บทที่ 106 แห่ง

ชลธีได้ยินเสียงของมุกดา เสียงนั้นสั่นคลอน ฟังแล้ว ทำให้คนเศร้าใจอย่างไร้สาเหตุ

“อืม ผมกลับมาแล้ว มุก คุณไม่สบายเหรอ ?จะเรียกหมอ มาดูหน่อยมั้ย?” ชลธีฟังเสียงของมุกคาแล้ว นึกว่าเธอไม่ สบาย

ชล อยากไปเปิดไฟ แต่มุกคากลับขัดขวางไว้

*ไม่ต้องค่ะ ฉันก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ” มุกดาไม่ได้พูด อะไร แค่หันหน้าไปที่ชลธี

“อ๋อ เหนื่อยนิดหน่อย?งั้นคุณพักผ่อนดีๆเถอะ”เดิมทีชลธี คืออยากปรึกษากับมุกดาหน่อย แต่ได้ยินว่ามุกดาเหนื่อย นิดหน่อย เขาก็รู้สึกอีกว่าบางคำพูดมันพูดไม่ออก

“อืม โอเคค่ะ” มุกดาเห็นหน้าตาจะพูดแต่ก็หยุดชะงักของ ชลธี ก็รู้เลยว่าเขาจะพูดอะไรกับตัวเอง แต่เธอก็ไม่พูด ก่อนหรอก เธอจะรอดูว่าชลธีจะใช้ข้ออ้างอะไรให้ตัวเอง เอาลูกออก

ชลธีให้มุกดานอนลงไปแล้วห่มผ้าให้เธอ เขามองดวงตา ของมุกดาไว้ ดวงตาอยู่ในค่ำคืนที่มืดมิดได้เปล่งประกาย แวววาว”ชล คุณจะไปแล้วเหรอคะ?” มุกดาเรียกชลธีไว้

“งั้นผมอยู่เป็นเพื่อนคุณสักพักนะ”เดิมทีชลธีคืออยาก ลองไปคิดดูอีกทีว่าควรจะพูดกับมุกดายังไงว่าให้เธอเอา ลูกออก แต่มุกดาอยากให้ตัวเองอยู่เป็นเพื่อนเธอ ชลธี ก็ได้หยุดลงมาอีก

“ช่างเถอะ คุณไปยุ่งเถอะค่ะ ฉันก็จะพักผ่อนแล้ว” มุกดา ทั้งอยากลองฟังดูว่าชลธีจะใช้ข้ออ้างอะไร แต่ก็กลัวที่จะ ฟัง สุดท้ายเธอเลือกที่จะหนี

ชลธีถอนหายใจทีหนึ่งก็ได้ออกไปเลย ปิดประตูห้อง นอนของมุกดา เขายืนคิดอยู่หน้าห้องไปพักหนึ่ง ก็ไม่มี ความเห็นอะไร แบบว่าไม่รู้ว่าจะจับต้นชนปลายยังไง จาก นั้นเขาก็ได้กลับไปห้องนอนเล็ก

มุกดาพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงก็นอนไม่หลับสักที ไหนๆ ก็ไหนๆแล้วเธอเลยลุกจากเตียงซะเลย อยากไปรินน้ำดื่ม แก้วหนึ่ง ตอนที่มาถึงทางเดิน เห็นไฟของห้องนอนเล็กยัง สว่างอยู่

ชลธีทำงานหนักมาก มุกดาก็สงสารเขามากเหมือนกัน เธอเลยเข้าครัวต้มบะหมี่แล้วยกไปให้ชลธี

ประตูของห้องนอนเล็กไม่ได้ล็อก มุกดากำลังจะผลัก ประตู ก็ได้ยินชลธีกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
“น้ำผึ้ง คุณฟังผมพูดนะ เอาไว้ไม่ได้ เอาไว้ไม่ได้แน่นอน ถ้าเอาไว้ คุณจะทำยังไง?”

