ตอนที่ 462ล้วนเป็นจิ้งจอกเฒ่า

“แม่นางหลินก็กลับมาแล้วเหรอมาดูเร็วว่าเจ้ายังต้องการอะไร ขาดเหลืออะไรก็บอกข้าจะได้ให้คนไปซื้อมาให้ทรงเย่เห็นหลิน ขึ้นเยียนเดินเข้ามาก็รีบเรียกเข้าไปดูทันที

เขากำลังจัดเก็บสิ่งของหลินนเขียนเดินเข้าไปใกล้แล้วมอง แวบเดียวเท่านั้นจากนั้นก็ยิ้มแล้วส่ายหัว ของที่ประมุขทรงจัด เตรียมไว้นั้นมีมากแล้วขากลับรู้สึกว่ามากไปน้อยเมื่อถึงเวลานั้น อาจมีของบางอย่างที่ต้องทิ้งไปครั้งนี้ข้ารู้สึกว่าให้เบาและเรียบ ง่ายดีกว่าแต่ว่าอย่างไรก็ตามแต่ของเหล่านี้คงไม่ของธรรมดา ทั่วไปท่านประมุขหรงคงลงแรงไปไม่น้อยกว่าจะสมบูรณ์เช่นนี้

“เบาเรียบง่าย? “ทรงเยี่ขมวดคิ้วเหมือนมีบางอย่างน่าสงสัย ไม่เตรียมการให้พร้อมหากพบอันตรายใดๆค่อยมาหาอาวุธก็ยิ่ง ไม่สะดวกนะสิ

หลินซีนเยียนเหมือนกับว่ามองทะลุความคิดของเขาแล้วพูดว่า ประมุขทรงท่านอย่าลืมว่าครั้งนี้คือข้าพาท่านไปและข้ายังเป็น ยอดฝีมือด้านการเปิดกลอนอีกด้วยพวกท่านตามข้าไปก็คงไม่ ต้องใช้อุปกรณ์พวกนี้”

ฟังนางพูดเช่นนี้ทรงเย่ได้แต่พยักหน้ารับแล้วพูดว่า “เช่นนั้นแม่ นางหลินว่าพวกข้าควรนำสิ่งได้ไปบ้าง

หลังจากที่คัดเลือกอุปกรณ์เสร็จหลินซีนเยียนรู้สึกเหนื่อยจึงได้ พาเสี่ยวหลงกลับห้องพักไปพักผ่อน
หลังจากที่นางเดินไปแล้ว ผู้เฒ่าของตระกูลทั้งหลายตามมาล้อ มรอบทรงเย่แล้วถามว่า “ท่านประมุข? เด็กสาวนี้ใช้ได้จริงหรือ

สามารถที่จะเป็นผู้อาวุโสได้ส่วนใหญ่แล้วนั้นเป็นคนฉลาด หลักแหลมสำหรับหลินขึ้นเขียนในใจของพวกเขาไม่สามารถเชื่อ นางเต็มร้อยได้

ทรงเยยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “เป็นเด็กสาวคนเดียวเท่านั้นเจ้า

คิดว่าเด็กนี้จะอยู่ในสายตาขาหรือ? ครั้งนี้ผู้มีความสามารถของ

ตระกูลหรงล้วนอยู่ที่นี่ถึงแม้ไม่มีเด็กนั้นเมื่อถึงเวลาที่อยู่ใกล้

สมบัติก็สามารถทำให้ประมุขของสองตระกูลนั้น…อะไรที่พวกเจ้า

ควรนำไปอย่าให้ขาดโดยเฉพาะอาวุธที่ซื้อมาจากศาลาความลับ

แห่งสวรรค์ทั้งหมดนำไปด้วย

“พูดถึงศาลาความลับแห่งสวรรค์รู้สึกเสียดายจริงๆเต็มที่ครั้ง นี้ว่าจะไปซื้ออาวุธอีกแต่ใครจะรู้ว่าไม่กี่วันก่อนเจ้าของที่นั่นตาย เสียก่อน

“เฮ้อนี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้แต่ว่าข้าได้ยินมาว่าประเทศเปียห มึงมีผู้มีฝีมือด้านการผลิตอาวุธเหมือนมาจากศาลาความลับแห่ง สวรรค์แต่ว่ามีเวลาน้อยถ้ายังไปติดต่อก็คงไม่ทันแล้ว”ทรงเย่พูด ต่อ

