บทที่ 103 ลูกเขยที่น่าพึงพอใจ

มุกดาคอยชมชล สุดฤทธิ์ ทําให้นัทธ์ที่อยู่ข้างๆก็ยังรู้สึก

ว่าความสัมพันธ์ของคุณนายกับคุณชายดีมาโดยตลอด

“แต่มุก ทําไมลูกถึงถูก ธีรเมทคนนั้นทิ้งเอาได้?ลูกสาว พ่อดีเยี่ยมขนาดนี้ พ่อคิดไม่ตกเลยจริงๆ!”ลูกสาวคบกับ ธีรเมทนาสามปี ถึงแม้ในสามปีนี้ ธีรเมทไม่ได้ดีกับตัวเอง สักเท่าไหร่ แต่ว่าเห็นแก่ลูกสาวก็เลยทนเอาไว้ คิดไม่ถึง เลยว่าเขายังจะทิ้งลูกสาวตัวเองอีก

“พ่อมีอะไรที่คิดไม่ตกด้วยคะ โบราณกล่าวไว้อย่างดี ไม่ใช่เหรอคะว่าสูญเสียม้า แต่กลับเป็นโชคอันยิ่งใหญ่ พ่อดูสิคะ ตอนนี้หนูก็มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีมากเลยไม่ใช่ เหรอคะ?”มุกดาให้ณิชพนดูตัวเอง

“เฮ้อ” ณิชพนเห็นลูกสาวมีชีวิตความเป็นอยู่ดีอยู่ แต่ไม่รู้ ลูกสาวแต่งงานกับคนยังไง ถ้าเกิดเป็นตาแก่คนหนึ่ง หรือ ว่าแก่กว่าตัวเอง จะไปสู้หน้าแม่ของเธอได้ยังไง

“พ่อตาถึงแล้วเหรอครับ?ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดี เช้านี้ผมติดประชุม เลยไม่มีเวลาไปรับคุณพ่อเองครับ” ชลธีรีบกลับมาในเวลานี้ เขาไม่ให้มุกดาไป แต่ตัวเองก็ ติดประชุมที่สำคัญมาก เจียดเวลาไปไม่ได้

ณิชพนหันมามองแล้วตกใจจนเกือบล้มไปกองพื้นผู้ชายคนนี้ เรียกตัวเองว่าพ่อตา นี่ไม่ใช่ชลธีเหรอ?

“ประธาน ประธาน ประธานชลธี?”ณิชพนพูดจาสะเปะ สะปะไปหมด นั่นเป็นถึงราชาของพระนครเชียวนะ เมื่อ ก่อนเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าจะสามารถร่วมงานกับ บริษัทฮอนดากรุ๊ป แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนี้กลับเรียกตัวเอง ว่าพ่อตา

“พ่อตาเกรงใจเกินไปแล้วครับ เรียกผมชลก็พอแล้ว ครับ” ชลธีเดินมาที่ข้างกายของมุกดา และสอบถาม อาการวันนี้ของเธอ

ณิชพนอ้าปากค้าง เขายังยอมรับความจริงของตรงหน้า

ไม่ได้

“พ่อคะ นี่เป็นลูกเขยของพ่อ ชลธีค่ะ พ่อก็อย่าตกใจ ไปเลยค่ะ หนูเคยบอกพ่อแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าลูกสาว พ่อดวงดี!” มุกดาคอยปลอบใจณิชพน คราวนี้ณิชพนถึง หุบปากลง

ถ้าลูกสาวตัวเองถูก ธีรเมททิ้ง แต่กลับได้แต่งงานกับ ชลธี เป็นบุญวาสนาของลูกสาวจริงๆด้วย!

