บทที่ 33 เสื้อเชิ้ตสีขาวน่ารำคาญ

มุกดาตกใจมาก แต่เมื่อเธอได้กลิ่นที่คุ้นเคย ก็ไม่ได้ ดิ้นรนต่อไปอีก และปล่อยให้คนคนนั้นจูบเธอไป

ชลธีระบายความทรมานการรอคอยทั้งหมดใส่มุกดา บังคับจูบเธออย่างรุนแรง จูบจนกระทั่งเธอหายใจไม่ออก ถึงยอมรามือ

จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงอุ้มมุกดาขึ้นก่อนจะเร่งฝีเท้าเดิน ตรงไปที่ห้องนอน ระหว่างกระบวนการเหล่านั้นมุกดา เหมือนเป็นตุ๊กตาผ้าขาดลุ่ยก็ไม่ปาน ยอมปล่อยให้เขา จัดการบงการไป

ชลธีได้รับความพึงพอใจจากร่างกายของมุกดา เขา คร่อมอยู่บนร่างของมุกดากดทับเธอเอาไว้ จูบเธอ สัมผัส ใบหน้าของเธออย่างละเมียดละไม

ผิวพรรณของมุกดาดีมาก ทั้งละเอียดทั้งนุ่มลื่น ราวกับ กำลังลูบสัมผัสไข่ไก่ก็ไม่ปาน มันทำให้ชลธีชอบมากจน วางมือไม่ลง

ความวิตกกังวลตลอดทั้งคืน ความกริ้วโกรธตลอดทั้งคืน ตอนนี้ชลธีสงบลงแล้ว แต่มุกดากลับไม่สามารถยอมรับ ปล่อยวางมันลงได้เลย ภายในใจของนางมีปมในใจอยู่ ตลอด
ชลธีมองมุกดาที่ไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาไม่อยากพูด อะไรมาก ยังไงซะอีกแค่หนึ่งปีกว่าก็ต้องหย่ากันแล้ว เขา ไม่สามารถให้ความหวังอะไรกับเธอได้

เมื่อลุกขึ้นจากตัวของมุกดาแล้ว ชลธีก็เตรียมตัวกลับไป ที่ห้องของตัวเองทันที มุกดาก็ลุกขึ้นจากเตียง มือลูบคลำ หาของท่ามกลางความมืด เปิดลิ้นชัก หยิบขวดยาของตัว เองออกมา เทเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ดแล้วกินมันลงไป

ณิชพนถูกส่งตัวไปแล้ว มุกดาคอยสวดภาวนาขอให้พ่อ ปลอดภัยอยู่ทุกวันด้วยความหวัง ระยะนี้งานของเธอก็ ค่อนข้างเยอะมากเป็นพิเศษ เยอะจนกระทั่งต้องทํางาน ล่วงเวลาถึงสามารถทำงานเสร็จลุล่วงทั้งหมด

ถ้าสามารถไม่ต้องไปห้องทํางานของท่านประธาน เธอก็ จะพยายามไม่ไปอย่างถึงที่สุด เวลาอยู่กับประธานชลธี คนนั้น เธอจะรู้สึกแปลกประหลาดมาก แต่ยิ่งเธอต้องการ จะหลบ กลับมีคนบีบบังคับให้เธอต้องเจอหน้าจนได้

“มุกดา เธอเอาเอกสารข้อมูลพวกนี้ไปส่งให้ท่าน ประธานที” สาวสวยพราวเสน่ห์คนหนึ่งเดินมาหยุดตรง หน้ามุกดา และโยนเอกสารกองหนาเตอะให้เธอ

“พี่ลิลลี่ ฉันยังมีอย่างอื่นต้องทำอีก พอจะขอให้คนอื่นไปส่งแทนได้ไหมคะ?” มุกดา ไป งานบนโต๊ะที่กอง พะเนินเป็นภูเขา

เพียงแค่เป็นงานที่คนอื่นไม่อยากทำ โยนมาให้เธอ เธอ ก็จะทำต่อ ขอเพียงแค่ไม่ต้องไปห้องทำงานของประธาน ชลธีก็พอแล้ว

