บทที่ 61 ใครรังแกคุณก็รังแกกลับแทนผมไปเลย

พลันรู้สึกได้ถึงสายลมพัดผ่านมาครู่หนึ่ง ด้านหน้าของ มุกดา มีคนมาเพิ่มอีกหนึ่งคน คนคนนั้นยืนย้อนแสง อยู่เหนือหัวเตียงนอน เห็นแค่เพียงดวงตาของเขาที่ทอ ประกายอยู่ท่ามกลางความมืดมิด

มุกดาลืมตา เธอมองเห็นดวงตาสามีของตนเอง ส่วน สามีของเธอก็จ้องมองเธออยู่ตลอด แต่ไม่ได้ขยับตัวเดิน เข้าหาแต่อย่างใด

“อาการป่วยของคุณดีขึ้นมาบ้างไหม?” สักพัก มุกดาถึง ได้เป็นคนเอ่ยปากถามก่อน

ชลธีชะงักทันที แล้วตนเองไปป่วยตอนไหนกันเนี่ย?

“ฉันรู้ว่าคุณมองเห็นแสงสว่างไม่ได้ แต่ว่าคุณป่วยแล้ว ให้ฉันไปช่วยดูแลคุณได้นะ แม้ว่าพวกเราสองคนจะเป็น สามีภรรยากันเพียงแค่สองปีก็ตาม แต่ว่าการเป็นสามี ภรรยากันแล้วย่อมมีความรู้สึกซาบซึ้งกินใจต่อกัน ฉัน เป็นภรรยาของคุณ ก็ควรจะดูแลคุณ” มุกดาเขยิบตัวขึ้น มานั่ง พลางดึงมือของชลธีเอาไว้

ชลธีก็ปล่อยให้เธอดึงตามใจ พลางนั่งลงข้างเตียงนอน

มุกดาพลางยื่นมือออกมาสัมผัสบริเวณหน้าผากของชลธีเพื่อวัดว่าตัวยังร้อนอยู่หรือไม่ ทว่ากลับถูกมือชลธี คว้ามือเล็กๆ ของเธอเอาไว้แทน

“ผมไม่ได้ป่วยนะ ผมก็แค่มีเรื่องที่ทำให้ล่าช้าไป ตอนนี้ เรื่องนั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว เลยกลับมาดูคุณนี่แหละ” ชลธีพูดตอบเสียงแหบพร่า

มุกดาถอนหายใจ เธอพลางพลิกมือลูบๆ คลํามือของ ชลธีอย่างละเอียด มือของเขาทั้งอบอุ่นและแห้งกร้าน นิ้ว เรียวยาว น่าจะเป็นมือที่สวยงามคู่หนึ่งเลยก็ว่าได้

“สามีคะ ฉันขอโทษคุณด้วยนะ” จู่ๆ มุกดาก็รู้สึกว่า ตนเองต้องขอโทษสามีของตนเองเป็นอย่างมาก น้ำเสียง ของเธอเริ่มติดๆขัดๆเล็กน้อย

“ทำไมเหรอ?” ชลธีเคร่งเครียดขึ้นมาทันที หรือว่ามุกดา ไปชอบผู้ชายคนอื่นจริงๆ เข้าให้แล้ว พฤติกรรมการ แสดงออกในวันนี้มันช่างแปลกประหลาดมาก ตั้งแต่ไหน แต่ไรมาเธอไม่เคยพูดเยอะกับตนเองมากมายขนาดนี้มา ก่อนเลย

“คุณสามีคะ คือว่าฉันมักจะคิดว่าคุณเหมือนกับท่าน ประธานของบริษัทของพวกเรา บางครั้งก็คิดว่าเขาเป็น คุณ ฉันมักจะรู้สึกว่าเสียงของพวกคุณสองคนคล้ายคลึง กันมาก ฉันก็รู้ว่าคุณไม่ใช่เขาแน่นอน เขาเหมือนกับคน โรคจิตคนหนึ่ง จู่ๆ ก็ชอบทำเรื่องคาดไม่ถึงอยู่เรื่อยๆ” มุกดาพูดถึงเรื่องของชลธีออกมาชุดใหญ่

“คุณสามี ทำไมคุณถึงแต่งงานกับฉันแค่สองปีล่ะ? ทำไม คุณถึงไม่ให้ฉันเห็นหน้าคุณด้วย? ฉันก็เคยบอกกับคุณ ทั้งหมดแล้ว ไม่ว่าคุณจะขี้เหร่อัปลักษณ์ขนาดไหน ฉันก็ ไม่ได้รังเกียจคุณ” หลังจากที่ได้รู้จักใกล้ชิดกันมาเดือน กว่าแล้ว มุกดาก็เริ่มรู้สึกว่าในหัวใจของเธอค่อยๆ ปรากฏ เป็นเงาของสามีของตนเองขึ้นมาลางๆแล้ว เขาไม่ได้กลับ บ้าน เธอก็เริ่มคิดถึงเขาแล้ว

