บทที่100 เรื่องน่ารำคาญเมื่อท้อง

มุกดามองชลธีอยู่อยากบอกเรื่องคืนวันแต่งงานของ ตนเองกับเขาให้ชัดเจน เธอเป็นคนที่หัวโบราณมาก เกิด เรื่องราวแบบนี้ขึ้นแล้ว ถึงแม้เธอจะไม่อยากพูดถึงมาโดย ตลอด แต่ว่านั่นก็เป็นรอยแผลเป็นในใจเธอมาตลอด

“อดีตที่มืดหม่น? คืออะไร?” ชั่วขณะนั้นชลธีประหม่า ขึ้นมาแล้ว เขามั่นใจในเรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดของมุกดา ทั้งหมดแล้ว หรือว่ายังมีเรื่องราวอะไรที่เขาไม่รู้อีก?

“อะแฮ่ม คือว่าแบบนี้ ฉัน ฉัน……” เดิมทีมุกดาเตรียม พร้อมไว้แล้ว แต่ตอนที่ต้องพูดออกมาจริงๆ ยังรู้สึกเศร้า ใจอยู่เล็กน้อย

“คืนวันแต่งงาน…” สีหน้าของมุกดาไม่ได้ดูดีมาก เท่าไรนัก เรื่องนี้คือจุดด่างพร้อยชั่วชีวิตของเธอ

“ช่างเถอะ คุณไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องพวก นั้นไม่ได้สำคัญแล้ว ที่สำคัญคือตอนนี้คุณมีชีวิตที่ดีก็ พอแล้ว” ชลธีที่เป็นคนฉลาดจึงรู้ว่ามุกดาอยากพูดอะไร

เขาขัดจังหวะมุกดาแล้ว ไม่ให้เธอพูดต่อไป

ประธานชลธีผู้น่าเกรงขาม คงไม่สามารถพูดกับมุกดา ได้ว่า ขอโทษนะ คืนวันแต่งงานของเธอถูกฉันทำแบบนั้นไปแล้ว

มุกดาเงยหน้ามองชลธี ตอนนั้นเป็นเพราะอาการป่วย ของบิดาไม่สามารถยืดต่อไปได้ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้บอก อะไรกับชลธี จะว่าไปแล้วก็แค่สัญญาสองปีเอง

แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนกัน เธอตั้งครรภ์แล้ว

“ประธานชลธีคะ ไม่ว่าต่อไปเป็นอย่างไร ฉันอยากบอก อะไรคุณไว้สักหน่อย ฉันจะไม่ไปจากลูกของฉันแน่นอน ต่อให้หย่ากัน ฉันก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นนอกจากลูก” มุกดาพูดความในใจของตนเองออกมา หากไม่มีลูก เธอ คงไม่อาจไปได้อย่างอิสระไร้กังวล ตอนที่ชลธีไม่รู้ตัว เขา ได้เข้าไปอยู่ในใจของเธอแล้ว

ถ้ามีลูก แล้วตระกูลสุวรรณเลิศไม่ให้เธอนำลูกไปด้วย งั้นเธอจะทําอย่างไร

“คุณมองผมแบบนี้เหรอ?” ชลธีเห็นมุกดาทำหน้ายืนหยัด นี่หมายความว่าอย่างไรกัน? ตนเองยังไม่ได้พูดอะไรเลย นะ เธอก็คิดว่าเขาจะให้เธอกับลูกแยกจากกันแล้วเหรอ?

“ประธานชลธี งั้นคุณจะรับปากคำขอหนึ่งกับฉันได้หรือ ไม่ อย่าให้คนที่ตระกูลสุวรรณเลิศรู้เรื่องนี้ชั่วคราวได้ ไหม?” มุกดาคิดแบบนี้ ถ้านีรชารู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ต้องให้ตนเองกลับไปพักอยู่ที่คฤหาสน์ของตระกูล สุวรรณเลิศแน่นอน แต่ว่าสถานะตอนนี้ของเธอน่า กระอักกระอ่วนมาก

“ทำไม?” หรือว่าตั้งท้องลูกของเขามันน่าอายมาก? ชลธี รู้สึกว่ามุกดาตั้งท้องลูกของตนเองแล้วดูเปลี่ยนเป็นแปลก ประหลาดไปหมด

