บทที่93 มาส์กหน้า

มุกดาปฏิเสธไป เธอรู้สึกว่าของบำรุงพวกนี้น่าจะเป็นคน ที่อายุแบบนีรชากันถึงจะถูก ตนเองยังอายุน้อยขนาดนี้ คงไม่มีความจำเป็นต้องกินของพวกนี้

“ทำไมไม่กินล่ะ บำรุงร่างกายให้ดี หนูจะได้ตั้งท้องไง แม่ ยังรอเป็นคุณย่าอยู่นะ!” นีรชาบอกเป้าหมายที่ตนเองนํา มาออกไปแล้ว

แวบหนึ่งหน้าของมุกดาแดงขึ้นมา นี่ยังมีลูกอีก อีกไม่ นานเท่าไรตนเองจะโดนไล่ออกจากบ้านไป ขืนมีลูกมา อีก คงไม่ค่อยดีมั้ง

แต่คำพูดเหล่านี้ไม่สามารถบอกนีรชาไปได้ ในสัญญา ของเธอและชลธีเขียนเอาไว้ว่าไม่สามารถให้ครอบครัว ของอีกฝ่ายรู้ได้

“อืม งั้นหนูรับไว้ก็ได้ค่ะ” มุกดาคิดดูแล้ว เอาของเก็บไว้ ก่อนดีกว่า ถ้าไม่อย่างนั้นนีรชาคงพูดมาอีกยกใหญ่

“นี่สิถึงเป็นเด็กดี! มุกจ๊ะ หนูคิดว่าอยู่ที่นี่หนูคุ้นเคยหรือ เปล่า? ถ้ารู้สึกไม่คุ้นเคย ก็กลับไปอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูล สุวรรณเลิศของพวกเราเถอะ ที่นั่นคนใช้มาก ใช้งาน สะดวกกว่าหน่อย” นีรชาอยากให้มุกดากลับบ้านไปอยู่ ด้วยกันมาก ตนเองอยู่ที่บ้านรู้สึกเบื่อมากเช่นกัน ลูกชาย สองคนนั้นถึงแม้ว่าแต่งงานกันแล้ว แต่เพราะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของตนเอง จึงห่างเหินกับตนเองมาก หล่อน อยากให้มีคนอยู่เป็นเพื่อนพูดคุยกับหล่อนเหลือเกิน

“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง หนูอยู่ที่นี่ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณ น้านะคะ” เมื่อควบคุมตนเองไม่ได้ มุกดาจึงเรียกนีรชาว่า น้าอีกแล้ว

“เรียกแม่สิ เรื่องอะไรกัน ลืมอีกแล้ว งั้นไม่กลับไปก็ไม่ กลับเถอะ แม่แค่หวังว่าหนูกับชลจะมีลูกสักคนกันไวๆ หน่อย แบบนี้แม่จะได้มีเรื่องให้ทําแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นแม่ จะว่างจนว้าวุ่นเอานะ” นีรชาในตอนนี้นอกจากทําอะไร ทานนิดหน่อย ก็คือการไปช้อปปิ้ง ยังมีไปเสริมความงาม และทําสปากับเพื่อนสนิทไม่กี่คน ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน

ได้ยินคำพูดของนีรชา ใบหน้าของมุกดายิ่งแดงขึ้น นี่ นีรชาดีต่อตนเองมากจริงๆ และเห็นตนเองเป็นครอบครัว เดียวกันด้วย มุกดาเองเธอก็อยากเห็นตัวเองเป็นส่วน หนึ่งของตระกูลสุวรรณเลิศเช่นกัน แต่ว่ากลับทำไม่ได้ สัญญาเหลือเพียงหนึ่งปีกว่า ถ้าความรู้สึกของตนเองถลำ ลึกมากไป ต่อไปตอนที่ออกมาจะจิตใจจะยิ่งบอบช้ำมาก

“ใช่แล้ว มุกจ๊ะ พวกเราไปเสริมสวยกันดีกว่า รายการใน บัตรของแม่มีเยอะมาก เดิมทีแม่แค่คนเดียวคงทําไม่หมด หรอก หนูไปเป็นเพื่อนแม่เถอะ?” นีรชารู้สึกว่าตนเองชอบมุกดาเหลือเกิน เด็กสาวคนนี้สวยงาม นิสัยก็ดี ด้วย สรุปแล้วในสายตาของนีรชา มุกดาอะไรก็ดีไปหมด

