บทที่ 21 เหตุการณ์ที่โรงพยาบาล

มุกดานำผลไม้ที่ธีรเมทพามาโยนออกไป มีแอปเปิลหนึ่ง ลูกที่ซุกซน ลอยออกมาจากในถังขยะ ก็ปะทะโดนขาของ ชลธีโดยตรง

มุกดาเห็นว่าตัวเองทำให้ปะทะถูกคน เธอก็รีบวิ่งเข้าไป พูดขอโทษคน เธอเงยหน้าขึ้น มองเห็นเป็นชลธี ก็หมุนตัว เตรียมหนีไป

“หยุดก่อน! ทำไม ทุบรถของผมก็ไม่คิดแล้ว ครั้งนี้ก็จะตี คนอีก?” ชลธีก็จํามุกดาได้

มุกดาหยุดยืนอยู่ที่เดิม เธอค่อยๆหันหน้ากลับมา แสดง รอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเองที่สวยที่สุดออกมา

“สวัสดี บังเอิญจังเลย วันนี้แต่งตัวเท่เป็นพิเศษ ฉันก็จำ คุณไม่ได้” มุกดาเดินเข้าไป มองเห็นบนชุดสูทของชลธีมี จุดที่แปดเปื้อนแอปเปิล

“มุกดา คุณทำเกินไปแล้ว ทำไมถึงนำผลไม้ที่ผมซื้อมา โยนทิ้ง ผม…” ธีรเมทมองเห็นมุกดานำผลไม้ที่ตัวเองซื้อ มาโยนทิ้ง เขาเดินออกมาด้วยความโกรธ แต่กลับมองเห็น มุกดากำลังคุยกับผู้ชายที่เท่คนหนึ่ง

“ประธานชลธี?” ธีรเมทมองเห็นชลธี ผู้ชายคนนี้ยังสูง กว่าตัวเอง ท่วมตัวนั้นล้วนมีกลิ่นอายของพลังในร่างกาย ทำให้คนไม่สามารถดูถูกได้

ชลธีไม่แม้แต่จะมองธีรเมท ตอนนี้เขายังมีเรื่องอื่น วัน นี้ก็ยกโทษให้มุกดาชั่วคราว รอถึงตอนค่าค่อยกลับไป จัดการเธอ

ชลธีก็เดินผ่านมุกดา มองข้ามธีรเมท เดินออกไปแล้ว

มุกดามองธีรเมทด้วยความเหยียดหยาม เขามองคนอื่น ด้วยสีหน้าประจบสอพลอ และมีน้ำใจแต่คนอื่นก็เย็นชา ใส่

ธีรเมทเวลานี้ก็หันกลับไปมองทางมุกดา ทันใดนั้นเขา พบว่า มุกดาโตแล้ว และยังเปลี่ยนเป็นสวยขึ้น ไม่ใช่เด็ก ผู้หญิงอายุสิบเจ็ดปีคนนั้นที่หมั้นกับตัวเอง

โดยเฉพาะหน้าอกของเธอ ดีกว่าเมธพรมาก หลายปี มานี้คิดวางแผนกับตระกูลแก้วสุทธิมาโดยตลอด ไม่ได้ สนใจเธอโดยสิ้นเชิง มุกดาจากเด็กผู้หญิงอายุน้อยได้ เติบโตกลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว

“มุก ถ้าหากว่าคุณไม่ชอบผลไม้เหล่านี้ ก็บอกกับผม ผม จะซื้อที่คุณชอบ ควรทิ้ง ก็ควรทิ้ง”ทัศนคติของธีรเมทก็ เปลี่ยนความคิดทันที

การเปลี่ยนความคิดนี้ ทำให้ท่วมตัวมุกดาไม่สบาย เธอมองธีรเมทด้วยความประหลาด ปัดมือของเขาที่วางบน

ไหล่ของตัวเองออก ก็ตรงเข้าไปในห้องผู้ป่วยของพ่อ

ธีรเมทก็ตามเข้ามาในห้องผู้ป่วยของณัชพน เวลา ที่มุกดาเดินผ่านเขา ยังมีกลิ่นหอมกรุ่นที่ทําให้เขา เคลิบเคลิ้ม

“มุก อยู่ด้านนอกพบคนรู้จักเหรอ?” ณิชพนมองเห็น ลูกสาวของตัวเองเดินเข้ามาด้วยความโกรธ เขาก็ถาม เธออย่างอ่อนโยน

“เปล่า เพียงแค่พบหนูหนึ่งตัว” ความหมายของมุกดาก็ คือธีรเมท

เวลานี้ก็มีหมอสวมเสื้อคลุมสีขาวเดินเข้ามา เขามองธีร เมทกับมุกดาอย่างเมินเฉย ก็เดินไปถึงข้างกายของณิช พน ตรวจร่างกายให้เขา

สวัสดิการของพยาบาลในโรงพยาบาลนี้ก็ดีมาก หมอ ล้วนหน้าตาดีแบบนี้เลยเหรอ?

