บทที่60 คำสารภาพรักของธินิดา

ธินิดาเข้าใกล้กระซิบกระซาบข้างหูของชลธี เอาเรื่องที่ ตนเองสืบมาบอกให้เขา แต่ว่าชลธีได้ยินคำพูดนี้ ถึงกับ อึ้งสักครู่หนึ่ง

“อะไรนะ? พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าเธอแต่งงานแล้ว?” ในใจ ของชลธีมีปั่นป่วนอย่างมาก

“รุ่นพี่ของฉันได้ยินมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ มุกดาเก็บได้ แยบยลมาก บอกว่าตัวเองยังไม่รู้ว่าสามีคือใคร คุณว่า เธอเป็นคนหลอกลวงหรือเปล่า มีที่ไหนแต่งงานกันแล้ว ยังไม่รู้ว่าสามีใคร แน่นอนว่าหน้าตาเอาไม่ได้หรอก” ธินิ ดาทำนายว่า

ชลธีได้ยินคำพูดเหล่านี้ของธินิดา เขาก็หยิบโทรศัพท์ มือถือของตัวเองออกมา แล้วเปิดส่องกระจก หน้าตา ของตัวเองก็เอาได้นะ

“ก็ไม่แน่ สามีของเธออาจจะดีเกินไปเลยต้องการปิดบัง แต่งงานแล้วก็แต่งงานเถอะ ยังไงมันก็คือเรื่องส่วนตัวของ เขา เรารับสมัครพนักงานเรื่องแต่งงานไม่ได้มีข้อจำกัด อะไร” ชลธีพูดเข้าข้างทางมุกดา

“ชล คุณไม่คิดว่านี่คือการกระทำที่หลอกลวงหรือ? คน คนหนึ่งที่แต่งงานแล้วยังไม่กล้าที่จะเปิดเผย งั้นแสดงว่ามี คิดอะไรกับคนอื่นอยู่ อยากจะหาคนที่ดีกว่าล่ะสิ” ธินิดาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรปกติชลธีเป็นคนที่ทํางานเรียบร้อย มาตลอด แต่วันนี้กลับผ่อนปรนต่อมุกดามาก

“อืม อยากจะหาคนที่ดีกว่า แบบนี้มันไม่ถูก แต่พวกเรา อย่าไปหมกมุ่นกับมันมากเกินไป พวกเรามาชนแก้วกัน” ชลธีไม่อยากจะพูดเรื่องมุกดาว่าแต่งงานหรือไม่แต่งอีก

“มา พวกเรามาชนแก้วกันเถอะ ทำเหมือนพวกเราเมื่อ ห้าปีก่อน” ชลธีชูแก้วขึ้นมา คนอื่นๆก็ชูแก้วขึ้น ดื่มอย่างมี ความสนุกสนาน

ธินิดาเห็นคำพูดของตัวเอง ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของ ชลธี ก็คิดว่าเป็นเพราะการเกลี้ยกล่อมของมุกดา ก็ไม่รู้ เหมือนกันว่าเธอใช้วิธีไหน ทําให้ชลธีพูดเข้าข้างเธอ ขนาดนี้

ในใจของธนิดายิ่งมีความอิจฉามากขึ้นเรื่อยๆ มุกดาคน นี้ ต้องให้เธอลาออกเองให้ได้ ไม่อย่างนั้นอยู่นานเกินไป จะเป็นภาระของบริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ป

กินข้าวเสร็จ ชลธีก็ส่งธินิดากลับไป ธินิดานั่งข้างๆชลธี เธอดื่มเข้าไปแล้วหลายแก้ว เธอเวียนหัวนิดหน่อย และ มีความกล้ามากขึ้น เธอเอามือไปจับมือของชลธี

“ชล วันนี้ฉันไม่กลับไปได้ไหม? คุณพาฉันไปที่ไหนก็ได้” ในขณะที่ธินิดากำลังพูด มือของเธอก็อยู่ไม่นิ่งขยับไปอยู่ที่ขาของชลธีอย่างคิดไม่ซื่อ

ชลธีรีบดึงมือของเธอออกไป ร่างกายของธินิดาเอียง ก็ เข้าไปอยู่ตรงอ้อมแขนของชลธี

ชลธีก็เลยต้องจอดรถไว้ข้างทาง ธินิดาก็คิดว่าชลธีจะ เปลี่ยนทิศทางแล้ว เธอก็พิงไปบนไหล่ของชลธี ใช้ริม ฝีปากตัวเองขยับเข้าไป

“น้ำผึ้ง ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ” ชลธีขยับตัวธินิดา ให้ตรง ให้เธอนั่งอยู่กับที่ดีๆ

“เรื่องอะไร? ไม่ใช่ว่าคุณจะพาฉันไปขอแต่งงานที่ ตระกูลยืนนานเหรอ?” ธินิดาพูดอย่างเหนียมอาย หลายปี ก่อนตอนที่เธอเสนอขอเลิกกับชลธี เขาเศร้าอยู่นานมาก อีกอย่างห้าปีนี้ ก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหน เคยเห็นผู้หญิง คนอื่นมาอะไรกับเขาเลย

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่า ในใจของชลธีมีแต่เธอ มุกดา เป็นเพียงแค่เพลงประกอบเท่านั้น บทเพลงหลักยังคงเป็น ธินิดาเท่านั้น

ชลธีก็หมดคำพูด แท้จริงแล้วเขาอยากจะบอกให้ธินิดารู้ ว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ถ้ายังพูดไม่ชัดเจนอีกล่ะก็ ธินิดาคง เลยเถิดแน่ๆ
แต่ว่าธินิดากลับคิดว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน เรื่องนี้ก็จะ ยิ่งเลบเถิดไปใหญ่แล้ว