เห็นท่าทางของนีรชาดูน่าสงสาร มุกดาทนไม่ไหวอยู่นิด หน่อย งานแปลภาษาของตนเองสามารถเอาไว้ทําทีหลัง ได้

“งั้นก็ได้ค่ะ แม่คะ ขอหนูไปเปลี่ยนชุดก่อน และจะไป เป็นเพื่อนคุณแม่ค่ะ” มุกดาไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามาชุดหนึ่ง จากนั้นไปเสริมความงามเป็นเพื่อนนีรชาแล้ว

สถานที่ที่นีรชาไปเสริมความงามเป็นสถานที่มีระดับสูง ที่สุด ตระกูลสุวรรณเลิศขาดอะไรทุกอย่าง แค่ไม่ขาดเงิน

นีรชาดึงมือของมุกดาไว้ ระหว่างทางที่เดินไปยังมีคุณผู้ หญิงร่ำรวยมากมายทักทายหล่อนตลอดทาง หล่อนตอบ กลับไป พลางแนะนำมุกดาให้คนเหล่านั้นรู้จักด้วย

“นี่คือมุกดาลูกสะใภ้ของฉันค่ะ สวยใช่ไหม?” ซึ่งเป็นคำ พูดเดียวกัน ตั้งแต่ด้านนอกจนกระทั่งเดินมาถึงด้านใน นีรชาไม่บ่นเบื่อหน่ายเลยสักนิด

แต่นั่นกลับทำเอามุกดารู้สึกเขินอายมากแทน สายตาที่ คนเหล่านั้นมองตนเองมีสารพัดแบบ ส่วนมากต่างคิดว่าตนเองจับคนรวย มีความรู้สึกที่ดูถูกอย่างหนึ่ง

มาถึงในห้องแขกพิเศษด้านในสุด เหลือเพียงตำแหน่ง สองที่ให้นีรชาและมุกดาเท่านั้น

พนักงานเสริมสวยสองคนเข้ามาเสริมความงามให้พวก เธอแล้ว

“แม่บัว คุณแม่มาแล้วเหรอคะ?” มีคนทักทายนีรชาขึ้นมา บนใบหน้าของคนคนนั้นมันวาวเปล่งประกาย นีรชาจําไม่ ได้ว่าเป็นใคร

“แม่บัว หนูคือธินิดาไงคะ” ธินิดาทักทายกับนีรชาไป อย่างกระตือรือร้นมาก

“อ่อ น้ำผึ้งเองเหรอ วันนี้เธอก็มาเหมือนกันเหรอ คุณแม่ ของเธอล่ะ?” ความจริงนีรชาไม่ได้ชอบธินิดาเลย แต่ว่า เป็นครอบครัวชนชั้นสูงเหมือนกัน จึงยังต้องรักษาหน้าตา เอาไว้อยู่

บวกกับลูกชายของตนเองเคยชอบผู้หญิงคนนี้มากมา หลายปี เธอเกือบจะตกลงให้ลูกชายแต่งงานกับธินิดา ด้วยแล้ว ยังดีที่ผู้หญิงคนนี้ถอยออกไปเอง

“คุณแม่ของหนูทำสปาอยู่อีกห้องหนึ่งค่ะ แม่บัวนับวันยิ่ง ดูอ่อนวัยนะคะ” ธินิดาอยากใช้ความสนิทสนมของตนเองและนีรชามาเพิกเฉยต่อมุกดา

“ที่ไหนกัน ปากหนูน้ำผึ้งนี่หวานที่สุดเลยนะ ยังเป็นน้ำผึ้ง ของพวกเราที่รู้ภาษา ถ้าว่างๆ ก็มาเล่นที่บ้านฉันนะ” นีรซ าพูดพอเป็นมารยาทประโยคหนึ่ง

“ค่ะ” รินิคารีบตอบรับทันที

เนื่องจากนีรชาเริ่มนวดหน้าแล้ว จึงไม่สามารถพูดอะไร ได้ต่อ

“ผิวพรรณของคุณผู้หญิงท่านนี้ดีมาก พวกเธอไม่ต้อง บำรุงหนักมาก แค่บำรุงไปตามปกติก็พอแล้ว ระดับแรง ของมือต้องเบาหน่อย อย่าทำลายผิวพรรณของหล่อน เสียหายล่ะ” เสียงที่นุ่มละมุนดังขึ้นมาเหนือศีรษะของ มุกดาแล้ว