แต่ตอนนี้ทำไมยังต้องให้เธอไปที่ห้องทำงานของ ประธานชลธีอีกล่ะ เธอจึงต้องการปฏิเสธ

“ไม่ได้ นี่เป็นเอกสารที่สำคัญมาก เธอต้องไปเดี๋ยวนี้เลย และนี่ก็เป็นงานที่ประธานชลธีเจาะจงให้เธอไป เขาบอก ว่าภาษาต่างประเทศของเธอค่อนข้างดี มีส่วนไหนที่เขา ไม่เข้าใจจะได้ถามจากเธอได้เลย” พี่ลิลลี่เบะปาก เดิมที ควรเป็นหล่อนที่ต้องเป็นคนไปส่งเอกสารนี้ หล่อนถึงกับ แต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยแล้ว ใครไม่รู้บ้างว่าประธาน ชลธีเป็นราชาแห่งเพชรลำดับที่ห้าในพระนครแห่งนี้ ถ้า ทําให้เขาสนใจได้ อย่าว่าแต่เป็นภรรยาเลย เป็นแค่เมีย น้อยก็ดีมากแล้ว

แต่เบื้องบนกลับมีคำสั่งลงมาว่าให้มุกดาเป็นคนไปส่ง แค่เรื่องนี้ก็ทำให้พี่ลิลลี่ไม่ชอบใจมากพอแล้ว มุกดายังจะ มาบ่ายเบี่ยงอีก

ไม่รู้ว่าประธานชลธีเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก ในสำนัก เลขาธิการมีใครที่ไม่รู้ภาษาต่างประเทศหนึ่งถึงสองภาษาบ้าง ยังเจาะจงให้ตนเองไปอีก คงอยากจะทำให้ตน อับอายขายหน้าแน่

แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น การได้มีข้าวกินเพราะอยู่ภาย ใต้อำนาจของเขาแบบนี้ มุกดาทำได้เพียงยอมรับชะตา กรรมของตัวเองเท่านั้น

เธอลุกขึ้นยืน หอบเอกสารกองนั้นขึ้น ท่าทางราวกับผู้มี ปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่ไม่ยี่หระต่อความตายใดๆทั้งสิ้น พี่ ลิลลี่เหลือบมองหน้าอกของมุกดาเล็กน้อย และมองลงไป ที่หน้าอกของตัวเอง ก่อนจะหันศีรษะเดินออกไป

เมื่อมาถึงชั้นสามสิบ มุกดาจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเอง เล็กน้อย วันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ด้านล่างสวมกระโปรง สีดำ เดิมทีนี่เป็นชุดที่เป็นทางการมาก แต่พอเธอสวมมัน กลับทำให้ดูสวยไปด้วยเสน่ห์

เคาะประตูเบาๆ มุกดาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าชลธีจะไม่อยู่ แบบนั้นเธอสามารถวางของไว้แล้วไปได้เลย ทว่ากลับ มีเสียงของชลธีบอกให้เธอเข้าไปดังสะท้อนออกมาจาก ด้านใน

เมื่อผลักประตูเข้าไป ก็เห็นชลธีกำลังยุ่งกับงานอยู่ด้าน ใน เขาก้มศีรษะ เส้นผมดกดำถูกหวีจัดทรงอย่างรวบ เรียบมาก
ในพระนครแทบจะไม่มีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับชลธีเลย นอกเหนือจากเรื่องธินิดารักแรกของเขา ได้ยินมาว่าห้าปี มานี้หลังจากที่ นิคาจากไป ชลธีก็ไม่สนใจผู้หญิงอีกเลย หรือว่าจะเบี่ยงเบนแล้ว? มิน่าถึงชอบหาเรื่องตนอยู่บ่อยๆ ที่แท้ก็จิตป่วย!

มุกดาไม่พูดอะไร เธอเดินเข้าไปอย่างแผ่วเบา ก่อนจะ วางเอกสารลงบนโต๊ะทำงานของชลธี หลังจากรออยู่สัก พัก ชลธียังคงจัดการกับงานที่อยู่ในมือของตัวเองอยู่ และไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย

มุกดาหายใจออกหนึ่งที เตรียมตัวจะแอบถอยออกไป แต่เพิ่งจะยกเท้าได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกชลธีพบเข้าเสีย แล้ว

“ไปไหน?” ชลธียังคงไม่เงยหน้าขึ้นมอง ถ้าไม่ใช่เพราะ ภายในห้องมีกันอยู่แค่สองคนล่ะก็ มุกดาคงจะคิดว่าเขา กำลังถามคนอื่นอยู่

