ตอนที่ 481แตกแยก

เผชิญหน้ากับการต่อว่าอย่างกะทันหันของหลัง ทุกๆคนต่างมี สีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวราว กับใคร นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ก็ยังไม่เข้าใจช่วงเวลาก่อนหน้า

แต่ว่าทุกคนต่างก็เห็นชัดเจนตำแหน่งที่ผู้อาวุโสตระกูลหลัง สองคนยืนอยู่ในตอนแรกตอนนี้เหลือเพียงแค่กองเลือดหนึ่งกอง เท่านั้นแต่ผู้อาวุโสที่มีวรยุทธเหนือชั้นทั้งสองกลับหายไปอย่าง ว่างเปล่าหายไปต่อหน้าต่อตาทุกๆคนอย่างสิ้นเชิง

“กลิ่นของเลือดนี้มัน…”ผู้อาวุโสที่รู้วิชาแพทย์แห่งตระกูลทรง คนนั้นเดินหน้าเข้าไปดูสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยเหมือนกัน กับกลิ่นที่พวกเราได้กลิ่นตรงปากถ้ำไม่มีผิด”

“เหมือนกัน?”ทรงเย่เองก็ตกใจเช่นกัน เจ้าหมายความว่า กลิ่นการกัดกร่อนนั่นที่พวกเราได้กลิ่นในตอนแรกก็คือกลิ่นเลือด แบบนี้น่ะหรอ? แต่ว่าในเวลาเพียงพริบตาเป็นไปได้ยังไงที่ทำให้ คนที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งสองคนถึงกลายเป็นกองเลือดเกรงว่าบนโลก ใบนี้นายาละลายก็คงทำได้ไม่ถึงขั้นนี้

นั่นน่ะสิ”ทุกคนเห็นด้วยไปตามๆกัน

หลังสู่ดึงดาบยาวข้างเอวออกมาชี้ไปทางคนที่อยู่รอบๆแล้ว ตะโกนออกมา:”พวกเจ้าไม่ต้องมาเสแสร้งที่นี่ก็มีแต่พวกเราแค่นี้ ในหมู่พวกเจ้าจะต้องมีฆาตกรแน่ๆ รีบออกมาซะบางทีขาอาจจะ เหลือศพพวกเจ้าไว้แบบครบถ้วน!”
“หลังสู่ปัญญาของท่านซ้ายอมเลยจริงๆ คนอย่างท่านเนี่ยนะ เหมาะสมที่จะเป็นนายใหญ่แห่งตระกูลหลัง?”หลินซีนเยียนยึด หลังตรงเสียงดังสะท้อนวนอยู่ภายในถ้ำที่ว่างเปล่าไม่รอให้หลัง ได้ระเบิดอารมณ์ออกมานางก็พูดขึ้นต่อ”ท่านทำไมไม่คิดๆดู ในเมื่อก่อนหน้าที่พวกเราจะเข้ามาที่นี่ก็มีกลิ่นการกัดกร่อนแบบ นี้นั่นแสดงว่าที่นี่ก่อนหน้านี้ก็มีคนกลายเป็นเลือดอย่างกะทันหัน เหมือนกันแถมยังมีกลิ่นเหมือนกันโชยออกมาอีก”

ใช่หลิงสู่เจ้าใจเย็นหน่อยยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งต้องใจเย็นเจ้าจะ ทําบ้าๆออกมาก็ไม่เป็นไรแต่อย่าดึงพวกข้าหลายคนเข้าไปยุ่ง ด้วย”ทรงเข่พูด

หลังสู่มองหลินซึนเขียนอย่างเยือกเย็น เจ้าหมายความว่าใน ถ้ำแห่งนี้มีบางสิ่งฆ่าคนของข้างั้น?”

