บทที่99 ตั้งท้องแล้ว

มุกดาพุ่งไปอาเจียนในห้องน้ำแล้วถึงรู้สึกดีขึ้น น้ำหู น้ำตาไหลออกมาหมดแล้ว นั่งอยู่ที่ชักโครกสักครู่หนึ่ง พอแน่ใจแล้วว่าตนเองสบายตัวขึ้นมาบ้าง มุกดาจึงออก มาจากห้องน้า

เช็ดน้ำตาเสร็จ ท้องยังรู้สึกหิวอยู่ มุกดานั่งลงที่ข้างโต๊ะ อาหารอีกครั้งหนึ่ง แต่ว่าครั้งนี้กลับหนักยิ่งกว่าเดิม เธอได้ กลิ่นเนื้อและกลิ่นน้ำมันของเกี๊ยวทอดนั้นเข้า ก็อยากจะ อาเจียน

“ลุงนัทธ์คะ ลุงนัทธ์ เอาสองอันนี้ออกไปทีค่ะ” มุกดารีบ ให้นัทธ์นำของที่เป็นเนื้อสัตว์ออกไปทั้งหมดทันที ตรง หน้าเหลือเพียงโจ๊กผักอย่างเดียวเท่านั้น

หลังจากฝืนใจกินไปได้ครึ่งถ้วย มุกดารู้สึกว่าไม่สบาย ไปทั่วทั้งตัว เธอจึงขึ้นไปเตรียมตัวนอนพักสักหน่อย

ต้องเป็นเพราะเมื่อวานสนุกเกินไปแล้วแน่นอน กินอาหา รมั่วซั่วเกินไป ดังนั้นจึงลำบากท้องไส้

มุกดานอนลงไปได้ไม่นานนักก็หลับไป นัทธ์รายงาน เรื่องที่มุกดาไม่สบายให้ชลธีทราบเรียบร้อย ชลธีวางงาน ในมือลงแล้วกลับมาบ้านทันที

ขณะกำลังสะลึมสะลือ มุกดารู้สึกว่ามีคนมาลูบหน้าผากของตนเอง ทั้งยังลูบที่ท้องของตนเองด้วย

“อย่าซน ง่วง” มุกดาพลิกตัวแล้ว และนอนหลับต่อไปอีก

แต่ว่ายังมีคนดึงมือของเธอไว้อีก จับชีพจรให้เธอ มุกดา อยากนอนมากๆ จึงไม่ได้สนใจว่าเป็นใคร

“คุณชายครับ คุณนายน่าจะตั้งท้องแล้ว สามารถไป ตรวจยืนยันที่โรงพยาบาลดูได้ครับ” สองวันมานี้แพทย์ ประจำตระกูลยุ่งพอตัว เมื่อคืนนี้เพิ่งให้ยาชลธีไปทั้งคืน นี่ ยังไม่ทันได้นอนพักผ่อน คุณนายก็มาไม่สบายอีกคน ยัง ที่ตั้งครรภ์แล้ว

“อะไรนะ? เธอท้องแล้ว?” ชั่วขณะหนึ่งชลธีไม่สามารถ ยอมรับได้ แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยคิดว่ามุกดาจะตั้งท้อง ลูกของตนเอง

“ครับ ครับ ใช่ครับ คุณชาย ถ้าไม่ชอบล่ะก็ สามารถหา วิธีได้เร็วหน่อยครับ แบบนี้ร่างกายของคุณนายก็จะไม่มี ผลกระทบอะไร” แพทย์ประจำตระกูลเห็นสีหน้าของชลธี ไม่สู้ดี จึงคิดไปว่าเขาคงไม่ชอบเด็กที่คุณนายตั้งท้องอยู่ เพราะทุกคนต่างรู้ว่าคนที่คุณชายชอบคือธินิดา

“พวกคุณลงไปกันเถอะ ผมรู้แล้ว” ชลธีให้นัทธ์และ แพทย์ประจำตระกูลออกไปให้หมด เขานั่งลงข้างเตียงของมุกดา มองมุกดาอย่างเงียบๆ

เธอตั้งท้องแล้ว? งั้นเขาควรจะทําอะไรบ้าง?

