ตอนที่ 372 เมล็ดพันธุ์แห่งความอยากเอาชนะ

แผนที่แหล่งเก๋งจีน?” ใบหน้าของหลังท้าวแสดงออกว่าไม่ เชื่อ”เจ้าเนี่ยนะสามารถเอาแผนที่มาได้?”ขนาดเขาตระกูลหลัง พยายามสุดตัวจนถึงวันนี้ในมือมีแค่แผนที่ใบเดียวเท่านั้นนางผู้ หญิงแค่คนเดียวกล้าพูดขึ้นมาได้ว่าจะหาให้เขาสองใบ

หากว่าสามารถได้แผนที่สองใบมาจริงๆ ถ้างั้นตระกูลหลังของ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

“ข้าเคยบอกแล้วไงสายเลือดของข้าพิเศษมีแค่ข้าผู้ที่มีสาย เลือดพิเศษถึงจะหาแผนที่พบไม่ใช่รึไง? คนอื่นอาจจะไม่มีสิทธิพูด ประโยคนี้แต่ว่าข้าน่ะมีสิทธิ”หลินซีนเยียนยืดหลังตรงแต่ความ คิดในสมองตีกันเละเทะไปหมด

สายเลือดพิเศษของนางถึงจะสามารถหาแผนที่พบถ้างั้นแผนที่ ที่ถูกคนก่อนหน้าเอาไปก็เป็นผู้ที่มีสายเลือดพิเศษด้วยเหมือนกัน งั้นหรอ? พวกคนที่มีสายเลือดพิเศษพวกนั้นจะมีความเกี่ยวข้อง กับเรื่องราวในชีวิตของนางรึเปล่า?

ได้ข้ารับปากเจ้าหญิงห้าวสุดท้ายก็ตัดสินใจออกมาในความ คิดเขาใช้ผู้หญิงที่ไม่มีความสำคัญอะไรคนหนึ่งไปเอาแผนที่สอง ในการค้าขายครั้งนี้ยังไงเขาก็ไม่เสียเปรียบ

หลินขึ้นเขียนพยักหน้าไฮไฟว์กับเขาถือว่าตกลงพนันตามนี้

แม้ว่าจะเป็นแบบนี้นาง ก็ไม่เลิกระแวงหลังห้าวง่ายๆหรอกรอจนรถม้ามาถึงสถานที่ที่ไกลมากๆ ที่หนึ่งเขาถึงจะพลักหลังห้าว แรงๆ ให้ตกรถม้าไปจากนั้นก็ให้เขียวฝานเร่งฝีเท้าม้าให้หนีไป เร็วขึ้น

หลิงห้าวตกลงมาถึงพื้นล้มลงอย่าน่าสงสารเศษดินทรายติด เต็มหน้าเต็มตัวเขาเปื้อนไปหมดแต่นัยน์ตาคู่นั้นของเขากลับ เปล่งประกายชัดเจน

“นายท่านพวกข้าจะตามไปเดี๋ยวนี้”เฉินเทียนและคนอื่นๆ บ มาล้อมรอบๆเขาไว้สีหน้าเคร่งเครียดหลินซินเยียนคือคนที่เขา พากลับมาถ้าหากว่าหลังห้าวเกิดเป็นอะไรขึ้นมาด้วยน้ำมือของ หลินซีนเยียนถ้างั้นชีวิตของเขาก็เกรงว่าจะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว

“ไม่ต้องตามให้เวลานางซ่อนตัวหนึ่งคืนพรุ่งนี้เช้าใช้อิทธิพล ทั้งหมดของเราตระกูลหลิงต่อให้ต้องขุดแผ่นดินลึกถึงสามศอกก็ ต้องหานางกลับมาให้ขาให้จงได้ “หลิงห้าวห้ามเดินเทียนที่ อยากจะตามไปไว้

เฉินเทียนไม่รู้ว่าหลิงห้าวคิดอะไรแต่ว่าขอแค่หลังห้าวไม่ได้คิด จะลงโทษเขา เขาก็วางใจ

“ใช่แล้วเฉินเทียนหากว่าพรุ่งนี้หาตัวผู้หญิงคนนั้นพบแล้วได้ สิ่งที่ขาต้องการแล้วครั้งนี้ตัวข้าจะจำไว้ว่าติดรางวัลไว้ให้ เจ้า”หลิงห้าวยิ้มอย่างมีชัยตบบ่าของเงินเทียนแล้วสั่งการ ว่า “เอาล่ะกลับกันเถอะวุ่นวายมาทั้งคืนขาเหนื่อยแล้ว”

