามารถของนาง ถือว่ามีมากกว่าคนปกติทั่วๆไปดังนั้นก็เลยทำให้นางพบร่องรอย นูนเว้าอยู่บางส่วนบนพื้น

คนตระกูลหญิงสองคนที่ตายไปก่อนแรกนั้นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ

แต่ว่าคนที่ตายไปทีหลังพวกนั้นต่างก็เป็นการทดลองของนาง

เพราะงั้นตอนที่อยู่ใกล้ๆ ทรงเย่นางเลยให้คนของทรงเย่เข้ามา

อยู่ข้างหลังใกล้ๆนางในเวลาเดียวกันก็ให้คนของหลอนซ่านมา

อยู่ข้างหลังใกล้ๆตนด้วยตอนที่นางเปิดกลไกขึ้นอีกครั้งก็มีเพียง

แค่คนของตระกูลหลิงที่ยังอยู่ในวงล้อมของคมมีดก็เท่านั้น

ดูราวกับว่าจะเป็นการแก้กลไกอย่างง่ายๆ ครั้งหนึ่ง แต่ว่า สําหรับนางทําไมต้องเอาชีวิตมาเดิมพันแล้วนางจะต้องชนะ เท่านั้นจะแพ้ไม่ได้เพราะว่าเพียงแค่พนันแพ้นั่นก็คือจุดจบของ ชีวิต

โชคดีที่พระเจ้าเห็นใจคนที่เตรียมใจพร้อมจะตายอย่างนาง อีกครั้ง
โชคดีที่ทั้งชีวิตของนางต้องอยู่ร่วมกับกลไกอาวุธมาตลอด สําหรับด้านนี้นางฝึกฝนมาเป็นเวลานาน ในที่สุดในช่วงเวลา จำเป็นก็ช่วยชีวิตตัวเองไปได้หนึ่งครั้ง

แต่ว่าอุโมงค์แห่งนี้ทั่วทุกทิศต่างก็ปิดหมดตอนนี้พวกเราควร ทำอย่างไรดี? จะรอตายอยู่ที่นี่เฉยๆไม่ได้หรอกนะ? อีกอย่างข้า รู้สึกหายใจลำบากนิดหน่อย”ทรงเย่หายใจแรงสองที่ดูแล้ว หน้าแดงผิดปกติ

ที่มีพื้นที่เล็กแคบพวกเรามีคนเยอะก็เลยใช้อากาศหมดอย่าง รวดเร็วเพราะงั้นพวกเรารีบไปหาทางออกกันเถอะ”หลินซีนเขียน พูดพร้อมผายมือเริ่มสำรวจบนกำแพงของอุโมงค์นี้ทั่วๆ

คําพูดและการกระทําของนางทำให้ทรงเขตกใจอย่างแรง” เจ้ายังไม่รู้ว่าทางออกของที่นี่อยู่ที่ไหน?เจ้ากล้าให้พวกข้าตกลง มาเนี่ยนะ?”

ถูกนางโมโหไม่เบาสีหน้าของทรงเยี่ยิ่งแดงขึ้นมาชัดเจนนั่น เป็นอาการของการขาดอากาศระดับเล็กน้อย

“ถึงแม้ข้าจะไม่รู้ว่าทางออกอยู่ที่ไหนแต่ว่าเมื่อตอนอยู่ในถ้ำ ก็มีแค่ที่นี่ที่เดียวที่มีกลไกถ้าหากพวกเราไม่ตกลงมาก็จะถูกขัง อยู่ด้านบนนั้นต่อไปในเมื่อทางเลือกมีอยู่แค่ทางเดียวพวกเราก็ ต้องลงมา “หลินซีนเยียนพูดอย่างมีเหตุผลมือก็ยังคงทำต่อไป เหมือนเดิม”ขาขอแนะนำให้ทุกคนหาไปด้วยกันถ้าหากไม่อยาก เฉาตายอยู่ที่นี่ล่ะก็นะ”

คำพูดก็มาถึงขั้นนี้แล้วคนอื่นๆยังจะพูดอะไรได้อีกได้แต่ช่วยกันเริ่มตามหากลไกไปทั่วๆ

ไม่นานก็มีผู้อาวุโสท่านหนึ่งพบหินบนฝ่ามือสามารถขยับได้ เขาตื่นเต้นดีใจตะโกนเรียกไปด้วยกดมันลงไปด้วย “ข้าหาเจอ

ที่น่าเสียดายก็คือเขายังไม่ทันพูดจบมีดสั้นเล่มหนึ่งก็พุ่งออก มาจากกําแพงหินแทงเข้าไประหว่างคิ้วของเขาอย่างจังบางทีเขา ตายไปก็อาจจะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ค้นพบกลไกแล้วอย่าพึ่งทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้ารอข้าไปดู ก่อน”หลินซีนเยียนถอนหายใจแล้วพูดออกมา

มีผู้อาวุโสคนนั้นเป็นตัวอย่างทุกคนต่างก็ยิ่งตื่นกลัวหนัก เข้าไปอีกในอุโมงค์เงียบมากความตายของคนอีกคนหนึ่งทำให้ ในใจของพวกเขานิ่งสงบขึ้นมา

ต่อมาก็มีคนพบบางแห่งที่มีกลไกขยับได้แต่ว่าครั้งนี้คนคนนั้น เลยไม่กล้าไปแตะต้องมัน ได้แต่เรียกหลินขึ้นเขียนมาดู