มุกดาหลับอย่างดูสุขสบายมาก ชลธีไม่อยากรบกวน เธอ พรุ่งนี้ค่อยไปตรวจยืนยันที่โรงพยาบาลดูแล้วกัน วัน นี้ตนเองจึงไปที่บริษัท ค้นหาดูว่าภรรยาตั้งครรภ์แล้ว สามี ควรทําอะไรบ้าง

ในใจของชลธีเวลานี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าคืออารมณ์แบบไหน กัน มีความสุขที่ได้เป็นพ่อคน มีความประหม่าของการ เป็นพ่อคนในครั้งแรก ทั้งยังมีความห่วงใยที่มีต่อมุกดา ด้วย

หลังจากสั่งกำชับกับนัทธ์เอาไว้ ชลธีก็กลับไปบริษัท ทั้งเช้าจิตใจเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย เข้าอินเทอร์เน็ต ค้นหาว่าหญิงตั้งครรภ์ต้องระวังอะไร ต้องกินอะไร สามี ควรทำอย่างไร

นอนหลับมาจนถึงช่วงบ่าย มุกดาถึงนอนเต็มอิ่มแล้ว ท้องของเธอก็เริ่มหิวเช่นกัน แต่พอนึกถึงของเหล่านั้น เธอ ก็ไม่อยากกินอะไร อยากกินแค่ข้าวต้มขาวสักหน่อย

“คุณนายครับ คุณอยากทานอะไรสักหน่อยหรือเปล่า ครับ?” มุกดาที่เพิ่งลงมายังไม่ทันเอ่ยปาก นัทธ์ก็ถามเธอ แล้ว
“ข้าวต้มขาวแล้วกันค่ะ ไม่เอากับข้าวอะไรทั้งนั้น แค่ ใส่น้ำตาลไปให้ฉันสักหน่อยก็พอแล้วค่ะ” สำหรับของที่ เลี่ยนมัน มุกดาไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น

“ได้ครับ ได้ครับ ต้มข้าวต้มขาวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว” นัทธ์เตรียมของกินบางอย่างไว้แล้ว เขาถามคนรับใช้ที่ ตอนเป็นสาวเคยคลอดลูกมานิดหน่อย การไม่อยากกิน พวกเนื้อสัตว์ ยังแบ่งได้เป็นหลายรูปแบบ มีบางคนอยาก กินเผ็ด บางคนอยากกินของเปรี้ยว บางคนอยากกินของ หวาน

นัทธ์จึงเตรียมทุกอย่างเอาไว้อย่างละชุด รอมุกดาตื่น นอนก็สามารถกินได้เลย ซึ่งมีข้าวต้มขาวอยู่พอดี

พอได้ยินว่ามีข้าวต้มขาว มุกดารู้สึกว่าอยากอาหาร แล้ว เธอยังกินทีเดียวหมดถ้วยหนึ่ง แต่ว่าพริบตาเดียวก็ มีปฏิกิริยาตอบสนองมาทันที ไปอาเจียนที่ห้องน้ำอีกรอบ แล้ว

“ไม่ได้แล้ว ลุงนัทธ์คะ ฉันอาจจะกินจนท้องเสียแล้ว หา ยามาให้ฉันสักหน่อยค่ะ” มุกดาอาเจียนจนตนเองไม่มี เรี่ยวแรง

“คุณนายครับ ผมคิดว่าคุณควรไปตรวจดูที่โรงพยาบาล สักหน่อยนะครับ ผมจะไปเตรียมรถให้คุณเดี๋ยวนี้เลย คุณไปโรงพยาบาลเถอะครับ” นัทธ์บอกกับมุกดา

แค่กินจนท้องเสีย ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่ใช่ว่า หายากินสักหน่อยก็อาการดีขึ้นแล้วเหรอ?

มุกดาไม่อยากไปโรงพยาบาล เธอมีประสบการณ์ไม่ดี ในใจต่อโรงพยาบาลนิดหน่อย

“คุณนายครับ ผมเตรียมรถให้เรียบร้อยแล้ว ไปเถอะ ครับ จะพาคุณไปโรงพยาบาล” นัทธ์พูดอย่างยืนหยัด เขาโทรศัพท์หาชลธีแล้ว ชลธีรีบไปโรงพยาบาลเพื่อรอ มุกดา

“งั้นก็ได้ค่ะ” คิดว่าจันวิภาและโธรณีต้องทํางาน มุกดาจึง ตัดสินใจไปโรงพยาบาลด้วยตนเอง

