ตอนที่ 370นางเป็นผู้หญิงปกติคนหนึ่ง

นางกำนัลเห็นนางไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆเลยส่ายหน้าแล้วก็ เดินขึ้นไปเคาะประตูแทนนางแล้วก็รีบไปถอยกลับไปอยู่ข้างหลัง นางอย่างรวดเร็ว

หลินทำปากเหวอให้ตายเถอะแบบนี้เท่ากับส่งให้ไป

สายชัดๆ

ประตูบ้านถูกเปิดออกจากด้านในในช่วงขณะที่ประตูเปิดออก จากด้านในก็มีไอความร้อน โชยออกมาคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือ ผู้หญิงที่ใส่ชุดซีทรูบางๆคนหนึ่งชุดซีทรูมีแค่ชั้นเดียวนอกนั้นก็ ไม่มีสิ่งใดปกปิดอีกเลย ดังนั้นเรือนร่างของนางก็เผยให้มองเห็น บ้างไม่เห็นบ้างรูปร่างแบบนี้เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายคนไหนๆก็ เลือดสูบฉีดทั้งนั้น

ในใจของหลินซีนเยียนยิ่งกังวลดูเหมือนว่าสภาพในบ้านหลัง นี้จะหนักหน่วงกว่าที่นางจินตนาการเอาไว้นางพยายามบังคับใจ ตนเองให้สงบไว้ไม่ว่ายังไงก็เป็นวิญญาณที่มาจากโลกปัจจุบัน พวกต้องการทีละมากๆถึงจะไม่มีประสบการณ์ก็ไม่ใช่ว่าเคยเห็น ในทีวี ?

แต่ว่า ในตอนที่นางย่างเท้าเข้าไปข้างในบ้านนั้นภาพตรงหน้า ทําให้นางตกใจอย่างแรง!

ที่ที่เรียกว่าคงจะเป็นแบบนี้สินะ
ในบ้านเป็นบ่อน้ำพุร้อนบ่อหนึ่งบ่อน้ำพุร้อนกว้าง ประมาณ20เมตรล้อมรอบไปด้วยฉากกั้นลายดอกไม้บนฉากกั้น ถูกปักสลักไปด้วยลายดอกไม้ต้นไม้และภูเขาแต่กลับไม่มีสิ่งใด บ่งบอกถึงบ้านของสตรีเลยความงดงามหรูหรา กับสภาพ บรรยากาศจริงๆมันช่างขัดกันซะเหลือเกิน

ในบ่อน้ำพุร้อนหลังห้าวอยู่ทิศตรงข้ามประจันหน้ากับประตู บ้านเขาเผยให้เห็นแผงอกเปลือยเปล่าแขนวางพาดไว้ที่ขอบสระ ด้านซ้ายและด้านขวาทั้งสองด้านมีผู้หญิงใส่ชุดซีทรูบางๆ กำลัง นวดไหล่ให้เขาอยู่ผู้หญิงสองคนนั้นคิดว่าก็คงแช่อยู่ในน้ำ เหมือนกันชุดซีทรูบางๆ ที่สวมอยู่เปียกไปหมดมันยิ่งเผยให้เห็น เนื้อหนังและเรือนร่างชัดขึ้นไปอีก

ด้านหลังฉากกั้นข้างๆบ่อน้ำพุร้อนมีเสียงบรรเลงดนตรีดังออก มาน่าจะมีนักดนตรีอยู่ข้างหลังฉากกั้นบรรเลงเพลงในสระน้ำยัง มีผู้หญิงอีกห้าหกคนที่สวมชุดลูกไม้บางๆเต้นไปตามจังหวะเพลง

คิดไม่ถึงเลยว่านายท่านตระกูลหลิงจะดื่มอะไรแบบนี้นี่สินะ ที่เรียกว่าความสุขของผู้ชายที่มีทั้งอำนาจและยศศักดิ์

หลินซีนเยียนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวออกมาหัวเราะแหยๆ ให้กับ การใช้ชีวิตที่ฟุ่มเฟือยแล้วก็วุ่นวายเละเทะแบบนี้

“ทําไมแม่นางหลินไม่พอใจกับสิ่งแวดล้อมของที่นี่นั้น หรือ?”หลิงห้าวค่อยๆชะเง้อคออย่างช้าๆ แล้วมองไปยังหลินซืน เขียนที่อยู่หน้าประตูพยายามทำท่าทางขี้เกียจอย่างสง่างาม

