บทที่ 28 เด็กเป็นของใคร

มุกดาถูกคนจับยัดเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวของประธาน เธอดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของคนนั้น พลิกฝ่ามือตบหน้า คนนั้น คนนั้นก็ตกใจปล่อยเธอออก

“ประ ประ ประธานชลธี มุกดามองเห็นสีหน้าไม่ดีของ ชลธี บนใบหน้าขาวของเขามือรอยแดงห้านิ้วมือ

ชลธีเงยหน้าขึ้นด้วยความหยิ่งยโส เขาไม่ต้องการพูด คุยกับผู้หญิงคนนี้ที่งี่เง่า

มุกดายืนตรงหน้าของชลธีด้วยความอึดอัดวางตัวไม่ถูก ขยับก็ไม่ดี ไม่ขยับก็ไม่ดี ในสมองของเธอเวลานี้ว่างเปล่า เธอเพิ่งจะทําอะไร?เธอตบหน้าประธาน นี่จะทำยังไงดี

“ประธานชลธี คือว่า คือว่า คือ ขอโทษค่ะ!”มุกดาคิด นานมากก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายกับประธานยังไง เมื่อกี้ตัว เองคิดว่าพบกับคนลามก

“อืม” ชลธีตอบ

มุกดามองคางที่สมบูรณ์แบบของเขา ยังมีลูกกระเดือก นั้นที่เซ็กซี่ อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
ประธานคนนี้หน้าตาดีจริงๆ หน้าตาดีจริงๆ ก็ทำให้คน คาดเดาไม่ออก

มาถึงชั้นสามสิบแล้ว มุกดาก็รีบลงลิฟต์ ถ้าหากว่ายังอยู่ ต่อไป เธอคิดว่าตัวเองจะต้องหยุดหายใจ

เธอยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ สูดหายใจเข้าลึกๆ ลิฟต์ของ พนักงานเพิ่งจะมาถึง คนของแผนกเลขานุการมองเห็น มุกดายืนอยู่หน้าประตูห้องทำงาน ก็ประหลาดใจมาก มองดูลิฟต์ด้านหลังของมุกดา ก็ไม่มีอะไรจะพูด เดินตรง เข้าไปในห้องทํางาน

มุกดาก็เดินตามเข้าไปในห้องทํางาน เธอมาถึงด้านหน้า โต๊ะทำงานของตัวเอง ก็นั่งลง วันนี้ตอนเช้า ตัวเองมา ทำงานยังทำให้ตื่นกลัวจริงๆ ถ้าหากเป็นแบบนี้ทุกวัน เธอ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองสามารถจะยืนหยัดต่อไปได้ไหม

ช่วงเช้ามุกดางานยุ่งมาก ในแผนกเลขานุการมีเรื่อง มากมายล้วนให้เธอไปจัดการ รวมไปถึงหยิบของใช้ใน การทำงานให้ทุกคน บางคนก็ไม่ยอมทำข้อมูล ยังมีอื่นๆ อีก

มุกดากลับจะคิดว่าแบบนี้ดีมาก เธอก็ไม่มีเวลาไปคิด เรื่องอื่นแล้ว ยังทำงานได้อย่างสมบูรณ์

“มุก มานี่ ฉันซื้อกาแฟมาให้เธอ ดื่มแล้วค่อยไปทำงาน”จันวิกาหลบอยู่ทางที่มุกดาเดินผ่าน ค่อยๆกวักมือ

ให้เธอ

“ไม่ได้ ฉันยังต้องไปส่งข้อมูล” มุกดานำของที่อยู่ในมือ ให้ค้นวิภาดู

แต่ว่าจีนวิภาไม่สนใจเธอ เดินเข้าไปนําข้อมูลวางลงบน โต๊ะ นำกาแฟที่อยู่ในมือส่งให้มุกดา

