บทที่ 68 การทะเลาะในห้องพักคนไข้

ธินิดาเห็นว่ามุกดาไม่สนใจตัวเอง กลับไปดูทีวีอยู่ตรง นั้น ในใจของเธอก็ได้หงุดหงิดขึ้นมากกว่าเดิม

ก็แค่คนที่ตกอับไม่ใช่เหรอ? มีอะไรเหนือกว่าล่ะ? ธินิดา นั่งอยู่ข้างๆ มุกดา

“มุก ฉันได้ยินที่พูดแล้ว คนที่เหยียดหยามเธอเป็นผู้ชาย ที่มีอายุจะหกสิบแล้ว ทั้งอ้วนทั้งน่าเกลียด เธอทนมาได้ ยังไงเนี่ย คิดๆ ก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว” ธินิดาแกล้งทำเป็น พูดเสียดสีมุกดา

เธอก็รอให้มุกดาโวยวาย ตัวเองนั้นก็จะได้แสดงเป็นแม่ พระได้ดีกว่าเดิม

แต่ว่ามุกดาไม่เพียงแค่ปากพูดไม่ได้ เหมือนว่าหูก็ไม่ ได้ยินแล้ว ธินิดาก็ได้พูดอะไรที่ทำให้คนขยะแขยงออก มามากมายต่อ มุกดาก็เหมือนว่าไม่ได้ยินอะไรเลยยังไง อย่างงั้น

“เฮ้อ มุก ฉันรู้ว่าเธอนั้นยังไม่ถูกกระทำชำเรา แต่ว่าคน อื่นเขารู้ไหม? ต่อไปเธอยังต้องแต่งงาน ถ้าคู่ครองของ เธอรู้เข้าว่าเธอเคยถูกผู้ชายเหยียดหยามมาก่อนล่ะก็ เขา ยังจะเอาเธอไหม? ถ้าเกิดเธอแต่งงานแล้ว งั้นสามีปัจจุบัน ของเธอรู้เข้า ไม่เสียใจเหรอ? อ้อ เธอน่าจะยังไม่แต่งงาน เพราะว่าเธอนอนที่โรงพยาบาลนานขนาดนี้แล้ว ก็ไม่เคยที่จะเห็นสามีของเธอเลย” ธินิดาก็คิดอะไรที่ ขยะแขยงได้ก็พูดออกมา ยังไงซะในห้องคนไข้นั้นก็มีแค่ เธอกับมุกดา

เวลานี้มุกดาก็ได้มีปฏิกิริยาสักที เธอก็ได้หันหน้าไป ยิ้ม แล้วก็มองธินิดา ริมฝีปากก็ได้พูดอะไรออกไป

“เกี่ยวเหี้ยอะไรกับเธอ!”

แต่ว่าธินิดากลับดูไม่ออก เธอเห็นแค่รอยยิ้มของมุกดา รอยยิ้มของเธอสวยแล้วก็ไร้เดียงสามากๆ

“เธอพูดอะไรอ่ะ?” ธนิดาถาม

“เธอพูดว่าเกี่ยวเหี้ยอะไรกับหล่อน!” จันวิภาไม่รู้ว่ากลับ มาตอนไหน เธอก็แค่ไปซื้อของกินเล็กน้อย ก็ได้ถูกธินิดา คว้าโอกาสหาช่องว่างได้ เป็นตัวเหี้ยจริงๆ

“เธอเป็นใคร?” ธินิดาไม่รู้จักจันวิภา แต่ว่าเธอมองจัน วิภาแล้วเหมือนไม่มีมิตรกับตนเอามากๆ

“ฉันเหรอ ฉันเป็นเพื่อนของมุก” จันวิภาก็ได้เอาของที่ ซื้อมาวางไว้อีกข้าง เธอก็ไม่รู้จักธินิดา แต่ว่ามองผู้หญิงที่ สวยคนนี้แล้วรู้สึกไม่โอเคเท่าไหร่ ไม่ได้ที่จะอิจฉาที่เธอ นั้นเกิดมาสวย แต่เป็นท่าทางที่เสแสร้งแบบนั้นของเธอ
“อ้อ อุปนิสัยใจคอเหมือนกันจริงๆ ฉันเป็นคนมาเยี่ยม มุกดานะ พวกเธอไม่มีมารยาทขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่มีแม้ กระทั่งมารยาทขั้นพื้นฐานเลยสักนิด” ธินิดาเยาะเย้ยจัน วิภา

