บทที่55 ส่งสมุดโน้ตมา

เมื่อมุกดาพูดจบ มือก็ผลักประตูไปโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่เห็น คือชลธีกำลังกอดธินิดาไว้ ฉากนั้นช่างไม่น่ามองเอาเสีย เลย ธินิดามองไปที่มุกดา กลับมีความได้ใจปรากฏอยู่ใน ดวงตานั้น

ชลธีเห็นมุกดาเข้ามา เขาอยากผลักธินิดาออกไป แต่ธินิ ดากลับใช้มือกอดเอวของเขาไว้

” เอ่อ ขอโทษทีนะคะ พอดีแค่มาเอาแก้วชา ฉันไม่เห็น อะไรเลย และก็ไม่ได้ยินอะไรเลย พวกคุณทำต่อกันเลย ค่ะ ต่อเลย” มุกดาเดินถึงหน้าโต๊ะเมื่อก่อน เอาแก้วชาของ ตัวเอง แล้วรีบหนีไปอย่างว่องไว

เดินถึงหน้าประตู มุกดาทุบหน้าอกของตัวเอง สองคนนี้ จะสวีทกันก็ไม่เลือกเวลา กลางวันแสกๆ แถมยังอยู่ใน สำนักงานแบบนี้อีก

บางทีอาจเป็นตัวเธอเองที่มาผิดเวลา ช่างเถอะ อย่าไป คิดถึงเรื่องราวของเจ้านายอีกต่อไป ยังไงอีกหน่อยก็ไม่ ได้ทำงานที่สำนักงานของชลธีแล้ว

“มุก หน้าของคุณแดงมาก หรือว่าเธอจะวิ่งเร็วไป หน่อย?” โธรณีเห็นมุกดาลงมา หน้าที่ตรงข้ามของตัวเอง
“อืม รู้สึกร้อนนิดหน่อยน่ะ” มุกดาก้มหัวลง

“โอ้โห โอ้โห นี่หัวหน้าที่ลงมาตรวจสอบงานเหรอ? ไม่ใช่ ย้ายขึ้นไปแล้วหรือ ได้อยู่ใกล้ประธาน นี่ผ่านมากี่วัน ก็ลง มาเสียละ พวกเราล่ะปริ่มจริงๆเลย” เวลานี้ญาตาเดินมา เธอเห็นมุกดาที่ทำตัวไม่ถูก เลยพูดออกมา

มุกดามองไป เธอทำไมยังไม่ไปอีก? ไม่ใช่บอกว่าวันนั้น ทำไม่เสร็จก็ให้เธอลาออกเองไม่ใช่หรือ?

“ทําไมหรือ? แปลกใจที่เห็นฉันเหรอ? ฮาฮาฮาฮา เธอ คิดว่ารูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเธอ จะทำให้ประธานชลธี สับสนหรือ? คนรักของประธานชลธีคือ น้ำผึ้ง ตอนนี้น้ำ ผึ้งกลับมาแล้ว ดูสิเธอจะลองดียังไง!” ญาตามีความมั่นใจ มาก ธนิดากลับมาแล้ว พูดประจบประแจงใส่ประธาน ชลธี เธอจึงถูกเก็บไว้

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คนคนนี้เป็นคนรู้จักของธินิดา ดัง นั้นในใจของชลธี ธินิดาจึงมีความสำคัญมาก มุกดารู้เรื่อง พวกนี้อยู่ในใจของเธออยู่แล้ว

“เฮ้ย! ถึงแม้ประธานชลธีเขาจะชอบธินิดา แล้วมันเกี่ยว อะไรกับเธอ เธอได้ใจอะไรมิทราบ!” โธรณีดึงมุกดาไป เธอดูผู้หญิงที่แพศยาตรงหน้า ปากที่หุบๆอ้าๆอย่างกับ สัตว์ร้ายนั้น มันทําให้อยากจะตบเธอสักฉาดหนึ่ง
“หล่อนเป็นใคร?” ญาตามองโธรณีด้วยความประหลาด ใจ เธอไม่รู้จักแสนดี ก็ไม่รู้ว่าวันนี้มีพนักงานใหม่มา