เมื่อได้ยินคำพูดของมุกดา ชลธีไม่รู้ว่าตนเองจะดีใจดี หรือว่าจะโกรธ

เพราะว่าเธอพูดออกมาว่าตัวเขาเองเป็นคนโรคจิต ทั้งๆ ที่ตัวเขาเองเอาแต่คอยปกป้องเธอมาตลอด

ในสายตาของเธอนั้นแทบไม่มีค่าไม่มีราคาแต่อย่างใด

ชลธีเก็บง่าความคิดที่อยากจะแสดงความรักกับมุกดา ทันที เพราะว่าเขายังอยากจะรู้ว่าในใจของเธอนั้นตนเอง เป็นคนประเภทไหนกัน

“คุณภรรยา งั้นคุณคิดว่าท่านประธานของบริษัทของ พวกคุณเขาเป็นคนยังไง?” ชลธีถามกลับอย่างระแวด ระวัง
“เขาเหรอ ถ้าไม่ทำให้คนเดาใจยาก ไม่มีความคิดแปลก ประหลาด ไม่ด่าฉันบ่อยๆ ถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งเลย แหละ อย่างน้อยเขาก็ยังช่วยฉันไว้ตั้งหลายครั้ง ตอนที่ ฉันเจอกับปัญหานั้น เขาก็จะปรากฏตัวขึ้น แต่ว่าฉันรู้ว่า ตาเขาบอดแหละ” มุกดาพูดถึงชลธี แถมพูดยาวเป็นหาง ว่าว

ทว่าชล เมื่อได้ยินการพรรณนาของมุกดาที่กล่าวถึง ประธานบริษัทของพวกเธอแล้ว ในใจรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ขึ้นมา บนโลกใบนี้มีเพียงตัวของชลธีเท่านั้นที่อิจฉาตัวเองแหละ

“โอ้ หาไมเขาถึงตาบอดล่ะ?” ชลธีถามกลับด้วยความ สนใจมาก เขาชอบพูดคุยกับมุกดามากๆ

“ก็คือว่าแฟนสาวของเขาตอนนี้ เป็นคนหงิมๆ ที่แสนเจ้า เล่ห์มาก การหลอกผู้ชายด้วยวิธีการต่างๆ ทำได้อยู่แล้ว แต่อยากจะมาหลอกลวงพวกเรา มันยากมากนะ ครั้งที่ แล้วเธอก็จงใจเอาน้ำมาราดใส่มือของฉัน ทําให้ฉันเจ็บ จนต้องพักรักษาตัวมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ” มุกดาโบกมือ ของตนเองออกมาอยู่ตรงด้านหน้าของชลธี

หัวใจของชลธีในเวลานี้เต้นโครมคราม ตอนนั้นเขาเองก็ รู้สึกว่าธินิดาราดน้ำลงไป แต่เห็นว่ามุกดาไม่ได้พูดอะไร เธอที่เป็นคนที่นิสัยแบบนั้นด้วยเลยไม่ได้พูดอะไรออกมา เขายังคิดว่าตนเองตาพร่ามัวไปเลย
“แล้วทำไมคุณไม่บอกประธานของพวกคุณไปล่ะ? คุณ ได้รับบาดเจ็บผมก็ปวดใจด้วยนะ” ชลธีดึงมือมุกดาเอาไว้ พร้อมทั้งลูบคลำไปด้วย ตอนนี้มือทั้งนุ่มทั้งเนียนมาก

“แล้วจะให้ฉันพูดว่าอะไรล่ะ นั่นคือแฟนของเขาเลยนะ พูดไปเขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี แล้วทำไมฉันต้องเสนอตัวรนหา ที่ด้วย ถึงอย่างไรก็ให้ฉันพักหลายวันอยู่แล้วแถมยังให้ ทศพรไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนฉันอีก จบๆ กันไปเถอะ อย่างไรเสียฉันก็หวงการที่ได้ทํางานที่บริษัทฮอนดากรุ๊ป มาก เลยไม่ต้องเก็บมาคิดแล้ว” มุกดายังคงเป็นคนทำตัว ตามสบายไร้กังวลเช่นเดิม

แต่คําพูดของเธอพูดจนทำให้ใจของชลธีทนไม่ไหว

เป็นสาวน้อยที่โง่เขลาเสียจริงๆ ตัวเองได้รับบาดเจ็บ แล้วยังอดทนเอาไว้อีก หรือเป็นเพราะว่าตนเองเลี้ยงเธอ ไม่ได้ เลยบังคับให้เธอต้องออกไปทํางาน!