มุกดามองดูหมอ รูปร่างผอม ผิวขาวสะอาด ดวงตาคู่นั้น ราวกับอัญมณีสีดำที่งดงาม ริมฝีปากแดงทั้งชุ่มชื่นทั้งอวบ อิ่ม มองเห็นก็ทำให้คนอยากจะกัด

สายตาของมุกดาทำให้ธีรเมทไม่สบายมาก เขาคิดว่าตัวเองก็หน้าตาดีแล้ว แต่ว่าประธานชลธีคนนั้น และยังมี หมอคนนี้ ล้วนทำให้เขารู้สึกต้อยต่ำแล้ว

“คุณพ่อ งั้นวันอื่นผมค่อยมาเยี่ยมคุณ ผมกับมุกกลับ ก่อนมีเรื่องอะไรก็โทรศัพท์มาหาผมเถอะ”เวลานี้ธีรเมทก็ อยากดึงมุกดาออกไปแล้ว

“ธีรเมท ปล่อยฉัน!” มุกดาถูกธีรเมทดึง รู้สึกตัวกลับมา แต่เร็วมากก็สะบัดมือของธีรเมทออกด้วยความรังเกียจ

หมอคนนั้นได้ยินเสียงของมุกดา ก็หันหน้ากลับมามอง เธอ นี่ยิ่งทำให้ธีรเมทไม่สบายมากขึ้น เขาก็ดึงมือของ มุกดาอีกครั้ง อยากจะพามุกดาดึงออกไป

ณิชพนมองไปทางมุกดา มุกดากลัวว่าพ่อจะรู้เรื่องที่ตัว เองหย่า ก็ปล่อยให้ธีรเมทดึงเธอออกไปมาตามอำเภอใจ

จนมาถึงที่ประตูลิฟต์ มุกดาก็คิดจะสะบัดมือของธีรเมท อีกครั้ง แต่ว่ากลับถูกธีรเมทดึงมือของเธอแน่น ยังบังคับ เธอให้พิงอยู่ที่ฝาผนัง

“มุกดา คุณหาสามีเป็นตาเฒ่ารู้สึกยังไงบ้าง?ถ้าหากว่า คุณคิดว่ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ก็สามารถมาเป็นคน รักผมได้นะ คุณก็หน้าตามีคุณสมบัติ ผมชอบคุณมาก” ธีรเมทนำริมฝีปากเข้าไปพูดข้างหูของมุกดา พูดพลางหัวเราะเยาะ

“ธีรเมท คุณอย่าหน้าด้านอีกเลย ฉันแม้ตลอดชีวิตนี้ไม่ แต่งงาน ก็จะไม่แต่งงานกับคุณแน่นอน ตาบอกหนึ่งครั้ง ไม่สามารถทำลายตัวเองเป็นครั้งที่สองอีก” มุกดาหัน ล่าคอไปทางอื่น ไม่อยากจะสัมผัสอะไรกับธีรเมท คนนี้ ทําให้เธอรังเกียจมากจริงๆ

“จริงเหรอ?แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังตัดใจทิ้งคุณไม่ได้ คุณ ร่างกายงดงามเช่นนี้ ผมล้วนไม่ได้ค้นพบ”พูดพลางธีร เมทยังอยากจะใช้มือของเขาลูบใบหน้าของมุกดา

มุกดาอยากจะหลบ แต่ว่าพละกำลังของผู้ชายกับผู้หญิง แตกต่างกันมาก เธอหลบไม่ได้โดยสิ้นเชิง สายตามอง เห็นมือสกปรกของธีรเมทกำลังจะลูบถึงบนใบหน้าของ มุกดาแล้ว

มุกดาเตรียมตัวพร้อมแล้ว ถ้าหากมือของธีรเมทเข้ามา แล้ว เธอก็จะยอมเทหมดหน้าตักจะกัดเขาอย่างดุร้าย

“ปัง”เสียงดังขึ้น มุกดายังไม่เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น ธีรเมทก็ล้มลงไปบนพื้น ตัวเองก็ถูกคนดึงไปอยู่ด้านหลัง ปกป้องเอาไว้แล้ว