“พี่ลิลลี่ เมื่อกี้คุณไม่อยู่ นี่คือเลขาคนใหม่ โธรณี” ข้างๆ มีคนกระซิบบอกญาตา

“ออ มาใหม่ ยังเก่งขนาดนี้ ไม่รู้จักฟ้าสูงดินหนาเลย จริงๆ” ญาตาไม่ได้สังเกตว่าโธรณีก็นามสกุลสุวรรณเลิศ เหมือนกัน

เธอมองโธรณี แต่งตัวก็ธรรมดา แต่กลับยังดูสวย ดูจาก ความสัมพันธ์กับมุกดา คาดว่าก็เป็นนักเรียนที่ยากจนคน หนึ่ง

“เอาเถอะ ฉันคนนี้เป็นคนใจกว้าง ไหนๆก็ลงมาแล้ว ก็ ตั้งใจทํางาน พวกเธอรอเดี๋ยวละกัน ฉันขอไปมอบหมาย เรื่องของวันนี้ก่อน” ญาตาไม่อยากทะเลาะต่อ เธอก็เพิ่ง กลับมาวันนี้เหมือนกัน แม้จะยังจะเป็นตำแหน่งผู้อำนวย การสํานักเลขาธิการ แต่ก็เป็นเพียงตัวแทนเท่านั้น ยังไม่ ได้มั่นคงอะไร

พวกคนที่อยากรู้เรื่องของคนอื่นหายก็แยกกันไปแล้ว คิดว่าวันนี้จะได้ดูสงครามใหญ่อีกครั้ง แต่ยังไม่ทันเริ่มต้น ก็จบเสียแล้ว
ในไม่ช้าญาตาก็มาพร้อมกับกองเอกสาร แบ่งให้กับมุก ดาและโธรณีอย่างเท่าๆกัน

“พวกนี้ คืองานของพวกเธอในวันนี้ พวกเธอเพิ่งมา ฉันก็ ไม่ได้ร้งแกพวกเธอ เอกสารที่แปลพวกนี้ส่งให้ทันภายใน สามวันก็แล้วกัน” มุมปากของญาตาแสดงถึงความได้ใจ

สำนักเลขาธิการและการแปลของบริษัทฮอนดากรุ๊ป ถูกรวมเข้าด้วยกัน ตอนที่เปิดรับสมัครเลขานุการ เลขานุการจะต้องพูดภาษาต่างประเทศเป็นมากกว่าหนึ่ง ภาษา จึงสามารถเป็นล่ามได้

ตอนที่มุกดามาสมัคร เธอถนัดภาษาเยอรมัน แต่ในเวลา นี้เอกสารทั้งหมดที่ญาตานำมาให้เธอเป็นภาษาฝรั่งเศส

แต่โธรณียิ่งแย่ลงไปอีก รายงานการเข้าทำงานของเธอ ได้เขียนเป็นภาษาอังกฤษ แต่ญาตาให้เธอดันเป็นภาษา เยอรมัน

เอกสารเหล่านี้จริงๆแล้วก็ใช้เวลาสามวัน แต่มันใช่ได้กับ ผู้ที่ถนัดภาษานั้นๆ เอกสารที่พวกเขาเชี่ยวชาญนั้นแตก ต่างกับเอกสารที่ญาตาให้มาอย่างสิ้นเชิง

มุกดามองดู รู้สึกว่าสามวันไม่มีปัญหา แต่เธอมองแสนดีอย่างกังวล

“แสนดี ไม่เป็นไรนะ ฉันจะทำงานล่วงเวลาเพื่อแปลให้ เสร็จ แล้วฉันจะแปลให้เธอด้วย ภาษาเยอรมันเป็นจุดแข็ง ของฉัน” มุกดาปลอบโธรณี