เธอรู้สึกคุ้นเคยกับเสียงนี้มาก พอเงยหน้าขึ้นมอง ยัง เป็นเสียงของคนคนนั้นจริงด้วย คือจันทิมา และเป็นน้อง ชายของทศพร

“ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ” คนที่ดูแลผิวให้มุกดาตอบรับไป

“คุณป้าครับ ครั้งก่อนผลิตภัณฑ์บำรุงผิวที่ผมแนะนำ ให้คุณป้าเป็นอย่างไรบ้างครับ” จันทิมาถามนีรชาที่นวด เสร็จแล้ว หล่อนนอนอยู่เตรียมจะมาส์กหน้า
“มวล ผลิตภัณฑ์บำรุงที่เธอแนะนำให้ฉันใช้ดีมากเหลือ เกิน ริ้วรอยบนหน้าของฉันไม่มีเลย หลายคนมาถามฉัน ว่าใช้ของอะไรด้วย ฉันบอกพวกเขาไปแล้วนะ” นีรชาให้ ความสนใจต่อใบหน้าของตนเองมาก แต่ยังดีที่จันทิมาให้ คำแนะนำด้านเสริมความงามแก่ตนเอง ทำให้ตนเองเสีย เงินไปไม่มาก แต่กลับได้รับประสิทธิภาพดีที่สุดมา

“หึๆๆ ผมถึงว่ากิจการในช่วงนี้ดีเป็นพิเศษ ที่แท้เป็นคุณ ป้าโฆษณาให้ผมนี่เอง” จันทิมาหัวเราะแล้ว

“แม่บัวใช้ของอะไรกันคะ หนูจะได้แนะนำให้คุณแม่ หนูฉันสักหน่อย ให้คุณแม่ของหนูดูอ่อนวัยเหมือนกัน กับท่าน” ธินิดาทำสปาเสร็จแล้ว เตรียมจะมามาส์กหน้า พนักงานเสริมสวยไปผสมที่มาสก์หน้าอยู่ หล่อนจึงถือ โอกาสตอนที่ว่างอยู่ เดินมาตรงกลางระหว่างมุกดาและ นีรชา พูดจากับนีรชาขึ้นมาแล้ว

“อันนี้เธอต้องถามมวลนะ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญ” นีรชาต้อ งมาส์กหน้าแล้ว จึงไม่ได้พูดอะไรกับธินิดาต่ออีก

ธินิดามองจันทิมาแวบหนึ่ง แต่ในดวงตาของจันทิมากลับ ไม่ได้มองหล่อน ทว่าก๋าลังมองสํารวจผิวพรรณของมุกดา อยู่

“มวล คุณบอกฉันสักหน่อยแล้วกัน ไปเถอะ พวกเราออก ไปคุยกันหน่อย” ธินิดาขวางที่ด้านหน้าของจันทิมาจากนั้นแอบโยนของอย่างหนึ่งใส่ในที่มาส์กหน้าของ มุกดาแล้ว

“ได้ ผมจะแนะนำให้คุณ” จันทิมาไม่ได้สังเกตเห็นอะไร เขาตามธินิดาออกไป

มุกดาเห็นสองคนออกไปกันแล้ว บนหน้าของนีรชาก็ทา ที่มาส์กหน้าไว้เรียบร้อย มุกดากลับไม่อยากมาส์กหน้า ผิวของเธอค่อนข้างแพ้ง่าย ดังนั้นเธอจึงไม่ยินยอมบำรุง มาแต่ไหนแต่ไร

“ฉันไม่มาส์กหน้าแล้วค่ะ คุณเอาไปให้คนอื่นใช้เถอะ ฉัน ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย” มุกดาแอบบอกกับพนักงานเสริม สวย

พนักงานเสริมสวยอยากพูดอะไร แต่ว่ามุกดาก็ลุกขึ้นมา เสียก่อน เธอรีบร้อนเดินไปมากเช่นกัน กลัวจะถูกนีรชา เรียกกลับมาอีก

ตอนที่เธอเดินมาถึงหน้าประตู ดันมาชนเข้ากับพนักงาน เสริมสวยคนนั้นที่ถือมาส์กหน้าของธินิดาเข้าพอดี ชนจน ที่มาส์กหน้าอันนั้นสาดกระเซ็น