“เมื่อกี้ฉันไปหาเธอที่แผนกเลขานุการ แต่ฉันคิดว่า ท่าทางของพวกเขาแปลกประหลาดมาก เป็นเพราะ อะไร?” จันวิภาคิดว่าคนในแผนกเลขานุการไม่ค่อยชอบ มุกดา

“นี่ เป็นวันนี้ตอนเช้า เวลาที่ฉันมาทํางาน พบกับเมธพร เธอมาดึง…ฉัน” มุกดาก็นําเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ตอนเช้า พูดกับจันวิภา

“คนนี้หน้าด้านจริงๆ หล่อนมาหาเธอทำไม หล่อนแท้งเห รอ?เธอผลักหล่อนล้มเหรอ?จันวิภายิ่งพูดดวงตาก็เปล่ง ประกาย

“เปล่า ฉันไม่ได้ผลักเธอ เธอล้มลงไปเอง หลังจากนั้น ธีรเมทก็มาถึงแล้ว ระหว่างขาของเธอมีเลือดไหลออกมา เยอะมาก ฉันเดาว่าเด็กน่าจะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว” มุกดา ดื่มกาแฟ นึกถึงวันนี้ตอนเช้าเลือดสีแดงสดภาพที่น่าตะลึงนั้น

พูดตามหลักถ้าเมธพรสนใจเด็กคนนี้มาก แต่ว่าท่าไม เธอถึงล้มลง เวลานั้น ตัวเองก็ไม่ได้ผลักเธอ และเธอก็ไม่ ได้เท้าพลิก

ทันใดนั้นมุกดาคิดว่ามีความหมายมาก

“จันทร์ ฉันจะบอกกับเธอ ฉันคิดว่าเมธพรแปลก ประหลาดมาก ฉันแน่ใจว่าเธอล้มลงด้วยตัวเอง เธอไม่ใช่ ต้องการเด็กคนมากเหรอ?แล้วทำไมต้องหกล้มล่ะ?”

“ฉันจะรู้ได้ยังไง ฉันคิดว่าเธอมีพิรุธแสดงอาการเดือด ร้อนขึ้นเองเถอะ หรือว่าคิดจะขอโทษเธอ?ก็เป็นไปไม่ ได้ และเธอเนื้อแท้ก็หน้าด้าน มุก เธอคิดว่าเด็กคนนั้นจะ ไม่ใช่ลูกของธีรเมทไหม?” จันวิภานึกถึงความเป็นไปได้ ทันที

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เบิกตาโตมองหน้ากัน พวกเธอ ถูกการคาดเดาที่กล้าหาญนี้ทำให้ตกใจ

“เธอคิดว่า เด็กในท้องของเมธพรอาจจะไม่ใช่ลูกของธีร เมท?แต่ว่าพวกเราต้องทำยังไงถึงจะทำให้ธีรเมทรู้เรื่องนี้ ล่ะ?พวกเราจะไปเก็บหลักฐานยังไง?”มุกดาได้ยินว่าเด็ก ในท้องของเมธพรอาจจะไม่ใช่ของธีรเมท ในใจของเธอก็รู้สึกว่าระบายความโกรธเป็นพิเศษ

“เรื่องนี้ ฉันก็ไม่รู้ ในโรงพยาบาลก็รู้จักลูกพี่ลูกน้องฉัน แต่ว่าลูกพี่ลูกน้องฉันไม่ช่วยฉันแน่นอน เฮ้อ ช่างเถอะ เธอก็ไม่รู้จักใครแน่นอน เรื่องนี้พวกเราก็ทำได้เพียงแค่ คิดแล้วล่ะ” จันวิภาสูดลมหายใจลึกๆ เธอดื่มกาแฟด้วย ความดุร้าย ผลลัพธ์คือร้อนจนต้องอ้าปากหายใจ

ชลธีคิดว่าตัวเองไม่ชินกับการแอบฟังคนอื่นพูดคุยกัน แต่วันนี้จับพลัดจับผลูฟังคำพูดของผู้หญิงสองคนตั้งแต่ ต้นจนจบแล้ว