แต่น่าเสียดายท่าทางแบบนี้พอตกอยู่ในสายตาของหลิน นเขียนกลับให้ความรู้สึกว่าเสแสร้งไม่เป็นธรรมชาตินางคิดถึงไม่ ชื่อเริงขึ้นมาอย่างกะทันหันอย่างน้อยไม่จื่อเฟิงก็ไม่จำเป็นต้อง ใช้ความพยายามวางท่าทางทำอะไรก็สามารถทำให้คนแต่มอง ผ่านก็จมลงสู่ราศีความแข็งแกร่งของเขาได้

“คุยกับข้ายังกล้าเหม่ออีก?”หลิงห้าวเริ่มจะไม่พอใจแล้ว โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้หญิง ที่ยืนอยู่หน้าประตูปิดประตูบ้าน ซะแล้วถึงจะออกคำสั่งกับหลินซีนเขียนอีกครั้ง”มานี่”

หลินซีนเยียนก้าวเท้าอย่างหนักอึ้งริมฝีปากห้อยก้าวขาแทบ ไม่ออกในบ่อน้ำพุร้อนนี้นางรับไม่ได้กับผู้หญิงที่ทำตัวยั่วยวนมัน ช่างทำให้มองไม่ถนัดซะเหลือเกินถ้าหากนางเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นรึเปล่า? ถ้าหากว่าเห็นช้างน้อยเข้าจะ ทำยังไง?ได้เป็นตากุ้งยิ่งแน่

แค่นี้ก็กลัวแล้ว เรื่องสนุกยังไม่ทันเริ่มเลย”หลิงห้าวหัวเราะ หึๆ ส่งสัญญาณทางสายตาไปให้ผู้หญิง ที่อยู่ข้างๆผู้หญิงสองคน นั้นก็รีบขึ้นจากบ่อน้ำพุร้อนทันทีเดินตรงไปทางหลินซีนเยียนแล้ว ดึงหลินซีนเยียนให้ไปทางหลังห้าวอย่างไม่มีการอธิบายใด

ผู้หญิงสองคนนี้ดูเหมือนจะอ่อนแอแต่กลับมีพื้นฐานวรยุทธ หลินซินเยียนถูกการจับกุมของสองคนนี้ขัดขืนอะไรไม่ได้เลยได้ แต่ถูกลากมาจนถึงตรงหน้าของหลังห้าว

นางรีบเบือนหน้าหนีทันทีไม่กล้าที่จะมองลงไปในสระน้ำแม้แต่ นิดเดียว

เป็นเพราะสีหน้าของนางไม่เล่นด้วยเลยไปทั่วโทสะของหลังห้าวเข้าหญิงห้าวใช้มือตบลงไปบนน้ำ น้ำสาดกระจายกระเด็นไป ทั่วมีไม่กี่หยดกระเด็นไปโดนหน้าของหลินซีนเขียนทำให้บางตัว สั่นขึ้นมาอย่างชั่วไม่ได้

“เจ้ายิ่งไม่อยากมองข้ายังจะให้เจ้ามองเข้าไม่เพียงแต่จะให้ เจ้ามองข้าจะให้เจ้ามองอย่างละเอียดแล้วก็มาอ้อนวอนข้า! หลัง ห้าวโกรธจนใช้มือข้างหนึ่งดึงผู้หญิงที่กำลังเต้นรำอยู่และกดลง ไปใต้ร่างของเขาแล้วหันไปสั่งกับผู้หญิงสองคนที่จับหลินซีน เขียนไว้อยู่” ให้นางมองซะ!”

“เจ้าค่ะ”ทั้งสองคนยึดมือออกจับคางของหลินซีนเขียนไว้แน่น แล้วหันหน้าของนางไปทางด้านในบ่อน้ำพุร้อน

แม่เจ้า!ช้างน้อย!

หลินซีนเขียนอยากจะร้องก็ร้องไม่ออกนางคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าความคิดของหลิงห้าวจะวิปริตแบบนี้ถึงกับซินให้คนมาดูชม เขาออกศึก นางเคยแต่งงานมาแล้วก็จริงแต่ก็ไม่ได้ชื่นชอบคน อื่นทีทำเรื่องแบบนี้เป็นงานอดิเรกหรอกนะ!

นางอยากจะหลับตาผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างๆก็ราวกับรู้ทันใช้ นิ้วเปิดเปลือกตาเธอค้างไว้ดังนั้นนางก็เลยต้องเบิกตาโพลงมอง ร่างกายขาวๆที่กำลังสร้างความวุ่นวายให้นางอยู่ตรงหน้าภาพ ด้านหน้านั้นมันบาดตานางซะเหลือเกินทำให้นางจำติดตาไปอีก หลายปี

เมื่อก่อนตอนที่อยู่หออยู่ด้วยกันกับเมทก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคย ศึกษาคลิปวีดีโอของอาจารย์ช้างแต่ว่าการแสดงของคนจริงๆแบบนี้ให้ตายนางไม่เคยเจอมาก่อน อีกอย่าง…นางไม่เข้าใจ จริงๆว่าหลังห้าวตกลงว่าคิดอะไรอยู่กันแน่?จะมีผู้หญิงคนไหน เจอสถานการณ์แบบนี้แล้วจะไปอ้อนวอนขอร้องเขา ถ้าไม่ใช่ ประสาท….

แต่น่าเสียดายความเป็นจริงมักจะทำให้คนหน้าแตกเสมอใน ตอนที่เหลียงซินเยียนยังไม่ได้มีปฏิกริยาตอบสนองใดๆ ผู้หญิง อีกคนที่ก่อนหน้ากำลังเต้นรำอยู่นั้นก็ปีนป่ายเข้าไปหยุดอยู่ตรง หน้าของหลิงห้าวด้วยตัวนางเองคุกเข่าลงในบ่อน้ำพุร้อนพูดออก มาอย่างเป็นระทวยว่า “ท่านชายช่างองอาจผ่าเผยซะจริงๆได้ โปรดมอบความรักให้กับข้าด้วย!”

“ประสาท!”หลินซึนเยียนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาเบาๆแต่ว่า เสียงนั้นเบามากๆไม่มีใครในน้ำพุร้อนนี้ได้ยินสักคน

ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นพูดประโยคนี้ออกมาหลิวห้าวยิ่งได้ใจ ใหญ่แถมยังหันมามองหลินซีนเขียนแวบหนึ่งในสายตานั้นทำให้ หลินซีนเขียนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

จบหมดละชีวิตนาง หมดแรงแซะเลย

การแสดงที่ไม่ปกตินี้ในที่สุดตอนที่นางใกล้จะทนไม่ไหวอยาก จะอ้วกออกมาเต็มทนก็จบลงหลิงห้าวรับเสื้อคลุมจากคนข้างๆ แล้วใส่มันแบบลวกๆจากนั้นก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหลิน นเขียน

ผู้หญิงสองคนที่จับหลินซีนเยียนอยู่ถึงจะปล่อยมือแล้วถอยไป ยืนข้างๆ
“คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะอดทนไหวมองตั้งนานแล้วแต่ก็ยังต้อง ขาไม่ยอมอ้อนวอนข้า”สีหน้าของหลังท้าวสับสนวุ่นวายราวกับ ไม่ค่อยพอใจแต่กลับรู้สึกสนใจมากขึ้น

“ท่านชายหญิงหากให้ข้าพูดตามตรงท่านไปเอาความมั่นใจ มาจากไหนคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะชอบก้นขาวๆ? “อย่าน่า ขยะแขยงไปมากกว่านี้เลยได้ปะคิดว่าผู้หญิงจะเหมือนผู้ชายที่ เป็นสัตว์ที่ใช้ส่วนล่างของร่างกายคิดคิดว่าผู้หญิงก็จะเกิด อารมณ์กับพฤติกรรมวิปริตแบบนี้?

นางเป็นผู้หญิงปกติคนหนึ่งนางไม่ใช่พวกวิปริต ไม่ได้ตบหน้า เขาสักฉาดก็เพราะว่านางอยู่ภายใต้ชายคาบ้านก็เท่านั้น

“ไม่ชอบหรอ?”หลิงห้าวหัวเราะออกมา”ปากไม่ตรงกับใจ เอาซะเลยจนถึงทุกวันนี้ผู้หญิงที่มาหาข้าที่นี่เจ้าเป็นคนแรกเลยที่ ไม่อ้อนวอนขอให้ข้ามอบความรักให้กับเจ้า

“งั้นคงเป็นเพราะว่าผู้หญิงที่มาที่นี่ก่อนหน้านี้ล้วนไม่ปกติละมั้ง ไม่ก็คงจะเป็นแม่นางจากหอนางโลมซะทั้งหมด?”หลินซืนเขียน ยักคิ้วพูดอย่างยิ้มๆว่า”ผู้หญิงพวกนั้นคงจะเต็มใจมาเองสินะ? เพื่อมาเอาใจท่านล้วนแต่มีจุดประสงค์ของตนกันทั้งนั้น?