“พ่อตานั่งเครื่องมานานขนาดนี้ ไปพักผ่อนที่ห้อง ก่อนเถอะครับ นัทธ์ พาพ่อตาไปพักผ่อนที่ห้อง” ชลธีพู ดกับณิชพนอย่างเอาอกเอาใจมาก
“อืมๆ ดีๆๆ งั้นพ่อไปพักผ่อนหน่อยนะ”เวลานี้ณิชพนได้ ยกภูเขาออกจากอกเสียที ดีจังเลย ลูกสาวมีบุญวาสนา แบบนี้เขาก็ดีใจแทนเธอด้วย

ณิชพนได้มองมุกดาอีกครั้ง รู้สึกรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ จริงใจ ทีนี้ถึงได้ไปพักผ่อนอย่างวางใจ

ณิชพนไปปุ๊บ มุกดาก็ได้เก็บรอยยิ้มบนใบหน้าไว้

เมื่อครู่เพื่อให้พ่อวางใจ เธอใช้เรี่ยวแรงที่มีจนหมด ตอน นี้เธอรู้สึกตัวเองเหนื่อยมาก

“คุณเหนื่อยใช่มั้ย ผมอุ้มคุณขึ้นไปนะ” ชลธีมองใบหน้า ของมุกดามีความเหนื่อยล้า ก็ได้โน้มตัวไปอุ้มเธอ

“ไม่ต้องค่ะ ฉันเดินเองได้ ตั้งครรภ์ต้องเดินเยอะๆหน่อย ตอนคลอดจะได้คลอดง่าย” มุกดาเกรงใจที่จะให้ชลธีอุ้ม ตัวเองต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้

“จะเดินก็ผ่านไปหลายเดือนก่อนค่อยว่ากัน ตอนนี้คุณ แพ้ท้องหนักขนาดนี้ พยายามขยับตัวน้อยๆหน่อยจะดี กว่า” ชลธีไม่สนเยอะแยะขนาดนั้นหรอก เขาได้อุ้มมุกดา ขึ้นไปชั้นบนโดยตรง

มุกดาตัวเบามาก ดูก็ไม่เตี้ยหนิ แต่พออุ้มแล้วยังไม่ถึงห้าสิบกิโลเลย

“คุณผอมมากเลยต้องกินเยอะๆหน่อย ไม่งั้นร่างกาย ของลูกก็จะไม่แข็งแรงด้วยนะ” ชลธีมากระซิบที่ข้างหูเธอ

พริบตาเดียวใบหน้าของมุกดาก็แดงก่ำ ลมหายใจ เร่าร้อนของเขาเป่าอยู่ที่ข้างหูเธอ คันยุบยิบมาก

มองหน้าตาเขินอายของมุกดา ชลธีอารมณ์ดีมากเป็น พิเศษ ตัวเองจะเป็นพ่อคนแล้ว ต้องดูแลแม่ของลูก ๆ หน่อย

ตั้งแต่รู้ว่ามุกดาท้อง ชลธีก็นอนที่ห้องนอนเล็กมาโดย ตลอด ทุกคืนเขาจะลุกไปดูมุกดาอยู่หลายครั้ง แต่มุกดา ล้วนไม่รู้เลย

“มุกดา ช่วงนี้เธอหายสาบสูญไปไหนเนี่ย?ฉันโทรหา เธอๆก็ไม่รับสายเลย” พอมุกดารับสายปุ๊บ จันวิภาก็พูด ฉอดๆๆใส่ในสายเลย

“ไม่ใช่ เพราะมือถือไม่ได้อยู่กับฉัน เลยไม่ค่อยได้รับ สายอยู่เป็นประจำ” พอตั้งครรภ์ ชลธีก็คุมมือถือของเธอ เข้มงวดมาก เธอเลยไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้าอยู่เป็นประจำ พอเห็นก็ค่อยโทรกลับไปใหม่
“เธอถูกชลธีกักขังหน่วงเหนี่ยวหรือไง?ทําไมต้องคุมเธอ เข้มขนาดนี้ด้วย ถ้าไม่ไหวฉันกับแสนดีมาช่วยเธอเอง” จันวิภาฟังแล้วยังนึกว่าชล ไม่ดีกับมุกดาเสียอีก

แต่มุกดาบอกจันวิภาไม่ได้ว่าตัวเองท้อง ถ้าจันวิภารู้ โธ รณีก็จะรู้ ถ้าโธรณีรู้เข้า นีรชาก็ต้องรู้เหมือนกัน

