บทที่ 11 ไปสัมภาษณ์ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ป

รอกระทั่งมุกดามาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ป การสัมภาษณ์ก็ได้ เริ่มขึ้นแล้ว บริษัทฮอนดากรุ๊ป จํนวิกาเข้าแถวอยู่ด้านหน้า หล่อนเองก็อยากจะเข้าไปฝึกฝนประสบการณ์ที่บริษัทฮอนดา กรุ๊ปเหมือนกัน

“มุกมาเร็ว ฉันช่วยหยิบหมายเลขมาให้เธอแล้ว อยู่ข้างหลัง ของฉันพอดีเลย” จันวิภารอมุกดารอจนคอยืดคอยาวแล้ว เมื่อ เธอเห็นมุกดาเข้ามาในล็อบบี้ก็รีบโบกไม้โบกมือให้หล่อนทันที

มุกดายิ้มให้จันวิภาเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปอยู่ด้านหลัง ของจันวิภา

เด็กสาวที่อยู่ด้านหลังหลบให้เธอเล็กน้อย เพราะถึงอย่างไรก็ จัดเรียงกันตามหมายเลขอยู่แล้ว จึงไม่ถือเป็นการแทรกแถว แต่อย่างใด

“มุกสองวันมานี้เธอผ่อนคลายลงบ้างหรือยัง ฉันอยากจะ ไปหาเธอที่บ้าน แต่แม่ขอให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนลูกพี่ลูกน้องที่ บ้าน ไม่ง่ายเลยกว่าวันนี้ฉันจะออกมาได้” จันวิภาว่าพลางตบ หน้าอกของตัวเองเบาๆ

“ผ่อนคลายลงบ้างแล้วล่ะ จะไม่คลายลงก็ไม่ได้ ฉันยังมีพ่อ ยังไงฉันก็ยังต้องหาเงินมารักษาพ่ออยู่” มุกดารับเอกสารการ สมัครของตัวเองจากมือของจันวิภา โชคดีที่เธอฝากเอกสาร การสมัครเอาไว้ที่จันวิภา
“มุกบนคอเธอนี่มันอะไร?” จันวิภามองไปที่ร่องรอยใหม่ที่คอ ของมุกดา พลางกระซิบถามเสียงเบา

มุกดายกมือขึ้นปิดคอของเธอไว้โดยไม่รู้ตัว เธอกำลังลังเลว่า จะบอกเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้กับจันวิภาดีไหม แต่ พอเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว สุดท้ายก็ปล่อยมันไปก่อนดีกว่า

“เหลือมาจากคืนวันนั้นนั่นแหละ ฉันติดกระดุมคอ ๆ ก่อน ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวได้ถูกเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์งานเห็นเข้ากัน พอดี” มุกดาจัดการติดกระดุมคอเสื้อของเธอขึ้น

จนวิภาก็ไม่ได้ถามอะไรอีก การสัมภาษณ์เป็นไปอย่าง รวดเร็ว เพียงไม่นานก็มาถึงคิวของเธอแล้ว

ชลธีกำลังนั่งอ่านสัญญาอยู่ในห้องทำงาน แล้วพ่อบ้านนัทธ์ก็ โทรศัพท์มาบอกเขาว่ามุกดาออกไปแล้ว แถมยังมาสัมภาษณ์ งานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปอีกด้วย

ชลธีวางสัญญาในมือลง เขาเปิดวิดีโอดู เห็นมุกดากำลังพูด คุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง

อันที่จริงก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นมุกดามาก่อนสองครั้ง และ รู้สึกว่าเธอหน้าตาค่อนข้างธรรมดา ไม่ได้สวยอะไรมาก

โดยเฉพาะในคืนวันนั้น ใบหน้านั้นแต่งเสียจนเหมือนกับผีไม่มีผิด
แต่วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีดำา ผมยาวสลวยนั้น ถูกมัดรวบขึ้นเป็นหางม้าปล่อยไปทางด้านหลัง ดูสะอาดใส สวย มองแล้วรู้สึกสบายตามาก

หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าคนนั้นเข้าไปสัมภาษณ์แล้ว เธอกำลัง รออยู่ข้างนอก ทันใดนั้นชลธีก็รู้สึกว่าในฐานะที่ตัวเองเป็น ประธานบริษัท เขาควรจะไปเข้าร่วมการสัมภาษณ์งานสัก หน่อยไหมนะ?

ทันทีที่คิดได้แบบนั้น ชลธีก็เดินออกจากห้องทำงานของ ประธาน ลงไปชั้นล่างมาจนถึงล็อบบี้ แล้วเดินตรงไปทางห้อง สัมภาษณ์

มุกดากำลังท่องจําบทพูดของตัวเอง เธอท่องจําจนจําได้ ขึ้นใจแล้ว แต่ในใจยังรู้สึกประหม่าอยู่เล็กน้อย ที่นี่คือบริษัท ฮอนดากรุ๊ปเชียวนะ ข้อกําหนดเงื่อนไขสูงมาก เธอต้อง พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ตัวเองทําออกมาได้สมบูรณ์แบบ ไร้ที่ติ แบบนี้ถึงจะสามารถเข้าไปอยู่ในบริษัทฮอนดากรุ๊ปได้ อย่างมั่นใจ

เธอก้มมองเอกสารข้อมูลอีกครั้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเธอก็ เห็นผู้ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งกำลังเดินตรงมาทางด้านนี้

เขาก็มาสัมภาษณ์ด้วยเหรอ? มุกดามองไปที่ชลธีก็รู้ทันทีว่า เป็นผู้ชายตระหนี่ขี้เหนียวคนนั้น

เมื่อวันก่อนยังขับรถคันหรูแสร้งทำเป็นอวดรวยไปทั่วอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? วันนี้ก็มาสัมภาษณ์งานด้วย? รถคันนั้นยืมมา เหรอ? ตอนนี้มีหลายคนที่ชอบทําแบบนี้

มุกดาแอบดูถูกชลธีอยู่ในใจอย่างแรงอีกครั้ง

“ร้าว ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลย สูงอะไรขนาดนั้น ฉันสูงถึงแค่ หัวใจของเขาเองอ่ะ!” สาวๆ ที่อยู่ด้านหลังมองเห็นชลธีแล้วก็ พากันตื่นเต้นขึ้นมาทันที

มาสัมภาษณ์งานที่นี่ยังมีหนุ่มหล่อชั้นดีให้ดูด้วย ดีจริงๆ เลย

แต่ชลธีกลับเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์โดยไม่แสดงสีหน้า ใดๆ ออกมาเลย มุกดาเห็นเข้า แบบนี้มันแทรกคิวกันนี่นา ด้าน หลังจันวิภาเป็นคิวของตัวเองแท้ๆ ต้องเป็นพวกเด็กเส้นแน่ๆ เลย ด้วยเหตุนี้ความประทับใจของมุกดาที่มีต่อชลธียิ่งแย่ลง ไปกว่าเดิมอีก!