“ฉันคิดว่าฉันควรไปแผนกอายุรกรรม ฉันกินจนท้องเสีย แล้ว” มุกดาพูดยืนยัน ไม่รู้จริงๆ ว่าชลธีคิดอย่างไรกัน ถึงลงทะเบียนคลินิกเฉพาะทางของแผนกสูตินรีเวชให้ ตนเองก่อนตั้งแต่แรก

“ได้ งั้นไปแผนกอายุรกรรมก่อน ถ้าตรวจหาอะไรไม่เจอ พวกเราค่อยไปแผนกสูตินรีเวชกัน” อารมณ์ของชลธีดี เป็นพิเศษ มุกดาพูดอะไร เขาก็รับปากทั้งนั้น

หลังจากไปตรวจดูที่แผนกอายุรกรรมรอบหนึ่ง ยังไม่พบปัญหาของมุกดาว่าคืออะไรจริงๆ

ไม่มีทางอื่น มุกดาได้แต่ตามชลธีไปที่แผนกสูตินรีเวช

“ยินดีด้วยนะ คุณมุกดาตั้งท้องแล้ว” ดวงตาผู้เชี่ยวชาญ คนนั้นของแผนกสูตินรีเวชมองบนหน้าของชลธีโดยตรง ผู้ชายคนนี้หล่อเหลามาก เหมือนเป็นใครที่เคยเห็นบน นิตยสาร คงเป็นดาราล่ะมั้ง

“เป็นไปไม่ได้ ฉันกินยามาตลอดเลยนะ?” เดิมทีมุกดาไม่ เชื่อว่าตนเองจะตั้งครรภ์ ทุกครั้งเธอจะกินยาตลอด คือ กลัวตนเองจะตั้งครรภ์เข้า

“อะไรนะ? กินยามาตลอด?” แพทย์ก็งุนงงเช่นกัน

“อ่อ ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรครับ ขอบคุณครับคุณหมอ” ถึง แม้บนหน้าของชลธีไม่ได้แสดงความดีใจของตนเองออก มา แต่ว่าเขากลับขอบคุณคุณหมออย่างมีมารยาทมาก

“เอ๋ ไม่ใช่สิ เอ๋…..” มุกดายังไม่ยอมรับมากๆ เป็นไปได้ อย่างไรที่ตนเองจะตั้งครรภ์

แต่ว่าชลธีกลับดึงเธอออกไปแล้ว
“จะต้องตรวจผิดแน่เลย ฉันท้องไม่ได้เด็ดขาด ฉันรู้ว่า พวกเรามีเวลาแค่สองปี ฉันไม่อาจใช้ลูกไปรั้งคุณเอา ไว้ได้ จริงๆ นะประธานชลธี ฉันควรไปตรวจดูอีกรอบ” มุกดาพูดเสียงแข็ง

“ยาคุมกําเนิดของคุณ ผมเปลี่ยนเป็นวิตามินแล้ว” เห็น มุกดายืนหยัดมาโดยตลอด ชลธีก็มีเพียงพูดความจริง ออกมาเท่านั้น

ตอนนั้นเขาแค่รู้สึกไม่พอใจ คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่อยาก ได้ลูกของเขา จึงเปลี่ยนยาของมุกดาแล้ว

“อะไรนะ? ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย? พวกเรามีเวลา แค่ปีกว่าๆ ถ้าฉันมีลูกแล้ว ฉันจะไม่เอาออกโดยเด็ดขาด แต่ว่าฉันก็ไม่สามารถให้ลูกของฉันไม่มีพ่อเหมือนกัน!มุกดาน้ำตาไหลรินลงมาแล้ว

ไม่ผิด เธออยากได้ลูกของชลธีอย่างมาก แต่ถ้าต่อไป พวกเขาหย่าร้างกัน หากลูกไปอยู่กับใคร ย่อมเป็นเรื่องที่ เจ็บปวดทั้งนั้น เธอไม่สามารถแยกจากลูกได้

“ลูกของฉันก็ไม่มีพ่อไม่ได้เหมือนกัน เขาจะมีครอบครัว ที่มีความสุข มุก ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ” ใน ใจของชลธีเบิกบานเหลือเกิน มีความสุขจนเขาไม่รู้ว่า ควรบอกกับมุกดาอย่างไรดี
“แต่ว่าชลธี คุณรู้หรือเปล่า ฉันมีอดีตที่มืดหม่นช่วง หนึ่ง?