ตั้งแต่ต้นทางจนสุดทางเดินเทียนยังคงจมอยู่ในเมฆหมอกเขา ไม่เคยคิดเลยคนธรรมดาๆแบบหลินขึ้นเขียนนางจะทำให้เขาได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นในตระกูลหลิงใต้ในใจของเฉินเทียนมีความสุข เปี่ยมล้นแล้วก็รู้สึกดีกับหลินขึ้นเขียนมากขึ้นด้วยถึงขนาดแอบ คิดในใจลับๆว่าในขอบเขตที่จำกัดจะช่วยเหลือนางสักเล็กน้อย

วันที่สองพอฟ้าสว่างตำหนักของหลิงห้าวก็ครึกครื้นขึ้นมา ขนาดหลังห้าวที่นอนจนตะวันสายโด่งมาตลอดก็ยังตื่นแต่เช้าตรู่ แถมยังนำคนจากตระกูลหลิงไปในเมืองตามหาด้วยตัวเองอีก ด้วย

อิทธิพลของตระกูลหลิงนั้นกว้างขวางมากแม้แต่เมืองชายแดน ก็มีคนของพวกเขาอยู่ขนาดทหารที่เฝ้ารักษาการณ์อยู่เมือง ชายแดนแค่ได้ยินว่านายท่านหลังจะตามหาคนก็รีบน่าคนใน เมืองออกไปช่วยอีกแรง

พระอาทิตย์ค่อยๆสูงขึ้นในตอนที่ทุกคนต่างก็ยุ่งกันอยู่นั้นก็ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ขึ้นสูงจนตั้งตรงแล้ว

ตอนที่กินข้าวเที่ยง ในตำหนักของตระกูลหลิงบรรยากาศอึม ครีมบนโต๊ะมีอาหารหลากหลายราวสิบอย่างวางอยู่แต่ชายที่นั่ง อยู่ตรงตำแหน่งหัวหน้ากลับไม่จับตะเกียบเลยเขาแค่ทุบโต๊ะครั้ง หนึ่งที่ทำให้น้ำแกงที่พึ่งจะวางเสิร์ฟกระเด็นออกมาเป็นหยดเขา พูดออกมาอย่างโมโห”มีแต่ไอ้พวกไร้ค่า ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่ไม่มี พวกเจ้า วรยุทธ์คนหนึ่งกับผู้ชายที่เกือบจะพิการอีกคนหนึ่งที่ไง? หากันมาครึ่งวันแล้วก็ยังหาไม่พบชายแดนนี้เป็นที่ที่ค่อนข้าง ใหญ่โต แต่ถ้าหาตามแต่ละบ้านแต่ละคนมันก็ควรจะหาเจอแล้ว
ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ต่างก็ไม่กล้าที่จะหอบหายใจเฉินเทียนที่ยืน อยู่หน้าสุดก็เหงื่อไหลเต็มหน้าผากไปหมดเขาคิดว่าจะง่ายๆแต่ ว่าผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นราวกับหายไปจากโลกมนุษย์อย่างไร อย่างนั้นไม่ว่าพวกเขาจะตามหายังไงก็ไม่เจอเบาะแสอะไรเลย แม้แต่น้อย

“นายท่านพวกเขาออกจากเมืองนี้ไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหรือ เปล่า?”เฉินเทียนคิดไปคิดมาก็น่าจะเป็นแบบนี้ทางเดียวเท่านั้น

หลิงห้าวหันไปจ้องเขาตาเขม่งรอบหนึ่งแล้วพูดว่า”กำแพง เมืองชายแดนสูงถึงสิบฟุตแถมยังมีทหารฝีมือดีเฝ้ารักษาการณ์ เจ้าคิดว่าจะออกไปได้ตามอำเภอใจงั้นเรอะ? ใต้เท้าเฉาเป็นคน ของเราเขาจะกล้าปล่อยคนออกไปโดยพลการ คนคนนี้จะต้อง ยังอยู่ในเมืองนี้แน่นอนพวกเจ้ารีบไปตามหามาให้ข้าซะถ้าหาก ก่อนฟ้ามืดยังหาไม่พบข้าจะให้พวกเจ้าทั้งหมดทุกคนเห็นดีแน่!”