“ถ้าประธานชลธีไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันอยากกลับลงไป ทำงานค่ะ” บนโต๊ะทำงานของเธอยังมีงานกองอยู่เยอะ มากๆ

“งานในมือของเธอฉันให้คนอื่นทำแล้ว งานของเธอใน วันนี้คือรออยู่ที่นี่ หลังจากฉันอ่านเอกสารแล้วมีตรงส่วน ไหนที่ไม่เข้าใจ ก็ค่อยช่วยแปลให้ฉัน ได้ยินมาว่าคุณได้ถึงสามภาษา” ส่หน้าของชลธีกำลังบอกว่ามุกดาควร จะรออยู่ที่นี่

“ในสํานักเลขาธิการยังมีอีกหลายคนที่สามารถพูดได้ถึง สามภาษา ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ฉันเองก็ไม่ได้เก่งมาก ให้คนอื่นมาจะดีกว่านะคะ งานของฉันจะให้คนอื่นทำแทน ได้ยังไงล่ะคะ?” มุกดาบ่ายเบี่ยง เธอไม่อยากอยู่กับผู้ชาย ที่จิตใจไม่แข็งแรงคนนี้เลยจริงๆ

ตอนนี้ชลธีวางปากกาในมือลง เขาเงยหน้าขึ้นมองมุกดา ผู้หญิงคนนี้กับผู้ชายคนอื่นทั้งคุยไปหัวเราะไป แต่กับตน กลับทำเหมือนหนูเจอแมวยังไงอย่างนั้น ตกดูเข้าหายาก ขนาดนั้นเลยเหรอ?

แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เธอสวมอยู่นั่นมันอะไรกัน? ถึงทำให้ หน้าอกดูใหญ่ขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เป็นแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว ธรรมดา พอเธอใส่กลับทำให้ดูเซ็กซี่ได้ถึงขนาดนี้

ความเซ็กซี่ของเธอ ในสองปีนี้มันเป็นของชล คนอื่น ทําได้แค่จ้องตาเป็นมัน ส่วนหลังจากสองปีนี้ไป ตอนนี้ ชลธียังไม่ได้คิดไปถึงส่วนนั้น

“เธอขยับยืนเข้ามาอีกนิดสิ” ชลธีให้มุกดาขยับเข้ามา

มุกดามองเขาและไม่ได้ขยับเขยื้อน ตอนนี้ยืนอยู่ตรง หน้าของเขาแล้ว ถ้าให้ขยับเข้าไปอีกนิด คงจะได้ไปอยู่ในตักของเขาแล้ว

ชลธีก็ได้สติขึ้นมาแล้วเช่นกัน มันขยับเข้ามาอีกไม่ได้ แล้วจริงๆ

“เธอไปในน้ำอุ่นมาให้ฉันแก้วสิ จะได้ดื่มพอดีด้วย ไป เถอะ แล้วพวกเราค่อยมาถกเรื่องเอกสารพวกนี้ที่เธอถือ มา” ชลธีชี้ไปที่แก้วของตัวเอง

มุกดามองไปที่แก้วใบนั้น มันว่างเปล่าแล้วจริงๆ จึงไม่ได้ คิดอะไรมาก ก่อนจะหยิบแก้วออกไปตักน้ำ

มุกดาเดินมาหยุดที่ข้างๆ ชลธี ยื่นน้ำให้เขา ชลธีไม่ได้ มองไปที่มุกดา เพียงแค่ยื่นมือออกไป เขาไม่ทันระวังทำ น้ำแก้วนั้นสาดใส่ร่างของมุกดา เมื่อเสื้อเชิ้ตสีขาวเปียก น้ำ เผยให้เห็นลูกไม้สีดำที่อยู่ด้านในปรากฏออกมาจน หมด

“อ๊ะ!” มุกดากรีดร้อง ตอนนี้จะทำยังไงดี? เสื้อเชิ้ตสีขาว แนบติดกับเนื้อของเธอ เหมือนกับไม่ได้สวมเสื้อยังไง อย่างนั้น เธอรีบร้อนปิดหน้าอกของตัวเองไว้

ตอนนี้ชลธี ‘ถึง’ หันมองไปทางมุกดา เขาตื่นเต้นตกใจ เสื้อเชิ้ตขาวตัวนั้นแนบติดกับตัว ทำให้เส้นโค้งอ่อนช้อย สวยงามของเธอเผยออกมาอย่างชัดเจน