พิชิตใจสามีลึกลับของฉัน

บทที่ 47 บ่นทุกข์ของตนเอง



บทที่ 47 บ่นทุกข์ของตนเอง

ชลธีอาศัยจังหวะที่มุกดายังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เขาถาม ว่าพี่เจนคุยอะไรกับเธอ

จนมุกดาเกือบสำลักน้ำลายของตนเองแล้ว สีหน้าของ เธอเริ่มแดงก่ำ ถึงได้กลืนคำนั้นลงทัน

“ไม่ได้พูดอะไร แค่บอกว่าให้ฉันลองชิมอาหารนั้นให้ อร่อย” มุกดาสร้างเรื่องพูดโกหกขึ้นมา เธอไม่กล้าพอที่ จะพูดคำพูดของพี่เจนออกไป

“อ้อ” ชลธีตอบกลับมา เงยหน้าศีรษะมองประตูลิฟต์ มุกดาแอบเหลือบมองเขาอยู่แวบหนึ่ง ราวกับไร้ซึ่งความ รู้สึกใดๆ และคิดว่าอาจจะรอดผ่านไปแล้ว เธอถึงได้ดึง หัวใจของตนเองเอามาวางอยู่ที่เดิม

วันนี้ไม่มีเรื่องอะไร และยังไม่มีคนเอาเอกสารมาส่ง บริเวณด้านหน้าของชลธีมีเอกสารของคนที่มาส่งเมื่อวาน นี้แล้ว วันนี้คงไม่มีเรื่องอะไรแล้วแหละ มุกดาเลยจัดการ เปิดqqเพื่อคุยกับจันวิภาแทน

จันวิภารู้เรื่องที่มุกดาถูกชลธีเรียกตัวไปอยู่ที่ชั้น 30แล้ว จนเธอเป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว เพราะว่าต่างพูดกันอย่าง หนาหูว่าประธานชลธีเป็นคนหน้านิ่งและโหดร้ายคนหนึ่ง จนกลัวว่ามุกดาขึ้นไปอยู่บนนั้นจะต้องไปทนรับอารมณ์ เอาไว้
แต่ว่ามุกดากลับพูดว่าตนเองสบายมาก แถมยังว่าว่าง งานมากด้วย และไม่มีงานอะไรที่ต้องทําเลย

จนวิภารีบบอกข่าวของสถานการณ์พี่ลิลลี่ในตอนนี้ให้ เธอฟัง บอกว่ามีคนกำลังคอยจับตามอง ลิลลี่ทํางาน แถมยังต้องทำงานพวกนี้ให้เสร็จก่อนเลิกงานด้วย ไม่งั้นก็ ต้องลาออกไป พูดจบก็หัวเราะร่าออกมาทันที

ทว่าเมื่อมุกดาได้ยินข่าวนี้เข้า ไม่ได้รู้สึกสบายใจอะไร มากเท่าไหร่เลย ผู้อำนวยการไวพบถูกปลดออกเพราะว่า ตนเอง ถ้าพี่ลิลลี่ถูกปลดออกอีกคน เช่นนั้นชื่อเสียงของ เธอก็ไม่น่าฟังสักเท่าไหร่แล้ว

ทั้งสองคนคุยกันอยู่สักพัก จันวิภาก็เชิญให้มุกดามายัง บ้านของตนเอง บอกว่าวันนี้แม่เพลงทำของกินอร่อยๆ ไว้ เลยจะเชิญมุกให้มากินข้าวด้วย

เมื่อได้ยินว่าแม่เพลงเชิญตนเองไปกินข้าว มุกดาตอบ ตกลงทันที แม่เพลงทำอาหารได้อร่อยมากเลยแหละ มุกดาชอบไปกินข้าวที่บ้านตระกูลใจบุญของตั้งแต่เด็ก แล้ว

ไม่ง่ายเลยที่จะผ่านมาจนถึงเวลาเลิกงาน มุกดาเห็นว่า ชลธีเอาแต่ทำงานตลอด ตนเองจะไปก็ไม่ได้ จะไม่ก็ไม่ ได้อีก
เมื่อมองชลธีอยู่หลายครั้งแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังคงหมกมุ่น วุ่นวายอยู่กับงานตลอดเวลา

“ประธานชลธี ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อน ได้ไหมคะ?” เพราะว่ามุกดาโดนจันวิภาเซ้าซี้อยู่หลายครั้ง แล้ว