ขอรับ!”ทุกคนขานรับตามคำสั่งแล้วก็รีบหมุนตัววิ่งออกไปข้าง

นอก

พวกเขาพึ่งจะออกไปไม่นานก็มีชายชุดดำคนหนึ่งมาปรากฏ ตัวต่อหน้าเขาคนที่มามีวิชาตัวเบาที่ร้ายกาจสามารถพรางตัวได้ แนบเนียนคนแบบนี้ในสายตาของคนทั่วไปมองดูก็รู้แล้วว่าเป็น หน่วยลาดตระเวนมืออาชีพ

นายท่านเมื่อคืนนี้ข้าน้อยพบกลุ่มพ่อค้าแปลกๆกลุ่มหนึ่งห่าง จากนอกชายแดนไป50ไมล์กลุ่มพ่อค้ากลุ่มนั้นค้าขายขนสัตว์แต่ ข้าน้อยสังเกตเห็นว่าในนั้นมีหลายคนที่มีวรยุทธยอดเยี่ยมอีกอย่าง… “หน่วยลาดตระเวนรายงานแต่ว่าพอพูดถึงข้างหลังเขาก็ กลับเริ่มลังเล

แค่มีวรยุทธยอดเยี่ยมมั่นคงไม่พอที่จะทำให้เจ้ากลับมา รายงานข้าหรอกมั้งมีอะไรก็รีบว่ามาไม่เห็นรึไงว่าขายุ่งแต่ ไหน?”หลิงห้าวพูดด้วยเสียงต่ำที่เย็นชา

หน่วยลาดตระเวนตกใจรีบก้มหัวรีบพูดต่ออย่างรวดเร็ว คน พวกนั้นดูเหมือนคนประเทศเป่ยหมิงแต่ว่าดูจากความเคยชิน ของการใช้ชีวิตแล้วยังไงก็เป็นคนประเทศหนานเย ดังนั้นข้า น้อยคิดว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลกๆอยู่ก็เลยกลับมารายงานแก่นาย ท่าน”

คนประเทศหนานเยว่เกลียดชังประเทศหมานที่สุดตามหลัก ” แล้วจะไม่มีทางมาประเทศหมานแน่นอนกลุ่มที่ปลอมตัวเข้ามา จะต้องมีความลับอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ “หลิงห้าวครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วสั่งการขึ้นว่า”ดีมากนั้นเจ้าก็ตามต่อไปพวกมันมีความ เคลื่อนไหวอะไรขึ้นมารีบกลับมารายงานข้า

“รับทราบ”หน่วยลาดตระเวนรับคำสั่งเสร็จก็รีบไปทันที

ภายในบ้านเงียบลงหลิงห้าวนวดๆขมับที่รู้สึกปวดขึ้นมาเล็ก น้อยในหัวกลับคิดถึงแต่ภาพของหลินซีนเขียนตั้งแต่เล็กจนโต เขายังไม่เคยคิดถึงผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อนผู้หญิงข้างกาย เขามีมากมายไม่จำเป็นต้องให้เขาเอ่ยปากแค่ส่งสายตาผู้หญิง พวกนั้นก็จะเข้ามาพลีกายให้เขาเอง เพื่อเอาใจเขาผู้หญิงพวก นั้นถึงขั้นใช้ทุกวิถีทางเพื่อทำให้เขาพอใจที่สุด
แต่ว่าผู้หญิงคนนี้กลับไม่ไว้หน้าเขาเลยแม้แต่นิดเดียวเขามัก จะมีความรู้สึกอย่างหนึ่งราวกับในสายตาของผู้หญิงคนนี้เขายัง คงไม่ใช่ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมที่สุด

ผู้ชายในจิตใจนั้นแข็งแกร่งมาก โดยเฉพาะผู้ชายแบบหลัง ห้าวดังนั้น ในก้นบึงหัวใจเขาราวกับมีหลุมที่มีเมล็ดพันธุ์แห่ง ความอยากเอาชนะอยู่ แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยนึกมาก่อนว่าใน ระยะเวลาสั้นๆเมล็ดเมล็ดจะงอกเงยออกมาจนได้

“ผู้หญิงของหล่อวิ๋นซ่าน… “หลิงห้าวกระตุกรอยยิ้มชั่วร้าย “ไม่รู้ ว่าพอถึงตอนที่ผู้หญิงคนนี้เข้ามาพลีกายให้ข้าเองหล่อวิ๋นซ่านจะ มีสีหน้ายังไงกันผู้หญิงของลูกชายคนโตตระกูลหลีโดนแย่งตอน นั้นช่างน่ารอคอยจริงๆ