“มารยาท? คุณหนูคะ คุณคิดว่าคุณมีไหม? พวกเรา นั้นมีมารยาทให้กับคนที่มีมารยาทเท่านั้น คนที่เอาคําว่า มารยาทแขวน ปากอย่างเดียวแบบนี้เหมือนเธอ พวกเรา ทำไมต้องมีมารยาทกับเธอ?” จันวิภาก็ได้พูดออกไปเป็น ชุด แทบที่จะทําให้ลิ้นของตัวเองพันกันไปเลย

ถึงแม้มุกดาพูดไม่ได้ แต่ก็อยากที่จะยกนิ้วโป้งให้จันวิภา ทั้งสองก็ได้ยิ้มออกมาเลย ปรบมือกัน เป็นการแสดงถึง ความดีใจในชัยชนะ

“พวกเธอ พวกเธอมันเป็นกลุ่มคนที่ไม่รู้อะไรเลย การมา เยี่ยมพวกเธอทำให้ฉันรู้สึกขายหน้า” ธินิดายืนขึ้น เธอ รู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนคนหนึ่ง ฐานะทาง บ้านได้กำหนดตัวตนของตัวเองแล้ว แต่ว่าตอนที่เธอพูด มุกดานั้น กลับไม่คิดถึงเรื่องที่ว่าตัวเองนั้นเป็นผู้หญิงที่ อ่อนโยนคนหนึ่งเลย

“งั้นก็เชิญเธอกลับไปเถอะ ก็ไม่ได้เป็นพวกเราที่ให้เธอ มาเยี่ยม ผู้หญิงอย่างเธอ ทำให้คนนั้นรู้สึกรังเกียจเอา มากจริงๆ! รีบไสหัวไป ไสหัวไป!” นิสัยของจันวิภานั้นเป็น เหมือนไฟร้อนๆ เธอก็ได้ยกมือไล่ธินิดาออกไป
ธินิดาก็ได้ที่ออกมาคำ เธอก็ได้ลุกขึ้น แต่ว่าพอเธอลุก ขึ้น ก็ได้เห็นทศพรกำลังมองเขามาพอดี เธอก็ได้นั่งลงมา อีกครั้ง

“ฉันมาเยี่ยมมุกด้วยความหวังดีแท้ๆ แต่ว่าทำไมพวกเธอ ถึงได้ฉันไสหัวกลับไปล่ะ?” ธินิดาพูดอย่างน้อยใจ

อยู่เหตุการณ์ได้เปลี่ยน ทำให้จันวิภากับมุกดาพากันอึ้ง

เมื่อกี้เธอยังอวดดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้แกล้งทำเป็น น่าสงสารแบบนี้ทำให้ใครดู?

“มุก! จันทร์! ธินิดา! พวกเธอสามคนก็อยู่เหรอ?” ทศพรก็ แค่มองเห็นมุกดากับจันวิภา แต่ก็ไม่เห็นว่าธนิดาก็อยู่

“นายมาทําไม?” จันวิภามองทศพรเหมือนกับตนเป็นเม่น ทั้งตัวเต็มไปด้วยเข็ม

“อ้อ ฉันมาเยี่ยมหามุกน่ะ คิดไม่ถึงว่าเธอก็อยู่ ฉันไม่ได้ ตั้งใจ” ทศพรรู้ว่าจันวิภาไม่ได้มองตนเป็นมิตรมาตลอด ตั้งแต่ตนได้บังคับจูบจันวิภาคราวก่อน วันนี้เป็นครั้งแรกที่ ได้เจอ

“น้ำผึ้ง เธอเป็นอะไร? เป็นเพราะพวกเธอได้พูดอะไรเธอ หรือเปล่า?” ทศพรก็ได้มองท่าทางที่น้อยใจของธินิดา แล้วก็ได้มองผู้หญิงอีกสองคน
มุกดา นพูดไม่ได้ก็จริง แต่ว่านิสัยของจันวิภาเขานั้นรู้

อยู่

แต่ว่าคุณเธอครับ ธินิดาเป็นเนื้อใจบนใจของชลธีนะ พวกเธอนี่ไม่ว่าใครก็กล้าที่จะมีเรื่องด้วยเลยจริงๆ ทศพร ก็ได้พูดกับจันวิภาในใจ