“ถ้าแม่ของคุณรู้ จะต้องให้ฉันกลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ คุณ คิดว่าสถานะนี้ของฉันเหมาะจะกลับไปเหรอ?” มุกดาไม่ ได้ไร้เหตุผล บอกความกังวลใจของตนเองออกมา

แน่นอนว่าชลธีเองก็ไม่อยากให้มุกดากลับไปที่คฤหาสน์ นั้น ที่คฤหาสน์ยังมีพี่ชายต่างมารดาสองคนของตนเอง อยู่ด้วย

คุณปู่บอกแล้วว่าถ้าใครมีลูกก่อน ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ต่อไปล้วนเป็นหลานคนโตของตระกูลสุวรรณเลิศ นั่นก็ คือต้องสืบทอดทรัพย์สมบัติของตระกูลสุวรรณเลิศ ถึง แม้ว่าพี่ชายทั้งสองคนจะจ้องเขมือบตนเอง แต่ก็ไม่มี ทางทำอะไรตนเองได้ เขาไม่อยากให้มุกดาและลูกของ ตนเองได้รับบาดเจ็บด้วย

ดังนั้นชลธีจึงไม่คิดจะให้มุกดาไปประสบพบเจอกับอันตราย
“ก็ใช่ ผมคิดว่าไม่เหมาะจะกลับไปเหมือนกัน อยู่ที่นี่ ดีมากแล้ว” ชลธีพยักหน้า เขาไปหานักโภชนาการที่ เชี่ยวชาญมาหลายคน ดูแลโภชนาการช่วงตั้งครรภ์ของ มุกดาให้เข้มข้นขึ้น

มุกดาได้ยินคำพูดของชลธีกลับรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจนิด หน่อย ดูสิ เขาไม่คิดจะให้ตนเองกลับไปเลย แม้แต่ความ เกรงใจยังไม่เกรงใจสักนิด ยังดีที่ตนเองก็ไม่ได้คิดจะ กลับไปเช่นกัน

สิ่งที่ควรพูดก็พูดไปหมดแล้ว ชลธีและมุกดาจมสู่ความ เงียบอีกครั้ง

“ไปเถอะ ผมจะส่งคุณกลับไปก่อน คุณพักผ่อนดีๆ สักหน่อยเถอะนะ” ชลธีทำลายความเงียบสงบลง เขา ประคองมุกดาไว้

“ฉันเดินเองได้ค่ะ” มุกดาขยับตัวไปอีกด้านหนึ่ง เธอไม่ อยากให้คนอื่นมองเห็นเธอกับชลธีใกล้ชิดกันเกินไป

ทั้งสองคนจมสู่ความเงียบงันอีกครั้ง ชลธีเดินอยู่ข้าง หน้า มุกดาเดินตามมาข้างหลัง ทั้งสองคนคนหนึ่งอยู่ข้าง หน้าคนหนึ่งอยู่ข้างหลังเดินออกจากโรงพยาบาลไป

ระหว่างทางทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกัน ชลธีพามุกดา กลับมาส่งที่บ้าน บอกรายการที่ต้องระวังกับนัทธ์แล้วเขาจึงออกไป

“คุณมุก นี่คือ ปรังนก คุณดื่มแล้วนอนพักสักหน่อย ส่วนข้าวยังต้องรออีกสักครู่ถึงจะเสร็จครับ” นัทธ์ยกซุป รังนกเดินเข้ามาแล้ว

“ค่ะ ลุงนัทธ์ ลุงวางไว้ก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันค่อยดื่ม” มุกดาเห็นว่าตนเองมีแปลงานอีกหน่อยถึงจะเสร็จ จึงบอ กกับนัทธ์ไว้

“งั้นผมรอคุณดีกว่าครับ คุณดื่มหมดแล้วผมจะได้เอา ถ้วยลงไปด้วย” นัทธ์ตอบกลับ แล้วยืนรอมุกดาอยู่ด้าน ข้าง

มุกดาเห็นลุงนัทธ์กำลังรออยู่ เกรงใจว่าจะเสียเวลา จึง ยกซุปรังนกขึ้นมาดื่มแล้ว

พอรู้ว่าตนเองตั้งท้อง มุกดาไม่รู้ว่าอารมณ์ของตนเอง เป็นอย่างไรบ้าง มีทั้งดีใจและกังวลใจ สิ่งที่เธอกลัวมาก ที่สุดคือตอนที่หย่าร้าง ชลธีคงจะแย่งลูกไป