เพราะว่ามันเลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชั่วโมงแล้ว

“คุณจะกลับแล้วเหรอ?” ชลธีได้ยินว่ามุกดาจะกลับแล้ว เขาเพิ่งคิดได้ว่ามันถึงเวลาเลิกงานแล้ว

“อืม ฉันต้องการจะเลิกงานแล้ว ประธานชลธี งั้นคุณก็ ค่อยๆ ทำงานของคุณไปฉันขอตัวกลับก่อนได้ไหม?” วัน นี้เป็นวันแรกที่มุกดาถูกย้ายมา เธอรู้สึกว่าควรจะถาม ชลธีสักหน่อย

“ตกลง คุณกลับเถอะ” ชลธีอยากจะพูดอะไร ได้แต่ขยับ ปากจะพูด จากนั้นก็กลืนลงคอไปแทน

เมื่อได้ยินว่าตนเองสามารถกลับไปได้แล้ว มุกดาก็ใช้ เวลาเร็วที่สุดในการหายตัวไปทันที

ตอนที่ชลธีคิดออกเรื่องที่ควรจะพาเธอไปดูว่าพี่ลิลลี่ ทำงานเสร็จหรือยัง มุกดาก็หายตัวไม่เห็นแม้แต่เงาตั้ง นานแล้ว
จันวิภาขับรถยนต์โฟล์กสวาเก้นของเธอ พามุกดากลับ มาที่บ้านตระกูลใจบุญ

มารดาของมุกดาหายตัวอย่างไร้ร่องรอยไปหลายปีก่อน หน้านี้แล้ว ดังนั้นตั้งแต่เด็ก มุกดาก็มากินข้าวที่บ้านของ ตระกูลใจบุญอยู่บ่อยครั้ง จนถึงขั้นปฏิบัติกับแม่เพลงเฉก เช่นดั่งแม่ของตนเองแล้ว

เมื่อเดินเข้าประตูมานั้น ก็พบว่า ประวีร์ได้นั่งอยู่ในบ้าน แล้ว ตอนที่เขาเห็นมุกดากับจันวิภากลับมาแล้วนั้น บน ใบหน้าพลันปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที

“กลับมาแล้วเหรอ? เร็วมากอยู่นะ” ประวีร์ทักทายคน สองคน

“พี่ชาย พี่ก็มาถึงแล้วเหรอ ดีจังเลย วันนี้พวกเรา สามารถดื่มให้หนำใจในบ้านนี่แหละ ไม่ต้องไปเป็นห่วง อะไรแล้วมุก คืนนี้ก็นอนที่บ้านฉันนี่แหละ เราไม่ได้คุยโม้ กันมานานแล้วนะ” จันวิภาดีใจมีความสุขมาก เพราะว่า เธออยากให้มุกดาอยู่เป็นเพื่อนกับตนเอง

“งั้นฉันขอโทรศัพท์ แล้วค่อยว่ากันดีไหม?” มุกดาเองก็ อยากอยู่กับจันวิภา จากนั้นเธอเลยโทรศัพท์ไปหาลุงนัทธ์

“คุณนาย ตอนนี้คุณเป็นคนมีครอบครัวแล้ว ไปเที่ยวข้างนอกย่อมได้เสมอ แต่ว่าผมคิดว่าคุณกลับบ้านทุกวัน ย่อมจะดีกว่า เอาแบบนี้แล้วกัน คุณสนุกให้เต็มที่ ไม่ว่า จะดึกขนาดไหนก็ตาม ผมจะออกไปรับคุณเอง” นัทธ์พูด ปฏิเสธการยื่นใบลาของมุกดา

มุกดาเองก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เพราะว่าตอนนี้เป็นภรรยา ของคนอื่นแล้ว เธอควรจะกลับบ้าน

“ไม่ได้ใช่ไหม ไม่เป็นไรหรอก พวกเราสนุกให้เต็มที่แล้ว ค่อยว่ากัน อีกเดี๋ยวฉันส่งแกกลับไปเอง ถ้าไม่ไหวก็ให้พี่ ชายเขาไปส่งแกกลับไปก็ได้แล้ว” จันวิภามองเห็นสีหน้า ของมุกดาอยู่แวบหนึ่ง ก็รู้ทันทีว่าไม่ได้

ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว คนอื่นเขาออกเงินให้เพื่อรักษาอาการ ป่วยพ่อของมุกดา แถมเธอดันไปแต่งงานกับคนคนนั้นอีก ยังไงก็ต้องเชื่อฟังเขาอยู่ดี