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันไม่ดีเอง ฉันไม่ควรทําให้พวกเขา โมโห เป็นความผิดของฉันทั้งหมด พร นายก็ไม่ต้องโทษ พวกเขา” ธินิดาก็ได้กระตุกชายเสื้อของทศพร พูดออก ไปอย่างใจกว้างมากๆ

“อุ้ย เคยเห็นคนที่หน้าไม่อายนะ แต่ไม่เคยเห็นคนที่หน้า ไม่อายขนาดนี้มาก่อน” จันวิภามองธินิดาก็โมโห ผู้หญิง คนนี้ไม่เอาหน้าเลยจริงๆ นะ

“จันทร์ เธอไม่ต้องพูดแล้ว” ทศพรก็ได้ลากจันวิภาไป ข้างๆ

“ฉันทำไมจะพูดไม่ได้ ฉันนั้นมองผู้หญิงที่ชอบเสแสร้ง แบบนี้ไม่เข้าตาเลยจริงๆ คิดว่าตัวเองเป็นแม่พระเหรอ? คำที่พูดเมื่อกี้เหมือนว่าไม่ใช่แบบนี้นะ ยังบอกว่าบอกเรา นั้นไม่มีมารยาท ฉันว่านะมารยาทของเธอก็ไม่เท่าไหร่!” ตอนนี้จันวิภาได้ถูกธินิดาทำให้โมโหเรียบร้อยแล้ว
ทศพรขวางก็ขวางไม่อยู่ “เธอเป็นแฟนของชลธี เธอยัง อยากให้ชลธีออกค่ารักษาให้มุกไหม?” ทศพรก็ได้เข้า ใกล้หูของจีนวิภา พูดออกไปแบบกระซิบ

เป็นไปตามคาดวิธีนี้ได้ผล จันวิภาก็ไม่ได้ที่จะเอาเรื่อง ขนาดนั้นแล้ว

จริงด้วย เพื่อที่จะให้มุกดาได้รับการรักษาอย่างดี งั้นก็

ต้องให้ชลธีออกเงิน ยาอะไรดีก็ใช้อันนี้ อันไหนแพงก็ใช้

อันนั้น

จันวิภาก็ได้จัดเสื้อของตัวเองไปสักพัก จากนั้นก็ได้ลาก มุกดาออกจากห้องพักคนไข้ “ปะพวกเราไปเข้าห้องน้ำ”

เหลือธินิดากับทศพรไว้ในห้องคนไข้

“น้ำผึ้ง ให้ฉันส่งเธอกลับไปไหม?” ทศพรก็อยากที่จะ แยกธินิดาออกไป ถ้าเกิดให้ผู้หญิงพวกนี้อยู่ด้วยกัน เดี๋ยว ถ้าทะเลาะกันอีก เขาก็ไม่มีวิธีอะไรแล้ว

“อืม ไม่ต้องแล้ว พร ฉันกลับไปเองได้ ผู้หญิงสองคนนั้น ไม่ใช่ผู้หญิงที่รับมือได้ง่ายๆ นายก็ระวังตัวดีๆ ล่ะกัน” ธินิ ดาก็ได้เตือนทศพรไปคำ

“อืม อืมฉันรู้ ฉันรู้ งั้นเธอคนเดียวก็ระวังหน่อยนะ”ทศพรก็ได้ส่งธินิดาไปถึงหน้าลิฟต์

กลางวันชลธียุ่งมาก ก็ได้ให้ทศพรมาดูว่ามุกดาอยาก ที่ได้เอาอะไรไหม สุดท้ายพอเขามาก็ได้ดีใจแล้วก็ ประหลาดใจ

ดีใจที่จันวิภาก็อยู่ที่นี่ เขาได้คิดถึงเธอตั้งนานแล้ว

ประหลาดใจที่ธินิดาทำไมถึงได้อยู่ที่นี่ ความรักเอาใจที่ ชลธีให้ธินิดาเรียกได้ว่าเยอะจนทะลุฟ้า เพราะงั้นเพื่อน คนอื่นก็ได้ยอมอ่อนข้อให้ธินิดาทั้งนั้น

ยังดีที่จันวิภาถือว่าเชื่อฟัง นี่เขาก็ได้แยกธินิดาออกไป แล้ว ต่อไปก็เผชิญหน้ากันง่ายขึ้น

แต่ว่าทศพรคิดมากไป เขาช่วยธินิดา ก็ได้ทำให้จันวิภา ได้มองเขาแย่กว่าเดิม