“คุณนายคะ นี่คือซุปไก่ ต้มมาหลายชั่วโมงแล้วค่ะ คุณ ดื่มเถอะนะคะ” ไม่นานนักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งยกซุปไก่ถ้วย หนึ่งขึ้นมาแล้ว

มุกดาแน่ใจว่าในคฤหาสน์ที่ตนเองอยู่ไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้

เห็นมุกดาสำรวจตนเองอย่างละเอียด ผู้หญิงคนนั้นรีบ แนะนำตัวทันที “อ่อ คุณนายคะ ฉันคือนักโภชนาการที่มา ใหม่ค่ะ ฉันชื่อมณฑิดาค่ะ”

นักโภชนาการ? ในบ้านยังจ้างนักโภชนาการมาแล้ว แต่ ว่าในบ้านล้วนเป็นชลธีที่ตัดสินใจ ชอบจ้างก็จ้างเถอะ

แต่ว่าเมื่อสักครู่ตนเองเพิ่งดื่มซุปรังนกไป นี่เป็นซุปไก่อีก อีกเดี๋ยวยังต้องกินข้าวเย็น ท้องนี้จะจุเข้าไปได้อย่างไร

“เดี๋ยวฉันค่อยดื่มได้หรือเปล่าคะ ฉันเพิ่งดื่มซุปรังนกไป” มุกดาเห็นมณฑิดาทำหน้ารอคอย และรู้สึกเกรงใจอยู่บ้าง ที่ต้องขัดใจหล่อนแล้ว แต่ว่าท้องของตนเองเหมือนจะต่อ ต้านหน่อยๆ

“คุณนายคะ คุณสามารถดื่มได้ค่ะ ความมันของซุปไก่นี้ ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว เวลาดื่มไม่มีรสชาติมันอะไรเด็ด ขาด จะไม่ทำให้คุณไม่สบายแน่นอนค่ะ” มณฑิดาฉลาด มาก หล่อนรู้ถึงความกังวลของมุกดาแล้ว

“งั้นก็ได้” มุกดารู้สึกว่าช่วงนี้ตนเองต้องกินของที่มีน้ำมัน ไม่ลงจริงๆ
หลังจากรับซุปไก่เข้ามา มุกดาดมกลิ่นแล้ว ยังเป็นจริง ด้วย นอกจากกลิ่นหอมของซุปไก่ ไม่มีความมันเลี่ยนสัก นิด

เธอดีมซุปไก่ลงไปแล้ว ยังดีที่ไม่อาการคลื่นไส้อาเจียน อะไร

เห็นมุกดาดื่มซุปไก่แล้ว มณฑิดาถึงออกไป คุณชาย มอบหมายไว้ว่าจะต้องดูแลคุณนายเป็นอย่างดี

“คุณนายคะ ทานผลไม้สักหน่อยดีกว่าค่ะ เพิ่งส่งมาถึง เลย สดใหม่มากค่ะ” มีผู้หญิงแปลกหน้าอีกคนหนึ่งมาด้าน ในห้องของมุกดาแล้ว

“คุณนายคะ ฉันชื่อภัคญาค่ะ นักโภชนาการที่มาใหม่ ภัคญาเห็นมุกดามองตนเองอยู่ จึงรีบแนะนำตัวเองทันที

มุกดาหมดคำจะพูด นี่เพิ่งจะรู้ว่าตนเองตั้งท้องเอง ไม่มี ความจำเป็นต้องทำใหญ่โตขนาดนั้นมั้ง นักโภชนาการ ก็จ้างมา แถมยังป้อนของกินมาให้ตนเองไม่หยุด อยาก เลี้ยงตนเองให้เป็นหมูหรือไง?

“วางไว้เถอะ ตอนนี้ฉันมีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวจะกิน” มุกดาไม่ได้พูดอะไรกับภัคญา แต่ว่าหลังจากที่ภัคญาเดิน ออกไป เธอก็โทรศัพท์หาชลธีแล้ว
ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมาหลายเดือน เป็นครั้งแรกที่มุกดา โทรศัพท์หาชล

“ฮัลโหล มุกเหรอ มีเรื่องอะไร?” สำหรับการที่มุกดา โทรศัพท์มาหาตนเอง ชลธีรู้สึกตื่นเต้นมาก ในที่สุดเธอก็ โทรศัพท์มาหาแล้ว