แม่เพลงทำอาหารไว้ตั้งมากมาย ต่างเป็นอาหารที่ทุกคน ชอบทั้งนั้น จันวิภาเอาไวน์ของพ่อของเธอที่เก็บซ่อนไว้ที่ หวงนักหวงหนาเอาออกมา ทุกคนต่างดื่มกินกันอย่างอิ่ม หนำสำราญ

ผู้ใหญ่ทั้งสองคนกินอิ่มแล้ว จากนั้นก็ออกไปเดินเล่น ข้างนอก

หลงเหลือผู้น้อยสามคน ที่ยังคงดื่มกันต่อ
“มุก แกอย่าดื่มเหล้าอย่างอึดอัดแบบนี้เลย มีเรื่องอะไร ในใจก็พูดออกมาเลย พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกัน” จันวิภา เห็นว่ามุกดาพูดน้อยมาก เธอเลยอยากพูดชี้ทางให้

“ใช่สิมุกมีเรื่องอะไรก็พูดออกมาเถอะ พวกเราเป็นเพื่อน สนิทกัน” ประวีร์มองออกว่ามุกดาไม่สบายใจ

“อืม ฉันรู้ ฉันเคยคิดอยากจะไปทำงานที่บริษัทฮอน ดากรุ๊ปมาก ทว่าฉันกลับรู้สึกว่าหรือว่าฉันมีที่มาที่ไปกับ บริษัทฮอนดากรุ๊ป ตั้งแต่เริ่มทำงานมาเพิ่งไม่นาน แถมยัง ลางานบ่อย มีคนจงใจจะไล่ฉันออกแหละ และก็โดนไล่ ออกอย่างหน้าตาเฉย ตอนนี้ทำให้ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร ในบริษัทดี” มุกดาพูดความขุ่นข้องใจของตนเองมา

“เอ่อมุกแกคิดมากไปแล้ว มีคนไม่ถูกชะตากับแก แต่ดัน มีคนไปจัดการกับพวกเขาให้ แกน่าจะดีใจมากนะ มีเรื่อง อะไรที่ต้องปวดหัวกัน?” จันวิภาไม่เข้าใจว่าเรื่องอะไรที่ ทําให้มุกดาต้องมาคอยปวดหัวอยู่

“ทว่าคนทั้งบริษัทรู้เรื่องของฉันทั้งหมด ต่างพูดลับหลัง ฉันว่าฉันเป็นปีศาจจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ แต่ว่าฉันไม่ได้ทำอะไร เลย ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา” มุกดาพูด จบก็กระดกเหล้าเข้าปาก

ประวีร์ดึงแก้วของเธอเอาไว้ เธอเลยแค่ดื่มไปครึ่งแก้วเท่านั้นเอง

“พี่ประวีร์” มุกดาจ้องมองประวีร์ ในใจมีความรู้สึก น้อยใจแต่พูดไม่ออก

เพราะว่าผู้ชายคนนี้เธอเคยคิดว่าเธออยากจะแต่งงาน กับเขาที่สุด ทว่าเขาดันโดนคนอื่นส่งไปต่างประเทศแทน แถมไม่มีข่าวคราวมาตั้งหลายปีแล้ว

ตอนนี้มามองเขา ในใจของตนเองนั้นยังมีความรู้สึกตื่น เต้นอยู่บ้าง

“มุก จันทร์พูดก็ถูกนะ ตอนนี้คุณไม่ต้องไปคิดให้มาก ความ เรื่องอะไรก็มองว่ามันพัฒนาไปอย่างไรก็พอ ถึง ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่พุ่งเป้ามาที่คุณโดยตรงเลย คุณก็ ไม่ต้องไปใส่ใจมันรอให้เรื่องมันมาถึงจริงๆแล้ว พวกเรา ค่อยมาคุยกันอีกครั้ง” ประวีร์จ้องมองนัยน์ตาของมุกดา อย่างลึกซึ้ง

“จริงเหรอ? ไม่ต้องไปสนใจได้จริงๆ เหรอ?” มุกดาเองก็ เริ่มมึนเมาเล็กน้อยแล้ว ตอนที่เธอมองประวีร์นั้นมันเริ่ม ตาลายแล้ว

เธอเริ่มเงยหน้ากระดกไวน์แดงเข้าปากอีกครั้ง ไวน์แก้ว นี้กระดกเข้าปากไปแล้วก็เมาได้ที่แล้วแหละนอนพาดไปบนโต๊ะ และลุกไม่ขึ้นแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