“คุณภรรยา ต่อไปถ้ามีคนมารังแกคุณที่บริษัทฮอนดา กรุ๊ป คุณก็รังแกกลับไปแทนผมเลย บริษัทฮอนดากรุ๊ป มันมีอะไรที่ดีเลิศหรือยังไง เมียของผมอย่าได้ให้คนอื่น มาแกล้งได้ ถึงจะถูกไล่ออก สามีของคุณก็เลี้ยงคุณได้!” ตอนนี้ชลธีพูดจนลืมตัวทำเสียงทุ้มๆ จนมุกดาเอาแต่จ้อง มองเขาตลอดเวลา
เสียงนี้มันฟังดูคุ้นมากเลย เสียงเหมือนกับประธานชลธี เลย

“คุณสามี เมื่อไหร่คุณจะให้ฉันได้เห็นคุณได้สักทีล่ะ” มุกดาไม่ได้พูดคำถามที่ค้างคาอยู่ในใจ แต่เธอเอ่ยเรื่อง หน้าตาของชลธีขึ้นมาแทน

“อีกสักพักนะ” ชลธีถอดเสื้อโค้ตออก พลางกดร่างกาย ของตนเองทับลงบนเรือนร่างของมุกดา ร่างกายของเธอ ช่างนุ่มนิ่มเหลือเกิน เวลาตระกองกอดอยู่ในอ้อมกอดช่าง สบายเสียจริง

หลังจากที่ผ่านการพูดคุยเรื่องนี้กันแล้ว ชลธีรู้สึกว่า สัญญาการแต่งงานอาจจะเป็นโมฆะก็ได้ ถ้าให้เขาไปจาก มุกดาจริงๆ เขาทำไม่ลง

คำคืนที่ร้อนเร่าเวียนมาบรรจบอีกครั้ง ความอัดอั้นครึ่ง เดือนของชลธีต่างมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้มุกดาทั้งหมด แล้ว จนทำให้ร่างกายของมุกดาถึงกับสั่นสะท้านจนใกล้ จะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ

ทว่าความรู้สึกเช่นนี้มุกดาชอบมาก เธอนั้นยังมีปมอยู่ใน ใจ ก็คือในคืนเข้าหอตกลงว่าใครกันนะเป็นคนรุกล้ำเข้า มาในร่างกายของเธอ เธออยากรู้เสียจริง

“มุกดา เลขาฯยืนนานให้คุณกับโธรณีขึ้นไปด้านบนหน่อย เหมือนพูดอยู่ถึงเรื่องต้นฉบับในการแปลในวันนั้น คนของบริษัทสตรอมแมนก็มาถึงแล้ว” กัลยกรทำหน้า ดีใจจนออกนอกหน้าตอนที่พูดกับมุกดาและโธรณี

เธอย่อมรู้คนของบริษัทสตรอมแมนเป็นคนที่ช่าง เลือกสรรเจ้ากี้เจ้าการที่สุดแล้ว วันนี้เธอแจกงานให้กับ สองคนนี้ ก็รู้แล้วว่าผลที่ได้จะไม่ดีแน่ เป็นไงล่ะ ที่เธอเดา ไว้ไม่ผิดสักนิด

“เลขาฯยืนนานให้พวกเราขึ้นไปเหรอ?” มุกดาขึ้นไม่ออก ว่าเลขาฯยืนนานคือใครกัน

“ใช่สิ ก็คือผู้หญิงสวยๆ คนนั้นที่ห้องทำงานของท่าน ประธานไง สวยมากๆ สวยไม่บันยะบันยังสวยไม่เกรงใจ ใครนั่นแหละ” กัลยกรพูดอย่างชื่นชม พลางเหลือบมอง มุกดาเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ก็ถือว่าสวยมากอยู่นะ แต่ว่า ดูหยาบคายเกิน แล้วจะเอามาเปรียบเทียบกับรินดาได้ อย่างไรกัน

มุกดารู้ทันทีว่าคนที่ให้ตนเองกับโธรณีขึ้นไปหานั้นก็คือ ธินิดา ในเวลานี้คนของอีกบริษัทก็มาถึงแล้ว ตนเองย่อม ต้องขึ้นไปด้านบนอยู่แล้ว ถ้ามีตรงไหนที่ไม่ถูกต้อง ก็ สามารถแก้ไขในเวลานั้นได้ทันที

มุกดาจูงมือโธรณีเพื่อขึ้นไปชั้นที่ 30
“แสนดี อีกเดี๋ยวแกไม่ต้องกลัวไปนะ มีตรงไหนไม่ถูกแก ก็ผลักมาที่ฉันเลย” มุกดาคิดถึงคำพูดของสามีของตนเอง เมื่อคืน แถมน้ำเสียงทรงพลังอย่างเต็มที่!