“ไม่ใช่ ช่วงนี้ฉันปวดตา เขาก็เลยไม่ค่อยให้ฉันเล่นมือ

ถือ” มุกดาหาเหตุผลที่ดีมากเหตุผลหนึ่ง

“เฮ้อ ช่วงนี้อยู่บริษัทน่าเบื่อจังเลย ทำไมเธอถึงไม่มา ทำงานสักทีนะ ฉันรู้สึกชีวิตก็ไม่มีความสนุกสนานอะไร แล้ว” มุกดาไม่ได้ไปทำงานนานมากแล้ว หลังจากชลธี ประกาศในบริษัทฮอนดากรุ๊ปว่ามุกดาคือภรรยาของตัว เอง มุกดาก็ไม่ได้ไปทำงานอีกเลย เธอรู้สึกตัวเองไม่มี หน้าไปเจอทุกคนแล้วจริงๆ

“จันทร์ ตอนนี้ฉันยังออกไปไม่ได้ ช่วงนี้ร่างกายฉันไม่ ค่อยดี ถ้าเธอคิดถึงฉัน เธอกับแสนดีก็มาเยี่ยมฉันที่บ้าน เลย” มุกดาก็คิดถึงจันวิภากับแสนดีเหมือนกัน ไม่ได้เจอ หน้ากันมาสัปดาห์กว่าแล้ว

“จริงหรอ ฉันไปเยี่ยมเธอได้เหรอ ดีจังเลยๆ งั้นเลิกงาน เย็นนี้ ฉันกับแสนดีก็มาเยี่ยมเธอเลยนะ ร่างกายเธอเป็น ไงบ้าง ฉันเป็นห่วงจังเลย”ที่ผ่านมาจันวิภาเป็นห่วงมุกดา มาโดยตลอด
“ไม่มีอะไรมากหรอก งั้นมาเที่ยวหาฉันเลยนะ” มุกดาก็ ไม่สนแล้วว่าชล จะคิดยังไง เพราะยังไงก็ป่าวประกาศ ไปแล้วว่าตัวเองแต่งงานกับเขาแล้ว บ้านหลังนี้ก็เป็นของ ตัวเองเหมือนกัน บวกกับตัวเองก็ตั้งครรภ์อยู่ ชลธีคงไม่ ค่าตัวเองหรอกมั้ง?

แต่มุกดายังคงคิดว่าควรบอกชลธีสักคำดีกว่า เธอจึงได้

โทรหาชลธี

“ฮัลโหล ประธานชลธี”

“ฮัลโหล มุก มีอะไร?” ชลธีกำลังประชุมอยู่ เขาได้ทำท่า เงียบทันที ให้ทุกคนอย่าพูดจา

“ฉันอยากให้จันทร์กับแสนดีมาเที่ยวหาที่บ้านค่ะ ฉันโทร มาถามคุณดูว่าได้หรือเปล่าคะ?”เสียงของมุกดามีความ อ้อนวอน

ใบหน้าของชลธีมีรอยยิ้มโผล่ขึ้นมาทันที “ได้สิครับ นั่น ก็เป็นบ้านของคุณเหมือนกัน เพื่อนของคุณอยากมาเมื่อ ไหร่ก็ได้ อยากทานอะไรก็บอกกับลุงนัทธ์เลยนะ”เสียง ของชลธีอ่อนโยนจะแย่อยู่แล้ว

“งั้นได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ” มุกดาได้ยินแค่ชลธีเห็นด้วย ส่วนน้ำเสียงของชลธี เธอตื่นเต้นเกินไปไม่ได้สังเกตเลย ด้วยซ้ำ
สมาชิก นั่งประชุมคณะกรรมการบริษัทอยู่ ต่างก็ตกใจ จนอ้าปากค้าง ผู้ชายที่อ่อนโยนดั่งน้ำคนนี้ ใช่ประธานที่ เลือดเย็นของพวกเขาเหรอ?รอยยิ้มเอ็นดูของเมื่อครู่ ตัว เองตาฝาดไปหรือเปล่า?

“เอาล่ะ เรามาคุยปัญหาของฝ่ายขายหน่อย!”ชลธีวาง สายทิ้ง ทันใดนั้นใบหน้าได้ก่อตัวด้วยน้ำแข็งอีก

ทุกคนล้วนปล่อยวางแล้ว เมื่อครูต้องตาฝาดแน่ๆเลย