“มุก ขอบคุณจริงๆ แต่ภาษาฝรั่งเศสของคุณเป็นจุดแข็ง ของฉันด้วย พวกเรามาแลกกันเถอะ” โธรณีรู้สึกขอบคุณ มากเมื่อได้ยินคำพูดของมุกดา แต่ว่าตัวเองก็ไม่อยากกิน แรงเป็นกาฝากเสียเปล่าๆ อย่างอื่นไม่เป็น แต่ภาษาต่าง ประเทศที่เธอถนัดมีสามภาษา แค่นี้ไม่ใช่ปัญหาจริงๆ

มุกดาได้ยินสิ่งที่โธรณีพูด เธอรู้สึกว่าตัวเองได้พบกับ ของล้ำค่าเสียแล้ว เห็นโธรณีเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวย ก็คิด ว่าเธอจะทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง แต่สุดท้ายไม่คิด เลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้

“ฮ่าฮ่าฮ่า ญาตาคิดไม่ถึงสิ? น่าสนใจมาก ถ้าอย่างนั้นมุก พวกเราหาที่เงียบๆเพื่อแปลงานกันเถอะ ฉันคิดว่าเอกสาร พวกนี้ฉันคงเสร็จภายในเวลาไม่เกินสองวันครึ่ง ถึงตอน นั้นฉันจะเชิญเธอไปกินข้าว! ฉลองหน่อยเป็นไง?” เมื่อโธ รณีคิดถึงการได้ทำงานร่วมกับมุกดา เธอก็มีความสุขมาก

“ได้สิ เดี๋ยวพวกเราไปพูดกับผู้อำนวยการญาญ่า ยังไงก็ให้เวลาพวกเราสามวันอยู่แล้ว เวลาที่แปลก็ไม่ต้องให้ คนมารบกวน งั้นเราก็ไปร้านชาที่ครั้งก่อนคุณแม่พาพวก เราไป ฉันเลี้ยงเอง” มุกดารวบรวมบัตรเครดิตของตัวเอง ยังพอเลี้ยงไหวอยู่

“ได้ ตกลงแบบนี้นะ!” โธรณีก็ไปหาญาตา ไม่คิดเลยว่า วันนี้ญาตาพูดง่ายอย่างนี้ หล่อนอนุญาต อย่างไรก็ตาม เธอก็ได้โยนปัญหาพวกนี้ออกไปจนได้

เอกสารทั้งสองฉบับนี้เป็นแผนการร่วมมือของสเต

โล่กรุ๊ป บอสของสเตโล่กรุ๊ปเป็นคนแก่ขี้จู้จี้จุกจิกมาก มาตรฐานที่มีต่อเอกสารนั้นเข้มงวดเป็นอย่างมาก ก่อน หน้าคนจากสำนักเลขาธิการเคยแปลมาก่อนแล้ว แต่ยัง ต้องขอความช่วยเหลือจากบริษัทแปลมืออาชีพดำเนิน การตรวจแก้ต่ออีก

ถึงแม้จะถึงขั้นนั้นแล้วก็ยังคงโดนคนแก่รังเกียจอยู่ดี วัน นี้เอาเรื่องนี้ให้สองคนที่เกลียดอีก ชื่อ ถ้าถูกด่าก็คือพวก เขา มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเองเลย

มุกดากับโธรณีจับมือกันเดินออกจากบริษัทบริษัทฮอน ดากรุ๊ป ขับรถเล็กๆของโธรณีไปยังร้านชา ก็ยังคงเป็น ห้องส่วนตัวนั้น สองคนยังสั่งของว่างและชาแดง แล้วก็ เอาเอกสารข้อมูลออกมาวางไว้ก็เริ่มทำงานต่อ

เวลาผ่านไป การเคลื่อนไหวของทั้งสองได้กลายเป็นรูปแบบที่เข้าที่เข้าทางแล้ว โธรณีมีแล็ปท็อปอยู่เครื่อง หนึ่ง แต่มุกดากลับทำงานด้วยการเขียน เธอก็จะทํางาน ได้ช้ากว่ามาก

“ฮัลโหล แม่ รีบส่งแล็ปท็อปเหมือนที่หนูใช้มาอีกหนึ่ง เครื่องหน่อย อยู่ในห้องที่แม่อยู่ หนูต้องรีบใช้ด่วนเลย