หลังจากที่ได้ฟังการวิเคราะห์ของทั้งสองคน คิดว่าพวก เธอก็ยังเป็นคนมีสมอง

เขาเดินกลับมาถึงห้องทำงานของตัวเอง ก็โทรศัพท์หาผู้

ช่วยของตัวเองทันที ให้เขาไปจัดการเรื่องนั้นทันที

มุกดากับจันวิภาก็คิดไม่ถึงโดยสิ้นเชิง การคาดเดาของ พวกเธอคาดไม่ถึงว่าจะไปจัดการแล้ว พวกเธอเสียใจที่ ไม่มีคนคุ้นเคยในโรงพยาบาล พลาดโอกาสที่จะโจมตี เมธพร

มุกดาบอกกับนัทธ์ว่า เวลาเลิกงานให้เขาไม่ต้องมารับ ตัวเอง ดังนั้นเวลาเลิกงาน มุกดา ก็กลับตรงเวลามาก เธอ ต้องไปเบียดรถเมล์
แต่ว่าเธอกำลังมุ่งไปที่ป้ายรถเมล์ ก็มองเห็นธีรเมทจอด รถอยู่ข้างหน้าแล้ว คนยืนพิงอยู่ที่รถ ดูเหมือนท่าทาง โกรธมาก

มุกดามองเห็นธีรเมท ก็เตรียมจะเดินไปทางอื่น แต่ว่าธีร เมทก้าวเดินเข้ามา เขาคว้ามุกดาไว้

“คุณจะทำอะไร?” มุกดาถลึงตาใส่ธีรเมท

“ผมจะทำอะไร?ผมอยากถามว่ามุกดาคุณต้องการทำ อะไร พวกเราหย่ากันแล้ว คุณยังดุร้ายแบบนี้ คุณทำให้ เด็กในท้องของเมย์ไม่มีแล้ว คุณทำให้ลูกของพวกเรา ไม่มีแล้ว คุณยังมีเหตุผลเต็มที่ที่จะพูดได้เต็มปากเช่นนี้? ธีรเมทดึงมุกดาด้วยความโกรธ

“เด็กไม่มีแล้ว งั้นคุณไม่ใช่ควรจะอยู่เป็นเพื่อนเธอใน โรงพยาบาลเหรอ?คุณมาหาฉันมีประโยชน์อะไร ฉันยัง สามารถชดใช้เด็กหนึ่งคนให้คุณ?”มุกดาพยายามดิ้นรน แต่ว่าคนที่เดินผ่านไม่มีใครมาช่วยเธอ

“ชดใช้เด็กหนึ่งคน?ความคิดนี้ไม่เลว มุกดา พวกเราหมั้น กันมาสามปีแล้ว ผมยังไม่เคยชิมรสชาติของคุณเลยนะ? ในเมื่อคุณยอมที่จะชดใช้เด็กหนึ่งคนให้ผม ผมก็อยากจะ ลอง”ธีรเมทนําปากของเขาเข้ามา

มุกดาคิดไม่ถึงว่าธีรเมทจะหน้าด้านแบบนี้ เธอหันศีรษะตลอด หลบปากของธีรเมท

แต่ว่าแรงของธีรเมทมีเยอะมาก สายตามองเห็นปากจะ มาถึงมุกดา มุกดายกเท้าขึ้น ก็เตะไปทางเป้ากางเกงของ ธีรเมท

แต่ว่าธีรเมทเหมือนกับว่าได้ป้องกันไว้แล้ว เขาใช้มือข้าง เดียวออกมา จับขาของมุกดาไว้

“ท่านี้ก็ไม่เลว ผมชอบ!” ธีรเมทนำมือของมุกดากดไว้บน รถ เขาก็โน้มตัวเข้ามา

มุกดามองดูปากของธีรเมทที่ใกล้เข้ามา น้ำตาของเธอก็ ไหลออกมา ถ้าหากว่าธีรเมทกล้าจูบเธอจริงๆ เธอจะกัด ริมฝีปากของเขาให้แตกแน่นอน