ชลธีมองธินิดา คิดแล้วคิดอีกว่าตัวเองจะพูดอย่างไร ช่างเถอะ ตอนนี้ยังไม่พูดเรื่องที่เขาแต่งงานกับมุกดาดี กว่า ค่อยดูอีกทีว่าตัวเองรักมุกดาจริงหรือเปล่า ระหว่าง มุกดากับธินิดา เขาลังเลอีกแล้ว

“ผมส่งคุณกลับบ้านนะ ผมจะโทรหาพี่ชายใหญ่ของ คุณ” ชลธีก็โทรหาพี่ชายใหญ่ของธินิดา ให้เขาออกมารับ ที่ประตู บอกตัวเองมีเรื่องต้องรีบไป

“ชล ชล ฉันไม่กลับไป ฉันจะไปกับคุณ ฉันจะยกตัวฉัน ทั้งหมดให้คุณจริงๆ คุณอยากแต่งงานกับฉันมาตลอด ไม่ใช่เหรอ?” ธนิดาสะบัดหัวไปมา ตัวเองทำถึงขั้นนี้แล้ว ชลธียังไม่รู้จักคว้าโอกาสนี้ไว้ เขาโง่ไปแล้วเหรอ

“นํ้าผึ้ง มีเรื่องมากมายผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว กลับไป เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว บางครั้งพวกเราก็ต้องเผชิญ หน้ามันอย่างมีสติ” ชลธีรู้ว่าเมื่อก่อนเขาเองก็รอธินิดา มาโดยตลอดจริงๆ เขาชอบความอ่อนโยนและใจกว้าง ของธนิดามาตั้งแต่เด็ก

แต่ว่าตั้งแต่ที่มาพบเจอมุกดา หญิงสาวที่มีความโดดเด่น คนนี้ รสนิยมของเขาก็เปลี่ยนไป เขารู้ว่าการอ่อนโยนก็ ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป แต่ความโดดเด่นต่างหากถึงจะสําคัญที่สุด

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร? ชล หรือว่าคุณไม่ ชอบฉันแล้วหรือ? คุณบอกฉันไม่ใช่เหรอ แค่ฉันหันกลับ มา คุณจะรอฉันอยู่ที่เดิม? ทำไมคุณต้องโกหกฉัน คุณ เป็นคนโกหก”

ธนิดาก็ร้องไห้ขึ้นมา เธอยืนกรานที่จะลงจากรถ จะไม่ ยอมนั่งรถของชลธีอีก

“น้ำผึ้ง คุณไม่ต้องโวยวาย ไม่ต้องกระโตกกระตากแบบ นี้ ใจเย็นๆ” ชลธีเห็นธินิดาเวลานี้สงบสติอารมณ์ไม่อยู่

“ชล คุณโกรธฉันที่เลิกกับคุณใช่ไหม? ในใจของคุณยัง โกรธอยู่ใช่ไหม ฉันรู้ แต่ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว ฉันจะอยู่ กับคุณตลอดไป” ธินิดาก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของ ชลธีอีกครั้ง

ครั้งนี้ชลธีไม่กล้าผลักเธออีก กลัวเธอจะคิดสั้น

สุดท้ายก็รออารมณ์ของธินิดาคงที่ ชลธีก็ส่งเธอกลับไป ให้กับอุไรภัสร์

“ชล ฉันเป็นของคุณ เป็นของคุณตลอดไป” ก่อนจากไป ธินิดายังรับประกันกับชลธีอยู่
“อืม.ภัสร์ ดูแลน้ำผึ้งดีๆ เหมือนกับว่าเธอจะดื่มเยอะไป หน่อย” ชลธีเตือนอุไรภัสร์

มันไม่ง่ายเลยจริงๆ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเขา เขาจะต้อง คิดวิธีแก้ไขปัญหานี้ให้ดีขึ้นได้อย่างไร?

ชลธีขับรถออกไป กลับไปถึงที่วิลล่าโดยไม่รู้ตัว

“คุณชาย คุณกลับมาแล้วเหรอ?” นัทธ์ได้ยินเสียง รถยนต์ ก็ออกมาต้อนรับ

“อืม ผมกลับมายังไงเนี่ย?” ชลธีก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลับมายัง ไง ก็เพราะคิดเรื่องต่างๆนานาตลอดทาง ขับรถกลับมา โดยไม่รู้ตัว

“คุณนายหญิงเป็นยังไงบ้าง? เธอนอนหรือยัง?” ชลธี ถามด้วยความห่วงใย

“น่าจะยังไม่นอน เธออยู่ในห้องนอนตัวเอง ไฟยังสว่าง งั้นผมไปปิดไฟหลักก่อนครับ” นัทธ์ก็ไปปิดไฟหลักของ วิลล่า

มุกดากำลังดูโทรศัพท์มือถือ ไฟในห้องนอนก็ดับลง เธอ ก็รู้ว่าวันนี้สามีของเธอกลับมา
เอาโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ มุกดานอนเงียบๆบนเตียง รอ สามีของตัวเอง ไม่ได้พบเขาระยะเวลาหนึ่งแล้ว ในใจก็มี ความคิดถึงเขาอยู่

ประตูก็เปิดออก เงาร่างสูงก็เดินเข้ามา เดินอย่างรวดเร็ว ทำให้สายลมพัดผ่านเข้ามาด้วย