“บางสิ่ง?”หลินซึนเขียนขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าใช่บางสิ่งหรือไม่แต่

ว่าการตายของคนของเจ้าจะต้องเกี่ยวข้องกับท่านแห่งนี้เป็นแน่

“ถ้างั้นเจ้าก็อธิบายมาให้ชัดเจนข้าหลิงสู่ไม่ใช่คนที่จะฝืนทน อะไรใครหากว่าคนของขาตายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุพวกเจ้าก็ อย่าได้คิดที่จะออกไปข้างนอกได้ง่ายๆ “มาถึงขั้นนี้หลังสู่ก็ยังคงมี สีหน้าไม่พอใจ

“นายใหญ่หลังตอนนี้เรื่องราวยังไม่กระจ่างเจ้าก็โทษคน กันเองไปก่อนแล้วแบบนี้มันไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่เลยเมื่อผู้ อาวุโสทั้งสองก็อยู่ข้างกายเจ้าพวกข้าคนอื่นๆ นั้นอยู่ห่างออกมา ตั้งไกลถ้าหากจะฆ่าคนสองคนในพริบตา โดยไม่เหลือร่องรอยใดๆพวกข้าก็คงไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น”ทรงเยอธิบาย ออกมา

“แต่ว่าคําอธิบายของทรงเย่ก็ทำให้หลังไม่เห็นด้วยเขาพูด ขึ้นอีกว่า “คนธรรมดาอาจจะเป็นไปไม่ได้แต่ว่าพวกเจ้าต่างก็เป็น ยอดฝีมือที่เก่งกาจระดับปรมาจารย์ทั้งนั้นนั่นมันก็พูดยากหลิน ซีนเยียน เจ้าบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับถ้ำแห่งนี้เจ้าก็พูดให้ กระจ่างส!”

หลิงสู่ตั้งใจมาหาเรื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำลายความอดทน สุดท้ายของหลินซีนเยียนไปจนหมดสิ้นเรียบร้อย ตอนนี้สำหรับ นางแล้วคนที่ไม่ได้สำคัญอะไรแต่แรกที่นางต้องการก็แต่เพื่อแก้ แค้นเท่านั้นนางเห็นตัวเองเป็นเสมือนคนใกล้ตายมาตั้งนานแล้ว ตลอดทางมานี้ก็แค่อดทนเอาไว้เท่านั้นตอนนี้ในเมื่อหลิงสู่กลับ หน้ามือเป็นหลังมือถ้างั้นนางก็จะตัดทิ้งไปอย่างง่ายๆ

นางถอยหลังไปก้าวหนึ่งมาอยู่ข้างหลังทรงเย่จากนั้นก็พูดกับ หลิงสู่ด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “หลิงสู่เจ้าหาเรื่องข้าจนได้เพราะ งั้น…..แม้ว่าข้าจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ว่าข้าจะไม่บอกเจ้าหรอก ข้าขอประกาศไว้ตอนนี้เลยพันธมิตรระหว่างเราจบสิ้นกัน!

มิตรภาพบทจะแตกหักก็แตกยิ่งไปกว่านั้นระหว่างนางกับหลัง สู่ก็ไม่เคยมีมิตรภาพต่อกันตั้งแต่แรกแล้ว

หลังสู่ตกใจอย่างมากเกิดบันดาลโทสะยกดาบขึ้นกะจะฟัน หลินขึ้นเขียนแต่ว่ายังไม่ทันที่จะถึงตัวก็ถูกทรงเย่ชักดาบขึ้นมา กันไว้ก่อน
“หลิงสู่เจ้าอย่าเกินไปให้มันมากนัก! “ทรงเย่เองก็โมโหแล้ว เหมือนกัน

หลบไป! วันนี้ถ้านางไม่พูดให้กระจ่างตระกูลหลิงจะไม่ปล่อยไป แน่!”หลังสู่ตะคอกเสียงกร้าว

สีหน้าของทรงเค่อนข้างลำบากใจแต่ว่านัยน์แววตาล็กๆ กลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อยเต็มทีเขาก็แค่กะว่าจะทำให้คน พวกนี้จากไปโดยไม่กลับมาตอนนี้การแตกแยกกับหลิงสู่ก็เป็น เพียงแค่การกระทำล่วงหน้าเท่านั้นเขาส่งสายตาไปหาคนรอบๆ เหล่าผู้อาวุโสแห่งตระกูลหนึ่งก็เข้าใจเข้ามาปกป้องเขาทั้งสอง คนถอยออกทีละก้าวทีละก้าว

นายใหญ่หรง ในเมื่อหญิงไม่ยอมเชื่อใจข้าเช่นนั้นพวกเราก็ แยกทางกันเถอะ”หลินซีนเขียนพูดประโยคนี้จบก็เข้าไปกระซิบที่ ข้างหูของทรงเยอีกสองสามประโยคพอทรงเย่ได้ฟังแววตาก็เป็น ประกายสั่นไหวจับดาบยาวที่อยู่ในมือแน่นยิ่งขึ้น