“ข้ารู้คนที่ท่านประมุขพูดถึงคนสนิทของหมิงเชื่อประเทศเปียห มิ่งถูกยกย่องว่าเป็นช่างทองกงจื่ออาวุธที่เขาสร้างขึ้นแม้แต่ เจ้าของศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็เทียบไม่ได้”ผู้อาวุโสพูด ขนาดนี้ เมื่อก่อนประเทศหนานเยว่ไม่จื่อเพิ่งประเทศเป่ยหมิงมีหมิงเช่อถึงแม้ไม่จื่อเพิ่งจะชนะมากกว่าแต่ตอนนี้ไม่ถือเพิ่ง ตายแล้วหมิงเซียก็ยังได้อีกงจื้อที่มีความสามารถการสร้างอาวุธ เช่นนั้นสงครามครั้งนี้เกรงว่าหนานเขาคงลำบากไม่น้อย

ผู้คนเหล่านั้น สิ่งที่หลินซีนเขียนขัดออกไปทั้งหมดติดไป ย

ภายในห้องหลินซีนเยียนรินน้ำชาให้หนีหว่านวางไว้บนหัว เตียงเสี่ยวหลงเคาะประตูเข้ามาพูดว่า “พวกเขาไม่ได้ทำตามคำ พูดของแม่นางและยังนำของเหล่านั้นไปด้วยทั้งหมด

เขาแอบซ่อนตัวดูความเคลื่อนไหวของผู้คนเหล่านั้นรอพวก เขาทําเสร็จเขาจึงกลับมารายงานหลินซีนเยียนแต่เพราะผู้อาวุโส เหล่านั้นล้วนมีฝีมือเขาจึงไม่เข้าไปใกล้มากนักจึงไม่ได้ยินที่พวก เขาคุยกัน

“ช่างเถอะข้าแค่ต้องการทดสอบความเชื่อมั่นของพวกเขาว่ามี ต่อข้าเท่าไรเห็นจิ้งจอกเฒ่าของตระกูลหรงจะรับมือไม่ง่ายนัก หลิน นเรียนรินน้ำชาให้ตัวเอง

หลินซีนเยียนหัวเราะเบาๆ “จิ้งจอกเฒ่าแล้วอย่างไรต่อหน้าสิ่ง ล่อลวงแล้วก็ขอความเมตตาจากข้าเช่นกัน?สมบัติที่สำคัญที่สุด ของแหล่งกำเนิดเก๋งจีนถูกแบ่งบางส่วนเป็นภาพวาดอยู่บน กระดาษหนังแพะและยังถูกแบ่งเป็นชิ้นส่วนเล็กๆอีกมีกองกำลัง ของทั้งสามตระกูลและยังเพิ่มของโม่จื่อเฟิงอีกครั้งนี้รวมพลของ ทั้งสามตระกูลแต่ว่าพวกเขาไม่คิดกันบ้างหรือว่าพวกเขามี โอกาสอีกทั้งสองตระกูลก็มีโอกาสเช่นกัน”
เสี่ยวหลงตาโตแล้วมองไปทางด้านหลิน นเรียน แม่นาง ความหมายของท่านคือ…อีกทั้งสองตระกูล……

หลินซีนเขียนยิ้มเย็น”สถานการณ์ของทั้งสามตระกูลก็ไม่ค่อย ต่างกันเท่าไรดังนั้นวิธีการคิดของพวกเขาก็คงไม่ต่างกันคนที่ ไม่มีความทะเยอทะยานไม่สามารถที่จะนั่งอยู่บนตำแหน่งประมุข ไม่ได้ถึงเวลาพวกเขาก็ไม่ต้องออกแรงมากนักหอพวกเขาทั้งสาม เล่นจนเหนื่อยพวกเราแค่ไปเก็บกวาดก็พอและอีกอย่างใน สายตาพวกเขาข้าเป็นเพียงเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเท่านั้นเอง”

เสี่ยวหลงรู้สึกเย็นสันหลังวาบไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรกันที่เมื่อก่อนที่ มองไปเห็นแต่ความอ่อนโยน แต่ตอนนี้กลับยิ่งเหมือนนายท่านข องเขาขึ้นไปทุกที โดยฉพาะการคำนวณเช่นนั้นเหมือนกับว่าทุก สิ่งอยู่ในกำมือของนางเช่นนั้น

หนีหว่านที่นอนอยู่บนเตียงไม่ได้พูดอะไรแต่ว่าคำพูดของหลิน ขึ้นเขียนก็เข้าไปในหู นางค่อยๆหันไปมองหลินซีนเขียน ภายใน ใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้าบางทีมีเพียงผู้หญิงเช่นนี้จึงจะคู่ควร ที่จะอยู่ข้างกายเขา