ไม่รู้ว่าในสายพูดอะไรไปบ้าง ทันใดนั้นชลธีก็โกรธขึ้น มาเลย แม้แต่เสียงก็ดังขึ้นด้วย

“ผมบอกว่าเอาไว้ไม่ได้ก็คือเอาไว้ไม่ได้ คุณจะพูดยังไง ก็ไม่ได้”พูดจบเขาก็ได้วางสายทิ้ง

“เพล้ง”บะหมี่ที่อยู่ในมือมุกดาได้ตกหล่นสู่พื้น เธอยืนเอ๋ ออยู่ที่นั่น

“ใคร?”เสียงของชลธีเพิ่งถามออกมา คนก็ได้มาถึงหน้า ห้องแล้ว เขาเปิดประตูก็เห็นมุกดาที่จะล้มมิล้มแหล่

“มุก?”ชลธีอุ้มมุกดาไว้ทันที

แต่ร่างกายของมุกดากลับไหลลงไปข้างล่าง พริบตา เดียวเธอก็ได้คุกเข่าอยู่บนพื้น

หัวเข่าได้กระแทกใส่เศษถ้วยบนพื้นพอดี ตามด้วยเลือด สดไหลออกมา

“มุก มุก” ชลธีร้อนรนใจจะแย่ ก็ไม่รู้มุกดาเป็นอะไรกัน แน่ บะหมี่บนพื้นนี้แสดงให้เห็นว่ามุกดายกบะหมี่มาให้ตัวเอง แต่ทำไมเธอถึงได้ทำถ้วยตกใส่พื้น?

ชลธีในเวลานี้ก็ไม่มีเวลามาสนใจอะไรมากมายขนาด นั้นแล้ว เขาโน้มตัวอุ้มมุกดาขึ้นมา แล้วให้นัทธไปเรียก หมอมา

หัวเข่าของมุกดามีเลือดไหล แต่ระหว่างขาของเธอก็ กำลังมีเลือดไหลเช่นกัน

“ประธานชลธีครับ เด็กรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้วครับ ต้อง ไปโรงพยาบาลด่วนเลย นี่คือภาวะใกล้แท้งครับ”หมอ ครอบครัวดูแล้ว ได้ให้ชลธีพามุกดาไปที่โรงพยาบาล

อุปกรณ์ที่เย็นเฉียบกระทบกระทั่งอยู่บนตัวของมุกดา เธอรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองว่างเปล่าไปแล้ว

พอลืมตาขึ้นในสายตาเต็มไปด้วยสีขาว และมีกลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อที่เข้มข้น

“ลูกของฉัน ลูกของฉัน” มุกดารู้สึกได้แล้วว่าเด็กได้หาย สาบสูญไปจากร่างกายของตัวเองแล้ว

“อย่าใจร้อนค่ะ เด็กออกมาแล้ว หมอกำลังขูดมดลูกให้ คุณอยู่”หมอที่ทำการผ่าตัดพูดกับมุกดา เธอใจร้อนเกิน ไป ทำให้การผ่าตัดไม่สามารถดำเนินไปได้
“ใครให้พวกคุณเอาลูกฉันไป พวกคุณเอาลูกฉันคืนมา เอาลูกฉันคืนมา!”มุกดาพอฟังแล้วยิ่งอารมณ์ร้อนเข้าไป ใหญ่

“กดเธอไว้ ใกล้จะเสร็จแล้ว คุณผู้หญิง พวกเราขูด มดลูกให้คุณ เพื่อไม่ให้มีเลือดค้างอยู่ในมดลูก คุณ อดทนอีกนิดนะคะ”หมอเห็นมุกดาควบคุมไม่ได้ จึงได้ให้ คนกดเธอไว้

น้ำตาของมุกดาไหลออกมา ชลธียอมรับลูกตัวเองไม่ได้ ขนาดนี้เลยเหรอ?ต่างก็เคยบอกแล้วว่าถึงอนาคตหย่าร้าง กัน ก็ตัวเองเป็นคนเอาลูกไป นี่เขากลัวว่าตัวเองจะพาลูก ไปขอมรดกของเขาเหรอ?