หล่อวิ๋นซ่านที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไกลพอสมควรหลินซีนเขียนก็ ส่งสายตาหาเขาอีกครั้งเขาขมวดคิ้วงุนงงอยู่สักพักแล้วถึงจะนำ คนของตระกูลหลี่มาอยู่ที่ด้านหลังคนตระกูลหนึ่ง

เพียงแปปเดียวคณะเดินทางก็แบ่งออกเป็นสองกลุ่มคนของ หลังสู่ดูโดดเดี่ยวจนน่าสงสาร

“พวกเจ้าอย่าได้คิดที่จะไปได้ทั้งแบบนี้!”หลิงสู่พูดอย่างโมโห นคนกะจะบุกขึ้นไปข้างหน้าแต่ว่าตอนที่เขาบุกขึ้นไปในตอนนั้น เขากลับเห็น มุมปากของหลินซินเยียนเหยียดยิ้มเยาะเย้ยออกมา

ใจของเขาก็กระตุกแรงวูบยังไม่ทันจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ใดๆ รู้สึกเพียงแค่ด้านหน้ามันมืดมิดทั้งที่มืดลงในพริบตา

คบไฟดับลงอย่างน่าประหลาดทั้งหมดอีกครั้ง ตอนที่ยังพอมีแสงสว่างจากไฟอยู่หลังสู่ยังมองไม่ชัดเลยว่า รอยยิ้มของหลินซินเยียนตกลงว่ายิ้มกว้างสุดแล้วหรือยัง

“จุดไฟ!”หลิงสู่หยุดความคิดที่จะบุกไปข้างหน้าตะโกนเสียง ดังใส่ตระกูลหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง

แต่ว่าเสียงของเขาดังก้องไปทั่วทั้งแต่กลับไม่มีใครตอบ กลับมาเลยเหงื่อไหลเต็มแผ่นหลังของเขาในทันทีแม้แต่เหงื่อที่ อยู่บนหน้าผากก็ยังไหลย้อยลงมาตามแก้มของเขา

หลังสู่กลืนน้ำลายลงคอกัดฟันแน่นควักตะบันไฟออกมาจาก อกเสื้อเพียงแต่แม้แต่เขาเองก็คิดไม่ถึงก็คือตอนที่เขาหยิบตะบัน ไฟขึ้นมาจุดไฟมือทั้งสองข้างของเขาสั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย

ตะบันไฟจุดคบไฟที่อยู่ในมือซ้ายของเขาแสงไฟสว่างไสวขึ้น ในพื้นที่เล็กๆ แต่รอบๆตัวเขาว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาของผู้ใดที่มี อยู่ก็เพียงแค่กองเลือดเป็นกองเป็นกอง

นอกจากพื้นที่ที่แสงไฟสว่างไสวก็เป็นภาพของความมืดมิด มองไม่เห็นสิ่งใดไม่เห็นใครทั้งโลกราวกับเหลือเพียงแค่พื้นที่ เล็กๆเท่านี้

ออกมาให้หมดนะ!เล่นกลอุบายแบบนี้มันจะเป็นคนดีอะไรกัน! หลังสู่ตะโกนไปรอบๆ เสียงดัง

น่าเสียดายที่ตอบเขามีแค่เสียงสะท้อนของตัวเขาเอง

เหงื่อที่เหน็บหนาวของเขาไหลจากแก้มลงมาเรื่อยๆ ก้มหน้า มองดูกองเลือดพวกนั้นกระวนกระวายใจอย่างถึงที่สุดเขาไม่เชื่อ หรอกว่าพละกำลังมนุษย์จะสามารถทำให้เหล่าผู้อาวุโสยอดฝีมือ เหล่านี้จะกลายเป็นกองเลือดได้ภายในพริบตา

แต่ว่าความจริงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา เขาอดที่จะเชื่อไม่ ได้เขาอดกลัวออกมาไม่ได้หลิงสู่คบไฟสูงขึ้นเดินไปข้างหน้า อย่างเก้ๆกังๆแต่ว่านอกจากพื้นที่ที่มีแสงสว่างจากแสงไฟแล้ว พื้นที่อื่นๆก็เป็นภาพที่มืดสนิทไม่มีคนไม่มีลมพัดมีเพียงแค่กลิ่น เลือดที่โชยมาจนทําให้อยากจะอ้วก