ชลธี ฉันเกลียดคุณ ชาตินี้ฉันก็จะไม่มีวันให้อภัยคุณ!

“มุก กินอะไรหน่อยเถอะ” ณิชพนตุ๋นน้ำซุปส่งมาให้ มุกดา ก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น อยู่ดีๆลูกสาวก็แท้งลูก เลย ยามคับขันแบบนี้ลูกเขยกลับเดินทางไปทำงานนอก สถานที่อีก

“พ่อคะ หนูไม่อยากดื่มค่ะ” มุกดายังไม่ได้เดินออกมา จากความเจ็บปวดที่สูญเสียลูก

“ลูก ลูกกินหน่อยนะ เพิ่งแท้งลูกมา ร่างกายสำคัญกว่า นะ ต่อไปยังมีลูกได้อีก ลูกก็อย่าเสียใจไปเลย” ณิชพนคอยปลอบโยนลูกสาวตัวเอง

“อืม” มุกดาพยักหน้า

“มุก มุก เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?ทำไมเธอท้องก็ไม่บอก พวกเราเลย” โธรณีได้รับสายของพี่ชาย ก็ชวนจันวิภามา เยี่ยมมุกดาด้วยกันเลย

“บอกพวกเธอทำไม?ลูกฉันก็สูญเสียไปแล้ว”สีหน้าของ มุกดาซีดเซียว ดูแล้วทำให้คนสงสารจับใจ

“พี่ชายฉันบอกว่าเด็กมีความบกพร่องทางร่างกาย ถึงได้ แท้งลูก” โธรณีพูดกับมุกดา

“มีความบกพร่องทางร่างกาย?เหอะๆๆ ข้ออ้างนี้ฟังดูดี จังเลย” มุกดาหัวเราะอย่างเย็นชา มีความบกพร่องทาง ร่างกาย?ทําไมหมอไม่เห็นพูดเลย?หลังจากธินิดาส่ง ข้อความผิด คำพูดนี้ก็ได้พูดออกมาจากปากของชลธีอีก

โธรณีก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เธอก็ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ

“แสนดี พี่ชายเธออยู่ไหน?” มุกดาเงยหน้าขึ้นมามองโธ รณีแล้วถาม
โธรณีไม่รู้จะพูดยังไง ภรรยาตัวเองแท้งลูกและกำลังพัก ฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล รู้สึกพี่ชายตัวเองนี่แย่จริงๆเลย

“เธอไม่ต้องพะวงอะไรทั้งนั้น เธอบอกฉันมาว่าเขาอยู่ ไหน?” มุกดามองโธรณีด้วยแววตาที่ปรารถนา

“พี่ชายฉัน พี่ชายฉันไปฝรั่งเศสกับธินิดาแล้ว” โธรณีรู้ว่า ปิดไม่มิด ระยะเวลาที่พี่ชายไปครั้งนี้ก็ค่อนข้างยาวด้วย จะปิดบังมุกดาตลอดก็คงไม่ใช่

หลังจากมุกดาฟังคำพูดนี้แล้ว เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกอย่างชัดเจนหมดแล้ว เอาลูกตัวเองออก ชลธีกลับพาธิ นิดาไปเที่ยว พวกเขาช่างทำได้ลงคอจริงๆ

มองดูน้ำซุปนั้น มุกดาก็มีความต้องการที่อยากจะดื่ม ถือ สิทธิ์อะไรที่พวกเขามีความสุข แต่ตัวเองกลับต้องมาตก ระกำลำบากเช่นนี้?

“พ่อคะ เอาซุปไก่ให้หนูค่ะ หนูอยากดื่ม” มุกดาชี้ซุปไก่ พร้อมพูดกับณิชพน